නොසැලෙන​ සෙනෙහස – 01 කොටස (NEW)

වචනයක්
අපි සියලු දෙනාම ආදරය කිරීමටත්, ආදරය ලැබීමටත් කැමැති පිරිසක් වන්නෙමු. අප මුලින්ම ආදරය ලබන්නේ මව් තුරුලේදීය. එහෙත් මව් සෙනෙහස අහිමි වූවන්ද අප අතර සිටිති. මව් පිය සෙනෙහස, සහෝදර සහෝදර බැඳීම, අඹු සැමි, පෙම්වතුන්ගේ ආදරය, මිත්‍ර සෙනෙහස ආදී විවිධ පැතිකඩවලින් අපට ආදරය අවැසි වේ. කෙසේ වෙතත් බොහෝ විටදි මේ ආදරය අප සිතන පතන ආකාරයට අපට ලැබෙන්නේ නැත. ජීවිතයේ යථාර්තය එයයි.
අප බලාපොරොත්තු වන අයුරින් අපට ආදරය ලැබේ නම් එය ජීවිතයට නියම සතුට සහ සැනසුම ළඟා කර ගැනීමට මහඟු අත්වැලක් වේ. ඉන් ජීවිතය ඉදිරියට ගෙන යාමට අවශ්‍ය ධෛයය ලැබේ. දුක්, කම්කටොළු, බාධක ජය ගැනීමට වුවමනා ශක්තිය සහ පන්නරය ලැබේ. ජීවිතයේ හිස් බව නැති වී ගොස් සිතට සහ ගතට මනා ප්‍රබෝධයක් ලැබේ. දොම්නස සහ සාංකාව අවම වේ. එය තනි පුද්ගලයෙකුට පමණක් නොව මුළු මහත් ජන සමාජයටම පහන් එළියක් ගෙන දේ.
මාගේ ජීවිත අත්දැකීම් ඇසුරින් මම ‘නොසැලෙන සෙනෙහස’ එළි දැක්වූයේ නිර්මල සහ අවංක ආදරයේ ඇති උත්තරීතර භාවයත්, ඉන් මිනිස් සංහතියට සිදු වන අනුපමේය මෙහෙයත් හුවා දැක්වීම පිණිසය.
‘නොසැලෙන සෙනෙහස’ තුලින් ඔබ රස වින්දනයක් මෙන්ම ජීවිතය සාර්ථක ලෙස ගෙන යාමට යම් අවබෝධයකුත්, ආදරයට ආදරය කිරීමේත්, වෛරය නැති කිරීමේත් ඇති යහපත් ප‍්‍රතිඵල ගැන යම් හැඟීමකුත් ලබා ගත්තේ නම් ‘නොසැලෙන සෙනෙහස’ තුලින් ජන සමාජයට මෙහෙවරක් කිරීමට මා ගත් උත්සාහය තරමක් දුරට හෝ ඉටු වෙනු ඇත.
ඔබ සැම සිතන පතන ආකාරයේ සතුට පිරි ජීවිතයක් ඔබට ලැබේවා යැයි මම ප්‍රාර්ථනා කරමි.
මනෝ ෆොන්සේකා

පිළිගැන්වීම
අෂ්ට ලෝක ර්ධම චක්‍රයට අනුව මටත් මාගේ පවුලේ අයටත් මුහුණ දීමට සිදු වූ ලාභ, අලාභ, දුක, සැප, නින්දා, ප්‍රශංසා, අයස සහ යස පාදක කොට එළිදැක්වූ ‘නොසැලෙන ‌සෙනෙහස’ මම ආදරයට ආදරය කරන සියලු දෙනා වෙත උපහාර වශයෙන් පිළි ගන්වමි.

01
පාසල් කාලය ජීවිතයේ ඉතාම සුන්දර, සැහැල්ලු කාල පරිච්ඡේදයකි. එකල ජීවිතයේ කිසිම බරක් පතලක් ඕනෑවට වඩා සිතන්නට කිසිවෙකු පෙළඹෙන්නේ නැත. දෙමාපිය රැකවරණය අහිමි වීමෙන් අසරණ භාවයට පත් ළමුන් හැරුනු විට පාසල් යන වයසේ සිටින අන් බොහෝ ළමුන් මේ කාලයේදී කෙළි ලොල් අයුරින් ජීවත් වේ.
මව හෝ පියා නොමැති වීමෙන් දෙමාපිය රැකවරණය අධ වශයෙන් අහිමි වූ දරුවන්ද අද සමාජයේ දක්නට ලැබේ. මෙම දරුවන්ගේ ජීවිතය එතරම් පහසු වන්නේ නැත. නොයෙකුත් කරදර කම්කටොළු වලට මුහුණ දීමට ඔවුන්ට සිදුවේ. එහෙත් එම අපහසුතා මධ්‍යයේ මෙවැනි දරුවන් බොහොමයක් ජීවිත සටන ගෙන යන අතර ඉන් පරිණත භාවයක්ද ලබා ගනී.
සමාධි හංසමාලි ලංකාවේ දකුණු පළාතේ නගරයක ප‍්‍රධාන බාලිකා පාසලක එකොළොස්වන වන වසරේ ඉගෙනුම ලබන ශිෂ්‍යාවකි. ඇය මධ්‍යම පන්තික පවුලක එකම ගැහැණු දරුවාය. ඇගේ පියා පිළිකා රෝගයකින් අකාලයේ මිය ගිය පසු පාසල් ගුරුවරියක් වූ ඇගේ මව දුක් මහන්සියෙන් සහ දැඩි වීර්‌යයෙන් සමාධි ඇති දැඩි කළාය. ඇය වෙනත් විවාහයක් හෝ අයථා සම්බන්ධයක් ගැන මොහොතකටවත් සිතුවේ නැත. සමාධිගේ මාමා
කෙනෙකුගේ සහාය ලැබුනත් සමාධිගේ මව පවුලේ සියලු කටයුතු තම වෑයමෙන් කර ගත්තාය.
සමාධි තම මවට දිය හැකි උපරිම සහාය ලබා දුන් ආර්දශමත් දැරියකි.
” අනේ සමාධි.. ඔයාට මෙච්චර දුක් විඳින්න වුනේ මොන කරුමයක් හින්දද මම දන්නෙ නෑ…. තාත්ති අපිව දාලා ගියේ අපේ කරුමෙට තමයි දුව…” සමාධිගේ මව නිතරම දුකෙන් කීවාය.
“අම්මි… අම්මි පොඩ්ඩක්වත් එහෙම හිතන්න එපා…. තාත්ති නැති වුනේ අපේ කරුමෙට තමයි…. ඒත් අපිට තාත්තිගෙ හයිය තියෙනවා.. අපි ඒ හයියෙන්… අපේ වීර්යයෙන් ජීවිතයේ ඉස්සරහට
සමාධි කිසිම විටක කරදර කම්කටොලු නිසා අධෛර්‌යමත් වූයේ නැත. ඇය යථාර්තයට මුහුණ දුන්නාය.
ඇය ඉගෙනීමේ කටයුතු වලට මුල් තැනක් දුන්නාය. අනාගතය ගොඩ නගා ගැනීමට ඉගෙනීම ඉතා වැදගත් බව ඇගේ මවගේ අවවාද හා ඇය දුන් ආදරය නිසා සමාධිට හොඳින් වැටහුනි. වාණිජ විද්‍යාවට මහත්සේ ඇලුම් කල සමාධි, අනාගතයේදී ගණකාධිකාරිණියක වීමට බලාපොරොත්තුවෙන් ඉගෙනීමේ කටයුතු කලාය.
සමාධි දාහත් වියේ පසුවන යෞවනියකි. යෞවන සිතක ආදර හැඟීම් පහල වීම සාමාන්‍ය දෙයකි. සංවේදී හදවතක මතු පිටින් පමණක් ආදරය ජනිත නොවේ. සංවේදී හදවතක උපදින ආදරය නිතැනින්ම ඉතා බලවත්, උතුම් ආදරයක් වෙනු ඇත.

තාරක වන්දිමාල් දකුණු පළාතේ එම නගරයේම ප්‍රසිද්ධ පිරිමි විදුහලක එකොළොස්වන වසරේ ඉගෙනුම ලබන ශිෂ්‍යයෙකි. දකුණු පළාතේ පාරම්පරික සම්භවයක් ඇති ඔහුගේ දෙමව්පියන්ගේ මුතුන් මිත්තන් මීට ශත වර්ෂ භාගයකට පමණ පෙර දේපොළ වත්කම් අතින් පොහොසත් වුවත් ඇති වූ කරදර කම් කටොලු නිසා ඒවා බොහොමයක් නැති වී ගොස් ඇත. එනමුත් ඔවුන්ගේ පාරම්පරික අහංකාර බව අලු යට ගිනි මෙන් හිත් තුල සැඟවී තිබුනි.
තාරක ගේ පියා සුළු වෙළඳ ව්‍යාපාරයක් ගෙන ගියේය. මව ගෘහණියක ලෙස පවුලේ කටයුතු කරගෙන ගියාය. තාරකට විවාහ වන වයසේ වැඩිමහල් සොහොයුරියක් ද සිටී. අක්කා සහ මල්ලි එකිනෙකාට ආදරය කලත් ඔවුන්ගේ කිට්ටු ඇඟැලුම් කමක් තිබුනේ නැත.
සාහිත්‍යයට හා භාෂාවට මහත් සේ ඇලුම් කල තාරකගේ හැකියාව සහ ආශාව තිබුනේ වෘත්තියෙන් ගුරුවරයෙකු වීමටය. එහෙත් ඔහුගේ මේ අදහසට පවුලේ අය, විශේෂයෙන් ඔහුගේ සොහොයුරිය වූ නදීකා කැමති වූයේ නැත.
” මොකද්ද මල්ලී…. ටීචර් කෙනෙක් වෙලා ඇති වැඩේ මොකද්ද?… කිසිම පිළිගැනීමක් නැහැ නෙ……….” නදීකා තාරක සමග වාද කලාය.
” අක්කේ…. මට පිළි ගැනීමක් ඕන නෑ… මට ඕන මේ රටේ ළමයින්ට, සමාජයට සේවයක් කරන්න… ගුරුවරයෙක් කිව්වම කොව්වර සේවයක් වෙනවද……”
” අනේ ඔයාගේ කෙහෙම්මල් සේවය….. අද ඕන කරන්නෙ හොඳට සල්ලි හම්බ වෙන අනිත් අය දැක්කම ඔලුව පාත් කරන රස්සාවක්… ඒක හින්ද ඔයා මෙඩිසින් කරන්න ඕන… අනික දොස්තර කෙනෙක් ගෙන් වුනත් ඔයා කියන සේවය වෙනව නෙ…..’ නදීකා ර්තකයක් දැම්මාය.
කෙසේ හෝ අවසානයේ තාරක වෛද්‍ය විද්‍යාව හැදෑරීමට තීරණය කලේය.
තාරකගේ දෙමව්පියන් සහ සොහොයුරිය පරම්පරාගත මානයෙන් පෙලුනත්, තාරක එවැනි කෙනෙකු වූයේ නැත. ඔහු මහ පොලවේ පය ගසා ඇවිදින ළමයෙකු විය. එසේ වූයේ ඔහුට දෛවයෙන් උරුම වූ සංවේදී ගුණාංගය නිසා විය යුතුය.
තාරක ගේ කිට්ටුම මිතුරා වූයේ උෂාන්ය. උෂාන් පෝසත් පවුලක ළමයෙකු වුවත් ඔහු තාරක සමග කුඩා වියේ සිටිම තදින් මිතුරු වී සිටියේය. අපොස සාමාන්‍ය පෙළ පන්තියේ සිටම උෂාන්ට පෙම්වතියක් සිටියාය. උෂාන් නිතරම ගැහැණු ළමයෙකු හා මිතුරු වෙන ලෙස තාරකට කීවේය.
” මොකද්ද මචන්.. කෙල්ලෙක්ව දා ගනින්කො… නැත්නම් කිසි ජොලියක් නැහැ නෙ…..” උෂාන් නිතරම තාරකට උපදෙස් දුන්නේය.
” මේ උෂාන්… මට උඹට වගේ ගායක් නෑ කෙල්ලො දා ගන්න… මම ඒවා වෙලාව ආවම කර ගන්නම්…..”
” ඇයි මොකෝ… උඹට කෙල්ලෙක්ට ආසාවක් නැද්ද තවම……………. යකෝ… කෙල්ලෙක් දාගෙන ෆිල්ම්ස් වලට පාක් වලට උස්සල පොඩි ජොලියක් දාපන්කො.. මේ මම වගේ…උඹ දන්නෙ නෑ තියෙන ආතල් එක…… මම ඊයෙ ඩිලානි එක්ක බීව් එකේ ගලක් පිටිපස්සෙ මාර ජොලියක් දැම්මා…හි.හි.හි….”
“මේ නිකන් වල් කතා නොකිය ඉඳපන්… මේ මවන්… කෙල්ලෙක් කියන්නෙ සෙල්ලම් බඩුවක් නෙමෙයි… මොනවද උඹ කෙල්ලො උස්සනව කියල කියන්නෙ?…ආ.. වික්… එහෙම කියන්න එපා… උඹල වගේ වුන් හින්දා තමයි අද කොල්ලො

වාටර් වෙලා තියෙන්නෙ… කෙල්ලෙක්ට ආදරයක් දක්වන්න ඕන….” තාරක තදින් පැවසීය.
“අනේ මේ නිකන් පලයන් බන් යන්න… ඔහොම කියන උඹ වගේ උපාසක බළල්ලු තමයි අන්තිමේදි මීයො දෙන්න දෙන්න අල්ලන්නේ……” උෂාන් තොල විකා ගෙන උපහාසයෙන් කීය.
“මේ උෂාන්…මම උඹට කිව්වද මම උපාසකයෙක් කියල.. ආ…වෙලාව ආවම මට කෙල්ලෙක් හම්බ වෙයි…. අනික මට මීයො දෙන්න දෙන්න ඕන නෑ…..ඒ එක්කම කෙල්ලො මීයන්ට උපමා කරන්න එපා… ගෑණු ළමයින්ට ගරුත්වයක් ඇතුව කතා කරපන්……”
“උඹ ඔය දන්නෙ නැතුවයි කතා කරන්නෙ කෙල්ලෙක් එක්ක ජොලියක් දාන කොට තියෙන ආතල් එක… උඹට ඒක දැනුන දවසට කෙල්ලව හම යනකන් කරයි…..හි.හි.හි….”
“අනේ මේ… උඹේ වල් කම උඹ තියා ගනින්… මට පාඩුවෙ ඉන්න දීල….’
මල් වයසේ පසුවන සෑම ගැහැණු හෝ පිරිමි ළමයෙකුට මේ ආකාරයෙන් මිතුරු මිතුරියන්ගේ බලපෑම සහ ආභාෂයට ලක් වීමට සිදු වේ. බොහෝ අවස්ථාවලදී මෙයින් අනිසි ප්‍රතිපල ඇති වේ. තාරක ද මෙම තත්තවයට මුහුණ දුන්නේය.
සිය වැඩිමහල් සොයුරියගේ ඇසුර නිසා තාරක යම් ආකාරයක සංයමයකට පැමිණ සිටින පිරිමි ළමයෙකි. එ නමුත් මල්වර වයස පසු කිරීමෙන් පසු සෑම යෞවන යෞවනියකගේම ආශාවන් උද්දීපනය වීම ස්වාභාවිකව සිදු වන දෙයකි. මෙය තාරකටත් බලපාන යථාර්තවාදී සිදුවීමකි. තාරකගේ ජීවිතයට මින් ඇතිවන බලපෑම කෙබඳු වේද?

සමාධිගේ හොඳම, අවංක මිතුරිය වූයේ අනුත්තරාය. අනුත්තරා සහ සමාධි අතර ඇති මිත්‍ර සම්බන්ධය සංසාරගත මිතුරු කමක් තරම් දැඩි විය. ඔවුන් අතර සිටි අනිත් මිතුරියන් වූ රුවනි සහ කුෂානි පවත්වා ගෙන ගියේ බාහිර මිතුරු කමක් පමණය. ඔවුන් දෙදෙනා නිතරම තම ආත්මාර්ථය සඳහා සමාධිගෙන් උදව් ලැබීමට පුරුදු වී සිටියෝය.
”සමාධි… රුවනියි කුෂානියි නිතරම ඔයාගෙන් හෙල්ප් ගන්නවා… ඒත් මට ඒ ගොල්ලන්ගෙ එච්චරම ලෙන්ගතු කමක් පේන්න නෑ….” දිනක් අනුත්තරා සමාධි සමග පැවසුවාය.
” අනූ.. ඒකට කමක් නෑ… ඒ දෙන්න අපේ යාළුවොනෙ…… ඉතින් අපි පුලුවන් දේවල් කරල දෙමු…. මම කිසි දෙයක් ආපහු බලාපොරොත්තු වෙන්නෙ නෑ අනූ…..”
ජීවිතය රෝස මල් යහනාවක් නොවූ සමාධිට අන් අයගේ අමාරුකම් තේරුම් ගැනීමේ හැකියාවක් තිබුනි. ඒ නිසා ඇය සැමවිටම අනුනට උදව් කිරීමෙන් තෘප්තියක් ලැබුවාය.
සමාධි පාසල් ගියේ අනුත්තරා සමග බස් රථයෙන්ය. දෙදෙනා ප්‍රධාන බස් නැවතුම් පොලෙන් බසයෙන් බැස පාසල දෙසට පයින් යාම පුරුද්දක් කොට සිටියෝය.
දිනක් උදෑසන සුපුරුදු පරිදි සමාධි සහ අනුත්තරා බසයෙන් බැස්සෝය.
‘ සුසුසු අනු… අද බස් එකෙ හරි සෙනග… ඒ මදිවට රස්නෙයි….. අපි ඉස්කෝලෙට යන්න කලින් මොනව හරි බීල යමු අනේ…..” සමාධි කීවාය.
” හා සමාධි… හැබැයි පරක්කු වෙන්න බෑ…. මේ… බස් වල ඉන්නෙ නම් මහ වල් මිනිස්සු අනේ… මගේ ඇඟේ කී දෙනෙක් ඇතිල්ලෙන්න හැදුවද?…..” අනුත්තරා වට පිට බලා කීවාය.

” ඔව් අනූ.. ඒක ඇත්ත…….මට නම් ඇති වෙලා තියෙන්නෙ… ඒත් ඉතින් අපි මොනව කරන්නද….”
” ඔයාට නම් ඉතින් තවත් වැඩි ඇති… ඔයා ඇහට කණට පේන ලස්සන කෙල්ලෙක්නෙ… මුන්ට ලස්සන කෙල්ලෙක් දැක්කොත් ඉතින් රතු ඉර පනිනවා……”
“මේක සමාජ ක්‍රමයේ වැරැද්ද අනූ… අපි තමයි තැලෙන්නෙ…. මේ ඉක්මනට යමු… ඕව කතා කරල වැඩක් නෑ…”
සමාධි, අනුත්තරාත් සමග අවන් හලකට ගොස් සිසිල් බීම බෝතල් දෙකක් ගෙන මේසයක් ළඟ වාඩි වූවාය.
” ඒ ලෙවල් හොඳට පාස් වෙන්න ඕන අනූ… නැත්නම් කැම්පස් යන්න හම්බ වෙන්නෙ නෑ… ටියුෂන් තමයි දරන්න බැරි… ගිහිල්ලත් බෑ… නොගිහිල්ලත් බෑ…අනේ මන්ද…..” සමාධි මදක් දුකෙන් කීවාය.
” ඇයි සමාධි එහෙම කියන්නෙ?….”
“මම ඔයාට කියන්නෙ නැති දෙයක් නෑ අනූ… ටියුෂන් වලට සල්ලි හොයා ගන්න එක අපිට ටිකක් අමාරුයි… අම්මි කොච්චර දුක් විඳිනවද මාව ජීවත් කරන්න… මට හරිම දුකයි අනූ……මට ගෙදරක වලන් පිඟන් හෝදන්න හරි රස්සාවක් හම්බ වෙනවනම් මම ඉස්කෝලෙ යන ගමන් ඒක කරනවා…” සමාධිගේ ඇස් දෙකට කඳුළු පිරුනි.
” අනේ සමාධි.. ඔයා අඬන කොට මට වාවන්නෙ නෑ… මම ඔයාට පුලුවන් විදියට හෙල්ප් කරන්නම්… ඔයා දුක් වෙන්න එපා කෙල්ලේ… ඔයාට මම ඉන්නවා….’ අනුත්තරා සමාධිගේ අත අල්ලා ගෙන සහෝදරියකගේ ආලයෙන් කීවාය.

” අනූ… අපි දෙන්නගෙ යාලු කම මේ මුලු විශ්වයටම වඩා සමාධි අනුත්තරාගේ අත තද කොට අල්ලා ගත්තාය.
” ඔව් සමාධි……. මම ඒක දන්නවා………..අපි දැන් ඉස්කෝලෙට
“හා අනු…..”
සමාධි ඉඳගෙන සිටි පුටුවෙන් නැගිට්ටාය.එවිටම යම්කිසි දෙයක් තමාගේ ඇඟේ වැදුන බව සමාධිට දැනින. ඇය පිටුපස හැරී බැලූ විට දුටු දෙයින් ඇය එක්වරම ගැස්සුනාය.
සමාධි නැගිටින විට පිටුපසින් ගමන් කල තැනැත්තා අත තිබූ සිසිල් බීම බෝතලයේ වැදිම නිසා ඔහුගේ ඇඳුම හැම තැනම සිසිල් බීම හැලී තිබුනි.
” ස්…. අනේ සොරි… අයියෝ… අනේ මම දැක්කෙ නෑ…අනේ…ආහ්….” සමාධිගේ දෑසට කඳුලු ගැලීය.
” අ..න්… නෑ කමක් නෑ නංගි…… ඔයා හිතල කරේ නැහැනෙ කමක් නෑ….” ඔහු කීවේය.
” අනේ ඒ වුනාට මට හරි අස්සෙට්… දැන් ඔයා කොහොමද ඉස්කෝලේ යන්නේ?…. සුදු ඇඳුම ඔක්කොම ඉවරයි….. අයියෝ… අනේ… මොනවද මම මේ කරේ…..අනේ……..’ සමාධිගේ දෑසින් කඳුලු බේරුනි.
” අයියෝ කමක් නෑ නංගි… ඔයා අවංකවම ඒකට කණගාටු වුනා.. මට ඒ සිතිවිල්ලම ඇති… මම පොඩ්ඩක් හෝද ගෙන යන්නම්.. අනේ කමක් නෑ….”
” ඉන්න මම ඔයාට වෙන ඩ්‍රින්ක් එකක් අරන් දෙන්නම්….” සමාධි කඳුලු පිසදා ගනිමින් කීවාය.
” අයියෝ එපා නංගි…… අනික ඔක්කොම හැලුනෙ නැහැනෙ….. කමක් නෑ… දැන් ඔයා යාලුවත් එක්ක යන්න… නැත්නම් ඉස්කෝලෙට පරක්කු වෙයි නෙ…….”
කඳුලු පිසදාගත් සමාධි ඔහු දෙස අහිංසක, සුමුදු සිනාවක් පා අනුත්තරා සමග අවන් හලෙන් එළියට ගියාය.
“මේ මචන් තාරක… උඹ නම් මාර පිස්සෙක් බන්… උඹට තිබුනේ ඒකිට කියල තව ඩ්‍රින්ක් එකක් ගන්න…. බලපන්.. දැන් ඩ්‍රින්ක් එකත් නෑ.. ඇඳුමත් ඉවරයි…… ඒකි හැට හතර මායම දාල උඹව ඇන්දුවා….අනේ යකෝ උඹ…..”
සමාධිගේ අත් වැරැද්දට ලක් වූ තැනැත්තා තාරක ය. ඔහු තම මිතුරා වූ උෂාන් සමග අවන් හලට පැමිණියේ සුපුරුදු සිසිල් පැන් සංග්‍රහයටය.
” මේ උෂාන්.. මම උඹ වගේ නරුමයෙක් නෙමෙයි… ඒ කෙල්ල ඕන කමින් මගේ ඇඟේ හැප්පුනාද ?….. අනික බලපන්.. ඒකි අවංකවම සමාව ඉල්ලුවා…. මට ඒකම ඇති….’ තාරක කීවේය.
” අනේ බන්… උඹල වගේ උන් හින්ද තමයි කෙල්ලො මෙච්චර ගණන් උස්සන්නෙ… ඇයි ඉතින්… උඹල උන් ඉස්සරහ ගොනා වෙනවනෙ… කෙල්ලො තියාගෙන ඉන්න ඕන අපිට ඕන විදියට නටවන්න….”
” උෂාන්… ගෑණු ළමයින්ට ඔහොම කතා කරන්න එපා…. බලපන්.. ඒ කෙල්ල මුලු හිතින්ම දුක් වුනා වෙච්ච දේට… ඇස් දෙකට කඳුලුත් ආවා… මට හරියට දුක හිතුනා… ” තාරක ආවේගශීලි වී කීවේය.
උෂාන් ජංගම දුරකථනය ගෙන සක්‍රිය කලේය.
“මොකෝ උඹ මොබයිල් එක බලන්නේ ?….” තාරක ඇසීය.
” නෑ මවන්… මම මේ නිවුස් බැලුවා… ලංකාවට භූමි කම්පාවක් එනවද කියලා…..”
” භූමි කම්පාවක්?… එක පාරටම?…… තාරක පුදුම වී ඇසීය.
” ඔව්… දැන් උඹට අර කෙල්ල ගැන අනුකම්පාවක් ඇති වෙලා තියෙනවනෙ… ළඟදිම ඒක භූමි කම්පාවක් වෙන්න පුලුවන්…. ඒකයි මම බැලුවෙ…..” උෂාන් යටැසින් තාරක දෙස බලා කීය.
“අනේ මේ……”
” ආආ.. මේ මේ නෙමෙයි… මෙන්න මෙහෙ වරෙන්… ඉස්කෝලෙ යන්නත් පරක්කු වෙනව උඹේ මේ අනුකම්පාව
තාරක උෂාන් සමග පාසල වෙත පිය මැන්නේ කිසියම් වික්ෂිප්ත භාවයකින් යුතුවය.
තාරකට එදා පාසලේදී පාඩම් වැඩ වලට හිත යොමු කිරීම සෑහෙන අපහසු කාර්යයක් විය. ඔහුගේ මතකයට වරින් වර පැමිණියේ සමාධි ගේ සමාව අයදින අහිංසක මුහුණය.
” දඟ කාර ඔය දෑස දුටුවා එදා දුර ඈත පාසල් වියේ නොදැනීම අපගේ මේ සිත් යා වුනා දසුනින්ම හසුනක් මවා……”
අසහාය සංගීත වේදි සනත් නන්දසිරි ශූරින්ගේ මෙම ගීතය මෙහිදී තරමක් වෙනස් ආකාරයකට තාරකට දැනුනි.
“අහිංසක ඔය දෑස දුටුවා මෙදා අද උදයේ හමු වූ වෙලේ නොදැනීම ඔයා ළඟට හිත දුවනවා දසුනින්ම හසුනක් මවා…..”
“ස්සා…. මොනවද මම මේ හිතන්නෙ…. මට ඉස්කෝලේ පාඩම් වැඩ තියෙනව… මේ අනම් මනම් හිතන එක හරි නෑ… අනික…මේ…මේ… මම දන්නෙ කොහොමද ඒ ළමයා ගැන…. එ..එ…එයාට කොල්ලෙක් ඉන්නවද දන්නෙත් නෑ…වී.. මොනවද මම මේ හිතන්නෙ…. එහෙම එයා ගැන හිතන එක වැරදියි…….”
තාරක එකිනෙකට ප්‍රතිවිරුද්ධ සිතුවලි වලින් විඩාවට පත් වෙමින් එදා මුලු දවසම මහත් අපහසුවෙන් ගත කලේය. රෑ නින්දට ගිය විටවත් ඔහුගේ මනසට සහනයක් ඇති වූයේ නැත. රෑ සිහිනෙන් පවා ඔහුට පෙනුනේ සමාධිගේ අහිංසක මුහුණත්, කඳුලින් පිරි දෑ සත්ය.
උදෑසන මේ සිදු වීමෙන් සමාධිට කිසියම් කැළඹීමක් ඇති වුනාද? එසේ ඇති නොවූවා නම් එය පුදුමයකි. සමාධි සංවේදී ගැහැණු ළමයෙක් නිසා ඇයගේ නොඉඳුල් සිතට විවිධ සිතුවිලි ගලා ගෙන පැමිණියේය.
“අනේ එයා කොච්චර හොඳද ?…. නිකන්වත් මම දිහා රවල බැලුවෙ වත් නෑ… මට කිසිම විදියක නරක කතාවක්වත්… විහිලුවක්වත් කරේ නෑ…. අහිංසක විදියට මට කතා කරා… ඒ ඇස් දෙකේ ලොකු අනුකම්පාවක් මට පෙනුනා…. එයා…..මම ගැන දැන් මොනව හිතනවද දන්නෙ නෑ……වීඊඊඊ…. මොනවද මම මේ හිතන බහු බූත.. එයාට දැන් මාව අමතක වෙලත් ඇති….”
සමාධිගේ මේ සිතුවිලි ප්‍රවාහය අනුත්තරා නිසා නැවතුනි.
”සමාධි මොකද මේ ඔයාගේ කල්පනාව… අද උදේ ඉඳන් ඔයා හරි අමුතුයි… මොකද…උදේ මීට් වුන එක්කෙනා ගැන හිතනවද?…ආ….” අනුත්තරා ඔලොක්කුවට මෙන් ඇසුවාය.
“අනේ නෑ අනූ… පිස්සුද…. මම මේ නිකන් කල්පනා කරා……” සමාධි සිහිනෙන් අවදිවූ කෙනෙකු මෙන් පිළිතුරු දුන්නාය.
සමාධි සහ තාරකට මේ ඇති වී තිබෙන්නේ යෞවන යෞවනියන්ට ඇති වන සාමාන්‍ය හැඟීමකි. ගැහැණු ළමයෙකු හා පිරිමි ළමයෙකු අතර ලෙන්ගතු කමේ සේයාවක් ඇති වන්නේ ඔවුන් දෙදෙනා යම්කිසි තරංගයකින් එකට ස්පන්දනය වූ විටදීය. මේ ස්පන්දනය එක්කෙනෙකු තුල පමණක් ඇති වුවහොත් ඉන් කිසිම බන්ධනයක් ඇති නොවේ. බොහෝ අවස්ථාවලදී එක්කෙනෙකු තුල පමණක් මේ ස්පන්දනය ඇති වුවහොත් එය වෛරයකට මුල පුරා විනාශකාරි තත්ත්වයක් ඇති වීමට පුලුවන.
සමාධි සහ තාරක දෙදෙනා දැන් එකම තරංගයකින් ස්පන්දනය වී ඇත. ලෙන්ගතු කමේ පුංචි බීජය ඔවුන්ගේ සිතට ඇතුලු වී ඇත. එනමුත් එය හදවතට තවම තට්ටු කර නොමැත.
ඔවුන් දෙදෙනාගේ යෞවන ජීවිතය දැන් කුමන දිශාවකට ගමන් කරයිද? ලෙන්ගතු කමේ කුඩා බීජයෙන් පැලයක් හට ගනීද? ඒ පැළය කුමන ආකාරයේ ගසක් බවට පත් වේද? එම ගසේ වැඩීමට අවට පරිසරයෙන් බාධා ඇති වේද?
මේ සියළු දෙයම දෛවයේ ඉරණම අනුව සිදුවනු ඇත.
________________________________________________________________________

02
තාරක තම සිතින් සමාධි ඉවත් කිරීමට කෙතරම් උත්සාහ දැරුවත් එය කිසිම ආකාරයකින් සාර්ථක වූයේ නැත. ඔහු සමාධි ගැන සෘණාත්මක දේවල් සිතමින් ඇය අමතක කිරීමට උත්සාහ කලේය.
“මම හිතන්නෙ මේ කෙල්ලට දැනටමත් කොල්ලෙක් ඇති… ඒ වගේ ලස්සන කෙල්ලෙක්ට කොල්ලෙක් නැහැ කියල හිතන්න අමාරුයි… අනික ඔය ලස්සන කෙල්ලො විශ්වාස කරන්නත් බෑ…..”
තාරක මෙසේ කොතරම් වෙර දැරුවත් සමාධි ඔහුගේ සිතට අවතීර්ණ වීම නවත්වා ගත නොහැකි විය. නිතරම ඔහුගේ සිතේ දෘෂ්‍යමාන වූයේ සමාධිගේ අහිංසක සිනාව සහ සමාව අයදින මුහුණය.
තාරකට සිත පාලනය කර ගැනීම කිසිම අයුරකින් කර ගැනීමට නොහැකි විය. ඔහුට සමාධි නැවත දැක ගැනීමට ඇති ආසාව ඉහ වහා ගියේය. මේ නිසා ඔහු එදා පටන් සෑම දිනකම උදය වරුවේ සුපුරුදු වේලාවට බස් නැවතුම් පොල අසල රැඳී සිටියේය.
එහෙත් තාරකට සමාධි කිසිම විටක දැක ගැනීමට නොහැකි විය.
“අනේ… මේ කෙල්ල දැන් එන්නෙ නැත්තෙ ඇයි?…. ඉස්කෝල යන්න මේ වෙලාවට එන්න ඕන…. ටයි එකෙන් යන ඉස්කෝලෙ මොකද්ද කියල මම දන්නවා…මට ඉස්කෝලෙට ගිහිල්ල බලන්නත් බෑ.. ම්……”
තාරක මහත් වූ චිත්ත විප්ලවයකට පත් විය. ඔහුගේ මිතුරු උෂාන්ට මේ බව පෙනුනි.
” තාරක.. මොකෝ මවන් මේ…. උඹ ළඟකදි ඉඳන් මනෝ තාරක..මො ගහනවා වැඩියි…….. උඹ හැමදාම උදේට නිකන් කුඩු ගහල වගේ ඉන්නෙ…ආ…. ….. මට ඇත්ත කියපන්…. උඹට අර කෙල්ල ආපහු බලා ගන්න ඕන නේද?.. ආ…” උෂාන් ඇසීය.
” උඹට පිස්සුද ?…. මට එහෙම කිසි කෙනෙක් බලා ගන්න උවමනාවක් නෑ… උඹට ඕන නම් බලා ගනින්… උඹට ඉතින් කෙල්ලෙක් පේන්න බැහැනෙ…..” තාරක තම චකිතය සඟවා ගෙන කීය.
“අනේ මේ…… නිකන් පොර ටෝක් දාන්න එපා මවන්…. උඹ එදා ඒකිව කූල් බාර් එකේදි දැක්ක වෙලේ ඉඳන් උඹ ඉන්නෙ වෙන ලෝකෙක…. ඕකනෙ බන් මම කලින් කිව්ව…. දා ගනින් බඩුවක් ….. ඔය ඕන තරම් ටියුෂන් ක්ලාස් එකේ පට්ට කෑලි ඉන්නෙ….දා ගනින් ඒ එකක්… නිකන් මේ අහක යන ජංගි හින්ද මනෝ ගහන්නෙ නැතුව… හි.හි.හි…..” උෂාන් සිනා සෙමින් කීය.
” මේ උෂාන්…. මට ඕන ඇති කෙල්ලෙක් නෑ…… අනික මොකද්ද අහක යන ජංගියක් කියන්නෙ..ආ… උඹ ගෑණු ළමයෙක්ට හරියට කතා කරන්න වත් දන්නෙ නෑ…….” තාරක තරහෙන් කීය.
” ආ ආ ආ ආ.. ඔය එන්නෙ බළලා මල්ලෙන් එළියට…. ඒකිට පල් ටෝක් දානකොට උඹට හරියට රිදෙනව නේද ?…. මේ මචන්…. එක කෙල්ලෙක් හින්ද නිකන් චාටර් වෙන්නෙ නැතුව හොඳ බඩුවක් සෙට් කර ගනින්……….මේ තාරක…..අර ඩිලානිගෙ යාලුවා හිමේෂි උඹ ගැන කීප දවසක් අහල තියෙනව…… නිකන් ඒකිට කතාවක් දාල බලපන්…….”
” අනේ මේ…. මට ඕන හිමේෂියෙක් නෑ…. පලයන් යන්න………”
“ම්…. යකෝ… උඹේ මූණෙන් පේනවා තියෙන ආසාව…උඹ ආසයි බයයි නේද ?… හි.හි.හි… මුලින් ඔහොම තමයි බන්…. පොඩ්ඩක් බය තමයි……. ඒත් එක පාරක් කෙල්ල ඉස්සුවම උඹට හැමදාම ඕන වෙයි…. අනික බලපන්කො… හිමේෂි මරු ගැට කෑල්ලක් නෙ බන්…. ටයිට් ඩෙනිම් මයි ගහන්නෙ… බුරියත් පේනවා….. ඩිලානි දාගෙන හිටියෙ නැත්නම් මම මෙලහට ඕකිව උස්සල…….” උෂාන් දිව දික් කොට උපහාසයෙන් කීවේය.
” මේ උෂාන්…. උඹට ගෑණු ළමයි ඕන ආදරය කරන්නද එහෙම නැත්නම් වල් කමටද?……” තාරක සැරෙන් ඇසීය.
” අනේ යකෝ… උඹට තේරෙන්නෙ නැද්ද…. මේ කෙල්ලන්ට ඔච්චර ආදරයක් ඕන නෑ… උන් මාර මෝලෙන් ඉන්නෙ… උන්ට ඕන හොඳට අපෙන් කන්න විතරයි……. ඩිලානිට තියෙන මෝල උඹ දන්නව නම් පිස්සු හැදෙයි…. ඉතින් මොන ආදරයක්ද බන්… උස්සල ආතල් එකක් ගනින්.. උන්ටත් ඕන එව්වරයි……” උෂාන් තාරකට තට්ටුවක් දමමින් කීය.
“මට බෑ ඒ විදියට කෙල්ලො දිහා බලන්න…… මෙන්න මෙහෙ වරෙන් ඉස්කෝලෙ යන්න… ඉස්සෙල්ල ඉගෙන ගෙන ඉන්න ඕන මොන දේ කරන්න හරි….”
මෙසේ කියූ තාරක උෂාන්ගේ අතින් ඇදගෙන පාසල දෙසට ගියේය.
තාරක උෂාන්ගේ මේ අදහස සිතින් බැහැර කිරීමට උත්සාහ කලත් එය සීයට සීයක් සාර්ථක වූයේ නැත. සම වයසේ මිතුරන්ගේ ආභාෂය සහ ක්‍රියා කලාපය යම් අයුරකින් කෙනෙකුට බලපෑම වැලැක්විය නොහැකිය. තාරක මේ තත්ත්වයට මුහුණ දුන්නේය. ගැහැණු ළමයින් ගැන උෂාන්ගේ ආකල්පය නිසා තාරකගේ යෞවන සරාගී හැඟීම් යම් ආකාරයකට උද්දීපනය විය.
සමාධිගේ සිතටද තාරක විටින් විට පැමිණියේය. සමාධිගේ මනා සංයමය නිසා ඇයට එයින් මහත් වූ පීඩාවක් ඇති නොවූවත් ඇය කිසියම් ආකාරයක විමතියකට පත් වූවාය. සමාධිට ජීවිතය ගෙන යාම ලෙහෙසි කාරියක් වූයේ නැත. සිය මව සමග ජීවිතය ගැට ගසා ගැනීමට වෙර දරන සමාධිට තාරක ගැන සිතීමට එතරම් කාලයක් නොතිබුනත් ඔහු සම්පූර්ණයෙන් හිතෙන් ඉවත් කිරීමට නොහැකි විය.
දිනක් ඇය අනුත්තරා සමග මේ ගැන කතා කළාය.
” අනූ…. අපි ඉස්කෝලෙ යන වෙලාව පොඩ්ඩක් වෙනස් කරමු….” සමාධි කීවාය.
” ඒ මොකෝ සමාධි? ..” අනුත්තරා පුදුම වී ඇසුවාය.
” නෑ අනු… අර එදා මගෙන් අත් වැරැද්දක් වුන බෝයි දැක්කොත් මට අප්සට් යාවි….. ඒක හින්දා අපි වෙලාව වෙනස් කරමු……”
” මොකද්ද ළමයො එයා දැක්ක කියල ඔයාට තියෙන අප්සට්
” නෑ ඉතින්… මගෙන් වුන වැරැද්ද ආයිත් මතක් වෙන එක අප්සට් එකක් නෙ….” සමාධි උගුරට හොරා බේත් කෑවාය.
“ම්ම්… මට පේන්නෙ අප්සට් එක නෙමෙයි…. වෙන දෙයක් වගේ නේද කෙල්ලෙ…හි.හි.හි…..’ අනුත්තරා පොඩි විහිලුවක් කළාය.
“අනේ නෑ පිස්සුද අනූ…. එහෙම දෙයක් නෙමෙයි….”
තාරක ගැන ඇති වූ සිහින් හැඟීම වැඩි දුර යෑම නවත්වා ගැනීමට සමාධිට ඕනෑ විය. තම මව පවුල ජීවත් කිරීමට දරණ ප්‍රයත්නය ඉදිරියේ මෙවැනි දේවල් ගැන සිතීමට ඇය කැමති වූයේ
නැත. මේ නිසා ඇය ඒ සඳහා ගත හැකි හැම පියවරක්ම ගත්තාය. පාසල් යන වේලාව වෙනස් කිරීම ඒ එක පියවරක් විය.
සමාධිගේ මෙම වෑයම කෙතරම් දුරට සාර්ථක වේද?
එදා තාරක පාසලේ සිටියේ තරමක අපහසු ගතියකින් පෙළෙමින්ය. උෂාන් ගැහැණු ළමයින් ගැන කියූ කතා තාරකගේ සිතේ යම් කැළඹීමක් ඇති කළේය. ඔහු සිහින් ලිංගික උද්දීපනයකට පත් විය. මේ නිසා පාඩම් වැඩ කිරීමට හිත සම්පූර්ණයෙන් එකලස් කර ගැනීමට නොහැකි විය.
තාරකගේ මේ හැසිරීමේ වෙනස උෂාන්ට තේරුනේය.
” තාරක… මොකෝ උඹට අමාරුවක් වගේ තියෙනවද?….” උෂාන් ඇසීය.
” ආ..න්.. නෑ මචන්… එහෙම මුකුත් නෑ……..” තාරක ගොත ගසමින් කීය.
” මේ මචන්…. මට බොරු පාට් එක දාන්න එපා….. උඹ මෝල් වෙලා නේද ඉන්නෙ……මට කියන්න පුලුවන්…. මම දැක්කා හිමේෂි ගැන කිව්වම උඹේ මූණෙ තිබුන වල් පාට… මේ.. පලයන් ටොයිලට් එකට ගිහින් මෝල නැති කර ගනින්…..” උෂාන් සිනා සෙමින් කීය.
” අනේ මේ… උඹට ඕන නම් පලයන්… මට ඇති ඕන කමක්
” මට එහෙම කරන්න ඕනෙ නෑ බන්…. මට ඩිලානි ඉන්නව ඒකට… මේ…. මම කිව්වට අහල අද හවස ටියුෂන් ක්ලාස් එකේදි හිමේෂිට කතාවක් දාපන්.. හි.හි.හි…..”
” මේ උෂාන් මේ.. උඹට ඕන නම් හිමේෂිව අරන් පලයන්….. මට ඇති ඕන කමක් නෑ…” තාරක මෙසේ කියා එතැනින් යන්නට ගියේය.
තාරක ගේ මොලය යකා නැටූ කම්මලක් මෙන් විය.
එදා හවස් වරුවේ උපකාරක පන්තියෙන් පසු තාරකට උෂාන් ගෙන් බේරුමක් නැති විය.
”තාරක මේ…… මම කිව්වට අහල පොඩ්ඩක් හිමේෂි එක්ක කතාවක් දාපන්කො….. මුකුත් කරන්න ඕන නෑ… නිකන් කතාවක් දාපන්……..
”මට ඕන නෑ…. මම උඹට එක පාරක් කලින් කිව්වා….”
තාරක මෙසේ කීවත් හිමේෂිගේ කාමුක පෙනුම ඔහු යන්තම් හෝ ඇවිස්සීමට සමත් විය.
” ඔහොම හිටපන් මම ඩිලානිට කියන්න…….”
” යකෝ මේ… පිස්සුද.. එපා……”
තාරක මෙසේ කෑ ගැසුවත් උෂාන් ඩිලානිට කතා කලේය.
” ඩිලානි…. හිමේ ෂිට කියන්න තාරකයත් එක්ක කතාවක් දාන්න කියල… මට පේන්නෙ මිනිහට පොඩ්ඩක් මෝල් වෙලා වගේ…..” උෂාන් ඩිලානිට සෙමින් කීය.
” අම්මෝ… හිමේෂි උඩින්ම කතා කරයි… හිමේෂි තාරකට කොක්ක දාන්න තමයි බලන් ඉන්නෙ… හි.හි.හි…” මුකුළුවෙන් කීවාය. ඩිලානි
“මේ කෙල්ලෙ… උන් දෙන්නව සෙට් කරල අපි යමු බීච් එකට… මට ඉන්න බෑ පැටියෝ…….”
” ඔව් අනේ… මටත් අද ක්ලාස් එක වෙලාවෙ ඉඳන් අමාරුවෙන් හිටියේ… ඔයා හොරෙන් එවන ටෙක්ස්ට් දැක්කම ඉන්න පුලුවන් කාටද…….හි.හි.හි… මේ හිමේෂි….. මෙහෙ වරෙන්
ඩිලානි හිමේෂිට කතා කලාය.
” ඇයි මොකෝ බන්….” ඇසුවාය. හිමේෂි එතැනට පැමිණෙමින්
“මේ උඹ ගිහින් තාරකට මල් පාරක් දාලා දෙන්න කොහාට හරි සෙට් වෙයන්. අපි යනව බීච් එකට… එහෙනම් බායි… ගුඩ්
ඩිලානි උෂාන් සමග අත් පටලවා ගෙන එතනින් ගියාය. හිමේෂි සෙමින් තාරක වෙත සමීප වූවාය.
” තාරක… ඇයි අනේ ඔයා මාත් එක්ක කතා කරන්නෙ නැත්තෙ?… මොකද්ද මම ඔයාට කරපු වැරැද්ද…..” හිමේෂි දුක්මුසු හඬකින් අසුවාය.
” අනේ එහෙම දෙයක් නැහැ හිමේෂි… ඔයා මට කිසි වැරැද්දක් කරල නෑ…..”
තාරක යන්තම් වචන සොයා ගත්තේය. හිර ඩෙනිම් කළිසමකින් සහ උඩුකය අඩක් නිරාවරණය වූ උඩ ඇඳුමකින් සැරසී සිටි හිමේෂි නිසා තාරක යම් කැළඹීමකට පත් වුනි.
” අම්මෝ ඇති… මම හිතුවෙ ඔයා මාත් එක්ක තරහයි කියල… තාරක.. අනේ මට හරිම තස්ට්… අපි ගිහින් ඩ්‍රින්ක් එකක් බොමුද?….. මම ළඟ සල්ලි තියෙනවා……යමු අපි……”
තාරකට කිසිවක් කීමට ඉඩ නොදුන් හිමේෂි ඔහුගේ අතින් අල්වා ගෙන අසල තිබූ අවන් හලකට ගියාය. කෙලවර මේසයක
තාරක සමග වාඩි වූ හිමේෂි පලතුරු යුෂ වීදුරු දෙකක් ගෙන්වා ගත්තාය.
” ඉතින් බොන්නකො ළමයෝ….. ඕක දිහා බලාගෙන භාවනා කරන්නෙ නැතුව…” හිමේෂි තොදොල් වෙමින් කීවාය.
“ අනේ මේ හිමේෂි… දැන් අපේ අම්ම හරි තාත්තා හරි අක්කා හරි දැක්කොත් මාව හම ගහල තමයි නවතින්නෙ…..’ තාරක වට පිට බලමින් බියෙන් කීය.
” අයියෝ තාරක… මොකද්ද අනේ ඒ ඒ ඒ ඒ… කොල්ලෙක් වුනාම කෙල්ලෙක් එක්ක ඉන්න එකේ තියෙන වැරැද්ද මොකද්ද… ඔයා නිකන් බය වෙලා…..හි.හි……”
හිමේෂි තාරකගේ කම්මුල යන්තම් මිරිකුවාය. තාරක එක් වරම මුහුණ ඉවතට ගත්තත් ඔහුට යම් ගැස්මක් ඇති විය.
” හිමේෂි.. ඔයා නම් ඔහොම කියයි…. මම තමයි චාටර් වෙන්නෙ කවුරු හරි අම්මලට කිව්වොත්.
” කොල්ලො… රිස්ක් එකක් ගන්නෙ නැතුව ජොලියක් දාන්න බෑ අනේ…. ඉතින් ඕක බොන්න කෝඕඕඕඕ… ඔයා හරිම ලැජ්ජයි නෙ අනේ……”
හිමේෂි වීදුරුවේ බටය තොල ගාමින් කාමුක ලෙස තාරක දෙස
බැලුවාය.
” මන් දන්නෙ නෑ ඔයා මේ කරන ඒවා මොනවද කියල
” තාරක… ඔයාට කෙල්ලෙක් ඉඳලම නැද්ද ?……” හිමේෂි තාරක ළඟට කිට්ටු වී ඇසුවාය.
“නැහැ…..”
“ම්ම්… එහෙම නම්. ආආ…. කෙල්ලෙක් එක්ක ජොලියක් දාලා තියෙනවද?……”
හිමේෂි තාරකගේ අත සෙමින් අල්ලමින් ඇසුවාය. තාරක වහා අත ඉවතට ගත්තේය.
” මොනවද හිමේෂි ඔයා මේ කියන්නෙ? මට තේරෙන්නෙ නෑ…..”
” මම කිව්වේ මෙන්න මේකයි අනේ ඒ ඒ ඒ ඒ……”
හිමේෂි මේසය යටින් තාරකගේ කකුල අල්ලා යන්තම් මිරිකුවාය.
” වීයා හිමේෂි….. ඔයාට පිස්සුද… මෙතන තව මිනිස්සු ඉන්නව… අත අහකට ගන්න ප්ලීස්……”
තාරක හිමේෂිගේ අත ඉවත් කිරීමට උත්සාහ කලේය. ඒත් හිමේෂි අත තවත් කකුල උඩට ගත්තාය.
” කාටවත් පේන්නෙ නෑ අනේ…. අපි කොනේ මේසෙක නෙ ඉන්නෙ…. මේ…. ඔයත් මගේ අල්ලන්නකො….ප්ලීස්… අල්ලන්නකො…..”
හිමේෂිගේ හැඟීම් ඇවිස්සෙන්නට පටන් ගත් බව තාරකට පෙනුනි. තාරක බාගෙට ගල් ගැසුනේය. හිමේෂි තාරකගේ අත ගෙන ඇගේ කකුල උඩින් තබා ගත්තාය.
“හිමේෂි… ප්ලීස් එපා…. ඔයාට පිස්සුද ?……
“අනේ තාරක… මගේ කකුල් දෙක මැද්ද මිරිකන්න… මට ඉන්න බෑ…. මිරිකන්න… තාම කවුරුත් ඔතන මිරිකල නෑ…. ඔයා තමයි ෆස්ට්… අනේ මිරිකන්න……”
හිමේෂි සෙමින්, එහෙත් තදින් පවසා තාරකගේ අත ඩෙනිම් කළිසම උඩින් ඇගේ රහස් තැන මතින් තබා ගත්තාය.
තාරකට විදුලි සැරයක් වැදුනා හා සමාන තිගැස්මක් ඇති විය. මුලු ඇඟම වෙවුලන්නා සේ ඔහුට දැනුනේය. විවිධ සිතුවිලි වලින් ඔහුගේ සිත කැළඹීමට පටන් ගත්තේය. ඒ සමගම සමාධිගේ
අහිංසක මුහුණ ඔහුට දෘෂ්‍යමාන විය. තාරක දුන්නක් ගැස්සුවාක් මෙන් පුටුවෙන් නැගිට අවන් හලෙන් එළියට දිව්වේය. කිසිවක් කර කියා ගත නොහැකි වූ හිමේෂි
ඔහු පසු පසින් එළියට ආවාය.
” තාරක… තාරක… අනේ නවතින්න… ඇයි මේ….අනේ යන්න එපා… අනේ සොරි….. මම ආයිත් එහෙම කරන්නෙ නෑ… තාරක අ අඅඅඅ …. අනේ යන්න එපා ඉන්න …….”
තමාගෙන් වේගයෙන් ඈත්වී යන තාරක පිටුපසින් දුවමින් හිමේෂි කෑ ගැසුවාය. ගැහැණු ළමයෙකු පිරිමි ළමයෙකු පිටු පස දිවීම සාමාන්‍යයෙන් සිදු නොවන දෙයක් නිසා අවට සිටියවුන් මේ දෙදෙනා දෙස පුදුමයෙන් බලා සිටියෝය.
හිමේෂි දෙස ආපසු නොබැලූ තාරක බස් රියක නැගී කෙලින්ම තම නිවසට ගියේය.
නිවසට පැමිණි තාරක සිය කාමරයට වැදී දොර වසා ගෙන ඇඳේ පෙරලුනේය. හිමේෂිගේ ස්පර්ශය නිසා ඔහුගේ යෞවන හැඟිම් උපරිමයට ඇවිස්සී තිබුනි. පිරිමි ළමයෙකුට ඇතිවන පෙළඹ වීමේ උන්මාදයෙන් ඔහු ඔද වැඩී ගියේය. දෑස් පියාගෙන කොට්ටට්ය බදා ගත් තාරක ඒ හිමේෂි යයි සිතා ඔහුගේ යෞවන උන්මාදය වේගයෙන් මුදා හැර සන්සුන් භාවයට පැමිණියේය.
ආශාව සන්සිඳුවා ගත් තාරක තමා කල දෙය ගැන ලතැවිල්ලකට පත් වූයේය. නැවතත් ඔහුගේ මනසට සමාධිගේ අහිංසක මුහුණ සහ සිනාව පෙනෙන්නට පටන් ගත්තේය. එදා ඇගේ දෑසින් නැගුන කඳුලු බිංදු ඔහුගේ මතකයට පැමිණියේය. ඒ කඳුලු බිංදු දැන් තමා මේ කල ක්‍රියාව නිසා දුකට පත්වීම හේතුවෙන්
මතු වූ කඳුලු ලෙස තාරකට දැනුනේය. තමාගේ මුලු ඇඟම ගිනි ගෙන දැවෙන්නා සේ තාරකට දැනුනි. සමාධි කරුණාබර දෑසින් තමා දෙස බලා සිටින ආකාරය තාරකට පෙනුනේය. ඒ දෑසින් නැගෙන සිසිලෙන් ආශාව නිසා ගිනිගත් තම ගතට සහ සිතට සැනසුමක් ලැබෙන හැඟීම තාරකට ඇති විය.
“මම ඔයාව හොයා ගන්නව…. ඔව්.. කොහොම හරි ඔයාව හොයා ගන්නව කෙල්ලේ.. මට සැනසීම දෙන්න පුලුවන් ඔයාට ປີທ໒໖…….”
තාරක මහ හඬින් කෑ ගැසීය. ඉන් සැහැල්ලුවට පත් තාරක නිදි ලොවට අවතීර්ණ විය.
සිහින ලෝකයේදි ඔහු දුටුවේ සමාධි පමණි.
පසුදා උදෑසන අවදි වූ තාරකට මුලු කාමරය පුරාම දක්නට ලැබුනේ සමාධිගේ මුහුණය. ඇගේ සිනහව ඔහුගේ සිතේ
නොමැකෙන සටහනක් තබා ඇත.
ඒ වගේ රුවක් නෑ දැක්කේ ඈ කොහේ ළඳක් දෝ නෑ දන්නේ පෑ රිදී සිනා කැන් ඒ දෑසේ මා සිතින් මැකිලා නොයේ.
කෙසේ හෝ එදා උදයේ සමාධි දැක බලා ගැනීමට අදිටන් කර ගත් තාරක, උෂාන්ට කතා කලේය.
” උෂාන්… මම අද උදේ එන්න පොඩ්ඩක් පරක්කු වෙනව… උඹ ඉස්කෝලෙට පලයන්… මම පස්සෙ එන්නම්…..”
” හා හරි මචන්… මේ ඒක නෙමෙයි….. මොකද්ද බන් උඹ ඊයෙ හිමේ ෂිට කරේ?..ආ….” උෂාන් ඇසීය.
” මොකා?…. මම ඒකිට මුකුත් කරේ නෑ… ඒකි තමයි මට අරව මේවා කරන්න හැදුවේ……”
” ඒව මම දන්නෙ නෑ… ඊයෙ හවස මම ඩිලානිට බීච් එකේ නියම මෝලෙන් වැඩේ දෙන වෙලාවෙ මේකිගෙ කෝල් එකක් ආවා….. අපි දෙන්නගෙ ආතල් එක ඔක්කොම කැවුනා…….ඒකි කියනව උඹ කූල් ස්පොට් එකේදි ඒකිව දාලා දුවල ගියා කියලා… ඒකිට මාර ලැජ්ජාවක්හු වුනේ……”
” මවන්… මේකිව හම ගහන්න ඕන මේ කියන බොරු වලට… ඕකි කූල් ස්පොට් එකේදි වල් කමට ලෑස්ති වුනා වට පිට මිනිස්සු ඉන්නවද කියලවත් බලන්නෙ නැතුව… මම කොහොමද බන් නිකන් චාටර් වෙන්නේ?… ඉතින් මම යන්න ගියා… මේකි මගේ පස්සෙන් ආවා…. අම්මෝ… මේකි කියන බොරු වලට ඕකිව එල්ලන්න ඕන……” තාරක තරහෙන් කීවේය.
“හ්මි.. අනේ මන් දන්නෙ නෑ ඕව… ඒකි මාර අප්සට් එකේ ඉන්නෙ… ඩිලානි එක්ක කතාව කියල හොඳටම අඬල….. එයා උඹට ගොඩක් ආදරෙයිලු…. ඒත් උඹ එයාව ගණන් ගන්නෙ නැහැලු……” උෂාන් කීය.
” ආ… ඒකිට තියෙන්නෙ ආදරයක්ද…. එහෙම නැත්නම් වල් ආසාවක්ද ?…..මේ මචන්.. මට ඕකිගෙන් වැඩක් නෑ….. එහෙනම් මම අද එන්න පරක්කු වෙනවා… පස්සෙ මීට් වෙමු…බායි……’
තාරක දුර ඇමතුම විසන්ධි කලේය.
තාරක අලුත්ම සුදු ඇඳුමක් හොඳට මැද ඇඳ ගත්තේය. වෙනදාට වඩා ඇඳුම සහ පෙනුම ගැන තාරක උනන්දුවක් ගන්නා බව දුටු නදීකා ඔහුට කතා කලාය.
“මොකෝ මල්ලි මේ අද විශේෂ විදියට හැඩ වෙන්න ?….”
“න්.. නෑ… එහෙම මුකුත් නෑ අක්කෙ… “ තාරක යටහත් පහත් ලෙස කීවේය.
” නෑ නෑ… මට නම් පේන්නෙ මොකද්ද පිම්මක් පනින්න වගේ….. කරන දෙයක් මොලේ කල්පනා කරල කරන එක හොඳයි…….” නදීකා ආඥාසහගත අයුරින් කීවාය.
“මගේ එහෙම කිසි දෙයක් නෑ අක්කේ……”
තාරක මෙසේ පවසා නිවසින් පිටත්ව ගියේය.
තාරක බස් නැවතුම් පොල අසල ආවරණය වූ තැනක සිට සමාධිගේ පැමිණීම බලාපොරොත්තුවෙන් සිටියේය. ගතවන හැම තත්පරයක්ම කල්පයක් සේ තාරකට දැනුනි. ඔහුගේ නොඉවසිල්ල හොඳටම වැඩි වූයේය.
“අයියෝ… අද එයා එන එකක් නැද්ද… අනේ එහෙම වුනොත් මාව පැලිලා යයි……”
ගතවන සෑම මොහොතක් පාසා තාරකගේ සිත මෙවැනි අසුබවාදී සිතුවිලි වලින් වේදනාවට පත් විය. පැය බාගයක් පමණ ඔහු බලා සිටි කාලය තාරකට කල්ප දහයක් මෙන් දැනුනේය.
ඔහු තම බලාපොරොත්තුව අත හැරීමට සූදානම් වන විටම තාරක දුටු දෙයින් ඔහුගේ සිත ගත දෙකම පස් වනක් ප්‍රීතියෙන් පිනා ගියේය. සමාධි ඇගේ මිතුරිය වූ අනුත්තරා සමග බසයෙන් බසිනු දුටු තාරකට උන් හිටි තැන් අමතක විය. එහෙත් මොහොතකින් ඔහු සන්සුන් භාවයට පත් වූයේය.
සමාධිගේ දර්ශනයෙන් තාරක ඇත්ත වශයෙන්ම චිත්ත සමාධියකට පත් විය. සමාධි ඇගේ දිගු කොණ්ඩය ලස්සනට පීරා කරල් දෙකක් ගොතා තිබුනාය. දණ හිසෙන් පහලට දිගට තිබෙන ඇගේ සුදෝ සුදු පාසල් ගවුම ඉතාමත් සංවර, චාම් බවක් පෙන්නුම් කලේය. සුදු සපත්තු වලින් වැසුන ඇගේ දෙපා සෙමින් ඉදිරියට යන
විට විශාඛාවගේ ගමන් විලාසය තාරක ගේ මතකයට නැගුනේය. දුටුවන්ගේ කාමය අවුස්සන ඇඳුම් වලින් සැරසී සිටින ගැහැණු ළමයින් අතර සමාධි ශිෂ්ට භාවයේ ප්‍රතිමූර්තියක් ලෙස තාරකට පෙනුනි.
සමාධිගේ දර්ශනයෙන් තාරකට ඇති වූයේ අහිංසක ආදර සිතිවිල්ලක්ය. ආසාවේ සේයාවක්වත් ඔහුට දැනුනේ නැත.
සමාධි සහ අනුත්තරා සිටියේ පාරෙන් අනිත් පසය. සියලු වෙර වීරිය හිතට ගත් තාරක විගසින් පාර හරහා ගොස් සමාධි ළඟට පැමිණියේය. සමාධි ඔහු දුටු විට එක් වරම තිගැස්සුනාය. ඇගේ මේ හැසිරීම තාරකට තේරුම් ගියේය. එහෙත් ඔහු ඉන් පුදුමයකට පත් වූයේ නැත.
“අ.ම්..මෙ… මේ….ඔ.. ඔයාට ……මා….. මාව මතකද?……” තාරක ගොත ගසමින් ඇසීය.
“මොකෝ නැත්තෙ….. මට හොඳට මතකයි.. අනේ සොරි එදා වුන දේට….”
සමාධි සිහින් සිනාවකින් මුව සරසා ගෙන කීවාය. සමාධිගේ නිව්‍යාජ සිනාව නිසා තාරකගේ ඇයට ඇති ඇල්ම තවත් වැඩි විය.
“අයියෝ අනේ… ඒකට කමක් නෑ.. ම්ම්…. මේ…මේ…. මේ… ඔයාගෙ නම මොකද්ද ?….” තාරක යන්තම් වචන සොයා ගත්තේය.
”සමාධි……”
“ම්ම්… ලස්සන නම……..මම තාරක….”
“ඔයාගෙ නමත් ලස්සනයි…… තාරක කියන්න තරුවක් වගේ කියන එක… ඔයා මට හිතෙන්නෙ තරුවක් වගේ බැබලෙනව කියල…..” සමාධි සිනා සෙමින් කීවාය.
“අනේ මොන පිස්සුද… … ඔයාට ගොඩක් සාහිත්‍ය රසයක් තියෙනව වගේ පේනවා….”
“අයියෝ නෑ… ඒත් මම කලාවට ආසයි…. කලාව අපේ දැවුන හිත නිවනව නෙ.
” මේ සමායි… ඔයා කලාවටයි භාෂාවටයි ආස හින්ද ලබන මාසෙ තුන් වෙනි සෙනසුරාදා තියෙන සාහිත්‍ය සම්මේලනයට එන්න ආසද ?…..” තාරක ඇසීය.
” ඒ මොකද්ද ඒ ?….. ඔයත් යනවද?…..’
” ඔව් මම යනව… ටවුන් හෝල් එකේ තියෙන්නෙ…. විශ්ව විද්‍යාල ප්‍රොෆෙස කෙනෙක් නව කතා වගයක් විචාරය කරනවා…” තාරක කීවේය.
“ම්ම්.. ඒ කියන්නෙ ඔයත් සාහිත්‍යයට ආසද?……’
” ඔව් සමාධි..මම ගොඩක් ආසයි… මට ඕන වෙලා තිබුනෙ කවද හරි සාහිත්‍ය ගුරුවරයෙක් වෙන්න… ඒත් මේ ගෙදරින් කිව්ව මෙඩිසින් කරන්න කියලා.. ඉතින් මම මෙඩිසින් කරන්න හිතාගෙන ඉන්නවා… සිලෙක්ට් වෙයිද දන්නෙ නෑ….”
“ම්ම්.. එහෙනම් ඔයා අනාගත දොස්තර කෙනෙක්… අපිත් එන්නම් කෝ බේත් ටිකක් ගන්න පැය ගානක් පෝලිමේ ඉඳල..
” ඔයාට මම පෝලිමේ ඉන්න දෙන්නෙ නෑ සමාධි….. ඉතින් කියන්නකො ඔයා මොනවද කරන්න හිතා ගෙන ඉන්නෙ ?…..” තාරක ඇසුවේය.
“මම කොමස් කරල එකවුන්ටන්ට් කෙනෙක් වෙන්න හිතා ගෙන ඉන්නවා…”
“ආ… ඒ කියන්නෙ ගණන් කාරියක්… හි.හි.හි……..
” අප්පෙ නෑ අනේ……. සොරි අනේ මට අඳුන්නල දෙන්න බැරි වුනා….. මේ අනුත්තරා… මගේ බෙස්ට් ෆ්‍රෙන්ඩ්…..’
“හලෝ අනුත්තරා….’ තාරක අනුත්තරාට සුබ පැතීය.
“හලෝ තාරක… අඳුන ගන්න ලැබුනට සන්තෝසයි…. මේ සමාධි… මම පොඩ්ඩක් අර බුක් ෂොප් එකට ගිහින් එන්නම්… ඔය දෙන්න කතා කර කර ඉන්න…”
අනුත්තරා මෙසේ පවසා එතැනින් ඉවතට ගියාය.
” ඉතින් සමාධි.. ඔයා සාහිත්‍ය සම්මේලනයට එනවද ?……” තාරක නැවතත් ඇසුවේය.
” මම බලන්නම් තාරක… පුලුවන් වුනොත් එන්නම්….”
“ම්ම්. සමාධි… මට.. මේ… ඔයාගේ මොබයිල් නම්බර් එක දෙනවද…. මම සම්මේලනය ගැන තව විස්තර කියන්නම් පස්සේ…..”
තාරක සිතට ධෛර්‌යය ගෙන ඇසුවේය. සාහිත්‍ය සම්මේලනය ඔහුගේ උදව්වට පැමිණි අමා වස්තුවක් ලෙස තාරකට දැනුනි.
” ෂුර්ව තාරක… මටත් ඔයාගෙ නම්බර් එක දෙන්නකො….” දෙදෙනා දුරකථන අංක හුවමාරු කර ගත්තෝය.
” සමාධි.. ඔයාට සහෝදර සහෝදරියො ඉන්නවද?…”
” නෑ තාරක… මම එකම දරුවා.. මගේ තාත්තා නෑ… අම්මා තමයි මාව බලාගෙන ඔක්කොම වැඩ කර ගන්නෙ…” මුහුණේ දුක්බර පෙනුමක් ඇති වූයේය. සමාධිගේ
” අනේ සොරි සමාධි….. ජීවිතේ ඔහොම තමයි….”
” මොනව කරන්නද තාරක… ඉතින් ඔයාගේ පවුලේ කවුද
” අක්කයි මමයි අම්මයි තාත්තයි. එකක් කරනවා….” තාත්තා පොඩි බිස්නස්
“හරි ෂෝක් නෙ තාරක… මම හරි ආසයි මට අක්කා කෙනෙක් හරි.. අයියා කෙනෙක් හරි හිටියනම්.
” ආපෝ… අක්කල නම් මාර ඇණයක් තමයි.. හි.හි.හි….”
” ඔයාට ඉන්න හින්ද අගයක් නෑ… තාරක…. ඉස්කෝලෙ යන්න පරක්කු වෙනව… එහෙනම් මම යනවා.. ඔයත් පරිස්සමින් ඉස්කෝලෙට යන්න……….”
“හා සමාධි.. මම ඔයාට පස්සෙ කෝල් කරල සම්මේලනය ගැන තව විස්තර කියන්නම් කො….”
“හොඳයි තාරක…..”
සමාධි ඇගේ මිතුරිය වූ අනුත්තරා සමඟ සෙමින් ඇවිද යන අයුරු තාරක පහන් සිතින් බලා සිටියේය. සමාධිගේ සංවර බවත්, සුමුදු කතා විලාශයත් නිසා තාරකට සමාධි සුරංගනාවියක් මෙන් පෙනුනේය.
“සමාධි කොච්චර චාම්.. අහිංසක… සංවර ගෑණු ළමයෙක්ද…. සමාධි වගේ දෙව් දුවක් එක්ක බැලුවම අර හිමේෂි දාලා පිච්චිල ගිය වැඳිරියෙක් වගේ……. ආසාවෙන් මත් වෙච්ච විෂ පිරුන මලක් හිමේෂි කියන්නෙ…..”
ආදරයේ පුංචි බීජය තාරකගේ හදවතේ ලැගුම් ගත්තේය. සමාධිගේ හදවතටත් එවැනි බීජයක් ඇතුල් වූවාද ?…….
එදා පාසල් විවේක කාලයේදි පාසල් මිදුලේ ගසක් යට බංකුවක වාඩි වී අනුත්තරා සමාධි සමග කතා කලාය.
” සමාධි… අද උදේ ඉඳන් ඔයා ටිකක් අමුතුයි… මොකද…. තාරකට හිත පොඩ්ඩක් ගියාද ?… හි හි….” අනුත්තරා ඇසුවාය.
” අනේ එහෙම දෙයක් නෑ අනූ… කතා කරපු විදියෙන් නම් තාරක හොඳ ළමයෙක් වගේ.. ඒත් එයා ගැන මම වැඩි යමක් දන්නෙ නැහැ නෙ….” සමාධි කීවාය.
“ම්ම්… ඒ වුනාට සමාධි.. ඔය දෙන්න කතා කරපු විදියෙන් නම් මොකද්දෝ තියෙනව කියල මට තේරුනා.. ඒක හින්ද තමයි මම එතනින් එහාට ගියේ…….”
” අනූ… තාරක අනිත් කොල්ලන්ට වැඩිය වෙනස් කියල මට පෙනුනා… ඒත් අපි කාලා බලල නැහැනෙ….. තාරකට මගේ යම් විදියක කැමැත්තක් තියෙනවා… හැබැයි ඒක ආදරයක් වගේ දෙයක් නම් නෙමෙයි…….කොහොම වුනත් තාරක වෙනස් කෙනෙක් කියල මට හිතෙනවා… මාත් එක්ක කතා කරන ගොඩක් කොල්ලො බලන්නෙ මගෙන් ඒ ගොල්ලන්ගෙ ආසාවල් ඉෂ්ට කර ගන්න…. ඒත් තාරක එහෙම නෙමෙයි කියල මට තේරෙනවා……” සමාධි උත්තර දුන්නාය.
“ම්ම්.. ඒ කියන්නෙ ඔයාගෙ හිතේ නිකන් මොකද්ද මොකද්ද වගේ තියෙනවා ආ ආ ආ ආ…..මන් හරිද අඅඅ අ අ අ……..
අනුත්තරා සමාධිගේ කම්මුල මිරිකා ඇසුවාය.
”අනූ….. ඔය කියන ජාතිය දෙයක් මගේ හිතේ නෑ… මම කලින් කිව්ව වගේ තාරක යාලුවෙක් හැටියට ආශ්‍රය කරන්න හොඳ ළමයෙක්…. අනික අනූ….ආදරයක් ගැන එව්වර හිතන්න තරම් වටා පිටාවක් මට නෑ…. අම්මියි මමයි ජීවත් වෙන්න ලොකු පොරයක් අල්ලනවා… මගේ ඉගෙනීම වැදගත්… අම්මිගෙ එකම බලාපොරොත්තුව ඒකයි…
” ඔයා කියන දේ මට තේරෙනව සමාධි…. ඒ වුනත් කෙල්ලේ… ආදරය කියන එක පුදුම දෙයක්… ඒක අපේ හදවතට
වෙන්නෙ අපි නොහිතන වෙලාවක… නොහිතන 8εω………”
සමාධි අනුත්තරා දෙස බලා අහිංසක ලෙස සිනා සුනාය. අවංක මිතුරු කමේ බැඳීමෙන් සංවේදී වූ දෙදෙනා අත් අල්ලාගෙන කිසිදු කතා බහක් නොමැතිව බංකුව මත වාඩි වී සිටියෝය.
ඊ ළඟ උපකාරක පන්තිය දිනයේ තාරක පැමිණෙන තුරු හිමේෂි නොඉවසිල්ලෙන් බලා සිටියාය.
” තාරක… අන්න හිමේෂි උඹ එනකන් බලාගෙන ඉන්නවා… පව්… කෙල්ල හරිම හිතේ අමාරුවෙන් ඉන්නෙ.. පොඩ්ඩක් කතා කරපන්….” උෂාන් කීවේය.
” මේ මචන්… මට ඕන කමක් නෑ හිමේෂි එක්ක කතා කරන්න… එදා තව පොඩ්ඩොන් ඕකි මාව චාටර් කරනවා.. ඒ මදිවට මේකි කියපු බොරු උඹල එක්ක. ..” තාරක තරහෙන් කීය.
” යකෝ මේ… කෙල්ලෙක් වුනාම මෝල තියෙන්න ඕන… නැත්නම් මොකද්ද උන්ගෙන් ඇති වැඩේ ?….ආ….. උඹට ඕන කෙල්ලට මල් තියල වැඳල ඊට පස්සෙ ගෙදර ගිහින් ඒකි මතක් කර කර තනියම වැඩේ කරන්නද? මම කිව්වට එක පාරක් උස්සල
බලපන්….. උඹට හැමදාම උස්සන්න හිතෙයි….. උෂාන් ඇඟෙන්ම මෙසේ පැවසීය. මේ බොහෝ පිරිමි ළමුන් ගැහැණු ළමුන් ගැන දරන ආකල්පයයි. එනමුත් කළු බැටලුවන් අතර සුදු බැටළුවන්ද සිටින්නා සේ ගැහැණු ළමුන්ට ගරුත්වය
දක්වන පිරිමි ළමුන්ද සමාජයේ සිටිති.
” උෂාන්….. මම එක පාරක් කිව්වා…. මට ඕනෑ නෑ……” තාරක තදින්ම කීය.
“මේ.. අන්න ඒකි මේ පැත්තට එනවා….. බලපන්කො ස්කට් එක…ම්ම්ම්ම්… ගල් දෙක ඔක්කොම එළියෙ… යකෝ උස්සපන් ඕකිව ….. මටත් ඉන්න බෑ ඕකි දැක්කම……..”
උෂාන් මෙසේ පවසා විගස එතැනින් ඉවතට ගියේය. තාරකට කර කියා ගත දෙයක් නොමැති විය. හිමේෂි තාරක වෙත දිව ආවාය.
” අනේ තාරක… අනේ සොරි… වෙරි සොරි තාරක එදා මම කරපු දේට.. ආයිත් මම එහෙම කරන්නෙ නෑ… අනේ ප්ලීස්. ප්ලිස්.. මාත් එක්ක තරහ වෙන්න එපා…. ප්ලීඊඊඊඊඊස්……” හිමේෂි ඇඬුම් මුහුණෙන් කීවාය.
” ම්… කමක් නෑ හිමේෂි…. මම ඔයා එක්ක තරහ නෑ…. ඒ වුනාට එහෙම දේවල් කරන්න එපා…”
” නෑ තාරක.. කවදාවත් මම ඔයා කැමති නැති දෙයක් කරන්නෙ නෑ… ම්ම්.. තාරක…. මේ… අද ටියුෂන් ඉවර වෙලා පාක් එකට යමුද.. මට ඔයා එක්ක කතා කරන්න ඕන තාරක… ප්ලීස්…. ඔයා එනව නේද?…..” හිමේෂි බැගෑපත් ලෙස කීවාය.
” හිමේෂි…. මට අද ගොඩක් පාඩම් වැඩ ඉවර කර ගන්න තියෙනවා… ඒක හින්ද මට බැහැ….” තාරක එක හෙලාම කීවේය.
” අනේ මොකද්ද තාරක…. පාඩම් පස්සෙ කර ගන්න පුලුවන්නේ… පොඩි වෙලාවකට හරි අපි යමුකො.. අනේ ප්ලීඊඊඊඊඊඊඊඊස් ……
” හිමේෂි… ඇයි ඔයා මේ විදියට මට කරදර කරන්නෙ?……” තාරක තරහෙන් ඇසීය.
“අනේ නෑ තාරක….. මම ඔයාට කරදරයක් කරන්නෙ නෑ…. මම.. මම.. මම… ම්.. මම ඔයාට ආදරෙයි තාරක…… ඔව් ආදරෙයි. ” හිමේෂි නැවතත් ඇඬුම් මුහුණෙන් කීවාය.
“…. ?. ..” තාරක පුදුමයෙන් ඇසුවේය.
” හිමේෂි… ආදරය කියන එක කඩේට ගිහින් බඩුවක් ගන්නව වගේ ගන්න පුලුවන් දෙයක් නෙමෙයි… ඔයා කොහොමද මට ආදරය කරන්නෙ මම ගැන හරියට දන්නෙ නැතුව… මම ඔයා ගැන දන්නෙත් නෑ… ඉතින් ඔයා කොහොම ද මට එක පාරටම ආදරය කරන්නෙ?…..”
” අයියෝ තාරක… ඔයා කොව්වර හැන්ඩ්සම් ද… ඉතින් ඒ ඇති මට ඔයාට ආදරය කරන්න… ඔය අනිත් දේවල් ඕන නෑ… මමත් හැමදාම ඔයාට ලස්සනට සෙක්සි විදියට ඉන්නම්….”
හිමේෂි මෙසේ කියමින් ඇගේ සාය යන්තම් උඩට එසවූවාය.
” වී හිමේෂි… ස්කර්ට් එක පහතට දාන්න… ඔයාට ලැජ්ජා නැද්ද ?..වික්……. ඔයාට තියෙන්නෙ ආදරයක් නෙමෙයි….. ආසාවක්…. ඒකට ඔය ඕන තරම් කොල්ලො ඉන්නෙ….”
” මට ඇත්ත කියන්න තාරක… ඔයාට කෙල්ලෙක් ඉන්නව නේද?….” හිමේෂි මද තරහකින් ඇසුවාය.
” මට එහෙම කෙනෙක් නෑ… ඒත් ඔය විදියට ආදරය කරන්න මට බැහැ…..”
“ම්… මම කොහොම හරි ඔයාගේ ආදරය ගන්නවා ……”
මෙසේ තදින් පැවසූ හිමේෂි තරහෙන් රවාගෙන එතනින් ගියාය. හිමේෂිගේ වචනවල යම් ආකාරයක තර්ජනාත්මක බවක් ගැබ්වී තිබෙන බව තාරකට තේරුම් ගියේය.
මුලින් හමු වූ දින පටන් සෑම උදයකම තාරක සමාධි සමග කතා කිරීමට පුරුදු වූයේය.
ඔවුන් ගේ දෙබස් වලින් දෙදෙනාට ලොකු සැහැල්ලු බවක්, කිට්ටු බවක් සහ සිතට ශාන්ත භාවයක් ලැබුනි. එකිනෙකාගේ සමාගමය සහ මිත්‍රත්වය දෙදෙනාම අතිශයින්ම ප්‍රිය කලෝය. එකිනෙකාට ලෙන්ගතු කමක් දෙදෙනාගේ හිත්වල තදින් කා වැදී තිබුනත් එහි ආදරයක් හෝ ආධ්‍යාත්මික බැඳීමක් තිබුන බවක් දෙදෙනාට දැනුනේ නැත.
” තාරක.. ඔයා කොහොම හරි හොඳට ඒ ලෙවල්ස් පාස් වෙන්න… ඔයාට දොස්තර කම හොඳටම හරි යනවා ……… ඔයා ගොඩාක් හොඳ දොස්තර කෙනෙක් වෙයි…..”
” ඇයි සමාධි ඔයා එහෙම කියන්නෙ?…….මම වගේ අය තව කොච්චර මේ රටේ ඉන්නවද?……”
” නෑ තාරක… ඔයා වගේ අය අද රටේ අඩුයි……. ඔයා හරිම කරුණාවන්තයි… අනිත් අයගේ සිතුම් පැතුම් ඔයාට තේරුම් ගන්න පුලුවන් කියල මට පේනවා… ඒවා දොස්තර කෙනෙක්ට තියෙන්න ඕන ගති ගුණ…. දොස්තර කෙනෙක් ළඟට කෙනෙක් එන්නෙ අසරණ වෙලා… ඉතින් ඒ අසරණ කෙනාට සල්ලි වලින් මනින්නෙ නැතුව බේත් කරන්න පුලුවන් ඒ ලෙඩාට හදවතින්ම අනුකම්පා කරන දොස්තර කෙනෙක්ට විතරයි….. ඔයා ඒ වගේ කෙනෙක් තාරක…..”
සමාධිගේ වචන වල තිබුනෙ ලොකු ගැඹුරු බවක්ය.
“සමාධි….. ඔයාට සමාජය ගැන හොඳ දැනීමක් තියෙනවා
තාරකගේ මේ වචනවල ලොකු ඇගෑලුම් කමක් ගැබ් වී තිබුනි.
” තාරක ඔයා දන්නවනෙ…. තාත්තා නැති වුනාට පස්සෙ අපි ගොඩක් අසරණ වුනා… මගේ මාමා ඇරෙන්න කවුරුත් අපේ උදව්වට ආවේ නෑ… නිකන් කතා කලා විතරයි…. අපි මාමට වුනත් බරක් වුනේ නෑ…. අම්මියි මමයි විඳින්න පුලුවන් ඔක්කොම
දුක් විඳල තමයි අද ඉන්න තැනට හරි ආවේ….. තවමත් අපි අමාරුවෙන් ජීවත් වෙන්නෙ… ඉතින් මට ගොඩක් මිනිස්සු ගැන සමාජය ගැන අත්දැකීම් තියෙනවා………අම්මි මම හින්ද කොව්වර කැප කිරීමක් කරනවද තාරක……..”
සමාධිගේ දෑසට කඳුලු පිරුනේය. ඒ කඳුලු වල විශාල බලයක් තිබෙන බව තාරකට වැටහුනි. ඒ බලයෙන් ඔහු වශී වුන ආකාරයක් තාරකට දැනුනේය. ඔහුට ඇති වූයේ ඉමහත් දුකකි. හෘදයාංගම හැඟීමකි.
” අනේ සමාධි….. අඬන්න එපා….. ඔයා අඬනව මට බලාගෙන ඉන්න බෑ……. මම ඔයාට පුලුවන් හැම උදව්වක්ම කරනවා…. සමාධි… “
තාරකගේ දෑසට ද කඳුලු ඉනුවේය.
” ස්. ස්… ස්. ස්… තාරක.. අනේ ඔයාගෙ ඇස් වලත් කඳුලු…… ඒවා හදවතින්ම එන කඳුලු කියල මම දන්නවා…. ඔයාගෙ වචනෙම මට ඇති තාරක…. ඔයා වගේ කෙනෙක් මගේ ළඟ ඉන්න එකම ලොකුම හයියක්…… ඔයත් අනුත්තරා වගේමයි… ලෙන්ගතු කම
“සමාධි… ඔයා තනි වෙලා කියල චුට්ටක්වත් හිතන්න එපා.. අනුත්තරා වගේම මමත් ඕන වෙලාවක ඔයා ළඟ ඉන්නවා…. අනුත්තරා දාහකින් හොයා ගන්න බැරි යාලුවෙක්….. මට ඒ වගේ වෙන්න පුලුවන්ද මම දන්නෙ නෑ…. ඒ කොහොම වුනත්…… ඔයාට පුලුවන් හැම උදව්වක්ම මම සන්තෝසෙන් කරනවා සමාධි…..”
තාරක එක සිතින් පැවසීය.
“තැන්ක් යූ තාරක….. ඔයා වගේ අවංක යාලුවෙක් ඉන්න එක මගේ ලොකු වාසනාවක්…….
සමාධි මුලු සිතින්ම, හදවත පතුලෙන්ම නැගෙන ලෙන්ගතු හැඟීමෙන් කීවාය.
සමාධි හා තාරක අතර ඇති වූ මේ මිත්‍රත්වය ඉතාම කිට්ටු මිතුරු බැඳීමකට පෙරලීමට ගත වූයේ සුළු කාලයකි. සෑම පාසල් දිනකම ඔවුන් දෙදෙනා උදෑසන හමු වූවෝය. රාත්‍රී කාලයේ ජංගම දුරකථනයෙන් කතා කලෝය. එහෙත් දෙදෙනා කිසිම විටක තම පාසල් සහ අනිකුත් වැඩ කටයුතු අතපසු කර ගත්තේ නැත. ජීවිත සටන අමාරුවෙන් ගෙන යන සමාධිට ඇති කාලය ඉතා සීමා සහිත විය. දෙදෙනාගේ මේ කතාබස් සහ සමාගමය නිසා තාරක සහ සමාධි අතර හොඳ අන්‍යෝන්‍ය අවබෝධයක් ඇති විය.
එහෙත් කිසිම විටක ආදරය ගැන දෙදෙනාගෙන් කිසිවකු කතා නොකලේය. ඔවුන් දෙදෙනා අතර ආදරයක් නැතිද?. එසේ නොමැතිනම් ඒ ආදරය තවමත් දෙදෙනාගේ හදවත් වලින් එළියට පැමිණ නැතිද? මිනිස් හැඟිම් ඉතා සංකීර්ණ විය හැකිය.
ගැහැණු ළමයින් සෙල්ලම් බඩු යයි සිතා සිටින උෂාන්, සමාධි සහ තාරක ගේ මිතුරු කම ගැන කිසිම සතුටක් පෙන්වූයේ නැත.
” මචන් මේ තාරක… උඹට බඩුවක් දා ගන්න ඕන නම් දා ගනින් නියම බඩුවක්…. අච්චර පට්ට කෑලි ඉන්නව ටියුෂන් ක්ලාස් එකේ… උඹ මේ කොහෙද යන පාන්කඩ කෙල්ලෙක්ව අල්ල ගෙන… උඹට ඇස් නැද්ද බන්…….” උෂාන් ඔලොක්කුවට මෙන් ඇසීය.
“උෂාන්… ප්ලිස්….. ඒ ළමයට ඔය විදියට අපහාස කරන්න එපා… උඹලට පේනවට වඩා හොඳට මගේ ඇස් පේනව… උඹලා වගේ කෙල්ලන්ගෙ පොත්තට රැවටෙන කෙනෙක් නෙමෙයි මම… අනික ඒ ළමයා මගේ ගල් ෆ්‍රෙන්ඩ් නෙමෙයි….” තාරක නුරුස්නා හඬින් කීය..
“අනේ නිකන් පලයන් බන් යන්න.. උඹේ බඩුව නෙමෙයි නම් හැමදාම උදේට උඹ මල් කඩන්නෙ මොකද ඒකිත් එක්ක…..ආ…. බලපන් කො ඒකිගෙ හැටි.. කිසිම සෙක්සි ගතියක් නෑ……ගවුම දණහිසෙන් පහලටමයි… උඹ තවම ඒකිගෙ ගල් දෙකවත් දැකල තියෙනවද…..හි.හි… මේ… උඹ තවම ඕකිව උස්සල නැද්ද… කොහාට හරි උස්සල වැඩක් දීපන්…..අඩු ගානෙ ගල් දෙක හරි බලන්න පුලුවන් නේ….”
උෂාන් සමාධි ගැන කියූ මේ කතාව නිසා තාරකගේ ඉවසීම සීමාව ඉක්මවා ගියේය.
” උෂා ආ ආ ආ ආ ආආආආන්…….අහ්. අහ්… ඒ ළමයට ඔය විදියට කතා කරන්න එපා.. හරිද…. උඹේ ඔය වල් ඩිලානියි.. හිමේෂි වලත්තියි වගේ නෙමයි සමාධි….. ඒ ළමය දුක් මහන්සියෙන් ජීවත් වෙන ළමයෙක්.. ටියුෂන් යන්න සල්ලි හොයා ගන්නෙ දහ දුක් විඳල… උඹල කරන්නෙ ටියුෂන් එනව කියල සල්ලි නාස්ති කරල බීව් වල කෙල්ලො එක්ක වල් කමේ යන එක…. සමාධි එහෙම කෙනෙක් නෙමෙයි… උෂාන්.. ආයිත් උඹ ඒ ළමයට අපහාස කරල තිබුනොත් උඹෙයි මගෙයි යාලු කම ඉවරයි… අන්න ඒක දැන ගනින්……” තාරක හති දමමින් කීවේය.
” ආ..ආ.. හරි හරි මවන්… උඹට ඕකට ඔව්වර මල පනින්න ඕන නෑ… මම නිකමට කිව්වේ…” උෂාන් සලිත වී කීවේය.
“නිකමට වත් සමාධිට එහෙම කියන්න එපා….. අනිත් එක.. ඔය හිමේ ෂිට කියපන් මගේ පස්සෙ එන එක නවත්තල එයාගෙ වල් කමට ගැලපෙන කෙනෙක් හොයා ගන්න කියලා…….. තාරක තදින් කීය.
සමාධිට කිසිම ආකරයේ අපහාස කතාවක් කිසිවෙකු කියනවාට තාරක කිසිසේත් කැමති වූයේ නැත. මෙය දැඩි මිතුරු බවේ පැතිකඩක්ද? එසේත් නැතිනම් හදවත තුල සැඟවී, තවම මතු
පිටට පැමිණ නැති ආදරයක සංකේතයක්ද? පිළිතුර කාලය විසින් ලබා දෙනු ඇත.
තාරක සාහිත්‍ය සම්මේලනය එනතුරු බලා සිටියේ නොඉවසිල්ලෙන්ය. සමාධි සම්මේලනයට සහභාගි වන බව කියූ නිසා තාරක සම්මේලනයේ සැලැස්ම හොඳින් අධ්‍යයනය කලේය. ඔහු ඉදිරිපත් කරන වැඩ සටහන් ගැන කරුණු සෙවීමක් කලේය.
මෙය දුටු තාරක ගේ මව මේ ගැන ඔහුගෙන් විමසුවාය.
” මොකද්ද පුතා මේ සම්මේලනයක් තියාගෙන ඔයාගේ පාඩම් වැඩ පාඩු කර ගන්නව නේද ?…. එන අවුරුද්දේ ඒ ලෙවල්ස් තියෙනවා…. ඔයා මෙඩිසින් කරන්න නම් හොඳට පාස් වෙන්න ඕන නේද?….” මව නෝක්කඩුවට මෙන් කීවාය.
” ඉතින අම්මෙ… පාඩම් කරනව කියල පැය විසි හතරම පාඩම් කරන්න පුලුවන්ද?… මොනව හරි විවේකයක් තියෙන්නත් ඕන
” ඒක හරි පුතා… ඒත් ඔයා මේ සම්මේලනයෙ කතා කරන එක්කෙනා වගේනෙ ඒකට ලෑස්ති වෙන්නෙ…. ඒකයි මම ඇහුවේ…..”
” නැහැ අම්මෙ… ඒක එන්ජෝයි කරන්න ඕන නම් කලින් පොඩ්ඩක් දැන ගෙන යන්න ඕන…..”
” හ්මී… අනේ මන් දන්නෙ නෑ… කරන දෙයක් කල්පනා කරල කරන්න…..”
තමා මෙතරම් සම්මේලනය ගැන උනන්දු වන්නේ කුමන හේතුවක් නිසාදැයි තාරකට හරි හැටි වටහා ගැනීමට නොහැකි විය. එය ඔහුගේ යටි හිත විසින් කරන හසුරවීමක් බව තේරුම් ගැනීමට තරම් හැකියාවක් තාරකට තිබුනේ නැත.
සාහිත්‍ය සම්මේලනය පැවත්වෙන සෙනසුරාදා උදේ තාරක අවදි වූයේ අමුතුම සතුටක් හිතේ දරා ගෙනය. ඔහුට ඇති වූයේ විස්තර කිරීමට අපහසු හැඟීමකි. ඒ කුමන හේතුවක් නිසා දැයි තාරකට තේරුම් ගැනීමට නොහැකි විය. මුලු ඇඟම වෙලාගත් ප්‍රබෝධයක් ඔහුට දැනුනි.
නිවසින් පිටත් වීමට පෙර ඔහු සමාධිට කතා කලේය.
“සමාධි… ඔයා එනව නේද ?…….” තාරක ඇසුවේය.
” ඔව් තාරක.. මම එනව… ඒත් එන්න කලින් අම්මිට උයන්න පොඩ්ඩක් හෙල්ප් කරන්න ඕන… ගෙදර වැඩ ටිකකුත් තියෙනව…….. වුට්ටක් පරක්කු වෙයි… ඒත් මම එනවා….. ‘ සමාධි කීවාය.
” අනේ සමාධි….. ඔයා කොච්චර දුක් මහන්සියෙන් වැඩ කරනවද…. එහෙම හිතන කොට… මට මම ගැන ලැජ්ජා හිතෙනවා….
” අයියෝ තාරක.. පිස්සු නැතුව ඉන්න ළමයො…… ඔයත් කොච්චර මහන්සි වෙනවද…… ජීවිතේ අපිට ඕන විදියට වෙන්නෙ නෑ.. අපි එන විදියට මූණ දෙන්න ඕන… එහෙනම් තාරක ඔයා පරිස්සමින් යන්න.. මම තව ටිකකින් එන්නම්…..”
” හා සමාධි.. අපි එහෙනම් හෝල් එකේදි මීට් වෙමු……මම ඔයාට තැනක් තියා ගන්නම්…….
සම්මේලනයට සහභාගී වීමට සැලකිය යුතු පිරිසක් පැමිණ තිබුනි. ගත්තේය. තාරක අසුනක වාඩිවී ඔහු ළඟ අසුන සමාධිට තබා
සැසිය ආරම්භ කිරීමට මිනිත්තු පහකට පෙර සමාධි ශාලාවට පැමිණියාය.
“අනේ සොරි තාරක… බස් එක පරක්කු වුනා….”
” කමක් නෑ සමාධි…. තවම පටන් ගත්තේ නෑ… තව ටිකකින් පටන් ගනීවී….”
සමාධි තමා ළඟින් ඉඳ ගත් විට තාරකට අමුතු හැඟීමක් ඇති විය. ඔහු මද කම්පනයකට පත් විය. ඉතා චාම් ගවුමකින් සැරසී, කොණ්ඩය කරල් දෙකට ගොතා සරල ලෙස සිටි සමාධි නිසා තාරක යම් පිබිදීමකට පත් වූ බවක් ඔහුට දැනුනේය. තමාට නව ජීවයක් ලැබුනා සේ තාරකට දැනුනි. ඔහුගේ මේ කම්පන භාවය සමාධිටද යන්තමට පෙනුනි.
” ඇයි තාරක… ඔයාට ඔය පුටුවෙ ඉන්න අමාරුද ?… එහෙනම් මෙතනට එන්න….”
“න්..නෑ.. සමාධි.. එහෙම මුකුත් නෑ…..” තාරක යන්තම් කියා ගත්තේය.
සැසිය මෙහෙය වූයේ ලෝක ප්‍රසිද්ධ විශ්ව විද්‍යාල මහාචාර්‌ය සෙනරත් දුනුවංශ මහතා විසින්ය. ඔහුගේ හරවත් ආරම්භක දේශනයේ සමාජ උන්නත්තියට ඉතා වැදගත් කරුණු අඩංගු විය.
“අද අපේ රටේ සාහිත්‍යයට, භාෂාවට ඒ තරම් සැළකිල්ලක් දක්වන්නෙ නැහැ… මීට අවුරුදු විස්සකට තිහකට ඉස්සෙල්ලෙ අපිට ඉතාම හරවත් සාහිත්‍ය කලාවක් තිබුනා…. ඒත අද ඒක සෑහෙන්න දියාරු වෙලා…. මේකට විවිධ හේතු තියෙනවා… ගෝලියකරණය නිසා විවෘත වුන සන්නිවේදන ක්‍රම නිසා අපේ සාහිත්‍යයට, භාෂාවට විදේශ බලපෑම් එල්ල වුනා….ඒ බලපෑම් නවත්තන්න අමාරු දෙයක්… ඒක තමයි අද ලෝක යථාර්තය…. මේ තත්ත්වය මම සංචාරය කරපු ගොඩක් රටවල් වල තියෙනවා…… ඒත් ඒ රටවල් අපිට වඩා දුරට හිතල තියෙනවා… ඒ කියන්නෙ ඒ ගොල්ලන්ගෙ සංස්කෘතික සහ සාහිත්‍ය අනන්‍යතාවය රැක ගන්න ඒ අය දේශීය
ක්‍රම වේදයන් සකස් කරල සාර්ථකව ක්‍රියාත්මක කරනවා… අන්න ඒ වගේ දෙයක් අපිත් කරන්න ඕන…
දැන් බලන්න… විෂම සමාජ ක්‍රමයක් තුල අපේ සාහිත්‍යය සහ රස වින්දනයට වෙලා තියෙන දේ…. අද තියෙන ‘වීඩියෝ ගේම්’ සංස්කෘතිය හින්දා අපේ තරුණ පරම්පරාවෙ හිත් දූෂණය වෙලා…. මිනීමරන අපරාධ සිතුවිලි…. කාමුක ආශා හොඳටම වැඩි වෙලා.. ආදරය කරුණාව දයාව වල පල්ලට ගිහිල්ලා… අසභ්‍ය නිල් චිත්‍රපට බලලා යෞවන තරුණ තරුණියො පාසල් යන කාලෙ ඉඳලම අධි කාම ලිංගික ක්‍රියා වල යෙදෙනවා…… කිසිම ආදරයක් නැහැ… තනිකරම රාගයයි ආශාවයි විතරයි.
කාමය ජීවිතයට අවශ්‍ය දෙයක්… ජීවිතය පැවැත්මට දෙදෙනෙක් අතර කාමාශාවක් ඇති වෙන්න ඕන… ඒත් වැදගත්ම දේ තමයි… ඒ කාමය උපදින්න ඕන ආදරයත් එක්ක… එතකොට ඒකෙන් හොඳ ප්‍රතිඵල ලැබෙනවා…. මෙන්න මේ විදිය මානසිකත්වයක් අපේ තරුණ පරම්පරාවට දෙන්න පුලුවන් හොඳම විදිය තමයි අපේ සාහිත්‍ය කලාව…. ඒ කියන්නෙ ශෘංගාර කලාව…… අපේ සිංහල භාෂාව හරිම බලවත්… නියම විදියට නිර්මාණය වුන ශෘංගාර කෘතියකින්…… ශෘංගාර ආදර කතාවකින්…. මනසට ආදරය එක්ක ශෘංගාර රසයක් ඇති කරනවා….එවැනි කතා කියවීමෙන් ආදරය තුලින් කාමය ඇති කරගෙන ජීවිතය රසවත්.. සාරවත් කර ගන්න අපිට හැකියාව ලැබෙනවා….. විශේෂයෙන්ම ගැහැණු ළමයි දිහා ගරුත්වයක් ඇතුව බලන්න පුරුදු වෙනවා.. රටේ කාමුක අපරාධ අඩු වෙනවා…..“
” මේ කතාව අහන්න එන්න තිබුනෙ උෂාන්ට…’
තාරක සෙමින් සමාධිගේ කණට කෙඳිරුවේය. සමාධි කෝමල ලෙස සිහින් සිනාවක් නැගුවාය. දේශකයා කතාව දිගටම කරගෙන ගියේය.
“සාහිත්‍ය කලාවෙන් ආදරය පමණක් නෙමෙයි… අපේ ජාතියට ආවේණික වූ කරුණාව… දයාව … උපේක්ෂාව… අන්‍යෝන්‍ය උපකාරය… ආගන්තුක සත්කාරය වගේ උතුම් ගුණාංග අපේ තරුණ පරම්පරාවට දායද කරන්න පුලුවන්… මේක පත පොතින් විතරක් නෙමෙයි… රූපවාහිනී මාධ්‍යයෙනුත් කරන්න පුලුවන්… ඒත් පොතක් කියවන එකේ විශේෂත්වයක් තියෙනවා…. පොතකින් අපේ කල්පනා ශක්තියත් දියුණු වෙනව…
රජයේ ආධාර ඇතුව අපි මේ සම්මේලනය තියන එකේ පරමාර්ථය වෙන්නෙ මේ උතුම් සාහිත්‍ය කලාව අපේ තරුණ පරම්පරාවට දායාද කරන්න… අද අපි තෝරා ගත් පොත් කීපයක් විමර්ශණය කරනවා…. මට හරිම සන්තෝසයි අද පාසල් යන වයසෙ ළමයි ගොඩක් ඇවිල්ලා ඉන්න එකට.. ඒක ඉතාම හොඳ නිමිත්තක්….අපි මෙහෙම වැඩ කලොත් අපිට බය නැතුව ලෝකය ඉස්සරහ අපේ ලංකාව ගැන කතා කරන්න පුලුවන්…….”
දේශණය අවසානයේ සභා පිරිස නැගූ අන්පොලසන් හඬ ශාලාවෙන් පිටතටත් ඇසුනි.
” ස්… තාරක… කොච්චර වැදගත්.. හරවත් කතාවක්ද ?… නේද…”
”ස්… අම්මෝ ඔව් සමාධි…. අපේ සාහිත්‍යයට තියෙන්නෙ පුදුම බලයක්…… මම ඒක හොඳින්ම දන්නවා…..”
” හි.හි.. ඒකනෙ ඔයා සාහිත්‍ය ගුරුවරයෙක් වෙන්න හැදුවේ………’
” ඔව් සමාධි… මම දොස්තර කෙනෙක් නෙමෙයි…….මහ රජ්ජුරුවො වුනත්……..මම සාහිත්‍ය කලාව දිගටම කරනවා…..” තාරක දැඩි ලෙස කීවේය.
“මමත් ඔයා එක්ක ඉන්නව තාරක…….” සමාධි තාරක දෙස බලා කීවාය.
”සමාධි?
“න්.. නෑ තාරක… මමත් හරි ආසයි සාහිත්‍යයට…….” සමාධිගේ වචනවල කිසියම් සැඟවුන හැඟීමක් ගැබ් වී තිබූ බවක් තාරකට වැටහිනි.
සැසියේ උදය වරුවේදී පොත් කීපයක් විමර්ශණය කෙරුනේය. ඉන් සභා පිරිසගේ වැඩිම අවධානය යොමු වූයේ ‘ සත්කණ්ඩිය ‘ නම් නව කතාවටය. ලංකාවේ මධ්‍යම ප්‍රදේශයේ ග්‍රාමීය සමාජයක් වටා ගෙතුන මේ කතාවෙන් ලංකාවේ ග්‍රාමීය සභ්‍යත්වය හොඳින් විකාශණය වී තිබුනේය. දුනුවංශ මහතා විමර්ශණය අවසානයේ සභාවේ අදහස් විමසූ විට බොහෝ දෙනා පුදුමයට පත් කරමින් තාරක නැගී සිටියේය.
” මහාචාර්ය තුමනි…. ” සත්කණ්ඩිය ‘කතාවේ යටිතලය නිර්මාණය වෙලා තියෙන්නෙ අපේ ලංකාවේ ගැමි ජීවිතය පදනම් කර ගෙන… මේ කතාවෙන් කියවෙන වැදගත්ම දේ තමයි අපේ ගම් වැසියන්ගේ එකමුතු කම… ඒ වගේම අනුන්ට පුලුවන් විදියට උදව් කිරීම…. තරහ මරහ සිතේ තියාගෙන නොඉඳීම.. විශේෂයෙන්ම පළි නොගැනීම… ඒ පළි නොගැනීම වැදගත් ගුණාංගයක්….ඒකෙන් වෛරය අඩුවෙනවා… සිත් වල ආතතිය අඩු වෙනවා ……. දැන් බලන්න.. කතාවෙ හැටියට නගරයෙන් ඇවිල්ල ගම නැති කරන්න හදපු පිරිසට අන්තිමේදි පිහිට වුනේ ඒ කට්ටිය අතවර කරපු ගම් වැසියන්මයි… ඒකෙන් පේනව ඒ පළි නොගැනීමේත්.. වෛරය පැහැව පැහැව නොසිටීමේත් වැදගත් කම.. බලන්න ඒකෙන් අපරාධ අඩු වෙලා සමාජයට වෙන යහපත…. මේ ගැමියන්ට උපාධි අධ්‍යාපනයක් නැහැ… ඒත් මිනිස් කම් අතින් පෝසත්….අපි මේ ගුණාංග පුරුදු පුහුණු කරොත් අපේ ජීවිතත් ලස්සන වෙනවා……”
මේ ප්‍රතිචාරයට සභා පිරිස විශාල අත්පොලසන් නාදයක් දුන්නෝය. දුනුවංශ මහතාට වචන සොයා ගැනීමට ස්වල්ප වේලාවක් ගියේය.
” බොහොම ස්තුතියි.. ඔය ළමයගෙ නම මොකද්ද ?…..” දුනුවංශ මහතා ඇසුවේය.
”මහාචාර්ය තුමනි….. මම තාරක වන්දිමාල්….”
” තාරක…. මට ඔයාගේ වචන ඇහුනම ඇති වුනේ පුදුම සතුටක් … ඔයා තාම ඉස්කෝලෙ යන ළමයෙක් කියල මම හිතනවා…. ඔයා වගේ තරුණ ළමයි මේ වගේ සාහිත්‍යය පෝෂණය කරන්න ඉන්නව කියන්නෙ… මේ වගේ අදහස් ඇතුව ඉන්නව කියන්නෙ… අපේ රටේ අනාගතයට ඉතාම සුබ ලකුණක්….”
පිරිස නැවතත් අත්පොලසන් හඬ නැගුවෝය. තාරක නැවතත් අසුන් ගත්තේය.
” හ්.. අනේ තාරක…මට තියෙන සන්තෝසේ කියන්න වචන නෑ… මගේ මුලු හිතම සන්තෝසෙන් පිරිලා……..අනේ ඔයා කොච්චර ලස්සනට කතා කරාද…” සමාධි සතුට ඉතිරී යන දෑසින් තාරක දෙස බලා කීවාය.
“සමාධි…. මගේ හයිය ඔයා සමාධි….”
තාරකට නිතැනින්ම කියවුනි.
“ම්..ම..මම?….” සමාධිට වචන පැටලුනි.
” ඔව් සමාධි ඔයා….”
නැවත සැසිය ආරම්භ කල නිසා දෙදෙනාගේ කතාව නැවතුනි. දහවල් දොළහට පමණ උදය සැසි වාරය අවසානයේ දිවා ආහාරය සඳහා සම්මේලනයට විරාමයක් ලැබුනේය.
“ සමාධි.. ඔයාට බඩගිනි ඇති නේද.. අපි ගිහිල්ල මොනව හරි කාලා එමු…….. තාරක කීය.
” ඕන නෑ තාරක… මම ඔයාටත් එක්ක බත් එකක් අරගෙන ආවා….”. සමාධි සිනා සෙමින් පැවසුවාය.
“ස්ය… සමාධි… ඔයා උදේම ඉව්වේ මේ හින්දද.. අනේ සමාධියි……මම ඔයාට කරදර කරා නේද…”
” පිස්සුද ළමයො… මම හරි ආසාවෙන් මෙහෙම කරේ… අම්මි ඇහුවා බත් එක කාටද කියල… මම කිව්වා යාලුවෙක්ට කියලා…. එන්න අපි ගහක් යට වාඩි වෙලා කමු……”
තාරක සහ සමාධි අඹ ගසක් යට සෙවනේ වාඩි වී දිවා ආහාරය ගත්තෝය. සමාධිගේ අතින් සෑදුන මේ කෑම වල තාරකට අමුතුම රසයක් දැනුනි.
දිවා ආහාරයෙන් පසු දෙදෙනා අඹ ගස යට වාඩි වී කතා කලෝය.
” තාරක… කොහොමද අනේ ඔයා ඔච්චර පොත් ගැන දන්නෙ…..’ සමාධි ඇසුවාය.
” මම පොඩි කාලෙ ඉඳන් පොත් කියවන්න ආසයි සමාධි… මම සිංහල වගේම ඉංග්‍රීසි පොතුත් කියවනවා… අපිට කියවන එකෙන් රසයක් වගේම දැනුමකුත් හම්බ වෙනවනෙ… අනික…..හරි විදිය පොත් වලින් හොඳ නරක ගැන ඉගෙන ගන්නත් පුලුවන්……”
” අනේ ඔයා අනිත් පිරිමි ළමයින්ට වඩා හරිම වෙනස් තාරක… හැමෝම ඔයා වගේ නම් අපේ රට මීට වඩා කොච්චර ලස්සන
” අපිට ලෝකෙ වෙනස් කරන්න බෑ සමාධි… අපි හරි විදියට ඉඳිමු.. එච්චරයි…. ඉතින් ඔයා පොත් කියවනවද?……”
” මම පොඩි කාලෙ කියෙව්ව තාරක….. ඒත්…….තාත්ති නැති වුනාට පස්සෙ ආපු කරදර හින්ද ඒක නැති වෙලා ගියා……. සමාධිගේ ඇසට කඳුලක් ආවේය.
” අනේ සමාධි…. අඬන්න එපා…. ඔයා දුකෙන් ඉන්නව මට බලාගෙන ඉන්න බෑ…..”
” හ්. ස්… අපි යමු තාරක.. සැසිය පටන් ගන්න ළඟයි….”
දහවල් සැසියෙදීත් ඉතා වැදගත් විමර්ශණ සහ ප්‍රතිචාර ඉදිරිපත් විය.
එහෙත් මේ දිවා සැසියේදි තාරකට සිත එකලස් කර ගැනීම තරමක් අපහසු විය. මේ නිසා ඔහුගේ සම්පූර්ණ අවධානය සැසියට යොමු වූයේ නැත. ළඟ සිටින සමාධි නිසා තාරකගේ සිතේ කිසියම් කැළඹිලි තත්ත්වයක් ඇති වුනි. ඔහුට නොදැනීම අසුනේ සිටින ඉරියව්වෙන්ම තාරක සමාධිට කිට්ටු වූයේය. දෙදෙනාගේ අත් ගෑවෙන නොගෑවෙන තරමට ළං විය. සමාධි නොසෙල්වී එලෙසම සිටියාය. සමාධිගේ සුන්දර ජීවන සුවඳ තාරකට දැනෙන්න පටන් ගත්තේය. ඔහුගේ හදවත විවර වෙන ආකාරයක් තාරකට දැනුනි. ඒ විවර වූ හදවතින් ඉතාමත් ලස්සන පැලයක් පූදින්නට සැරසෙන බව තාරකට සංවේද විය. ඔහුගේ සිත විස්තර කල නොහැකි ප්‍රමෝදයකින් පිරි ඉතිරී යන බව තාරකට දැනෙන්න පටන් ගත්තේය.
සමාධිගේ සිත තුලද සුන්දර හැඟීමක් ලියලන්නට පටන් ගත්තේය. ඒ කුමදැයි ඇයට තේරුම් ගැනීමට අපහසු විය. ඒ සුන්දර හැඟීම ලස්සන දේදුනු පාට සේයාවක් සේ ඇගේ හදවතට ඇතුලු වීමට ආසන්න බව සමාධිට තේරුනේය. ඇගේ මුලු ඇඟම කිළි පොලා යන බවක් සමාධිට දැනුනි. තම හදවත තමාට හොරා වෙනතක ගමන් කිරීමට අර අඳින බව සමාධිට හැඟුනි. එහෙත් ඇය ඒ ගමන් කිරීම කිසිම විදියකින් නැවැත්වීමට උත්සාහ නොකලාය.
මුලු ඇඟටම සුවයක් දෙන ඉතා පියකරු උණුසුමක් සමාධිට දැනුනි. ඇය ඒ උණුසුමට මහත් සේ ආශා කලාය. සමාධි ඒ උණුසුමේ ගිලී එහි රසය වින්දනය කලාය.
මේ සැසි වාරය තුල තාරක සහ සමාධි එකම වචනයක්වත් කතා නොකලෝය. දෙදෙනාම නොසෙල්වී දේශකයා දෙස නෙත් යොමා සිටියත් ඔවුන්ගේ සිත් තිබුනේ වෙන තැන් වලය.
සැසිය අවසාන කිරීමේ සමාලෝචන දේශනාවේදි දුනු වංශ මහතා වැදගත් කාලෝචිත කරුණු කීපයක් ඉදිරිපත් කලේය.
“…අද සැසිය ඉතාමත්ම සාර්ථකයි… විශේෂයෙන්ම පාසල් ළමුන් තුල සාහිත්‍ය ප්‍රබෝධයක් ඇති වෙලා තියෙන එක ගැන අපි ගොඩක් සන්තෝස වෙනවා… තාරක චන්දිමාල් වගේ පාසල් ශිෂ්‍යයින් අපේ රටට… සමාජයට ලොකු ආඩම්බරයක්…..”
දුනුවංශ මහතාගේ කතාවේ මේ කොටස කියවෙන විට සමාධිගේ දෑසින් සතුටු කඳුලු වැගිරුනි. කඳුලු නැවැත්වීමට ඇය කිසිම උත්සාහයක් නොගත්තාය.
සැසිය අවසානයේ ජාතික ගීයට සියළු දෙනාම නැගී සිටියෝය. අභිමානවත් අයුරින් ජාතික ගීය වාදනය වීමට පටන් ගත්තේය.
ජාතිකාභිමානය සෑම දෙනාගේම සිත් සතන් තුල ජනිත විය.
තාරකගේ අතැඟිලි සමාධිගේ අතැඟිලි හා එකට පැටලුනේ කිසිම වෑයමක් නොමැතිවය. ජාතික ගීයට උපහාර දක්වමින් සිටි දෙදෙනාටම මේ අතැඟිලි පැටලීමෙන් ඇති වූ ස්පර්ශයෙන් විදුලි සැරයක් ශරීර ගතවූවා වැනි සංවේදයක් දැනුනි. දෙදෙනා ඇඟිලි තවත් තද කොට මිරිකා ගත්තෝය. ඇඟිලි තුලින් ඇතුලු වූ ඒ විදුලි සැරය බලගතු බැඳීමක් බව දෙදෙනාටම වැටහුනි. දෙදෙනාගේම හදවත් විවෘත විය. විවෘත වූ ඒ හදවත් තුලින් මෙතෙක් කල් පෝෂණය වෙමින් තිබූ ඒ ආදර බීජය පැළයක් බවට පත් වී සවිමත්ව වැඩෙන්නට පටන් ගත්තේය. ඒ බීජය සුළඟට ගසා ගෙන විත් මුල්
ඇදගත් බීජයක් නොවේ. මේ බීජය කාලයක් තිස්සේ ලෙන්ගතු කම, අවබෝධය, සංවේදය යන ගුණයන්ගෙන් පෝෂණය වී පැළයක් ලෙස පිබිදී වැඩීම පටන් ගත්තේ කිසිම දිනයක, කිසිම සුළි සුළඟකට, කිසිම බාධකයකට නැති කිරීමට නොහැකි වන ලෙසටය.
කිසිම දිනක නොනැසෙන, කිසිම බාධකයකට යටත් කල නොහැකි සමාධි සහ තාරකගේ සදාකාලික පිවිතුරු ආදරය දේශාභිමානයත් සමග මුසු වී මෙසේ මෝදු විය.
අතැඟිලි මිරිකාගත් සමාධි සහ තාරකගේ උරහිස් එකට ඇලුනේය. සිතින් සහ ගතින් සැමදා එක්ව සිටීමේ සංකේතයක් ලෙස දෙදෙනා ජාතික ගීය අවසාන වන තුරු මෙසේ එකට තුරුලු වී සිටියෝය.
ශාලාවෙන් සැම දෙනාම පිටව යනතුරු සමාධි සහ තාරක එලෙසම සිටියෝය. ඉන්පසු දෙදෙනා අත් වැල් බැඳ එකට තුරුලුවී ශාලාවෙන් පිටතට පැමිණියෝය. එතැන් සිට දෙදෙනා එකිනෙකාගේ බඳ වටා අත් පටලවාගෙන සෙමින් සෙමින් ගමන් කලෝය.
දහවල් ආහාරය ගත් අඹ ගස යට නැවතුන දෙදෙනා මුහුණට මුහුණ බලා ගත්තෝය. ආදරය උතුරන දෙදෙනාගේ දෑස් එකට යා වුනි. මුහුණු ආදරයෙන් බබලන්නට විය.
“සමාධි… මගෙ මැණික……..” තාරක සෙමින් මුමුනා සමාධිගේ කම්මුල පිරිමැද්දේය.
“තාරක…. මගෙ රත්තරන්. .” සමාධි තාරකගේ උරහිසේ හිස තබා ගත්තාය.

මුලු හදවතින්ම නැගෙන මහ මෙරක් බඳු සමාධි සහ තාරකගේ නිමල ආදරයෙන් උද්දාමයට පත් වූ විහඟුන්ගේ කන්කලු කුරුළු නාදයක් නිසංසල පරිසරයට මහත් ප්‍රමෝදයක් ගෙන දුන්නේය.

ඊලඟ කොටසින් හමුවෙමු