Sinhala Wala Katha – සිංහල වැල කතා Welakathaa- Wal katha – Sex Katha – Sex Stories – Wal Stories
වන්දිය
“නංගී” සම්පත්, අතිශයින්ම සැපවත් කාම සම්භෝගයකින් අනතුරුව තම පපුව මත හිස තබා විඩාහරින නැගණිය ඇමතුවේය.
“ඇයි අයියා?” ඈ හිස නො ඔසොවාම පිලිවිසුවාය.
ඒ සෙනසුරාදා රාත්රියකි. එදින රෑ එරන්දි නිවසේ නොවූවාය. ඇගේ මව තරමක් අසනීපතත්වයකින් සිටිහෙයින් සියලුදෙනාම දහවල් ඈ බලන්නට ගියෝය. මව දුර්වලව සිටිහෙයින් එදින රාත්රීයේ මවට උපස්ථාන කිරීම පිනිස නැවතීමට එරන්දි තීරණය කලාය. සම්පත් හා රුචිරා ඈ සමගම නවතින්නට හැදුවත් එයට ඉඩ නොදුන් එරන්දි ඔවුන්ව ආපසු නිවස වෙත එව්වාය.
“අයියා නගෝ දෙන්නත් ආස ඇතිනෙ දවසක් දෙකක් මං නැතුව ඉන්න” දෙදෙනා ආපසු පිටත්වෙන විට ඈ සිනාසෙමින් ඔවුනට කොඳුලාය.
“කිසිම ගෑණියෙක් නොකරන දෙයක් නංගි එරන්දි කලේ. තමන්ගෙ මනුස්සයගෙ අසාව ඉශ්ට කරන්න කවුද නංගි ඔහොම කරන්නේ? කිසි කහටක් නැතුව ඔයාව අපේ ඇඳට ගන්න ප්ලෑන් කලානේ”
“ඒකනම් ඇත්ත අයියා. නැතිනම් ඉතින් කොයිකාලෙක මං මේ සැප ලබන්නද?” නෑනා ගැන තවතවත් උත්සන්නවූ සෙනෙහසින් බරව රුචිරා මහත් සොම්නසින් පැවසුවාය. “අක්කව හැමදාම සතුටෙන් තියන්න අයියා”
“ඒක තමයි නංගි මාත් හිතුවෙ”
“ඇයි අයියා? මොකක් හරි අවුලක්ද?”
“නෑ! නෑ!! නංගි, අවුලක් නෙමෙයි.” ඔහු සෙමෙන් හුස්මක් ඇද පපුව පුරවාගත්තේය. “මං මේ කියන්න හැදුවෙ නංගි, එයා අපිට මෙච්චර දෙයක් කරපු එකේ, අපිත් එයා වෙනුවෙන් මොනාහරි කරන්න එපායැ? නේද නංගි?”
“ම්ම්ම්ම්… ඒකත් ඇත්ත. ඉතින් මොකද්ද අයියා අපි කරන්නේ?”
“එයාටත් තවකෙනෙකුගෙන් සතුටු වෙන්න චාන්ස් එකක් අරන් දෙන්න ඕන”
“අක්ක කැමති වෙයිද අයියා?”
“අකමැතිවෙන එකක් නෑ මයෙහිතේ. මං වටින් ගොඩින් මුට්ටිය දාලා බැලුවා”
“අක්කාගෙන්නම් ඉතින් කෙලින්ම අහන්නත් පුලුවන් අයියට”
“මොනවා වුණත් ගැණුනේ නංගි. සමහර දේවල්වලට කෙලින් හා කියන්නේ නෑ”
“අප්පේ…. අයියා පැහිලා තියෙන තරම්?”
“හා? මං බොරුද කිව්වෙ?”
“නෑ! නෑ!! ඇත්ත, ඇත්ත..” අනතුරුව ඈ මදක් සිතුවාය. “අක්ක එක්ක ගෑණු ගෑණු ටෝක් එකක් දැම්මනම් හරියටම දැනගන්න පුලුවන්”
“අප්පේ මුං නම්….”
“එහෙම තමයි අයියා”
“ඔව් ඉතින් පිරිමි වුණත් එහෙමනේ”
“ඊයා.. ඔයා අපේ දේවල් වෙන පිරිමි එක්ක කියනවද?”
“හපෝ නෑ! නෑ!! මෙව්වනම් කියන්නේ නෑ! මලකෙළියක් වෙන්නේ”
“මොනවා වුණත් පරිස්සමෙන් අයියා. වෙන පිරිමි පැටලිලා ජීවිතත් එක්කම අවුල් වෙන්න පුලුවන්. පිරිමි ලොකුකමට අතිනුත් දාලා කියනවනේ වෙන උන් එක්ක.”
“ඒක තමා නංගි ලොකුම ප්රශ්නේ”
ශහ්..! මං බැඳලාවත් හිටියනම් මගෙ මිනිහා දෙන්න තිබ්බා” රුචිරා සුසුමක් හෙලමින් කිව්වාය. “මං බැන්ඳ කාලේක හබියව නම් මං අනිවා දෙනවා අක්කට”
“කවුද දන්නෙ ඔයාගෙ හස්බන්ඩ් මොනවගේ කෙනෙක් වෙයිද කියලා?”
“මං බඳිනවා නම් බඳින්නෙ අයියා වගේ කෙනෙක්ව”
“ආ …! එහෙනම් නංගි වගේ නංගි කෙනෙක් ඉන්න කෙනෙක්ව හොයන්න වෙනව”
“අප්පේ… මෙයත් හදන්නෙ හකුරු හදන අස්සෙම තෙලිජ්ජ වඩියක් බාගන්න”
“නෑ මං කිව්වෙ ඉතින් මං වගේ අයියා කෙනෙක් වෙන්න නම් නංගියෙකුත් ඉන්න එපායැ?”
“අයියා..? ” ඈ හිස ඔසවා ඔහු දෙස බැලුවාය. “එරන්දි අක්කගෙ අයියා කොහොමද?”
“ජගත්ද? මං ඒ ගැන හිතුවා නංගි. මිනිහා ටිකක් එක විදියක්. ට්රයි කරන්න ගිහින් වැඩේ ගැස්සුනොත් ඔක්කොම සුන්. එයාගෙ වයිෆුත් හෙන සුචරිතවාදීනේ”
“ඒ අක්කව නැතුව අයියව විතරක් බලමු?”
“එයාත් හිටියානම් තමා ඉතිං එරන්දිට අපේ විදියටම කලගුණ සැලකුවා වෙන්නේ”
“හහ් හා..! මට නම් පේන්නෙ මෙයාටත් එයාගේ කකුල් අස්සෙ බඩගාන්න හිතිලද කොහෙද?”
“එව්වා නම් හිතිලා ගොඩක් කල්. ටිකක් මහත් වුණාට ලස්සන ඇඟ”
“අම්මෝ තව කොච්චර එවා හොරෙන් බලනවද දන්නේ නෑ. බලාගෙන ඔව්ව කරන්නෙ”
“එක්කෙනෙක්ගෙ තන් හොරෙන් බලන්න ගිහින් වෙච්ච හරිය පේනවනෙ”
“ඔව්, ඔව්, වෙනකෙනෙක් නම් බලාගන්න තිබ්බා ඩිවොස් කේස් එකක්”
“ඒකනෙ නංගි අපි එරන්දි ට සලකන්න ඕන”
“අක්කත් ආවම අපි කතා වෙලා ප්ලෑනක් ගහමු . අක්ක තමා දක්ෂත් ඔව්වට හොඳම විදියක් හොයාගන්න”
“හෙහ් හෙහ්…., නංගි එහෙනම් හෙමින් එරන්දිගෙන් අහලා බලනවද?”
“ලෙහන්න තියන මල්ල ආයේ මොකටෙයි අයියා ඔබ ඔබ බලන්නෙ. අපි තුන්දෙනා ඇඳේ ඉන්දෙද්දිම කෙලින්ම කතාවට බහිමු”
“ඔව් එහෙම හොඳයි” පවසමින් සම්පත් දෑතින්ම නැගණියගේ පුක මිරිකුවේය.
“ඌ….යි..!”
“හප්පෝ… රිදුනා වගේ බෙරිහන් දෙන්නේ…”
“ආසයි අයියා..”
බිරිඳ නැති පළමු හුදෙකලා රාත්රියෙහි සම්පත් දෙවන වරටද තම ගල්ඉන්න නැගණියගේ හුත්තේ තද කිරීම පිණිස වැඩ ආරම්භ කලේය.
***
“නංගිගේ ෆස්ට් ඉය එක්සෑම් එකත් ලඟයි නේද?” දෙවන සැසියෙන් පසුව යමක් මතක් වීමෙන් සම්පත් පිළිවිසුවේය.
“ඔව් අයියා, තව මාසයක්වත් නෑ!”
“එහෙනම් එක්සෑම් එකෙන් පස්සෙම අර වැඩේට බහිමු.” බැරෑරුම් මුහුණක් පාමින් ඔහු පැවසීය. “නැතිනම් වැඩේ ගැස්සිලා රෝන්ග් ට්රැක් ගියොත් ඔයාට හරියට විභාගේ කරගන්න බැරිවයයි”
“හරිගියත් ඉතින් කරදර වෙයි ඉතිං” වලත්ත සිනාවක් කෙල්ලගේ මුහුණට නැගින.
“එතකොට අපි ඔයාව නිදහස් කරනවා” සොයුරා සරදම් සිනාවක් පෑවේය. “එරන්දිගෙ නෑණා ඉඳියිනෙ වැඩ බලන්න”
“එව්වා කොහෙද?” රුචිරා රැව්වාය.
“මං පේපර් වලට යන්නෙත් උදේම මේකෙන් වැඩ අල්ලලා” අනතුරුව ආදරණීය වදන් පෙළත් සමගම ඇගේ සුසිනිඳු අතට ඔහුගේ චන්ඩි බන්ඩියා මැදිවිය.
“යකෝ.! මේකිගෙ තියෙන වල්කම දැං…”
“වල්කම නෙමෙයි අයියා” ඈ ආදරයෙන් ඔහුට තුරුල්වෙමින් පැවසුවාය. “උදෙන්ම හුකලා ගියාම දවසම හරි ප්රබෝධමත්”
“එකනම් ඇත්ත”
“අයියට හදිස්සි නැතිනම් එක්සෑම් ඉවර වෙනකම් ඉම්මු” නගා ඇසක් ගැසීය.
“දැන් නම් ඉතින් මොන හදිස්සියක්ද, පණ යන්නම ඩබල් ඩියුටිනෙ?”
“හැබෑද?” රුචිරා තොල් අඹරමින් පැවසීය. “ඒ බවක් නම් පේන්න නෑ. වැඩට ගිහින් ඔෆිස් එකෙත් කෙල්ලෙකුට නෙලනවද දන්නෙ නෑ මෙයා..”
“කෙල්ලෙක් ” සම්පත්ගේ ලොකුකරගත් ඇස් ඈ වෙත එල්ලවිය. “එකක් ඇයි? දෙක තුනක් ම හොඳ නැද්ද?”
“හොඳා.., හොඳා…, මොකෝ නරක” නැගණිය රවමින් කිව්වාය. “කැම්පස් එකෙත් කොල්ලො ඉන්නවා ඕන තරම්”
“ආ…! පිස්සු කෙලින්න එපා”
“හරි, හරි, බය නැතුව ඉන්න අයියා. ඔයාගෙ නංගි වරදට පෙලඹෙන්නෙ නෑ..!”
අනතුරුව එහි අරුත වැටහීමෙන් දෙදෙනාම කොක්හඬලා සිනාසෙන්නට වූහ.
“අයියත් එහෙමයි” සිනහව හීනවීයමින් යන්තමින් හුස්ම ගත හැකිවන විටම සම්පත් පැවසීයෙන් පලාතම කම්පනය කරමින් දෙදෙනා යලි කැකිරි පලන්නට වූහ.
“අක්කට මේ ගැන දැම්ම කියනවද?”
“ඕන නෑ. වැඩේට බහින්න බලාගෙනම කියමු”
“හා…”
*************
“හප්පා කෙල්ල ලස්සන වෙලා බොල” නිවාඩුවේ අවසාන සෙනසුරාදා හවස යලි කොළඹ පැමිණි රුචිරා ගෙට ගොඩවදිනකොටම එරන්දි පැවසුවාය. “ගමේ හුලං වැදිලද කොහෙද?”
“වත්තෙ හුලං තමා ඉතිං..” රුචිරා ගමන් මල්ල පසෙකට හෙලා නෑණාව වැලඳ ගත්තාය.
“හ්ම්ම්, හ්ම්ම් අපේ මාමණ්ඩි හොඳට හුලං ගහන්න ඇති හේනං” තෙත දෑත් තම ගවුම දෙපස අතුල්ලා වියලාගත් එරන්දි නෑණාව වැලඳගත්තාය.
“ඔයත් කරන වැඩ අම්මපා ඉතිං…”
“එවා නම් ඔන්න මගෙ වැඩ නෙමෙයි.”
“නැතිනම්?” පුදුමයට පත් රුචිරා උඩුකය ඇගෙන් ඈත්කර ඇසුවාය. “ඔයානෙ කෝල් කරලා තාත්තා ගැන මගෙ ඔලුවට දැම්මේ.”
“එව්වා ඔක්කොම ඔයාගෙ අම්මගෙ ප්ලෑන් නංගි” මහ හඬින් සිනාසෙමින් එරන්දි පිළිතුරු දුන්නාය.
“අහ් ඒකත් එහෙමද?”
“නැතුව ආයේ….., පුතා මෙහෙ ඇන්නා විතරයි මගෙ මිනිහ පවු, මගෙ මිනිහ පවු කියලා ප්ලෑන ගැහුවේ අප්පා ලව්වා දෝණියැන්දට කොටවන්න”
“මේ අක්කා.. , ඔයා කොහොමද අම්මව සෙට් කලේ අයියට? මට දැනගන්නකම් ඉවසුමක් නැතුව හිටියේ. ෆෝන් වලින් කතා කරන්න බැරි හින්දා ඉවසන් උන්නා”
“මොනාද ඉතින්, කෑදරයා අම්මගෙ තන් දිහාත් මලපපෙරේත බැල්ම හෙලන්න ගත්තා ඕසෙට. ඉතින් මං වැඩේ කරලා දුන්නා”
“ඔක්කොම විස්තර කියන්නකෝ අක්කා, මට ඉවසිල්ලක් නෑ දැනගන්නකම්”
“හෙමින් කියන්නම්කො ඔක්කොම රෑට අය්යත් එක්කම ඇඳේදි”එරන්දි ඉඟිමැරුවාය. “අපිටත් ඉතින් අහගන්න තියෙනවානෙ විස්තර ගොඩක්. හිච්චි ගැන එහෙමත්”
“කෝ අයියා?” හිස වනමින් ගමේ කෙල්ල ඇසුවාය.
“ඔන්න නගාට ස්පේශල් කන්න දෙන්න ඕන කියලා පීසා ගේන්න කියලා ගියා. ”
“පිස්සුනේ එයාටත්, ඉඳලා ඉඳලා එන වෙලාවේ බලන්න ඉන්නෙ නැතුව විකාර වැඩ කරනවා. මං අක්කගෙ බත් කටක් කන්න බලාගෙන ආවේ”
“එව්වා ඉතින් හෙට බැරියැ. අද ඉතින් අයියව කන්න තියෙනවනේ”
“එවා ඉතින් කොහොමත් කන එකනෙ”
“නංගි එන හින්දා මං දවස් දෙකක් තිස්සෙ දුන්නේ නෑ මෑන්ට, අවුස්ස අවුස්ස තිබ්බා. මෝල් වෙලා ඇත්තෙ නැට්ටට”
“පව් අප්පා” රුචිරා නෑණාව ආදරයෙන් තව තදකොට බදාගත්තාය. “ඔයත් පව්”
“මෙයාට නම් තාත්තා අන්තිම ලොඩ් එකත් පටවලා එවන්න ඇති ඉතින්”
“මොන…, පාන්දර වෙද්දි යන්න බඩු නැ එයාට. රෑ එළිවෙනකම් ඇහැපියෙව්වෙ නෑ.”
“එහෙනම් නංගිට අද දොයියන්න වෙයි වගේ”
“පිස්සුද අක්කා, බස් එකේ නිදාගත්තා හොඳට. කොළඹ එනකම්ම දන්නෙත් නෑ. ලඟ උන්න නාකියා සැප අරං තිබ්බා හිතේ හැටියට මයෙහිතේ. මට නිකං ලාවට වගේ මතකයි සැරයක් දෙකක්.”
“ආව් අම්මා, මෙයාට නින්දෙනුත් සැප”
රුචිරාහට සොයුරාට තුරුල්ව නිදාගත් පලමු රැය මතක්විය.
******
“අයියෝඕඕඕ…ව්ව්ව්!! අයියාආආආ…..” එදින රාත්රියේ සොයුරා හා මව එකතු කල කාමුක කතාව දෙදෙනා රස කර පවසද්දී, එය අසමින් රති වියරුවෙන් වියරුවට පත්ව සොයුරාගෙ පොල්ලෙන් බැටකකා වරින් වර දිය පහකල රුචිරා ගේ පලමු වටයේ අවසාන සුරතාන්තය ඈ මර හඬ තලමින් සලකුණු කලාය. බොහෝ දිනකින් පසුව අපූර්ව ආදරවන්තයින් තිදෙනා එකතුවූ බැවින්, බොහෝ පිපාසයෙන් පෙළුනු සතුන් රැලක් තරඟෙට කුඩා වලකින් දිය බොන්නාසේ තෙකොන් මෙවුන්දම ඇදී ගියෙන් ඉතුරු කතා පසුදිනට කල් තැබිණ.
පසුදින රැයෙහිද ඔවුනට කතාකල හැකිවූයේ රුචිරා හා පියාගේ මුල් දිනය ගැන පමණකි. කතාව අවසන් වෙනකොට තිදෙනාම රති උන්මාදයෙන් උන්මාදයට පත්ව හුකා ගත්හ.
පියා හා අනුලාගේ එනම් හිච්චි නැන්දාගේ සම්භෝගය ඇරඹුණ තැනට කථාව එනකොට රාත්රී කීපයක්ම ගෙවී තිබිණ. එතැන් සිට දින කීපයක් තිස්සේ, අනුලාගේ දුව මිහිරිද පවුල් රමණ රුක් සටහනේ ඉත්තක් බවට පත්වෙන තෙක් යම් යම් කොටස් රඟදැක්වෙමින්ම කතාව ඇදී ගියේය.
“මිහිරි නංගි තාම ඉස්කෝලෙ යනවා නේද?” එදින කතාව අවසානයේ වේගයන් තම රහසඟ බිරිඳ තුලට ඔබමින් නැගණියගේ යෝනිය අතැඟිලි වලින් දියබත් කරමින් සිටි සම්පත් විමසුවේය.
“ඔව්, ඕලෙවල්නෙ තාම”
“ගමේ ගියාම නැන්දවයි, ඒකිවයි බලන්න යන්න ඕන”
“ඇත්තට? බලන්නමද යන්නේ” කෙල්ලන් දෙදෙනාම එකවර ඇසුවෝය.
“ඔය ඉතින් ඉරිසියා කරන්න එපා”
“වැඩේමයි” එරන්දි සරදම් කලාය. “ඕලෙවල් ලියලා ඉවර වුණාම ඕන නම් කෙල්ලව මාසයක් දෙකක් මෙහෙ ගෙනත් තියාගමු”
“ඔයා නම් මාර බඩුවක් අක්කා”
*******
තවත් සුන්දර සති කීපයක් ගතවිය. තිදෙනා ලද අලුත් අත්දැකිම්වල මතකයන් පොහොර වෙමින් තෙකොන් රමණයන් සරු සරුවට පල ගත්තේය. සම්පත් නැති ඇතැම් අවස්ථාවල දෙනෑණලා අතර අප්ප කෙළිද ක්රමයෙන් වර්ධනය විය. කාමුක ලියන් දෙපල අතර අසම්මත ආදරයක් ද දෙදෙනා නොදැනුවත්වම සෙමෙන් ලියලා වැඩෙමින් පැවතිණ. දෙදෙනාගෙ සමලිංගික සම්භයෝගයන් දින දින වඩවඩා කාමුකද, ආදරණියද වුණු අතර, එය ඔවුන් දෙපල සම්පත් සමග එක්ව රමණයේ යෙදෙද්දී ද බලපෑවේය. එයින් කතුන් දෙදෙනාම වැඩි සතුටක් අත්කර ගැනීමට වාසනාවන්ත විය.
“තාත්ත මේ පැත්තෙ දැම්ම එන පාටක් නෑ නේද නංගි?” සතිඅන්තයක උදයක සම්පත් නැගණියගෙන් ඇසුවේය. “කලින් එන්න තිබ්බ තදියම දැන් නෑ වාගේ”
“හ්ම්ම්…, ඉවරයක් නැතුව ඇති අර ඩබල එක්ක.”
“අම්ම තනි වෙයිද මංදා ඒකෙන්”
“එහෙම වෙන එකක් නෑ. තාත්තා දැං කොල්ලා වගේ වෙලා”
“හිහ්, හිහ්. ලපටි කෑලිවලට බහිනකොට ඉබේම තරුණ වෙනවා ඇති”
“ඔව්, ඔව්, යකා වගේ වැඩ දැං”
“අම්මා මොකද හිතන්නේ නංගි, ඒ ගැන”
“ඒයාට අවුලක් නෑ. ආසයිලු. අපි දෙන්නා කොළඹ ඉන්න හැටි මැවෙනවාලු එව්වා දකිනකොට.”
“ඒත් අම්මා පවු”
“ඔව් මං අම්මා එක්ක මේවා ගැන කතා කලා”
“ඉතිං?”
“අම්ම ඉතින් ටිකක් දුකෙන් ඉන්නෙ එයාට අයියලා නැති නිසා”
“හ්ම්ම්”
“ඉතින් මන් කිව්වා පොඩි මාමලා දෙන්නා ඉන්නේ, එක්කෙනෙක් හරි දෙන්නවම හරි දැලේ දාගන්න කියලා”
“අහ් ඇත්තනේ! අයියා මොකෝ? මල්ලි මොකෝ?” සම්පත් උද්දාමයට පත්විය. ” ඉතිං අම්මා මොකද කිව්වේ?”
“මගෙ මූණ දිහා කන්න වගේ බලන්න උන්නා. ඉන් පස්සෙ කල්පනා කර කර ඔලුව වැනුවා ඒ ගැන හිතන්න ඕන කියනවා වගේ”
“ඉතින් අම්මා මාමා කෙනෙකුට කතා කලැයි?”
“මං එන්න කලින්නම් මොකුත් වුනේ නෑ”
“අයියෝ..!” සම්පත් යලි දුක්බර විය. “ඔයාට එකක් සෙට් කරලම එන්න තිබ්බේ”
“එච්චර කාලයක් තිබ්බෙ නෑනෙ අයියා”
“හ්ම්ම්, මොකුත් කිව්වෙත් නැද්ද අම්මා ඉන්පස්සේ?”
“ඊයෙ පෙරෙදා දවසක මං ඇහුවා අම්මගෙන්. බර ප්ලෑනක් ගහගෙන යනවා කිව්වා. මට පේන්නෙ මල්ලිලා දෙන්නවම එකපාර අල්ලගන්නවගේ යන්නේ”
“අම්මට හිකෙයි.!!! ඈ,? මයෙ අම්මෝ අපෙ අම්මනම්”
“අපේම අම්මනෙ අයියා”
“ඒක හැබැයි” සොයුරාගේ ඔලුව ඉහල පහල වැණුනේය. “ඉතින් තව මොනවද කිව්වෙ?”
“ෆෝන් වලින් වැඩි විස්තර කතා කරන්න හොඳ නෑනේ. ඒ නිසා මං වැඩිය එතැනින් එහා අහන්න ගියේ නෑ. අම්මා කිව්වෙත් වහෙන් ඔරෝවෙන්, වෙන කෙනෙකුට ඇහුනත් තේරෙන්නෙ නැති වෙන්න”
“ඔව් අපි ගොඩක් පරිස්සම් වෙන්න ඕන” වැඩිමලාගේ මුහුණ බැරෑරුම් බවක් පෙන්විය. “දන්නවනෙ මේ සමාජේ මේවගේ දේවල් දිහා බලන්නෙ කොහොමද කියලා”
“ඔව් අයියා” රුචිරා හිස සැලුවාය. “වෙන කවුරුත් මොකටද? අපි දෙන්නා වුණත් පැටලෙන්න කලින් වෙන කාගෙහරි මේ වගේ පලහිලව්වක් දැනගත්තනම් හිතන්නෙ කොහොමද?”
“මට නම් එච්චර අවුලක් නැ”
“ඔව් ඉතින් පිරිමි ඔයාලාට නම් මොකද්ද?” නැගණියගෙ කතාවිලාශය තරහගිය ස්වරූපයකට පෙරලිනි. “අරක ඔබාගන්න තියෙනවා නම් මීගුලක් හරි කමක් නෑ, වදපු අම්මට හරි හුකයි”
“ඇයි යකෝ, මං අම්මටත් හිකුවනෙ ගෑණියේ”
“හී, හී, හී” ලලනා කොක්හඬ නිවස පුරා පැතිරී ගියේය. “ඇත්තට ඒකත් අමතක වුණානේ”
“අසයි හලෝ බලන්න”
“මොනවද?” කෙල්ල හැට්ටෙ කර වසා ගත්තාය.
“අම්ම මාමාල එක්ක කරන එවා”
“හ්ම්ම්ම්” යුවතිය හිස ගස්සා වල්ලභ සොයුරා දෙස බැලුවාය. “මටත් ආස හිතුනා හලෝ”
“බලන්නද?”
“නෑ හලෝ” ඈ හට සිහින් සිනාවක් නැගිණ. “ඔයයි තාත්තයි මැද්දෙ ඉන්න”
“හ්ම්ම්” ඔහුගේ හිස වැනුනේය. “තාත්තා කොළඹ ආවනම් නෑණලා දෙන්නටම සැන්විච් පාරක් දෙන්න තිබ්බා”
“සැන්විච්?” කැම්පස් කෙල්ල මොහොතකට ටියුබ් ලයිට් විය. “ආ.. හරි හරි”
“එනවා ඉතින් තනි පෙත්තටවත් බටර් ගාන්න”
“ඉන්නවකො ඉවසලා අනික් පෙත්ත ගෙදර එනකම්” සොයුරාට වචනයෙන් විරුද්ධ වූ නැගණිය ඔහුට තුරුලුවුණාය.
“අද ඉතින් හුඟක් හවස් වෙයි. අම්මට බේත් අරං දීලානෙ එනවා කිව්වෙ”
“අයියා?” යමක් කල්පනාවූ කෙල්ල හිස ඔසවා සොයුරාගේ මුහුණ දෙස බැලුවාය. “ඒක නෙමෙයි”
“ඔව් නංගි?”
“අක්කා ගැන මොකද කරන්නේ දැං?”
“එක තමයි මාත් කල්පනා කලේ. තාත්තා එයි කියලා බලා උන්නෙ මෙච්චර දවස්”
“අක්කගෙ අයියා ගැනවත් බලමුද ඉතිං?”
“ඔව් ජගත් අයියට ලණුවක් අඹරන්න වෙයි”
“එහෙනම් අද රෑ කතා කරමු අක්කා එක්ක” හැඩිදැඩි පුරුෂ අත් තම සුවිසල් මෘදු දෙතනෙහි කිරි දොවද්දී සිනිදු ලලනා යුගත් සොයුරු බඳ වටා එතුනේය.
“ඔව්’ සහෝදර යුවලගෙ මුහුණ ලංවිය. “අරයකා එක විදියක්. නැතිනම් කෙලිම හරි කතා කරන්න තිබ්බා”
එකම තන් යුවලකින් කිරි උරා බිව් මුව දෙපල යාවී එකිනෙක උරාගන්නට වූයෙන් තවත් සංවාදය ගෙනයෑමට කිසිවෙකුටත් ඉඩක් නොමවිය.
******
“අපේ අයියා?” මවිතය පිරිණු එරන්දිගේ කටහඬ උස්ව නැගිනි. “ඔයාලට පිස්සුද මෝඩයෝ? දන්නවනෙ එයාගෙ හැටි. අන්තිමට අපිට ඉන්න හිටින්නත් නැතිවෙයි”
“ඔව් අක්ක. ඒ වුණාට අපිට අපි ගැනම විතරක් හිතලා ඉන්න බෑනේ එහෙම” රුචිරාගේ කටහඩ ශෝකාකූල බවක් දැනවිය.
“මට අවුලක් නෑ නංගි” වැඩිහිටි යුවතිය දඟකාර කෙස් රැල්ලක් අතකින් තැනුවාය. “ඔයාලගෙ තාත්තා එනකම් ඉමු”
“තාත්තා දැම්ම කොළඹ එන පාටක් පේන්න නෑ. ආවත් වැඩි දවසක් මෙහෙ ඉන්න බැරිවෙයි උන්දැට.” බාල නෑණාගෙ මුවඟ සිනාවක් මතුවිය. “නැන්දයි මිහිරියි එයාට හුස්මගන්නවත් දෙන්නෙ නෑ වගේ”
“ඔව් ඉතින් තාත්තත් වල් නැතැ මුන්දැ වගේම නංගිට ගහන්න” එරන්දි සැමියාව තල්ලු කලාය. “මං ඉතිං පිට ගෑණිනේ”
“ඒකනෙ අපි ඔයාටත් ඔයාගේම අයියවම සෙට් කරන්න ට්රයි කරන්නෙ” සම්පත් තුරුම්පුව අහුලා ගත්ත්තේය. “ඔයා තමයි ඕවට ගෑණි. විදියක් බලනවකො”
“මේ තියෙන රෙද්දත් නැතිකරගන්නද මෝඩයෝ දෙන්නට ඕන?”
“අපි ඒක වැඩි දියුණු කරගමු”
“වැඩිදියුණුම වෙයි මෝඩයෝ ඔක්කොම ගැස්සුනාම” එකවරම එරන්දිගේ මුහුණ වෙනස්විය. “ඈ හලෝ, මේ ඔයාටත් නයනා අක්කට බස්සන්න හිතිලා නේද?”
“නෑ හලෝ” සැමියා තවත් තුරුම්පුවක් සැනෙන් ඇහුලුවේය. “හරි, එහෙම හිතලවත් වැඩේට බහිමුකෝ. මට ඒක කරලා දෙනවකො”
“හපෝ ඒක ගිණි බෝම්ම්බයක්”
“ඒ වුණාට විදියක් ප්ලෑන් කරන්න ඔයාට බැරිවෙන්න බෑ. ඔයානෙ අපිට වඩා ඒ දෙන්නා ගැන දන්නේ”
“හ්ම්ම්ම්” තුරුණු බිරිඳ කල්පනාබරිත වූවාය. “ඔන්න මං එහෙම වග කියන්නෙ නෑ වැඩේ ගැස්සුනොත්”
“හරි අක්කා අපි වගකීම ගන්නම්”
“බලමු” එරන්දි තවත් කල්පනා කලාය. “ලේසි වෙන එකක් නෑ. දෙන්නව අවුස්සලානම් වැඩේ කරගන්න බැරිවෙයි. ඒ පැත්තෙන් නම් අන්ද ගන්න බැරිවෙයි දෙන්නගෙන් එක්කෙනෙක්වත්”
“ඔය බුද්ධිමත් මොලේ පොඩ්ඩක් වෙහෙසලා බලන්නකෝ පොටක් පාදගන්න”
“ම්ම්ම්” මද වෙලාවක් තිස්සේ රුචිරා දෙස එක එල්ලේ බලාගෙන සිටි එරන්දි සම්පත් වෙත නෙත් හෙලා පවසන්නට විය. “එක විදියක් නම් පේනවා පේනවා වගේ, හැබැයි ඒකත් එතරම් ලේසි වෙන එකක් නෑ”
“කියන්නකො බලන්න” සැමියා බිරිඳට දිරි දුන්නේය. “අපි කොහොම හරි කරමු. නේද නංගි?”
“ඔව් අයියා”
මොහොතකට පසු යුගල ඇඳමත නිරුවත් තෙපල, තුන් මුලු සංවාදයක නිරතවනු දක්නට ලැබුණ. තිදෙනා එක්ව ක්රියා කලයුතු ආකාරය ඔවූහු සාකච්ඡා කලෝය. සැබැවින්ම නම් වඩා සිදුවූයේ සොඳුරු බිරිඳ අයියා නගෝ දෙපලට උපදෙස් දීමය.
*****
“අම්මෝ දෙන්නව දැක්ක කල්…” ජගත් නැගණියගේ පවුල පිලිගැනීමට දොර පඩි බැස්සේය. “ඇති යන්තම් එන්න හිතුණා”
“එන්න නම් හිතෙනවා කොච්චරවත්. කොහෙද ඉතින් වෙලාවක්” කලකින් දුටු නිසාදෝ නැගණියගේ උරහිස් මතට දෑත බරකල තම සොයුරා දෙසට ලංවෙමින් එරන්දි පැවසුවාය.
“අපෝ මේ දෙන්නට තියෙනවැඩ රාජකාරි කාටවත් නැතුව ඇති. කොහෙද ඉතින් අපිට වගේ තව දෙන්නෙකුත් හිටියානම්?”
“අප්පා! හරියට ඔයා කට්ටියම එක්ක නිතර එහෙ ආවා වගේ නේ කියන්නේ ඒ දෙන්නත් කරගහගෙන”
“යං මල්ලි ගෙට” තම නංගිගේ කට ගැන දත් ජගත් කතාව වෙනතකට හැරවීය. “එන්න නංගි, කොහොමද ඔයාගේ කැම්පස් ජීවිතේ?”
“අවුලක් නෑ අයියා. දැං සෙකන්ඩ් ඉය”
විවාහ උත්සව වලට පසුව ජගත්ලා හා රුචිරා මුණ ගැසුණ පළමුවන අවස්ථාව එය විය. සිනාහව පිරුණ මුහුණින් යුතුව දොර අසල සිටි මදක් තරබාරු නයනා වෙත සියල්ලෝම සිනහවක් පෑවෝය. රුචිරා රහසේ එරන්දිගේ සොයුරා හා නෑණා ගැන අධ්යයනයක නිරතවූවාය. නයනා අසල සිටගෙනසිටි ඔවුන්ගේ සිව්හැවිරිදි දියණිය චොකලට් එකක් තමා වෙත දිගුකරගෙන පැමිණි මාමා හට සුන්දර සිනහවක් පෑවාය.
“ගත්තට කමක් නෑ. ඔක්කොම එකපාර කන්නේ එහෙම නෑ” මවගේ සුපුරුදු විධානය පැනවිණ.
පුංචි කෙල්ලගේ මුහුණ තරමක් මැලවෙද්දී එරන්දි ඇගෙ මුහුණ සිපගත්තාය.
“තව චොකලට් තියෙනවා” නැන්දනිය ළදැරියගේ කණට කොඳුලාය.
මැලවෙන මුහුණ යලි උදෑසන හිරුදුටු මලක් සේ පිපී ගියේය.
“පොඩ්ඩා කෝ අක්කේ?” එරන්දි නයනාගෙන් විමසුවාය.
“නිදි නංගි”
“දැන් අවුරුද්දක් විතර නේද ලමයට” මාමා ඇසුවේය.
“ගිය මාසෙට අවුරුද්ද ඉවරයි”
සියල්ලෝම ගේ තුලට පිවිසියෝය.
****
ජගත් එරන්දිට වඩා වසර කීපයකින් වැඩිමහල් වූ අතර නයනා සම්පත්ට වඩා වසරක් පමණ වැඩිමහල් වූවාය. තුරුණු වියෙහි අගභාගයේ හුන් ජගත් තරමක් තරබාරුවිය. එහි සිටි සියල්ලන්ගෙන්ම උසම පුද්ගලයාද ඔහුම වූවේය. දෙදරු මවක් වූ නයනාද පිරිපුන් සිරුරකට උරුමකම් කී නමුත් අනවශ්යය ලෙස මහත්වී නොසිටියාය.
“අක්කට දැං ඉඳලම කෑම කොන්ට්රෝල් කරන්න වෙයි වගේ” ඇඟපත සෝදාගෙන සාලයට පැමිණි පවුලේ සැමගේ සතුටු සාමීචිය අතරේ කැවිලි පුරවාගත් තේ බන්දේසියක් රැගෙන ආ නයනාගේ සිරුර පුරා නෙත් හෙලූ සම්පත් පැවසීය. ඈ හට සාමාන්යය පියයුරු යුවලක් හා තට්ටම් හිමිබවට හේ තහවුරුකරගත්තේය.
“මං එච්චර මහතය?” කාන්තාවන් මහත වුවත් මහත බව ඇසීමට අකමැති බව සපතකරමින් නයනා පෙරලා විමසුවාය.
“නෑ! නෑ!! දැං ලස්සනට ඉන්නවා. වැඩිය මහත් වුණොත් කොහොම වෙයිද මංදා” නයනා විලියෙන් මුහුණ මදක් පහලට නැඹුරු කරගත්තාය.
“බැන්ඳම ගෑණු කොහොමත් මහත් වෙනවා කියලා දන්නෙ නැද්ද හලෝ?” එරන්දි නෑනාගෙ පැත්තට හේත්තුවූවාය.
“කෝ එහෙනම් ඔයත් මහත් වෙන්න එපායැ , නංගි?” ජගත් ඇද්දේ මස්සිනාටය.
“ඉවසල ඉන්නකො, ළමයෙක් දෙන්නෙක් හම්බ වෙනකොට මහත් නොවෙයිද බලන්න” නයනා වහා කිව්වාය.
“හපෝ මෙයාලා ණයතුරුස් ඉවරවෙලා ළමයි හදනකොට බැරියැ. අපේ ළමයි කසාද බඳින වයසෙ ඉඳියි”
“පරක්කු වුණාට කමක් නෑ. එහෙම හරි ගෙයක් දොරක් හදාගෙන ඉන්න එක හොඳයි අපි වගේ කුලීගෙවල්වල ඉන්නෙ නැතුව”
ඔවුන් ජීවත් වුනේ කොළඹින් සැතපුම් 25ක් පමණ දුරින් වූ මදක් ග්රාමිය පෙදෙසකය. කාමර තුනකින් යුක්තවූ තනි මහලේ නිවස හොඳින් ඉඩකඩ සහිත විය. නිවෙස් හිමියා ජගත්ගේ වැඩපලෙහි සිටි මිතුරෙක්විය. නිවැසියන් වෙනත් රටකට ගොස් ඇති අතර ඔවුනට අඩුකුලියකට නිවස ලැබී තිබිණ.
“මාත් හිතන් ඉන්නෙ බාගෙට හරි කෑල්ලක් හදාගන්න කියලා”
“අපෝ හදයි හදයි මේ කපේදී” නයනා රොස්වූවාය.
“ඇයි අයියට මහගෙදර තියෙන්නෙ” නංගි අයියට ඇද්දාය.
“ඒක දැං ගොඩක් අබලන් වෙලා තියෙන්නේ. මං හිතුවේ ඒක විකුණලා වෙනතැනකින් බාගෙට හදපු හරි ගේ කෑල්ලක් ගන්න.
“එතකොට අම්මලා?”
“එයාලට අපි එක්ක ඉන්න බැරියැ. ඒත් එයාලගෙ අදහස නැන්දලාගෙ ගෙදර යන්න. නැන්දත් තනිවෙලානේ ඉන්නෙ දැං. මහගේ විකුණුවෙ නැතත් කමක් නෑ දැම්ම. මං ගණක් ඉතුරු කරං ඉන්නෙ. හවුසින් ලොන් එකකටත් ඇප්ලයි කලා”
“ආ..!” සම්පත්හට යමක් මතක්විය. “ඒකද අයියා එදා කතාකරද්දි කිව්වෙ අපේ පැත්තෙන් පොඩි ගේ කෑල්ලක් බලන්න කියලා?”
“ඒ පැත්තෙන්?” නයනා මවිතය පලකලාය. “එතකොට මෙහෙ වැඩට එන්න කරදර නැද්ද?”
“මට තව මාස දෙකතුනකින් ප්රමෝශන් එකක් හම්බ වෙයි. එතකොට කොළඹ ඔෆිස් එකට යන්න වෙනවා” සතුටුදායක ආරංචියක් එළියට පැන්නේය.
“ඔයා හරි නරකයි, නිකමටවත් මා එක්ක කිව්වෙ නෑ” බිරිඳ අමනාප විය.
“කතාව එහෙන් මෙහෙන් තිබ්බට ඊයේ තමා තරමක් කන්ෆර්ම් වුනේ. ලෙටර් එක ගහනවා කියලා ආරංචිය ආවට තාම අතට හම්බ වෙච්ච නැති නිසා ඔයාටවත් කිව්වෙ නෑ”
“ඒ වුණත් කියන්න තිබ්බනේ”
“සම්පත් මල්ලි දන්නවනෙ ඔෆිස්වල උන්ගෙ වැඩ ගැන. කිව්වට වෙනකෙනෙක්ගෙ පුලකට ඔක්කොම වෙනස් වෙන්න පුලුවන්. හදිස්සියෙවත් හම්බ නොවුණොත් මොකටද නිකං හෝප්ස් තියාගෙන ඉඳලා තැවෙන්නෙ කියලා ලියුම අතට එනකම් හිටියේ”
“ඒකනම් ඇත්ත අයියා. ගිය අවුරුද්දේ මටත් එහෙම කෙළියක් වුණා” රහසක් එලියට පැන්නේය.
“ආ?” එරන්දිගේ කට ඇරුණි.
“ඔය පේනවනෙ” ජගත් වහා තුරුම්පුව ගැසුවේය.
“අපේ කිට්ටුව කොම්පැණියකින් ඉඩමක් කඩලා ගෙවල් සෙට් එකක් හදනවා. කොටසක් ගෙවලා වෙන්කරගන්න පුලුවන්.”
“ඒවා හොඳද සම්පත්” නයනා ඇසුවාය.
“බලන්න ඕන. හොඳට කරන කොම්පැනි තියෙනවා”
“එහෙනම් අපි දෙන්න යමුද වෙලාවක බලන්න” ජගත් මස්සිනාගෙන් ඇසුවේය.
“එහෙනම් දෙගොල්ලන්ට ලඟ ලඟ සිටියෑකි”යි පවසමින් සියල්ල අසාසිටි රුචිරා රහසේම එරන්දි දෙස බලා ඉඟිමැරුවාය. සැනෙන් එහි අරුත වටහාගත් එරන්දිගෙ සියොලඟ කිලිපොලා ගියේය. සමූහය මැද තමා නිරුවත්වන බවක් ඈ හට හැඟින.
“නෑණල නෑණල වැඩිය ලඟ ඉන්නත් හොඳ නෑලූ කියනවා” ජගත් මදක් ඇහි දෙබැම ලංකොට පැවසීය.
“ඔය ඔක්කොම ඇත්ත නෙමෙයි අයියා. ඔය ඉන්නෙ දෙන්නෙක් කිරියි පැණියි වගේ” සම්පත් පැවසීය.
“නංගි තාම බැඳලා නැති නිසා ඉතිං එච්චර අවුලක් නැතුව ඇති” ජගත් සරදමට මෙන් පැවසීය. “නැතුව කොහෙද වෙන ගෑණියෙක් අපෙ නංගි එක්ක ඉන්නේ?”
“අනේ යනව යන්න” එරන්දි දිව එලියට දමා විරිත්තුවාය. “මං සම්පත්ට කියලා තියෙන්නෙ ගේ ඉවරකරනකොට නංගිටත් බැඳලා ඇවිත් එහෙ නවතින්න පුලුවන් වෙන්න හදන්න කියලා”
නයනාගේ මුහුණේ මද ඊර්ෂ්යා සහගත බවක් මතුවිය.
“ප්රමෝශන් එකට කලින් ගෙයක් හොයා ගන්න බැරිවුණොත් අයියලත් එහෙ ඇවිත් ඉන්න හොයාගන්නකම්. පුලුවන් විදියට ඉම්මු”
“බලමු, තව කල් තියෙනවනේ”
****
නිවසේ ප්රධාන කාමරයේ ජගත්, නයනා හා ළමුන් දෙදෙනා නිදාගත්හ. ඉතුරු කාමර දෙක අමුත්තන් සඳහා සූදානම් කල හැකි පරිදි සකසා තිබිණ. දෙකෙන් විශාල කාමරය සම්පත් හා එරන්දිට ලැබුණ අතර රුචිරාහට අනෙක ලැබිණ. එම දිර්ඝ සතිඅන්තයේ රාත්රී දෙකක් මෙහි නැවතීමට සැලසුම් කල එරන්දි, අයියලාගේ ගෙදර කාමර අමුත්තන් සඳහා පිලිවෙල කරන අන්දම කල් ඇතුව දැන සිටි හෙයින්, ඔවුනගෙ රහස් සැලැස්ම ද ඒ අනුව මනාව සැලසුම් කොට තිබිණ. පලවන අදියරෙහි ආරම්භය සැලසුමට අනුවම සිදුවීම සාර්ථකත්වයේ නිමිත්තක්ද?
හැඟිම් ඇවිස්සීමෙන් නම් මේ නිවසේ යුවලගෙන් කිසිවෙකුත් ගැටයකට අසුකිරීම පහසු නොවන බව එරන්දි හොඳින් දැන සිටියාය. ඒ නිසා ඈ ද, රුචිරා ද විනිත ඇඳුමින් සැරසී විනීතව හැසිරුණෝය. නිවැසියන් නොදැනම රහස් මෙහෙයුම ක්රියාත්මක වෙමින් පැවතින.
*****
කුස්සියට පැමිණි නයනා එකවරම තිගැස්සී ගියාය.
රාත්රී ආහාරයෙන් පසුව වැඩිහිටි සියල්ලෝ සාලයේ රූපවාහිණිය නරඹමින් වරින් වර යම් යම් දේවල් කතාබහ කරමින් සිටියහ.
“නංගි අපි අර බයිට්ස් වගයක් ගෙනවා නේද?” නයනා හා බරකතාවකට පැටලී සිටි එරන්දි එකවරම රුචිරා ඇමැතුවාය.
“අහ් ඔව්නේ. මගේ බෑග් එකේ දාගත්තෙ. අමතක වුණානේ ගන්න.”
“දාගෙන එන්නකො මොකකට හරි”
“ඉන්න නංගි මං යන්නම්” ගෘහණිය ලෙසින් නයනා නැගිට යාමට උත්සහ කලාය.
“එපා, අක්කා ඉන්න. ඔයාලගෙ කතාවට බාධා කරගන්න ඕන නෑනෙ. මේක මහලොකු දෙයක් නෙමෙයි නෙ. මං දාගෙන එන්නම්”
රසවත් කථාවක පැටලී සිටි නයනා එයට එකපයින් එකඟවූවාය. කතාබහක් නොමැතුව රූපවාහිණිය දෙස බලාහුන් පිරිමින් දෙදෙනාගෙන් අයෙකු ඒ සමගම නැගිට සාලයෙන් පිටතට ඇදෙනු යලි කතාවට බට ගැහැණුන් දෙදෙනාගේ සැලකිල්ලට භාජනය නොවිණ. නැගිට යන්නෙ තම සැමියා බව දත් එරන්දි, නයනාගේ අවධානය තමා වෙතටම තබා ගත්තාය.
තරමක වෙලාවකට පසු තේ බීමේ අදහසක් එරන්දි නයනාගේ ඔලුවට දැම්ම අතර, නයනා කුස්සියට පැමිණියේ තේ සැදීම පිණිසය.
රුචිරා කිසියම් දෙයක් පිඟානක අසුරමින් සිටි අතර, ඈට පිටුපසින් ඈ බදාගෙන සේ සම්පත් සිටියේය. ඔහු ඇගේ දෙතන අල්ලමින් සිටින ආකාරයක සේයාවක් දුටු බව නයනා හට හැඟුණෙන් ඈ තිගැස්සීමට ලක්විය. මනස තුල සැකයේ බිජු රෝපණය කරමින් අයියා නගෝ දෙපලගෙ ඉරියව් වහා වෙනස් වූයෙන්, ඒ ගැන වැඩිදුර කල්පනා කරන්නට නයනාගේ හිත නිතැතින්ම මෙහෙයවිණි.
ඔවුන් දෙදෙනා ශාරීරික වශයෙන් සමීපව සිටින අයුරු ඈ සවස් වරුව පුරාම දුටුවද එය එතරම් සැලකිල්ලට බඳුන් නොවීය. නාගරික පරිසරයක හැදී වැඩුණ එරන්දි හා ජගත් අතර එතරම් සමීප සම්බන්ධතාවයක් නොමැති වුවද, ගැමි පරිසරයක වැඩුන සම්පත් හා රුචිරා අතර වැඩි ඇඟෑලුම් කමක් තිබීම සාමාන්යය දෙයක් ලෙස සිතූයෙන්ඈ හට අරුමයක් නොවීය.
“නංගිට මුරුක්කු පැකට් එක කඩාගන්න බැරුව මං කඩලා දුන්නා” කිසිවක් නොවිමසාම නයනාහට පැහැදිලි කිරිමක් කල සම්පත් සීරුවේ කුස්සියෙන් පිටවිය.
‘මං ඇහුවයැ?’ නයනා සිතුවාය.
ඔච්චර දෙයක් කරගන්න රුචිරාට බැරිදැයි අනතුරුව ඈ කල්පනා කලාය.
“අක්කා ආවේ මොකක් හරි වැඩකටද?”
‘මගෙ කුස්සියට මං කොහොම ආවත් මොකද’ මුවින් නොබිණූ වදන් මුහුණෙන් පලවිය. “තේ හදන්න කියලා”
“මාත් උදව්කරන්නද?”
“ඕන නෑ” තරමක අමනාප ස්වරයකි.
“මං එහෙනම් මේවා සාලේට අරං යන්නම්” පිඟානකට හා පීරිසි දෙකකට දමා මනාව සූදානම් කොටගෙන සිටි කැවිලි බන්දේසිය අතටගත් රුචිරා පැවසුවාය.
“හා”
‘පැකට් එක කඩකඩා හිටියනම් ඔච්චර ඉක්මනට ඔච්චර හරියක් කලේ කොහොමද?’ සැකයේ සිතුවිලි තවත් දලුලන්නට විය.
හිස් පැකට් එකක් පේන තෙක් මානයක නොවුණ අතර ඒ සියල්ල කසල බඳුනට දමා තිබිණ. තේ හදන අතර ඈ යලි සියල්ල ආවර්ජනය කරමින් සිතන්නට වුවාය. සවස් කාලයේ ඔවුන් දෙදෙනාගේ හැසිරීම් ගැනද ඈ ආවර්ජනය කරමින් කිරා මැන බැලුවාය. සියුම් අස්වභාවික ගතියක් ඇතැම් හැසිරීම් තුල තිබුණ බවට ක්රමයෙන් ඈ හට පසක් වන්නට විය.
‘චික්, එහෙම දෙයක් වෙන්න බෑ’ යලි ඈ සිතන්නට උත්සහ කලාය. ‘මං හිතන්නෙ නෑ. ඒ මොන විලි ලැජ්ජ නැති වැඩක්ද?”
කෙසේ නමුත් මනාව සිතතුල මුල් ඇදගත් සැකයේ බීජය තවදුරටත් විමසිලිමත්ව සිටීමට ඈහට බල කලේය.
ඇගේ සැකය තහවුරු කරගන්නට වෙනත් කිසිවක් සිදු නොවෙමින් කාලය ගතවිය. අවසානයේ අයියා-නගෝ දෙපල අතර කිසියම් ඉඟි හුවමාරු වෙන බවක් ඈ දුටුවාය. අනතුරුව පලමුව රුචිරා නින්දට ගියාය. තරමක වෙලාවකට පසු සම්පත් හා එරන්දි ඔවුන්ගේ කාමරයට වැදුනහ. ඔවුනුත් සමග ගෙහිමි යුවලද වහාම නිදන්නට පිටත් වූයේ මෙතෙක් වෙලා ඔවුන් නිසා ඇහැරගෙන සිටි බව දැක්වීමට මෙනි.
අමුත්තන්ගේ කාමර නිවසේ එක පසෙක වූ අතර ප්රධාන කාමරය අනෙක් පසෙකට වන්නට නිවස තනා තිබිණ. ගම්බදට වෙන්න තැනූ නිවසක් නිසා නිවස තුල එක පොදු දෙවුම් කුටියක් පමණක් විය. පිටතින් අමතර වැසිකිලියක් තනා තිබිණ. සාලය හොඳින් ඉඩ කඩ ඇතුව නිවස සැලසුම් කොට තිබිණ.
සැකය මනා ලෙස නයනාගේ මනස අවුල් කලෙන් ඈ හට නින්ද නොගියේය. කිසිවක් නොදත් සැමියා සැප නින්දේය. මේ ගැන කිසිම දෙයක් ඔහු හා කිසි ලෙසකින්හෝ පැවසීමට නොහැකි බව ඈ හොඳින් දැන සිටියාය. ඇඳෙහි ඒ මේ අත අපහසුවෙන් ඇඹරෙමින් සිටි ඈ අවසානයේ නැගිට කුස්සියට ගොස් වතුර එකක් බිව්වාය. අනතුරුව සාලයට පැමිණ අඳුරේම හිඳගෙන සිටියාය. ඈ සිටි ස්ථානයට අමුත්තන්ගේ කාමර වල ද්වාරයන් පෙනුනේය.
විවාහක යුවල සිටි කාමරයෙන් කිසිවෙකු පිටතට ඇදෙනු ඈ හදිස්සියේ දුටුවාය. රුචිරාගේ කුටිය දෙසට ඇදෙන ඒ රුව පිරිමි රුවක් බව ඈ සරමෙන් අඳුනා ගත්තාය. ඒ රුව කාමරයේ දොර තුලින් නොපෙනී යනවාත් සමගම ඈ සීරුවෙන් ඒ දෙසට ඇදී දොර අසල සිට සවන් යොමුකලාය.
සෲස්ස්…. යන හඬ යාන්තමට ඇගේ දෙසවනට වැටින. එය දෙතොල් සිපගන්නා වැනි හඩක් බව ඈ සෙමෙන් පසක් කරගත්තාය. අනතුරුව කුටු කුටුවකි.
“අක්ක එයි අයියා” දොර අසලම කොඳුරන හඬකි. “ඔයා යන්න දැං”
“අක්කට නින්ද ගියාම ඇහැරෙන්නෙ නෑ කියලා ඔයා දන්නවනෙ”
“ඒ වුණාට නයනා අක්ක කොහොමද දන්නෙ නෑනේ” රුචිරාගෙ හඩ තවත් උස්වුණ සෙයකි. “තව පොඩ්ඩෙන් අද කුස්සියෙදි මාට්ටු වෙනවා”
“අනේ නංගි පොඩ්ඩක්”
“මොකද්ද ඔයාට මේ දවස් දෙක ඉවසන්න බැරිද?”
“හරියට ඔයාට පුලුවන් ගෑණි වගේනෙ දොඩන්නෙ”
“අනේ අයියා, කොහොම හරි ඉම්මුකො”
හදිසියේ ඔවුන් පිටතට පැමිණියොත් යැයි සිතා නයනා මුවා වෙන්නට තැනක් බැලුවාය.
‘මං මොකටද හැංගෙන්නෙ? අහුවුණොත් එයාලානෙ ලැජ්ජ වෙන්න ඕන’ ඈ අනෙක් අතට සිතුවාය.
‘ඒ වුනත් ඒ දෙන්න සහෝදර සහෝදරියෝ. මොනවා කියන්න බැරිද?’ ඈ දොරෙන් ඈත් වූවාය.
‘හරියටම අතටම අල්ල ගන්න ඕන’ සිතමින් කල් යල් බැලීම පිණිස ඈ යලි සාලයට ඇදී අඳුරට මුවා වූවාය. මද වෙලාවකට පසු පිරිමි රුව ආපසු තම කාමරයට ඇදෙනු ඈ දුටුවාය.
‘පව් අර කෙල්ල නිදි අතරේ මුන් දෙන්න කරන වැඩ.’ ඔවුන් අතර ඇත්තේ කොතරම් දුර සම්බන්ධයක්දැයි නොදැන ඈ තවමත් ලිහිල්ව සිතුවාය. එනමුත් වෙනත් නෙත් සඟලක් ඈ හට හොරෙන් අඳුරේ සැඟවී ඈ දෙස දිගටම බලාසිටි බව ඈ නොදත්තාය. ඒ ඈ නින්දේ ඇතැයි සිතු නෙත් විය. නාදය ක්රියා විරහිත කල ජංගම දුරකථන තුනකින් එකක් අනෙක් දෙකට සංඥා නිකුත් කරමින් සිටිබව නිවැසියෝ කිසිවෙක් නොදත්හ.
ජගත් හා නයනා නිදාගැනීම පිනිස කාමරයට වැදුන සැනින්ම එරන්දි යැවූ පණිවිඩයට අනුව රුචිරා වහා සොයුරා සිටි කාමරයට රිංගුවාය. කුස්සියේ සිදුවීමෙහි ප්රගතිය ගැන සැමියා හා පොඩි නෑනාගෙන් අසාගත් ඈ, ඒ සිද්දියෙන් පසු නයනා ගේ විපරමද රහසේම නිරීක්ෂණය කර තිබුණෙන් ලොකු නෑණා පදමට සැකයෙන් බරවී ඇති බව තහවුරු කර ගත්තාය. ඒ අනුව නයනා ඔවුන් ගැන සොයන්නට රහසේ එන්නට ඉඩ ඇතැයි අනුමාන කල ඈ ඒ අනුව සැලසුම සකස් කරගත්තෝය. නයනා පිටතට පැමිණියේ එරන්දි අනුමාන කල පරිද්දෙන් රහස් සෙවීමට නොවුණත් ඔවුන් ඈ තුල ඇතිකල සැකයේ ගිණිපුපුරු ඇගේ නොනින්දට හේතුවීමෙන් සැලසුම් ක්රියාත්මක කිරිමට අවස්ථාවක් සැලසිනි.
බොහෝ වෙලාවක් තිස්සේ නයනා පැමිණෙනු ඇතැයි පිටත සැඟවී ඔත්තු බලමින් සිටි එරන්දි තාමත් ඈ නොපැමිනීම නිසා බලාපොරොත්තු බිඳිගියෙන් යලි කාමරයට යන්නට සූදානම්වූවා පමණි. සැනෙකින් තම සොයුරාගෙ නිදන කාමරයේ දොර රෙද්ද ඈත්වෙනු ඈ දුටුවාය. යලි සැඟවුණ ඈ, නයනා කුස්සිය දෙසට යනු බලා සිට වහා සැමියා හා රුචිරා හට කෙටි පණිවිඩයක් යැවුවාය. ඈ වතුර බොන්නට ගියේ කිසිවෙක් අවදියෙන් සිටියහොත් බොරු හේතුවක් මවා පෙන්වීමටයැයි එරන්දි සිතුවාය. එනමුත් එතරම් කෛරාටික නොවුණ අහිංසකාවිය, සියල්ලන්ගෙම වාසනාවට දෝ යලි නිදන්නට නොගොස් මදක් මනස සංසුන් කරගැනීමේ අටියෙන් සාලයට වැද පුටුවක ඉදගත්තාය. ඔත්තුකාරියගේ ඊලඟ පණිවිඩයට අනුව සම්පත් තම කාමරයෙන් පිටතට පැමිණ නයනාහට මැනවින් පෙනෙන්නට තරම් ප්රවේසම් වෙමින් නැගණියගේ කාමරය දෙසට ඇදුනේය.
****
සම්පත් යලි තම කාමරයට ගියද නැවත් ඔහු පැමිනෙණු ඇතැයි සිතූ නයනා තවත් සාලයේ රැදීසිටියාය. සැලසුමේ ඊලඟ අදියර සාර්ථක කරගත් එරන්දි, නයනා යලි නිදන්නට යනතෙන් පැනගැනීමට නොහැකිව අසරණ වූවාය. රාත්රියෙහි තවත් කිසිවක් සිදුනොවෙන බව හැඟීගියෙන් සෑහෙන වෙලාවකට පසුව නයනා නිදන්නට ගියාය. එසැනින්ම ලහි ලහියේ එරන්දි තම කාමරයට රිංගා ගත්තාය. බොහෝ කලකට පසුව රති රස අහිමිව තනි ඇඳක නිදන්නට සිදුවූ රුචිරා අල්ලපු කාමරයෙන් ඇසෙන රමණ රාවයට කන්දෙමින් පාලුවෙන් නින්දට පිවිසියාය.
පසුදා, සැකකරුවන් දෙදෙනා රහස්පොලිස් ඇසට අසු නොවී සිටින්නට තැත්කරන්නාසේ පෙන්වමින් රහස් පරීක්ෂකවරියහට ශාක්ෂි සැපයූහ. සැවොම සිටින තැනදීම ව්යංගාර්ථ කතාවෙන් දෙදෙනා එදා රාත්රීයෙහි හමුවන්නට සැලසුම් කරන බව ඔවුන් මනාව ඈ හට තහවුරු කරන්නට සමත් වූහ. සොයුරු-සොයුරි දෙපලගේ රැවටීමට ලක්ව සිටි එරන්දි හට අනුකම්පා කරමින් සියලු රහස් හෙලිකරගැනීම පිනිස ඈ සැරසුනාය.
සැවොම රාත්රි නින්දට පිටත්ව ගිය පසු සැමියා නින්දට වැටෙන තෙක් නොඉවසිල්ලෙන් සිටි නයනා ඔහුගේ පලමු ගොරොද්දය ඇද අවසන් වීමටද පෙර වහා සාලයට රිංගා ගත්තාය. වැඩි වෙලා යන්නට මත්තෙන් ඇගේ බලාපොරොත්තු ඉටු කරමින් සම්පත් නැගණියගෙ කාමරයට වැදුනේය. මදකට පසු ඒ අසලට ආ නයනා ඇතුලත සිදුවන දෙයට කන් දුන්නාය. කණ වැකුණ හඬ අනුව සිප වැලඳ ගැනීමකට වඩා එහා ගිය දෙයක් ඒ තුල සිදුවන බව ඈ ඒත්තු ගත්තාය. අයියා නංගි අතර රමණයක් සිදුවනු ඇති බවට සිතන්නට මැලිවූ ඈ “මූ නංගිට ගල් කපනවා වගේ” යනුවෙන් සිතුවේ වරෙක තම ඥාති සොයුරෙක් තමාටද එසේ කරන්නට දැරූ උත්සහය මතකයට නැගුණ හෙයිනි. ඥාති සොයුරා විවාහක බිරිඳ දුර්වලයැයි පවසමින් කන්යාභාවය නොකෙලෙසා ඔහුහට සැනසෙන්න ඉඩදෙන්නයැයි ඇවිටිලි කරමින් ඈ අවනත කරගන්නට වෙර දැරූවද, ගැටවර වියේසිටම ලිංගික වශයෙන් බොහෝ සීමා මායිම් වලට සිත කොටුකරගෙන සිටි ඇගෙන් ඊට කිසිත් අවකාෂයක් නොලැබිණ. සැබෑව නම් නයනාහට එකවර සියල්ල දරාගත නොහැකිවෙනු ඇතැයි අනුමාන කල එරන්දි ගල් කපන බව ඇඟවෙන පරිදි පමණක් කටයුතු කරන්නැයි සැමියා හා පොඩි නෑණාට පූර්ව උපදේශ සපයා තිබිණ.
වියවුලට පත් බිරිඳගේ ලොකු නෑණා අසා සිටියදීම සම්පත් බිරිඳගේ පොඩි නෑණා හා රිසි සේ රමණයේ යෙදුනේය. සිමා කල එකම දෙයනම් රහස්පරික්ෂකවරියට ඇසෙන දේ පමණි. එක වටයෙන් නොනැවතී නැගණිය පෙරදා රාත්රියේ අඩුවද පිරිමසා ගන්නා අතරෙදී පොලිස් ඇස ඉවත්ව ගිය බව ආදරණිය නෑණාගෙන් පණිවිඩයක් ලැබිණ.
****
තමා සොයාගත් රහසට කුමන ආකාරයේ පියවරක් ගතයුතුදැයි සිතමින් නයනා බොහෝ වෙලාවක් නිදි නැතුව කල්පනාවේ යෙදුනාය. එරන්දිට කිසියම් අඩුවක් ඇත්දැයි ඈ කල්පනා කලාය. හේතුවශයෙන් කුමක් කිවත් දරුවන් නොමැතිවීමත් මේ ප්රශ්නයට සම්බන්ධයක් ඇතැයි ඈ තව දුරටත් සිතුවාය. කෙසේ වෙතත් පසුදා රහසින් එරන්දි හා මේ ගැන කිසියම් අයුරකින් කතාබහ කලයුතුයැයි ඈ අවසානයේ නිගමනය කලාය.
සැලසුම්පුර්වකව එරන්දි හා නයනාහට තතිව කතාබහ කරන්නට ඉඩ සලසමින් සම්පත් හා රුචිරා පසුදා උදයෙහි කටයුතු කලහ.
“නංගි”
“ඇයි අක්කේ”
“ඇහුවට වැරදියට එහෙම හිතන්න එපා නංගි” නයනා තතැනුවාය.
“මොකද්ද අක්කේ?” නිළිය රංගනයෙහි යෙදුණාය.
“මෙවා කතා කරන්නත් මොකද්ද වගේ, එක්කො ඕන නෑ”
“නෑ නෑ අක්කෙ කිසි අවුලක් නෑ, කියන්න ඕන දෙයක්” සැලසුම අවුල් වෙන්නට ඉඩ දිය නොහැක.
“අනේ මංදා ඉතින්” මදක් යලි සිතමින් සිටි නයනා පවසන්නට වූවාය. ” මේකයි නංගි”
යලි මද විරාමයකි.
“සම්පත් මල්ලිට වෙන මොනවා හරි පටලැවිල්ලක් එහෙම තියෙනවද?”
“මට එහෙම නම් දැනිලා නෑ අක්කේ, ඇයි එහෙම ඇහුවෙ?”
“මොනවා හරි වෙනසක් එහෙමවත් දැනිලා තියෙනවද?”
“එහෙමත් කියන්න තරම් දෙයක් නෑ අක්කේ.”
“එයාගෙ නංගි ඔයාලගෙ ගෙදර ඉන්න එකත් ඔයාලට බාධාවක් වගේ කියලයි මට හිතෙන්නෙ” වටෙන් වටෙන් බළලා ගොදුරට කිට්ටු වෙන්නට විය.
“එහෙම නම් නෑ අක්කේ. නංගිගෙන් කරදරේකුත් නෑ. මටත් හරියට උදව් කරනව”
“උදව් ඕනවට වඩා වැඩිවුනොත් තමා ලෙඩේ” නයනා තමාටම කියාගත්තාය.
“මොකද්ද අක්කේ?”
“නෑ මං කිව්වෙ නංගි එයා ඉන්න එකෙ වැරැද්දක් නෙමෙයි. ඔයාලගෙ පවුල් ජිවිතයට බාධා වෙන්නෙ නැද්ද ඒකෙන්”
“අනේ නෑ අක්කේ, අපි එක පවුලක් වගේ ඉන්නේ” එරන්දි ඇත්තම කිව්වාය.
“ඒක නෙමෙයි මං කියන්නෙ නංගි”
“එහෙනම් අක්කේ?” එරන්දි බබා විය.
“මං මේ … මං මේ… මං මේ කියන්න හැදුවෙ ඔයාලා… ඔයාලා.. අනේ මංදා?”
“වියදම් ගැනද අක්කේ?”
“නෑ ලමයෝ…. ” නයනා අවසානයේ දිරි ගත්තාය. “මං කිව්වෙ ඔය දෙන්න එකට ඉන්න එකට”
“නංගියි, මමයිද?” එරන්දි තවත් රැඟුවාය. “අනේ එහෙම කිසිම අවුලක් නෑ. සම්පත් හිටං දන්නවා”
“නෑ අයියෝ.., මං කියන්නෙ ඔයයි සම්පතුයි ගැන”
“ආ අක්ක කියන්නෙ ඩිඟ්සි ඩිගින් ගැනද?”
“අන්න හරි”
“ප්රශ්නයක් නම් වෙලා නෑ. නංගි ඉන්නෙ එයාගෙ කාමරේනේ.” එයාගෙ කාමරය මොකක්දැයි යන්නය ගැටලුව.
“රුචිරා නංගිව වෙන කොහෙ හරි නවත්තන්න පුලුවන්නම් තමා හොඳ”
“එහෙම කරන්නත් බෑනේ අක්කේ. මමමයි එන්න කිව්වෙත්. වරදක් වෙලත් නෑනේ”
“ඒ දෙන්නගෙ ඇඟෑලුම් කම ටිකක් වැඩියි නේද?”
“අනේ අපි වගේ නෙමෙයි අක්කේ. ඒ දෙන්නා පොඩි කාලේ ඉඳලම හැදිලා තියෙන්නෙ එහෙමනේ”
“මට නම් හිතෙන්නෙ ඊටත් වඩා වැඩියි වගේ”
“ඒ කිව්වෙ?”
“නංගි සම්පත්ගෙ උවමනාවල් හොඳින් ඉශ්ඨ කරනවද?” සීමාව පැනගැනීමට නොහැකිවූ නයනා කතාව වෙනතකින් කාරණය වෙත හැරවූවාය.
“අපෝ ඔව් අක්කේ. රෙදි ටික පවා මංනේ ලෑස්ති කරලා දෙන්නෙ”
“නෑ මං කිව්වෙ මේ… මේ… ” යලි තතැනිල්ලකි. “මේ ඩිඟ්සි ඩිගින් ගැන”
“ආ…. ඒවාද” එරන්දි සිනාවකින් මුව පුරවා ගත්තාය. “මං දන්න තරමින් ඉතින් සලකනවා”
“එයාට නිතර ඕනද?”
“අපෝ ඔව්, හැමදාම ඕන” එරන්දි කියන්නට වූවාය. “සමහරදාට දෙතුන් පාරක්”
නයනා ලැජ්ජාවට පත්වූයෙන් මදක් කථාව ඇණහිටියේය.
“අනේ මංදා” නයනා තමාටම කියාගන්නා සේයාවකින් පැවසුවාය. “බගදා එහෙනම් ඒක නිසා වෙන්නැති”
“මොකද්ද අක්කේ?”
“අනේ නංගි අහිතක් හිතන්න එපා, පවුල් කැඩිලා යයි කියලා බයට ඔයාට මං කියන්න හැදුවෙ”
“අක්කට එහෙම මොකුත් දැන ගන්න ලැබුණද?”
“ඒ වගේ තමා”
“සම්පත් පිට යනවා කියලා?”
“පිට නෙමෙයි……”
“එහෙනම්?”
ආයෙත් නිහැඬියාවකි.
“එයාගෙයි, රුචිරා නංගිගෙයි ඇඟෑලුම් කම හුඟක් වැඩියි වගේ”
“අක්ක කියන්නේ ඒ දෙන්නා මේ…… , ඒ දෙන්නා ඩිඟ්සි ඩිගින් කියලද?”
“නෑ නෑ මං හිතන්නෙ නෑ එච්චර දෙයක් වෙයි කියලා”
“එහෙනම් අක්ක හිතන්නෙ සම්පත් නංගිව අල්ලන්නෙ වැරදි අදහසකින් කියලද?”
“නෑ එහෙම නෙමෙයි”
“එහෙනම්?”
“මොකුත් නොවී මොකුත් වෙනවා වගේ” නයනා අවසානයේ තමාට පුලුවන් අයුරින් කියා දැම්මාය.
“මට තේරෙන්නෙ නෑ අක්කේ ඔයා කියන්න හදන්නෙ මොකද්ද කියලා”
“මං කියන්නද?” අවසානයේ නයනා විසදුම එරන්දිගෙන්ම ගන්නට සිතුවාය. “ඔයා කෝකටත් දෙන්නගෙ හැසිරීම් ගැන කල්පනාවෙන් ඉන්නකෝ. මොකක් හරි වෙනසක් තේරුනොත් මට කියන්නකො. එතකොට අපි බලමු”
“මොකුත් වෙනසක් තේරුණොත්?”
“ඔව්, හැබැයි කිසි දේකට කලබල වෙන්න එපා නංගි. ඔයා මට කතාකරන්න”
“හා..! වෙනසක් තිබුනොත් අක්කට කතා කරන්නම්”
“අනිවාර්යයෙන්ම කතා කරයි”
“දෙනෑනලා මොකෝ මේ අහස අල්ලන්න වගේ ලොකු කතාවක” ජගත් හදිසියේ එතනට කඩාපාත්විය.
“ඔයාටත් ඕන නැති දෙයක් නෑ. එනවා ගෑණුන්ගෙ ඕපදූප හොයන්න” නයනා සැමියාව කප්පාදු කලාය.
එදින සවස රහස් මෙහෙයුමේ පලමු සැසිවාරායේ සියලු වටයන් ජයග්රහණය කරගත් තිදෙන ආපසු කොළඹ බලා පිටත්විය.
*******
දින තුනකට පසු උදෑසන ඈ හමුවන්නට එන බව පවසමින් කලබලයෙන් මෙන් එරන්දිගෙන් නයනා දුරකතන ඇමතුමක් ලැබුවාය. පෙරට වඩා විවෘතව කතාකිරීමට සුදානමින් ඈ තම නෑණා එනතෙක් බලාසිටියාය.
“අක්කේ” එරන්දි ගෙට ගොඩ වුනේම කිසියම් කලබල ගතියකින් යුතුවය.
“ඔයා හොඳටම කලබල වෙලා වගේ” නයනා ඇයව අස්වැසුවාය. “එන්න අපි නිවිහැනහිල්ලේ කතාකරමු”
එරන්දි හිස සැලුවා පමණි.
“ඔයා ඉඳගෙන ඉන්නකො ඔහොම ටිකක්. මං තේ එකක් හදාගෙනම එන්නම්” නයනා ඇයට සාලයේ සෝපාව දැක්වූවාය.
“යං, මාත් එන්නම් කුස්සියට” ඇය නෑණා පසුපසින් ඇදුනාය.
වතුර කේතලය ලිප තබා නයනා ඇය අසලින් වාඩිවූවාය.
“ඉතිං කියන්න”
“අක්කෙ මාර වැඩේනේ” කලබල ස්වරය පහවී නැත. “මං මාර අවුල් වෙලා ඉන්නේ”
“කලබල නැතුව කියන්නකො” තමාගෙ සැකය තහවුරුව ඇති සැටියක් නයනාහට දැන් නම් නිසැකය.
“අක්ක කිව්වත් වගේ මං ඇහැ ගහගෙන හිටියා” එරන්දි කෙළ ගිල්ලාය.
“ඉතිං?”
“අක්ක හරි” කෙටි පිළිතුරකි.
“විස්තර ඇතුව කියන්නකො” වැඩිමහල් කතගේ කුහුල ඉසමුදුනටම නැග්ගේය.
“අනේ මංදා මෙවා කොහොම කියන්නද කියලා”
“සම්පත්ගෙයි නංගිගෙයි මොකක් හරිද?”
“ඔව්” එරන්දි අනන්තය දෙස බලා හුන්නාය.
“මොකද වෙන්නෙ?”
“කොහොම කියන්නද මංදා මෙව්වා”
“කමක් නෑ කියන්න. ප්රශ්නයක් නම් අපි විසඳුමක් හොයා ගම්මු”
“අක්කා එක්ක විතරයි මේවා කතා කරන්න පුලුවන්” එරන්දි හිස පහලට බරවිය. “අක්ක නොහිටියනම් මං මොනවා කරන්නද මංදා”
‘අක්ක නොහිටියනම් අර දෙන්නා මෙයාගෙ ඇස් වහලා හොඳට නටනවා’යි සිතමින් නයනා එරන්දිගේ උරහිස අතගෑවාය. “කියන්නකො මොකද වෙලා තියෙන්නෙ කියලා”
“දෙන්න ගෙදර ඉන්නකොට මං හොඳට විපරමෙන් හිටියේ” එරන්දි දිගු හුස්මක් ගත්තාය. “මං නිදාගෙන ඉන්දෙද්දි සම්පත් නැගිටලා ගියා”
“අහ්, ඉතිං”
“මං යන්න ඇරලා පස්සෙ ගියා හොයාගෙන” යලිත් ලොකු කෙළ ගුලියක් උගුරෙන් පහලට තල්ලු විය. “මෙයා නංගිගෙ කාමරේ”
“මං හිතුවා” නයනා කිසියම් ජයග්රාහි බවකින් පැවසුවාය. “ඉතිං?”
“අයියෝ අක්කේ” එරන්දි දෝතින් මුහුණ වසාගත්තාය.
“මොනවද දැක්කෙ නංගි?” කුහුලත් අනුකම්පාවත් ඉහවහා ගිය නයනා නෑණාගෙ හිස අතගාමින් ඇසුවාය.
“අනේ අක්කා කොහොම කියන්නද මේවා..” එරන්දි කෙඳිරුවාය.
“දෙන්නා ගල් කපනවාද?”
“කලබල වෙන්න එපා නංගි” පිලිතුරක් නැති තැන තම අනුමානය අනුව නයනා යලි කියාගෙන ගියාය. “සමහරවිට ඔයා බඳින්නත් කලින් ඉඳලා ඔහොම වෙනවා ඇති. දන්නවනෙ ගෙවල් වල ඒ දෙන්න විතරනේ හිටියේ. හදිස්සි වුණොත් වැඩ දුරදිග යයි. හෙමින් විසඳගන්න බලමු”
“ගල්?”
“ඇයි එහෙම නෙමෙයිද?” තම අනුමානය වැරදිදැයි ඇයට සිතිනි.
“මොන ගල්ද?”
‘වැඩේ එච්චර දුර ගිහින් නැතුවා වද්ද?’යි සිතුන ඈ ඕනෑවට වඩා කියෙව්වැයි ලතැවෙන්නට පටං ගත්තාය.
“දෙන්නා…! දෙන්නා….!!” එරන්දි තතැනුවාය. “දෙන්නා අක්කේ ඩිඟ්සි ඩිගින්”
“හෑ?” ඒ නම් නයනා බලාපොරොත්තුවූවාට වඩා බොහෝ වැඩි දෙයකි.
“ඇතුලෙම ගහනවා මං බලාගෙන”
“දෙන්නා හුකනවද?” නයනාහට ඉබේම ඇසුනේය.
“ඔව් අක්කේ” යලි දෝතින් මුහුණ වැසී ගියේය. “පැය දෙකකට වැඩිය දෙන්නා හිකුවා”
“ඈ?” නයනාගේ ඇස් උඩ ගියේය.
“අනේ අක්කෙ දවස් දෙකේම එහෙමයි” කෙදිරිලි හඬකි. “මතක්වෙනකොට මගෙ කකුල් දැනුත් පණ නැතුව යනවා”
“ඔයා දෙනවා මදිද?” සිතෙහි පැසවමින් තිබුණ පැනයක් එලියට පැන්නේය.
“මොන?” හිස ඔසවා ගත් එරන්දි එවර පිලිතුරු දුන්නාය. “මං හොඳට අල්ලනවා. පැය දෙකක් විතර මටත් කරලා හිටියේ මිනිහා”
“දවස් දෙකේම?”
“ඔව් අක්කේ, සම්පත්ට හැමදාම ඕන.” එරන්දිගේ දෑසට කඳුලු ඉනුවේය. “මං අඩුවක් කලේ නෑ අක්කේ”
“පැය හතරක්? දෙන්නා එක්ක?” ගැටලුව පසෙකින් තිබියදි නයනා ගනන් හැදුවාය. “අම්මෝ එච්චර”
“සමහරදාට එළිවෙනකම් ගහනව මට” රත්වූ තැටියේ එරන්දි හොඳින් අනා රොටි තනන්න වූවාය. “නැතත් රෑතිස්සේ දෙතුන් පාරක් හරි හුකනවා”
“හම්බෝ එච්චර?”
“කොහොමත් පාන්දරත් ඇහැරෙන්න කලින් සැරයක් හුකනවාමයි” ලොකු නෑනාගෙ විවෘතවූ මුඛය දෙස බලාගෙන සැලසුම්කාරිය කියාගෙන ගියාය. “ඉන්න…..!, ආ….! දැං මාස දෙක තුනක ඉඳලා ඒවා අඩුවෙලා”
“එහෙනම් දෙන්න නිදියන්න පටන් ගත්තයින් පස්සෙ වෙන්නැති?”
“ඔව් එහෙම වෙන්න ඕන”
“සම්පත්ද කඩලා තියෙන්නෙ?”
“දන්නෙ නෑ අක්කේ, නංගි නිවාඩුවට ගෙදර ගිහින් ආවට පස්සෙ ඉඳලා තමයි ඔක්කොම”
“එහෙනම් ගමේදි කඩාගෙන ආවද දන්නෙ නෑ, නෑට්ටිච්චි”
“නංගිගෙ එහෙම කලබලයක් පේන්න නෑ අක්කේ”
“අනේ නිකං ඉන්න නංගි. උපාසක බලල්ලු තමා මීයෝ දෙන්නා දෙන්නා අල්ලන්නෙ”
“ඒ වුණාට අක්කා එහෙම නෑනේ” එරන්දි හීන් නූලෙන් පාරක් ගැහුවාය.
“චික් මොන කැත වැඩද නංගි එව්වා, තමන්ගෙ මිනිහා ඉන්දෙද්දි. මට පේන්න බෑ ඔහොම එවුන්ව” නයනා තරහෙන් ගෙරෙව්වාය.
“තරහා අරං මේවා විසඳගන්න අමාරුයි” එරන්දි නිහඬව සිටිද්දී තම තරහාවම පාලනය කරගනිමින් නයනා යලි පැවසුවාය. “දැං අපි කල්පනාවෙන් වැඩ කරන්න ඕන”
“වෙලාවකට හිතෙනව මට අත ඇරලා දාල ගෙදර යන්න අක්කේ”
“හා! හා!! නංගි කලබල වෙන්න එපා. අපි මේක නවත්තගන්න බලමු”
“මොනවා නවත්තගන්න දැං?”
“එහෙම කියන්න එපා. පවුල් කඩා ගන්න ඕන නෑනෙ”
“චික්, මේවා පිට අය දැනගත්තොත් මොනව වෙයිද?” ඊලඟ තුරුම්පුව වැටින.
නයනා මොහොතක් කල්පනාභරිත වූවාය.
“සම්පත්ගේ පිට මොනවා හරි සම්බන්ධයක් තියෙනවද?”
“එහෙම නම් නෑ අක්කේ දන්න තරමින්.”
“එහෙනම් මේවා වෙන කවුරුත් දැන ගන්නෙ නෑ!” නයනා විමසිලිමත් බවින් යුතුව කීවාය. “අපි කලබල කලොත් තමා උඩබලාගෙන කෙළ ගහගත්තා වෙන්නෙ”
“හා අක්කෙ”
“ඔයා වෙන්වෙන්න හිතුවද?”
“අනේ මංදා මොනවා කරන්නද කියලා”
“තරහා ගන්න එපා නංගි. ඔයාට සම්පත්ව අප්පිරිය වුණාද?”
“එහෙම නම් නෑ. මං ඊයේ රෑත් හොඳට ඇල්ලුවේ”
“තරහටත් එක්ක?”
“තරහට වඩා අක්කේ දුකයි” එරන්දි සෙමෙන් කිව්වාය. “සම්පත් නරක කෙනෙක් නෙමෙයි”
“නැතුව” නයනා ඇස් උඩදාගෙන කිව්වාය. “තමන්ගෙම නංගිට හුකන මිනිහා හොඳ මිනිහෙක්ද? චික් ….!!”
“නරක නං මන්දා අක්කේ” මොහොතක් සිතූ එරන්දි කිව්වාය. “මොනවා වුණත් ආසත් හිතුනා අක්කෙ බලන් ඉඳිද්දී”
“ඔයා නං නංගි…” පිලිකුල හඟවන මුහුණ වෙනස් නොකරගෙනම වැඩිහිටි කත පැවසුවාය. “මං නම් එවෙලෙම දෙන්නටම කොස්සෙන් තඩි බානවා”
“අක්ක කිව්ව නිසාම මං කලබල කලේ නෑ” යටිසිතෙන් සිනාසෙමින් එරන්දි ඊලඟට මුට්ටිය දමා බැලුවාය. ” ආ..! හදිස්සියෙවත් අපෙ අයියයි මායි එහෙම එකක් කරනවා දැක්කොත් අක්ක අපි දෙන්නට ගහනවද?”
“ඊඊඊඊ….” නයනා පිලිතුරු රහිත වූවාය. “ඔයාලා එහෙම නෑනේ”
“මං අහන්නෙ මට වගේ අක්කට වුණොත් අක්කා මොනවද කරන්නේ? අයියටයි මටයි ගහනවද?”
“ඔයාට ගැහුවත් ජගත්ටනම් ගහන්නේ නෑ” මදක් සිතූ ඈ පැවසීය.
“ඔයා අයියාට ආදරෙයි” මද සිනාවක් නගාගනිමින් එරන්දි පැවසීය.
“ඔව්ව්…, ඒත් ඉන් පස්සෙ මොනවා කරයිද කියලා හිතාගන්න බෑ”
“හ්ම්ම්ම්”
“අපි ඒ දෙන්නව වෙන් කරන්න බලමු නංගි”
“දැං මොනවා වෙන් කරන්නද?”
“ඔව්වා දුරදිග ගෙනියන්න දෙන්නත් බෑනෙ නංගි”
“මාත් හිතුවා” කෛරාටික පිලිතුරුවලට ලක ලෑස්තිවී සිටි එරන්දි පැවසීය. “ඒත් නංගි වෙන කොහෙ හරි නැවතුනොත් මෙයා හොයාගෙන යන්න ගනී. ඉන්පස්සෙ ලෝකෙම දැන ගනීවී. ගෙදර ඔවා සිද්ධ වෙනකම් පිට කෙනෙක් දැන ගන්නෙ නෑ.”
“දැං එහෙනම් මං දැනගත්තේ?”
“අක්ක ඉතිං පිට කෙනෙක් යෑ”
“ඒත් වෙන තැනකදිත් ඔහොම වුණොත්?”
“ඒ ගැන අවවාද කරලවත් තියන්න වෙනවා”
“ඉතින් නංගිට ඉවසගෙන හිටියැක්ද ඔව්ව ගෙදරදිම සිද්ද වෙද්දී?”
“මොනවා කරන්නද අක්කා . මේ දවස් දෙක තුන හිටියා වගේ ඉන්න බලනවා”
“ඔයා පව් නංගි, මං නම් හොඳ පාඩමක් උගන්නනවා”
“අක්කා නම් මොනවාද කරන්නෙ?”
“අනේ මංදා ඉතිං? තරහට කිව්වට මටත් හිතාගන්න බෑ”
“මට වෙලාවකට හිතෙනවා පලි ගන්න”
“හම්මෝ නංගි, ඕන නම් හෙමිහිට ඩිවෝස් වෙන්න. මිනීමරාගන්න වැඩ නම් කරන්න යන්න එහෙම එපා”
“නෑ! නෑ!! එහෙම නෙමෙයි”
“එහෙනම්”
“මාත් වෙන කෙනෙක් එක්ක යන්න” එරන්දි ඊලග ඊය ඉලක්කෙට විද්දාය.
“එතකොට හරියනවද. ඔයත් තව හොර මිනිහෙකුට පැටලිලා ප්රශ්නෙ දික් ගැස්සෙන එකනෙ නංගි වෙන්නේ”
“හොරෙන් නෙමෙයි, මට ඕන එයාට පේන්නම කරන්න”
“ඈ….!”
“ඔව්, එයාට හොඳනම් මට කෙරුවම මොකද?”
“එයා ඔයා ඉස්සරහා කලේ නෑනේ”
“ඒත් මං දැක්කනෙ”
“අපරාදේ, මං කිව්වෙ නැත්නම් නංගි දන්නෙ නෑනේ”
“හොඳ වෙලාවට අක්ක කිව්වෙ, නැතුව මටම අහුවුනානම් කලබලයක් වෙන්නත් තිබ්බා. එක ගෙදර ඉන්දෙද්දි මට ඕක කවදා හරි අහුනොවී තියෙන්නෙ නෑනේ”
“ඒකත් ඇත්ත”
“එත් නංගි, ඔයා ගෙදරදිම සම්පත්ට පේන්න පිට මිනිහෙක් එක්ක බුදියගත්තා කියමුකෝ. සම්පත් නම් නංගි එක්ක නිසා පිට කවුරුත් දැන ගන්නෙ නෑ, නමුත් පිට මිනිහෙක් විස්වාස කරන්න පුලුවන්ද, ම්ම්ම්ම්ම්……, අනික ඔය දෙවල් පවා ඉන්පස්සෙ එළියට යයි නේද?”
“අම්මෝ එකත් ඇත්ත” එරන්දි කම්මුල් මත දෑත තබාගත්තාය. “ඉතින් මං දැං මොකද්ද කරන්නෙ අක්කේ?”
“අනේ මංදා නංගි”
“මට නම් දැං ඒ විදියටම පලි ගන්න ඕනමයි අක්කේ මගෙ හිත හැදෙන්න”
“අනේ මංදා නංගි මේවා කොහෙන් කෙලවර වෙයිද කියලා. ඔයාලට මොනවා හරි අවුලක් වුණොත් අපිටත් එක්ක විලි ලැජ්ජාවෙ බෑ”
“අනේ අක්කෙ උදව් කරන්නකො”
“මං කොහොමද කරන්නෙ නංගි” නයනා මදක් කල්පනාවට වැටින. “එහෙම අවුලක් වෙන්නෙ නැති පිරිමියෙක් ඉන්නවද ඉතිං?”
“අනේ මංදා අක්කෙ. අක්කට ඇරෙන්න වෙන කා එක්කවත් එක්ක මේවා කතා කරන්නත් බෑ” එරන්දි නයනාව හිර කලාය.
“නංගි දැන් හිත හදාගෙන කලබලයක් නොකර ඉන්න. අපි වෙන විදියක් බලමු”
“මට ඉක්මනට කරන දෙයක් කියන්න අක්කේ, මට සම්පත්ගෙන් වෙන්වෙන්න නම් බෑ”
“එච්චරම?”
“අනේ ඔව් අක්කේ, එයාගේ අනික් හැමදේම හොඳයි නේ”
“ඒ කියලා ඒත්….?”
“අනේ අක්කේ. මේක තිබ්බා කියලා එයා මට ඒ අතිනුත් අඩුවක් කරලා නෑනේ.”
“මෙයත් එවාට වහවැටිල වගේ”
“අනේ ඔව් අක්කේ මටත් හැමදාම ඕන. සම්පත් කරන එක කරනවා අක්කෙ ලෙසටම. ”
“ඔයාලා එක එක විදියට ඉන්නවද?” ස්ත්රී කුහුල ගැටලුවට වඩා බලවත්ය.
“නොකරන දෙයක් නෑ අක්කේ. මාව දෙකට පලන්නෙ නැති ටික විතරයි”
“හ්ම්ම්ම්..” නයනා සුසුමක් හෙලුවාය.
“ඇයි අක්කෙ?”
“නෑ මොකුත් නෑ නංගි”
“ඇයි අයියා එහෙම නැද්ද අක්කේ?”
“දන්නෙ නෑ නංගි. අපි සතියට දෙපාරක් විතර තමා එකතුවෙන්නෙ. ඔච්චර වෙලා නම් යන්නෙ නෑ ඒත්”
“අක්කට ඊට වැඩිය ඕනද?”
“අනේ මංදා ඔවා…..”
*******
විසඳුම සොයන්නට නෑනාටම බාරදී එරන්දි නැවත ගෙදර ගියාය. සියලු දෙනා නයනාගේ ප්රතිචාරය ලැබෙනතෙක් ඉවසීමක් නැතුව බලාසිටියෝය. රාත්රී දෙකක් ගෙවී ගියේය. සිකුරාදා උදෑසන ගෙදරට පැමිණෙන්නයැයි නයනා එරන්දි හට දුරකතන ඇමතුමක් දුන්නාය. ඒ ලද සැනෙන් ලෑස්තිවූ එරන්දි තම සොයුරාගෙ ගෙදරට ගියාය.
“මොකද තත්වෙ නංගි?”
“තාම වැඩේ යනවා”
“එයාලා දන්නවද ඔයා දැක්කා කියලා?”
“නෑ, මං කිසිම වෙනසක් පෙන්නුවෙවත් නෑ”
“මං ඔයා කිව්ව එක ගැන කල්පනා කලා”
“කෙනෙක් ඉන්නවද අක්කෙ මට උදව් කරන්න පුලුවන්”
“මං මේ ගැන උපදෙස් ගන්න තැන් ගැනත් කල්පනා කලා” එරන්දිගේ පැනය නයනාට නෑසුන ගානකි. ගැටලුව වෙනතක යන අයුරකි. සැලසුම් සියල්ල වතුරේ යන හැඩකි. එහෙයින් පිලිතුරක් දීගත නොහැකිව එරන්දි ඇගේ මුහුණ දෙස බලාගෙන හුන්නාය.
“ඒත් මං දන්නවනෙ නංගිගෙ හැටි. ඒ පැත්තෙන් නම් තනිකරම අයියා වගේ. ඔවාට ගියා කියලා වැඩක් වෙන්නෙ නෑ ඔයාගෙ තරහා පිරිමහගන්නකම්.”
“ඉස්සර මගෙ පස්සෙන් ආපු කොල්ලෙක් එක්ක හරි යනවා මං, හොඳ කෙනෙක් හම්බුනේ නැතිනම්”
“ඔය ඉතින් ඕකනෙ. ඔයාගෙ හැටි දන්න නිසා තමා බය”
“ඉතින් මං වෙන මොනා කරන්නද අක්කෙ?”
“කෙනෙක් ගැන නම් අදහසක් තියෙනවා”
“ශුවර් කෙනෙක්ද අක්කේ?”
“ඔව් ඒ ගැන නම් බය වෙන්න දෙයක් නෑ”
“කවුද අක්කේ?”
“අනේ මංදා මට මේක කියන්නත් මොකද්ද වගේ”
“ඇයි අක්කෙ?”
“ඔයාට මොනවා හිතෙයිද දන්නෙ නෑනේ”
“දැන් මොනවා හිතෙන්නද අක්කේ. මගෙ ඔලුවෙ වැඩ කරන්නෙ පලි ගන්න එක ගැනමයි”
“මට රෑ දෙකේම හරි නින්දක් නෑ, මේ ගැන කල්පනා කරලම”
“අනේ …1 මං හිංදා අක්කත් පව්, කරදර වෙනවා”
“පිස්සු වගේ වුනා ඔලුව. කල්පනා කරලා කරලා අන්තිමේ ඔයාට කියනවද නැද්ද කියලාත් කල්පනා කරලා කරලා අන්තිම තීරණය ගත්තා ඔයාට කියන්න”
“කවුරු වුනත් කමක් නෑ අක්කෙ මට දැං නම්. මගෙත් ඔලුව විකාරයි වගේ”
“වෙන කෙනෙක් ගැන නම් මට හිතා ගන්න බෑ ඉතිං”
“ඒ කිව්වෙ අක්කෙ?”
“ඒ කිව්වෙ ඉතිං….” නයනා යලි මදක් පසුබෑවාය. “…… ඔයාගෙ අයියා තමයි ඉන්නෙ”
“අනේ……” එරන්දි බිම බලාගත්තාය. ඒ වදන් ඇසෙත්ම ඇගෙ රහස් ඇසෙන් කඳුලු බිඳුවක් එළියට පැන්නේය.
“ඔයා අවුල් වෙයි කියලා මං කියන්න අදිමදි කලේ”
“අනේ ඉතින් මං කොහොමද එයා එක්ක….??” එරන්දි ඉතාම අහිංසක තාලෙට කීවාය.
“හරියටම පලි ගත්තා වෙන්න නම් ඉතින් සුදුසුම කෙනාත් එයා තමා” නෑනා ඇයව අස්වැසුවාය.
“හ්ම්ම්ම්ම්, ඒකත් ඇත්ත තමා…, අනේ..මංදා… ඒත්… ඒත්… එයා කැමති වෙයිද?”
“කොහොම හරි කැමති කරගන්න වෙනවා”
“අනේ අක්කෙ මං කොහොමද කරන්නෙ?”
“ඒ ගැන මං බලාගන්නම් කො”
“සම්පත්ගෙයි නංගිගෙයි ගැන අයියා එක්ක කියන්න යන්න එපා අක්කෙ.”
“ඇයි?”
“අයියා මේකට කැමති නොවුනොත් මහ ජංජාලයක් වෙන්නෙ”
“ඔව් ඒකත් ඇත්ත තමා..” නයනා මදක් සිතුවාය. “එහෙනම් සම්පත් ඔෆිස් එකේ කෙල්ලෙක් එක්ක පැටලිලා කියලා කියමු.
“ඔව් අක්කේ එහෙම හොඳයි”
“බලමුකො එනවිදියට මං බලන්නම්කො”
“හා අක්කෙ”
“එහෙනම් ඔයා කැමතිනෙ?”
“වෙන අතක් නෑනෙ අක්කෙ” නෑනාගෙ පැත්තෙන් සැලසුමේ සියල්ල සම්පූර්ණවීම නිසා උපන් සතුට සඟවාගෙන එරන්දි ශෝකාකූල ස්වරයකින් පැවසීය.
එදින රාත්රියේ විශේෂ රති සාදයක් සම්පත්ගේ ගෙදර පැවතින.
*********
“ජගත්?”
“මොකෝ ඒ පාර?” නයනාගේ ස්වරයෙන්ම කිසියම් බරපතල කරුණක් බව පුරුද්දෙන්ම දැන සිටි ජගත් විමසීය.
“පොඩි ප්රශ්නයක් තියෙනවා?”
“මොකද්ද?”
“පොඩි කිව්වට පොඩිත් නෙමෙයි”
“ඔව් ඉතින් කියාගෙන එනකොටම මං දන්නවා එන්න හදන්නෙ ලොකු ලෙඩකට කියලා”
“කෝ ඉතිං, ඔයා එක්ක කතා කරන්න බෑනේ නිවිහැනහිල්ලෙ”
“ඉතිං තටමන්නෙ නැතුව කියනවකො ඕක”
“මගෙ ප්රශ්නයක් නෙමෙයි අනේ”
“එහෙනම්”
“ඔන්න කලබල වෙනවා එහෙම නෙමෙයි”
“කාගේ ප්රශ්නයක්ද ඔය?”
“ඔය ඉතින් බෑනේ, කියන්න කලින්ම තද වෙලානේ”
“තද වෙන්නෙ නැද්ද කියන්න ඕන දේ නොකියා වටේ යනකොට”
“තරහ අරං විසඳන්න පුලුවන් එකක් නෙමෙයි” සැමියා මර්ධනය කරගන්නා හැටි වසර කීපයක පලපුරුද්දෙන් ඈ දැන සිටියාය. “ඕන නෑ එහෙනම් අත ඇරලා දාමු”
“හරි හරි මං කලබල කරන්නෙ නෑ ..! දැං කියනවකො..”
“මේකට ඉතිං විසඳුමක් දෙන්න වෙන්නෙ ඔයාටම තමයි. ඒ නිසා හොඳ බබා වගේ ඉවසීමෙන් අහන් ඉන්නකො ඉස්සෙල්ලම”
“කියනවා කියනවා ඉතිං මගුල”
“ඔයලගෙ නංගිගෙ ප්රශ්නයක්”
“අපේ නංගිගේ, මේ එරන්දි නංගිගේ?”
“ඔව් එයාගෙයි සම්පත්ගෙයි”
“මොකක්? ඇයි දෙන්නා ඇරගෙනවත්ද? ඔය අපූරුවට හිටියෙ මෙහෙ ආව වෙලාවේ”
“ඇරගෙන නම් නෑ. නමුත් ඇරගෙන දෙපැත්තට යන්න කලින් මොනවා හරි කරන්න වෙනවා”
“දෙපැත්තට?” තම නැගණියගෙ විවාහ දිවියට අනතුරක් බව දැනුන ජගත් වඩා සංවේදී විය. “එහෙනම් බරපතල කේස් එක වගේ?”
“ඔව්”
“ළමයි නැති හින්දද?” හේ කල්පනා කරන්නට වුවේය. “නංගිලා කිව්වෙ නම් ඉතින් ණය ප්රශ්න හින්දා එවා කල් දාගෙන ඉන්නව කියලනෙ”
“ඒක නෙමෙයි ප්රශ්නෙ”
“එහෙනම්?”
“සම්පත්ගෙ වෙන සම්බන්ධයක් තියෙනවලු”
“මේ අපේ සම්පත්ගේ?”
“ඔව්, වෙන පටලැවිල්ලක්”
“දෙකක් අනින්න ඕන මූට”
“අනේ මේ නිකා ඉන්න. පිරිමින්ගෙ හැටි ඔහොම තමා. කෑ ගැහුවට ඔයත් කොටු පැනලා ඇතිනෙ හොරාට”
“මං එහෙම ගිහින් නෑ ගෑණියේ…!!!” පන්දමට දුම්මල ගැසුවා සේ යක්ෂයා ආරුඩ වූ ස්වරයෙන් වදන් පෙල පිටවිය.
“මං දන්නවා මගෙ දෙයියෝ එහෙම නෑ කියලා” මායම් පාමින් ඔහුට තුරුලු වු නයනා පපුව සිම්බාය.
“ආයේ එහෙම කියනවකො බලන්න ඔය වගේ කථා”
“ඉතින් ආසයි අහගන්න මේ කටින්ම මගෙ දෙයියෝ මගෙම යි කියල”
“තරහා යනවනෙ හලෝ”
“ඒ මගෙ දෙයියෝ හොඳ නිසානේ”
“මාව සැක කරන්නෙ නෑ කියලා දන්න නිසා සමාව දෙනවා, නැත්නම් හොඳ වැඩක් කරනවා”
“නැත්තම් මොකද කරන්නෙ?”
“ඇත්තටම පනිනවා කොටුවක්”
“කපනවා..”
“කාවද”
“අරක”
“යකින්නක්නෙ”
“අපි එහෙමයි”
“මේ… දැං මූට මොකද කරන්නෙ එතකොට?” වෙනතක ගිය මනස යලි ගැටලුව වෙත පිවිසි සැනෙන් ජගත් පැවසීය. “මට නම් හිතෙන්නෙම දෙකක් අනින්න”
“මේ…, ඔයා නැතුවට ඔයාගෙ යාලුවෝ එහෙම කොටු පැනලා ඇතිනෙ ඕන තරම්”
“ඒකනම් එහෙම තමා”
“ඉතින් ඔයා එයාලට අනින්න යනවද?”
“උන්ට අනින්න උන්ගෙ ගැණු මගෙ කවුරුවත්ද?”
“හොඳයි ඔයා මොනවද කරන්නෙ ඉතිං?”
“මං හොට දාන්න යන්නෙ නෑ ඕවට”
“මේකට නම් ඉතිං හොට විතරක් දාලා මදි” සැමියා හට යට ඒවත් දාන්න වෙන බව සිතට නැගුනෙන් නයනා පැවසීය. ඒ කැත අදහසත් සමගම ඇගෙ සිරුර ප්රථම වරට එවන් අශ්ලීල දෙයක් නිසා කිලිපොලා ගියේය. නිල් චිත්රපට තබා එවන් ඡායාරූපයක් වත් නැරඹීමට නොකැමති තමා හට මෙලෙස රති හැඟුමක් පහල වීම ඈ හටම පුදුම විය. ‘ඒකත් හොඳයි එක අතකට අප්පිරියා හිතෙන්නෙ නැතුව’ ඈ යටිසිතින් සිතුවාය.
“මට නම් දැම්ම ගිහින් ඇදලා අරන් අනින්නමයි හිතෙන්නෙ”
“මේ රෑ?”
“මං දෙකක් කතා කරන්නම් ඕකට” ජගත් ජංගම දුරකතනය ගන්නට අතපෙව්වේය.
“ඔහොම ඉන්නකො පොඩ්ඩක් කලබල නොවී” වෙන අවස්ථාවකදීනම් එවන් දේකට සැමියාට උලපන්දම් දෙන නයනා මෙවර ඔහුව වලකාලූවාය. රහස් සැලසුම, වහා ගිණි ඇවිලෙනසුලු ඇයව ගිණි නිවන හමුදාවට බඳවා තිබිණ “තාම ඔයා හරියට විස්තරේවත් ඇහුවෙ නෑනේ”
“මොන රෙද්දක්ද මංදා… ඕක කියලා ඉවරකරනවකො එකපාර”
“තත්වෙ ටිකක් බරපතලයි වගේ. සම්බන්ධෙ සෑහෙන දුරදිග ගිහින්ලු”
“ඕකා මගෙ නංගිව දාල ගියොත් ඉතුරු කරන්නෙ නෑ”
“එහෙම නම් වෙන්නෙ නෑ”
“ඔයා කොහොමද කියන්නෙ?”
“මිනිහා නංගිට ගොඩක් ආදරෙයි. නංගි කියනවටම නෙමෙයි ඒක පැහදිලිව පේනවා නෙ අපිටත්”
“ඔව්, නිකමටවත් සැකයක් තිබ්බෙ නෑ මටත්”
“නංගි මොකද කියන්නෙ ඉතිං?” මොහොතක නිහැඬියාවකට පසුව ජගත් යලි කටහඬ අවදිකලේය.
“නංගි කැමති නෑ වෙන්වෙන්න නම් කොහොමටවත්”
“ඔව්, ඔවාට කසාද කඩාගෙන බෑ. අවුල ලෙහා ගන්න විදියක් බලමු”
“ඔව් අනේ…”
“මං සම්පත්ට අවවාද කරලා බලන්නම්”
“ඔව් සමහරවිට අවවාද කලොත් නවතින්නත් ඉඩ තියෙනවා.” නයනා මදක් කල්පනා කරන ආකාරයක් පලකලාය. ” හැබැයි නංගිනම් කිව්වෙ අවවාද කරලා නම් වැඩක් වෙන්නෙ නැතිවෙයි කියලා. ”
“ඒ ඇයි?”
“සම්පත් දෙන්නටම එකවගේ ආදරෙයි ලු”
“පව් අපෙ නංගි. මෑන්ට කොයිතරම් ආදරෙන්ද හිටියේ එයා”
“ඒ ආදරේ නම් තාම එහෙමයි”
“දෙන්නගෙ සෙක්ස් වල ප්රශ්නත් ඇති එහෙමනං දැං?”
“මං නංගිගෙගෙන් ඒ ගැන ඇහුවා. ඒවානම් අවුලක් වෙලා නෑලු. කෙල්ල බයටත් එක්ක වැඩියෙන් එකතුවෙනවා මයෙ හිතේ”
“අපි මොකද එහෙනම් දැං කරන්නෙ? කොහොම හරි සම්පත්ගෙ සම්බන්දෙ කඩාගන්න බලන්න වෙනවා”
“ඔව්….” නයනා මදක් කල්පනාබරිත වූවාය. “ඒත් ඒක මදිවෙයි වගේ”
“ඒ කිව්වෙ?”
“නංගිගෙ හිත බිඳිලා වගේ තියෙන්නෙ.”
“ඩිවොස් වෙන්න ඕනලුද?”
“නෑ..එහෙම නෑ, නමුත් එක නැවතුනත් නංගිට හිත හදාගන්න බැරිවෙයිලු. එක දිගටම තිබ්බත් කමක් නෑලූ. එයාට ඕන සම්පත්ට රිද්දන්නලු”
“ඒ කිව්වෙ?”
“පලි ගන්න වගේ”
“මේකි මිනිහට මොනවාහරි කරයිද මංදා?”
“නෑ, එහෙම නෙමෙයි”
“එහෙනම්?”
“එයාටත් ඕනලු සම්පත් පේන්නම වෙන කෙනෙක් එක්ක යන්න”
“මොනවා….!!!?” ජගත්ගේ හක්ක පනින තරමට කට ඇරුණි. “පනින රිලවට ඉනිමං තිබ්බ වගේනේ ඒක”
“එහෙම නෙමෙයි, නංගිට ඕන ඒයාට පේන්නම වෙන කෙනෙක් එක්ක ඉන්න”
“ඒ කිව්වෙ?”
“ඇයි අනේ තේරෙන්නෙ නැද්ද..? ඇස් ඉදිරිපිට බලන් ඉන්දෙද්දි කරන්නම ඔනලු”
“මොනවා…!? පුදුම ගෑණියෙක් නෙ”
“ඔයාගෙ නංගිනෙ ඉතින්, ඒ නිසා පුදුම වෙන්න වෙන්න දෙයක්මත් නෑ”
“ඔයාත් එහෙම කරනවද එහෙම දෙයක් වුණොත්?”
“නැතුව, මං එහෙම නම් එක්කෙනෙක් නෙමෙයි දෙතුන් දෙනෙක් එක්කම ඔයා ඉස්සරහ ඉන්නවා” සැලසුම වෙනුවෙන් බොරු කීමට ඈ නොපැකිලුනාය.
“එහෙනම් ඉස්සෙල්ලා කිව්වෙ අරක කපනවා කියලා..?”
“ඔව් ඒක කපලා තමයි කරන්නෙ”
“හම්මෝ….! අපේ එකී අරුගෙත් කපයිද දන්නෙ නෑ..!!?”
“එහෙම වෙන එකක් නෑ. නංගිට ඕන සැරයක්වත් අරම කරන්න”
“වෙන විදියක් නැද්ද ඕක විසඳගන්න?”
“බැරිවෙයි, මං නංගි එක්ක ගොඩක් කතා කලා මේ ගැන දවස් දෙක තුනක්ම. වෙන විදියක් නම් ප්න්න නෑ”
“ඉතින් අපි මේකට මොකද කරන්නෙ?”
“ඔයාට තමයි මොනවා හරි කරන්න වෙන්නෙ?” මුට්ටියක් විසිවිනි.
“මට…!!!?”
“ඔව්, ඔයාට තමා කෙනෙක් හොයන්න වෙන්නෙ” ඈ ඔහුට යතුර දුන්නාය.
“යාලුවො නම් ඉන්නවා. ඒත් කොහොමද උංට කටක් ඇරලා කියන්නෙ”
“පොඩ්ඩක් බලන්න කෙනෙක්ව”
“අම්මටත් හුකන ජාතියෙ එකෙක්නම් ඉන්නවා වැඩේට ගැලපෙන”
“මිනිහා කොටු පනින එවා ඔයා එක්ක කියනවද?”
“ඔව්”
“එහෙනම් මේවත් වෙන අය එක්ක කියයි නේද?” ඈ ශූක්ෂමව ඒ යතුරෙන්ම දොරගුලුද ලෑවාය.
“එහෙනම් සද්ද බද්ද නැති කෙනෙක් ඕන”
“ඔව්ව්, හැබැයි ඉතින් සම්පත්ට පෙන්න, ඉරිසියා හිතෙන්නම කරන්න පුලුවන් කෙනෙක් වෙන්නත් ඕන.”
“හපොයි” ජගත් ඔලුවේ අත් ගසාගත්තේය. “බලනවකො හලෝ වෙන විදියක් ඇත්තෙම නැද්ද කියලා”
“මට නම් නෑ, එහෙනම් ඔයා නංගි එක්ක කතා කරලා බලන්න”
“අපෝ මටනම් බෑ”
****
සති අන්තයද ගතවී ගියේය. සඳුදා රාත්රීයෙහි නයනා යලිත් සැමියා හා කථාවට බැස්සාය.
“කෙනෙක් හම්බ වුණාද?”
“මොකටද?’
“අර නංගිගෙ ප්රශ්නෙට”
“ආ..! නෑ..!! කොහෙන් හොයන්නද මේ හදිස්සියේ. මගෙ ඔලුව ගිණි අරං ඉන්නෙ කල්පනා කරලම”
“ඒකත් ඇත්ත, ඒත් කල් අරින්න බැරි හැඩයි”
“ඒ ඇයි?”
“මං අදත් නංගි එක්ක කතා කලා. ඉවසන්න බෑලු. මොකෙක් හරි එක්ක යන්න හිතෙනවලු දැන්නම් හොයන්නෙ බලන්නෙ නැතුව”
“ප්රශ්නෙ ඩබල් වෙයි. නංගිට පොඩ්ඩක් ඉවසලා ඉන්න කියන්න”
“මං කිව්ව කොහොම හරි මේ සතිය ඉවසන්න කියලා. අයියා කොහොම හරි විශ්වාසවන්ත කෙනෙක් හොයයි කියලා”
“ඉතිං?”
“කෙල්ලට ලැජ්ජ හිතුනා ඔයා ගැන කිව්වම.”
“කොහොම හරි හොයමු” දුකට පත් සොයුරාගෙන් කෙඳිරිලි ස්වරූපයකින් හඬ නැගින.
“ඔව් අපිට වැඩිය කල් අරින්න බෑ”නයනා ජගත්ව හිර කලේය.
*****
“ආ… අයියා. අන්න වැඩේ හරි ගිහිල්ලා” අඟහරුවාදා රාත්රී රුචිරා නිදිනැති නිදන ඇඳේදී කිව්වාය.
“මොන වැඩේද?”
“අම්මගෙ වැඩේ”
“අහ් මං හිතුවෙ ජගත් අයියගෙ වැඩේ කියලා”
“එකත් හරියයි” එරන්දි පැවසුවාය.
“ඔයා ඉතින් අතගැහුවොත් හරි තමා” සම්පත් සතුටෙන් පැවසීය. “ඉතින් අම්මගෙ වැඩේ මොකද නංගි”
“අම්මා වීක් එන්ඩ් එකේ මාමලා දෙන්නවම අල්ලගෙන”
“මාමලා දෙන්නා එක්ක එකටමද?” එරන්දි විමසුවාය.
“ඔව්”
“ඉතින් විස්තර කියන්නකො නංගි” සම්පත්හට ඉවසිල්ලක් නැතිවිය.
“වැඩි විස්තර අම්මා හම්බුණාම තමා දැනගන්න වෙන්නේ. ෆෝන් වලින් කතා කරන්න බෑනේ”
“හම්බුවුණාම අම්මටයි මෙයාටයි කතා කරන්න වෙලාවක් හම්බවෙයිද මංදා?”
“කතාවත් එක්කම වැඩ යනකොට වැඩිය හොඳ වෙයිනේ අක්කා”
*****
“අනේ මංදා මේක කොහොම කරන්නද කියලා?”
“මොකද්ද ජගත්?”
“නංගිගෙ වැඩේ”
ඒ බ්රහස්පතින්දා රාත්රීයේ ජගත් නයනා යුවල බරපතල අර්බුධයකට විසඳුම් සොයද්දී, අදාල පුද්ගලයින් තිදෙන එක ඇඳෙහි ආලිංගනයෙහි වෙලී රති රස භුක්ති විඳිමින් හුන්හ. කතුන් දෙදෙනාගේ දෙතොල් පටලැවී එක එක තනයෙන් පමනක් තුරුලුව සිටියදි වල්ලභයා ඉතුරු තන් දෙක මිරිකමින් ලොවමින් සිටිනු දක්නට ලැබිණ. නීත්යාණුකූළ ගෙඩිය මෙන්ම තහනම් ගෙඩියද හොඳ පදමට තැලුනේය.
“අපි එහෙනම් නංගිට කියමු එයාට පුලුවන් විදියක් බලාගන්න කියලා”
“එහෙම කොහොමද?” සහෝදර ප්රේමය උත්සන්න විය. “ඔය ඔලුව විකාර වෙලා ඇත්තෙ දැං, මොකා එක්ක යයිද කවුද දන්නෙ?”
“ඉතින් අපි මොකද කරන්නෙ?”
“අනේ මංදා. මේ…, ඔයා දන්න කවුරුවක්වත් නැද්ද?”
“මෙන්න වදේ , මං පිරිමි ආශ්රේ කොරනවැයි?”
“නෑ මං කිව්වෙ ඔයාගෙ යාලුවෙක්ගෙවත්…. ”
“හොර කෑල්ලක්ද?”
“ඔව් ..”
“මගෙ යාලූවෝ එකෙක් වත් මා එක්ක ඕවා කතා කරන්න එන්නෙ නෑ. මගෙන් හොදවයින් අහගන්න වෙනාවා කියලා දන්නවනේ”
“මොකද කරන්නෙ දැං එතකොට?”
නයනා මද වෙලාවක් සිතුවාය. පෝර දමා පැල කල පැලය පීදෙමින් ඇත. මල් පලගන්වන්නට ස්වභාවික පරාගනයක් නැති හෙයින් කෘතිම පරාගනයක් අවශ්යයව ඇත.
“ම්ම්ම්… කෙනෙක් නම් ඉන්නවා”
“කවුද හොඳ කෙනෙක්ද?”
“හොඳම කෙනෙක් තමා. ඒත් ඔයා කැමති වෙයිද මංදා?”
“ඔයාට ශුවර් නම් හොඳයි කියලා මං කැමතියි කවුරු වුණත් දැං”
“ශුවර් කෙනෙක්”
“එහෙනම් කැමතියි එකෙන්ම”
“ඔන්න පස්සෙ කැමති නෑ කියන්න බෑ”
“නෑ!, නෑ!! මටත් දැං ඇතිවෙලා තියෙන්නෙ. මං කැමතියි”
“ඔන්න ශුවර් නේද?”
“අම්මාපල්ලා”
“ඔන්න අවුල් වෙන්න බෑ, හරිද?”
“නෑ! නෑ!! අවුල් වෙන්නෙ නෑ. කියන්න”
“මං දන්න එක්කෙනයි ඉන්නෙ”
“ඉතින් කවුද ඒ?”
“ඔයා තමා ඉතින් මං දන්න එකම කෙනා?”
“මං…!!?”
“හ්ම්ම්ම්හ්හ්”
“ඊඊඊඊ….., මං කොහොමද? ඊඊඊ…… නංගි එක්ක…!!!?”
“එක සැරේනේ, පිට කවුරුත් දැන ගන්නෙත් නෑ. දිගින් දිගට ප්රශ්නයක් වෙන්නෙත් නෑ”
“බෑ! බෑ! මට බෑ!!!”
“ඔයා කිව්වනෙ අකමැති වෙන්නෙ නෑ කියලා”
“කවුද දන්නෙ ඒ මං කියලා”
“මං හිතන්නෙ ඔයා තමා හොඳම සම්පත්ට වැඩියෙන් රිද්දන්න”
“ඒ කොහොමද?”
“සම්පත් ආයේ කට හොල්ලන්නවත් බෑනේ. අනික උඹ නංගිට මෙහෙම කලොත් අපි ඉන්නව ඕන දේකට කියලා වෝර්නින් එකකුත් දෙනවනෙ”
“ඔයාට මාවත් අප්පිරියා වෙයි?”
“එහෙම වෙන්නෙ නෑ. මං කැමැත්තෙන්මනෙ කියන්නෙත්”
“ඔයා නං කියයි, මං තව හිතන්න ඕන”
“මොනවා හිතන්නද? අහලකින්වත් යන වෙන කෙනෙක් වත් ඉන්නවනම් කමක් නෑ. ඔය හිතිල්ල දැංවත් පැත්තක තියලා මේක විතරක් පාවිච්චි කරන්න සැරයක්” නයනා සැමියාගෙ රහසඟ අල්වා දක්වමින් කිව්වාය.
“ආයි අම්මා, මේ තියෙන්නෙ නැගලා දැනටමත් බොරුවට කමැති නෑ කිව්වට”
“මොනවා කරන්නද අයියා වුණත් පිරිමියෙක්නෙ මං”
“එහෙනම් එක දවසකට අයියා කියන එක පැත්තකට දාලා පිරිමියෙක් විතරක් වෙන්න”
“මට බෑ හලෝ..!”
“මෙයා හා කිව්වෝ…!!!” ඈ නැමි ඔහුගේ රහසඟ පෙන්වා කියමින් එය ඉම්බාය.
ජගත්ගේ අතැඟිලි හිතාදර බිරිඳගේ කෙස් අතර දිවයන්නට විය. ඈ හට වැඩි වෙලා රහසඟ සුරතල් කරන්නට ඉඩ නොදුන් හේ ඇයව තුරුලට ඇද ගත්තේය.
“නංගිලාට සෙනසුරාදා මෙහෙ එන්න කියන්නම් එහෙනම්?” ඔහුගේ කම්මුල සිපගනිමින් ඈ විමසීය.
ඔහු හිස සැලුවා පමණි.
“මගෙ දෙයියෝ…” ඈ ඔහුව බදාගත්තාය.
“මෙයාගෙ තියෙන සැහැල්ලුව බලහල්ලකො”
“නැතුව ඉතිං, පවුලෙ ප්රශ්නෙ පවුල ඇතුලෙම විසඳුනානේ”
“මට ඕන අද”
“මොනාද?”
“මොනාද කියන්නෙ, දැං සතියකින් නෑ මේ ප්රශ්න ඔලුවෙ තිබ්බ නිසා”
“තව දවස් දෙකක් ඉවසන්න, නංගිලා එනවනෙ”
“ඒක එදාට බලාගමු. දැං එනවකො”
“එපා, නංගි කිව්ව විදියට සම්පත් ඒ අතින් හෙන වැඩ්ඩලු. පැය දෙක තුනක් තිස්සෙ කරනවලු. මිනිහ ඉරිසියාවේ පුපුරන්න වැඩේ කෙරෙන්න ඕන”
“ඇයි ඔයාට මාව මදිවෙලා එහෙම තියෙනවද?”
“මං ගැන නෙමෙයිනෙ මෙතන ප්රශ්නෙ. සම්පත් නංගි එක්ක ඉන්නවට වඩා හොඳට ඔයා කරන්න ඕන”
“එතකොට අද මට නැද්ද?”
“ඉවසලා ඉන්නකො අනේ. එදාට තුන්හතර වතාවක්වත් කරන්න වෙනවනෙ. ඇරියස් කවර් කරගත්තෑකි එතකොට බෝනසුත් එක්ක.”
“අම්මට හුඩු!!!”
“අම්ම්මට නෙමෙයි නංගිට” දිගින් දිගටම සැමියාව අවුස්සමින් ආලිංගනයෙහි යෙදුන ඈ සිහින් හඬින් පැවසුවාය.
“මට දැං සරමෙම යනව”
“එහෙනම් අදට මේ ඇති” කියමින් ඇඳෙන් බැස කාමරයෙන් එළියට ආ ඇය වහ වහා සාලයේ මේසය මත තිබූ ඇගේ ජංගම දුරකථනට ගෙන සටසටගා මොන මොනවදෝ කෙටුවාය.
උදෑසන නයනාහා සිදුකල කථාබස් වලට අනුව ඇගෙන් පණිවුඩයක් පොරොත්තුවෙන් සිටි එරන්දි පහිණ සන ඇසුණ සැනින් ජංගමය ගෙන ලිපිය දිගහැර ගත්තාය.
“වැඩේ හරි. සෙන. ඉන්න බලාගෙන එන්න” සිංග්රීයෙන් එහි සටහන්ව තිබිණ.
මෙතෙක් ආලිංගනයෙහි පමණක් යෙදුන තිදෙනාහට රති ඇවිලීම් මිස රමණයන් දින දෙකකට තහනම් විය.
****
සෙනසුරාදා දවල් එරන්දිලා සොයුරාගෙ ගෙදරට පැමිණියහ. නිදන කාමර සැලසුම් ඒ අයුරින්ම වූවත් කිසියම් වෙනසක් විය. සිව් හැවිරිදි දියණිය නිවසේ නොසිටියාය. නයනා සැලසුම්සහගතව ඇයව තම මවගේ නිවසේ නවතා පැමිණ තිබිණ.
සම්පත් හා රුචිරා කිසිවක් නොදන්නා විලස හැසුරුණ අතර ජගත් තම නැගණියගේ මූණ බැලීමට අපහසුතාවයෙන් පෙලුනේය. රාත්රී සිදුවන්නට යන දේ ගැන ආශාවක් නොව තවමත් සිත හදාගැනීමට නොහැකිව හේ ලැතැවුණේය. වරෙක දෙකක සියුම් ආශාවන්ද මතුව ආවත්, ඈ ඔහුගේ නැගණිය යන්න නැවත නැවත සිහියට ඒමෙන් ඔහුගේ මනස යකාගෙ කම්මලක් බඳුවිය. එහෙයින් නිවසේ අඩුපාඩු කිසිවක් ගෙන එන්නටයැයි කියමින් ජගත් පැය දෙකතුනකට එළියට පැනගත්තේය. වෙනත් පිරිමින් සේම, එනමුත් අනෙක් පිරිමින්ටද හොරා කාන්තාවන් දෙස රහසේ කාමුක නෙතින් බැලුවද, ඔහු කිසිවිටෙකත් සොර අඹුවක් ගැන නොසිතුවේය. ඔහු එවන් දේට බලවත් සේ අකැමති වූ අතර එවාට කිසිවිටෙක මිතුරෙකුහටවත් එකඟත්වය පලනොකලේය. අද ඔහුට වෙන කෙනෙකු හා නිදන්නට සිදුව ඇත. ඒද තම නැගණිය සමගය. සියල්ලටම වඩා බිරිඳගේ අනුදැනුම ඇතිවය.
රහස් සොර අඹුසැමි සම්බන්ධතා ඔහු මෙන්ම පිලිකුල් කලද, එරන්දිහට නම් සොයුරාගේ මුහුණ බැලීමේ එවන් ගැටලුවක් නොතිබිණ නමුත් බොහෝ උද්වේගයට පත්ව සිටි ඈ ද සිය සොයුරාව සිතාමතාම මග හැරියාය. රුචිරා ලද හැඟීම් හා වින්දනය කොයිවගේ දැයි තම අත්දැකීමෙන්ම දැන ගැනීමට ඈ පුල පුලා බලා සිටියාය.
තමා උපායකට අසුවී ඇති බව යංතමින්වත් සැකයක්වත් නොතිබූ අහිංසක නයනා නෑණාගෙ ගැටලුව නිරාකරණය කර ගැනීමට මුල්වීම ගැන බොහෝ සේ ආඩම්බර විය. ඇගේ උකුසු ඇස් නිතරම සම්පත් හා ඔහුගේ නැගණිය දෙසට එල්ලවී තිබිණ. ඒ බව දත් ඔවුන් ඇයව රහසේ ඇවිස්සුවෝය. ඒ සෑමවිටකම ‘ඉඳපල්ලා උඹලට අද පාඩමක් උගන්නන්න’ වැනි සිතුවිලි ඈ තුල පහලවීමෙන් කිසියම් කුරිරු සතුටක් ඈ වින්ඳාය. සිදුවන්නට යන දෙය සැමියාගෙ සොර අඹු සම්බන්ධයක් නොවන හෙයින් ද, එක් වරක පමණක සිදුවන දෙයක් යැයි සිතා සිටි හෙයින්ද ඈ හට බලවත් මානසික වියවුලක් නොවුනේය. විටෙක මනස අවුල්වූ නමුත් ඈ කලේ කලහැකි හොඳම දෙය බව විශ්වාසයෙන් හිත හදාගත්තාය.
කෙසේ හෝ රාත්රිය උදාවිය. රාත්රී ආහාරයෙන් පසු මද වෙලාවක් රූපවානිණිය නැරඹූ සියල්ලෝම ඉක්මනින්ම නින්දට විසිර ගියහ. රුපවාහිණිය නරඹන අතරතුර මද අඳුරේ ජගත් රහසේ බිලිඳා අතටගෙන කවටකම් කරන නැගණිය වෙන බැලුම් හෙලුවේය. නමුත් තවමත් ඔහු හට ඈ ගැන රතිකාමයක් නොයිපදුන අතර බැලුම් හෙලන අතර තුර රුචිරාව ඔහුගේ නෙත ගැටිණ. කලින් සතිඅන්තයේ කොතෙකුත් දැක තිබුණත් ඇගේ රූ සපුව හා සුවිසල් දෙතන පලමුවරට ඔහුගේ සැලකිල්ලට බඳුන්විය. මෙතෙක් ඔහු ඈ දෙස බැලුවේ තම නැගණියක සේය. අද තමාගේම නැගණිය දෙසද බලන ආකාරය වෙනස් වී ඇත්තේය. වැඩි වෙලා යාමට මත්තෙන් ඔහු තුල රුචිරා ගැනනම් කාමුක හැඟුම් මතුවෙන්නට විය. ප්රතිපිල රැජිණව කපන්නට රජ ඉත්තාව තව තවත් පොලඹවිය යුතුය.
රුචිරා උවමනාවෙන්ම තම යෝධ පයෝධරයුවල මනාව මතුවෙන ආකාරයේ ඇඳුමක් එදින රාත්රි හැඳ සිටියාය. පසුගිය සතියේ ඈ ප්රවේසමෙන් සිරුරේ හැඩතලද යොධ පියයුරුද සඟවාලීමට හැකි ඇඳුම් ඇන්ද අතර, එදින දහවලද ඒ අයුරින්ම ඇන්දාය. රාත්රීයෙහි ඈ උවමණාවෙන්ම ජගත්ව පොලඹවන අයුරින් පෙනෙන්නට සිටිමින් කාමුක හැඟුම් අවුලන ඉරියව් පෑවාය.
සැමියා ගැන උනන්දුවක් නොතිබුන නයනාගේ ඇස් සම්පත් හා රුචිරා වෙතම විය. ඈ සිතුවේ රුචිරා, සම්පත්ව අවුලන නියාවෙන් හැසිරෙන ලෙසිනි. ඒ දෙස බලමින් සම්පත් වරින් වර සරම මතුපිටින් තම රහසඟ අතගානු ඇගේ උකුසු ඇසට අසුවිය. ඇගේ ඇසට එය උවමනාවෙන්ම ලක්කරන ලද්දක් බව අවිහිංසක නයනා නොදැන හුන්නාය. අවසාන මොහොතේ හෝ රජ ඉත්තා මෙය අතහැර දමන්නටඋත්සහ කලහොත් ඊට ඉඩ නොදීමට රැජිණව හැකිතාක් ශක්තිමත්ව තැබිය යුතුය.
සැවොම තම කාමරවල සිට තම තම සැලසුම් ක්රියාත්මක කිරීමට කල්යල් බලමින් සිටියෝය. නයනා දවස තිස්සේ අමුත්තන් හා කෙළිදෙලෙන් ගත කල බිලිඳාව නිදිකෙරෙව්වාය. ඈ කුඩා දරුවාට උවමනාවෙන්ම දහවල් නිදියන්නට ඉඩ නොදුන්නාය. වෙහෙසට පත්ව සිටි හෙයින් ඉක්මනින්ම නින්දට වැටණු දරුවාව හැකිතාක් කෙලවරකට කර තිබුණු තොටිල්ලේ හොවා රාත්රී ඇඳුමක් ලාගත් ඈ කාමරයේ විදුලි බුබුල නිවාදැම්මාය. වෙනදා ඔවුන් එක්වන අවස්ථාවලදී මෙන් අද කාමරය අඳුරේ තැබිය නොහැකි හෙයින් ඈ අඩ අඳුර පවතින සේ බිලිඳාහට කාමරය අඳුරු නොවන්නට දල්වන විදුලි පහන දල්වා තැබුවාය. අනතුරුව ඇඳට නැග සැමියාව යහමින් උත්දීපනය කලාය. ජගත් හුන් මානසික වියවුල අතර නයනාගේ උත්තේජන වලට ප්රතික්රීයා සිදුවීම බෙහෙවින් මන්දගාමී විය. එය සැබැවින්ම ඒ මොහොතේ වාසි සහගත විය.
“මට නම් තාම ඔලුව අවුල්” ජගත් පැවසීය. “කොහොම කරන්නද මංදා නංගි එක්ක මේවා”
“අප්සෙට්නම් මා එක්ක ඉන්නවා කියලා හිතාගෙන කරන්න”
පැය භාගයක් පමණ මෙලෙස නිවෙස් හිමි අඹුසැමි යුවල නොයිවසිල්ලෙන් ගතකලෝය. වරින් වර නයනා දොර දෙස බැලුම් හෙලුවාය.
“අක්කේ…” දොර දෙසින් ඇසුණ සිහින් ස්ත්රී හඬ නයනාගේ නොයිවසිලිමත් බව බිඳහලේය. ඒ හඬ මනසින් දෙලොවක් අතර සිටි ජගත්හට ඇසුන නෑසුන ගානය. නයනා වහා ඇඳෙන් පැන දොර දෙසට විදුලි වේගයෙන් ගමන් කලාය. ජගත් වහා සරම හා පෙරවන රෙද්ද ඉහලට ඇදගත්තේය. දොර රෙද්ද මෑත් කල නයනා හිස එළියට එබූකල දුටුවේ පයේ ඇඟිල්ලකින් සිමෙන්ති පොලවේ ඉරි අඳිමින් බිම බලාගෙන සිටින එරන්දි ය.
“මොකද අරයා පැන්නද කාමරෙන්?” කාන්තාවන් යුවලගේ සිහින් කඬහඬ ඇඳෙහි හුන් පිරිමියාට යාන්තමින්වත් නෑසුණි.
“ඔව්, මං යනකම් හොඳට නිදි වගේ ඇක්ට් කලා”
“හොඳටම ශුවර් නේද සම්පත් නංගිගේ කාමරේ කියලා?”
“ඔව් මං වෙලා යන්න ඇරල හොරෙන් ඇහැදාලා බලලත් ආවේ දෙන්නගෙ වැඩ”
“එහෙනම් කමක් නෑ” නයනා සැනසුම් සුසුමක් හෙලුවාය. ඒ තමං කරන දෙය නිවැරදියැයි සිතුවිල්ල නිසා ය. “නැත්තං එයා ඉක්මනට ආවොත් වැඩේ බකල් වෙනවා”
තමන් පැමිණියේ තම කාමරයේ තිදෙනා එකතුව පූර්ව රති උත්තේජනද කෙටි වෙලාවක් ගැනීමෙන් අනතුරුව හෙයින් ඔවුන් කොහිදැයි සොඳින් දත් එරන්දි හිස සැලුවාය.
“එන්න නංගි ඇතුලට”
“මට මොකද්ද වගේ අක්කෙ”
“මොනවා කරන්නද ඉතිං. ඔහේ බිම බලාගෙන එන්න”
හිස සැලූ එරන්දි ලජ්ජාශීලීව සෙමෙන් අඩිය තිබ්බාය. එයනම් මවාගත් ලජ්ජාවක් පමණක්ම නොවුනේය. මේ අවස්ථාව, සැලසුම් තනන්නට පෙර තමා කෙදිනකවත් බලපොරොත්තු නොවුණ දෙයකි. නයනා මෑත් කල දොර රෙද්දෙන් එරන්දි සෙමෙන් කාමරයට පිවිස සිට ගත්තාය.
කාමරය තුලට වන් තම නැගණියගේ රුව දෙස අඩ අඳුරේ ජගත් බලා සිටියේය. මද ආලෝකය දෙන විදුලි ලාම්පුව දොර අසලින් බිත්තියෙ එල්ලා තිබූ හෙයින් එක් පසෙකින් පමණක් එළිය වැටුණ කාන්තාවන් දෙපලගේ ඉදිරිපස පැහැදිලි නොවුණේය. නයනා ආලෝකය සැකසීමට වදවූයේ විශේෂයෙන්ම පිටත සිට ඇඳ දෙස බලන කෙනෙකුට හොඳින් දර්ශනය වන අයුරින් පමණකි. ඊට අමතරව ඈ නිසාද ආලෝකය තවත් මුවා වූයෙන්, සොයුරාට නැගණියගේ රුව තවත් අඳුරුව දිස් විය.
“යං” නයනාගේ සන් කිරීමෙන් යටැසින් ඇඳ දෙස බලමින් බිමබලාගත්වනම එරන්දි පැකිලෙමින් පය පෙරට තැබුවාය. ස්ත්රීන් දෙදෙන ඇඳ අසලට එන්නට බොහෝ කාලයක් ගතවෙන ලෙසක් ජගත්හට දැනුනේය. අඩි දෙකක් පමණ සෙමෙන් අඩිය තැබූ එරන්දි වහා දුවගොස් සොයුරාට පිටුපා ඇඳ කෙලවරේ ඇතිරුණාය. ජගත් අනෙක් කෙලවරේ ගල්ගැසී බලාසිටියේය.
“ඔන්න වැඩේ හරි එහෙනම්” නයනා ඇඳ අසලට ආවාය. “ඔහොම ඉඳලා හරියන්නෙ නෑ ඉතින්. දෙන්නා ලඟට වෙන්න”
“අනෙ අක්කේ…”
“නංගිට එපා නම් තාම කල් තියෙනවා” ජගත් කෙඳිරිල්ලක් අයුරින් අපහසුවෙන් වචන ගලපා ගත්තේය.
“එහෙම කොහෙද?” එරන්දිට පෙර නයනා පැන්නේය. අන් සියල්ලටම වඩා දැං මෙය සිදුවියයුතුමයැයි සිතන්නෙ ඇය ය. එහෙයින් කිසිලෙසකින්වත් මෙම සැලසුම ව්යර්ථ වෙන්නට ඉඩදීමට ඈහට සිතක් නොමැත. “මේක වෙන්නම ඕන”
අනෙක් දෙදෙනා ගෙන් පිලිතුරක් නැත. එරන්දි දිගු හුස්මවල් ගන්නා අයුරු ඇගේ සිරුර උස්පාත් වෙන සැටියෙන් දක්නට ලැබිණ.
“මං එහෙනම් එළියට වෙලා ඉන්නම්”
“එපා, අක්කත් ඉන්න” එරන්දි කොඳුලාය.
“එහෙම හරියන්නෙ නෑ”
“අනේ අක්කෙ. අක්කත් ඉන්නකො”
“ඔයගොල්ලො නිදහසේ කරන දෙයක් කරගන්න. මං එළියට වෙලා ඉන්නම්”
“නංගි කියනවා වගේ ඔයත් හිටියොත් හොඳා වගේ” ජගත් උපරිම ආතතියට පත්ව ඇති සැටියකි.
නයනා උඩ බිම බැලුවාය. මේ නම් ඈ කිසිසේත්ම බලපොරොත්තු නොවුණ සිදුවීමකි. නමුත් දැල එලූ තිදෙනාගේ අරමුණ එය විය.
“අනේ මංදා” මදක් කල්පනා කල ඈ පැවසුවාය. “මං හිතන්නෙ මං එළියට ගියොත් තමා හොඳ”
“බෑ එහෙනම් මාත් යනවා” එරන්දි ඇඳෙන් නැගිටීමට උත්සහ කලාය. නැගණිය සැබවින්ම යයි කියා ජගත් හට මද අස්වැසුමක් ලැබුණේය.
ඉදිරියට පිනූ නයනා එරන්දිව යලි ඇඳමතට තල්ලු කලාය.
“පිස්සු කරනවද?” ඈ ඉණෙහි දෑත් ගසා ගත්තාය.
“එහෙනං අක්ක ඉන්නවනෙ?”
“මෙච්චර හරියක් කරලා දීලා ඔය දෙන්නට ඉතුරු ටික කරගන්න බැරිද?”
“අනේ අක්කේ එහෙනම් පටන් ගන්නකන් වත් ඉඳලා යන්නකො”
“මේ මොන වදයක්ද?” නෑණාව ඇඳෙහි මැදට තල්ලු කරමින් නයනා ඇඳ මත වාඩිවූවාය “යනවා එහෙනම් එහාට”
“ඔයත් එන්න මෙහාට” මදක් මැදට තල්ලු වු එරන්දි හා ජගත් අතර හිදැස බලා නයනා පැවසීය. නමුත් ජගත් නොසැලුනේය. වහා නැගිට ජගත් සිටි පැත්තට ගිය නයනා ඔහුවත් ඇඳ මැදට තල්ලුකොට අසලින් හාන්සිවූවාය.
“අවුල්නම් දෙන්නම ඇස් වහගන්න” කිව්වට කිසිවෙක් ඇස් වසාගන්නා පාටක් නැත.
එකවරම හිකි හිකියක් ඇසින. තොටිල්ලේ නිදාහුන් බිලිඳා සිහිනයෙන් කා සමගදෝ සිනාසෙන්නේ හරියට ‘ආ ඔයාලා කරන්න යන එවා මං දන්නවා’යි කියන අයුරිනි.
නයනා පෙරවන රෙද්ද එරන්දිද ඇතුලුව තිදෙනාම වැසෙන පරිදි ඇද්දාය. ජගත් කලබලයෙන් පපුව තෙක්ම ඉහලට ඇදගෙන සිටි සරම ඈ සෙමෙන් පහතට ඇද්දාය. එය ඉණෙන් පහලට ඇදුන පසු ඈ සෙමෙන් ඇගේ අත ඇයට පමණක් මෙතෙක් අයත්ව හුන් මල්ලියා මතට යැව්වාය. එය ඈ හට අද තම අතින්ම වෙනත් කතකට පුදන්නට සිදුවී ඇත. එනමුත් එය සම්පූර්ණ කැමැත්තෙන්ම සිදුවෙන අතර ඔවුන් දැං අකමැති වුවත් එය සිදුකරන්නට ඈ සැදී පැහැදී සිටියාය.
නැගණියගේ පැමිණිම නිසා අඩවන් වූ ආයුධය යලි පණ පොවන්නට නෑණා හට පහසු නොවීය. බෙල්ල අසල සෙමෙන් සිඹිමින් සිටි ඈ ඔහුගේ කණ සෙමෙන් සපා කෑවාය. ඒ ඔහු ඉක්මනින්ම, උපරිමෙන් ඇවිස්සෙන දේ බව නයනා වසර කීපයක පුරුද්දෙන්ම දැන හුන්නාය. එනමුදු එයටද ලැබුනේ දුර්වල ප්රතිචාරයකි.
“නංගිගෙ නයිටිය උස්සන්න” සෙමෙන් ඔහුගේ කණට කොඳුල ඈ ඔහුගෙ අත ගෙන ඇගේ කලවා මත තැබීය. එහෙත් අත නිසලය.
“මං දැං නැගිටලා යනවා යන්න ඔන්න ඕන මගුලක් කර ගන්න කියලා” නයනා තරහෙන් මෙන් ගෙරෙව්වාට එලෙස යන්න ඈ හට කිසි අදහසක් නොවීය.
“අනේ අයියේ” එරන්දි මිමිණුවේ නයනාගේ තර්ජනයට වඩා තවදුරටත් තමන්ටත් ඉවසිල්ලක් නැතිව ගිය හෙයිනි. “ඔය අක්ක කියන එකක් කරන්නකො අයියෙ”
ජගත්ගේ අත සෙමෙන් සෙමෙන් ඉහලට ඇදුනේ දුහුල් රාත්රී ඇඳුම ඔසවාගෙනය. සෙමෙන් සෙමෙන් ඔහු කලව අතගාන්නට විය. ඒ අතර නයනා තව තවත් ඔහුව ඇවිස්සුවාය. ඔහුගේ සිරුර කෙමෙන් උද්දීපනය වෙද්දී එහි පලවිපාක නැගණිය හට විඳින්නට සිදුවිය. කෙමෙන් කලව පමනක් නොව තට්ටම්ද පිරිමැදෙන්නට වුවේය. නයනා සෙමෙන් අත දමා එරන්දිගේ නයිටිය එක උරෙස්සකින් පැන්නුවාය. අනතුරව ඈ අතින් කල සංඥාව වහා තේරුම් ගත් එරන්දි යටව තිබුන උරහිසින්ද නයිටිය පන්නා දමා තම දෙතන නිදහස්වීමට සැලසුවාය.
“අනෙක් අතින් කුක්කු අල්ලන්න” කොතරම් ආශාවන් ඇති වුවත් කවදාවත් වචනයෙන් සැමියාගෙන් කිසිවක් කරනමෙන් ඉල්ලා නැති ඈ අද නෑණා වෙනුවෙන් විධාන සපයන්නට වූවාය. සිතන්නට තරම් මනසක් තවත් ඉතිරිව නැති ජගත් ඈ කියන දේ ඒ අයුරින්ම සිදුකලේය.
සෙමෙන් සෙමෙන් සියල්ල සිදුවිය. එරන්දිගේ තුනුවිල සෙවලින් වැසී ගියමුත් අනෙක් දෙදෙනා තවම ඒ ගැන නොදත්හ.
“අරක පුකට හේත්තු කරන්න” නයනා එරන්දිගේ බඳවටා අත යවා ඇයව ඔවුන් දෙසට ඇද්දාය. දෙකෙන් තුනක් පමන පණ පෙවුන යගදාව තට්ටම් කාණුව අතරින් තද විය. තවමත් පහලට බරව හුන් අයියාගේ මල්ලියා පුකේ දාරය දිගේ ඇදී පුක් ගැට්ට අසලින් තදවි නංගිගේ නංගියා කෙලවරෙහි ඔලුව හැපෙමින් නැවතින. එරන්දි තරමක් හරිබරි ගැසී අයියාගෙ පයිය හොදින් පුකට හේත්තු කරගත්තාය.
“අතුල්ලන්න” නිසල බව ඔරොත්තු නොදුන් නයනා මද වෙලාවකින් පැවසුවාය. ජගත් නැගණියගේ කලවෙන් අල්ලා ඇදගනිමින් සෙමෙන් සෙමෙන් තම වියලි මුගුර ග්රීස් වල දෙසට තල්ලු කර හරින්නට වුවේය. සොයුරාගෙ මුගුරු හිස සෙමෙන් සෙමෙන් යෝනි තොල් කෙලවර දැවටෙද්දී සොයුරියගෙ සෙවල උතුරා කලවා දිගේ ඉදිරිපසින් නයිටිය මතට ගලා හැලුනේය
“ම්ම්ඟ්ඟ්ඟ්…..” එරන්දිගේ කෙඳිරිලි ඇරඹිමත් සමග එය වැඩිමල් සහෝදරයාගෙ ගින්නට ඉන්ධන සැපයීමක් විය.
“අත් දෙකෙන්ම තං මිරිකන්න” නයනාගේ වදන්ද සෙමෙන් සෙමෙන් අවශිෂ්ඨ වෙන සැටියකි.
“අම්මාආආ….හ්හ්හ්” දැතින්ම දෙතන පොඩිවෙන්නට ගනිද්දි නැගණියහට කෙඳිරිගෑවිණ. මොහොතකින් ඈ සොයුරා අතුල්ලනකම් නොසිට පස්ස පස්සට නෙරව නෙරවා යගදාවෙන් තව තවත් යෝනිමුල මැද ගත්තාය. හොද පදමට උත්තේජනයවු ජගත්ගේ පොහොට්ටුව උපරිමයට පිපුනේය. තව දික්වූ එය නංගිගේ නංගියා දිගේ ඉදිරියට ඇදී දෙකලවා අතරින් ඉදිරියෙන් මතුවිය. සොයුරාගේ පොල්ල සම්පත්ට වඩා විශාල බව එරන්දිහට හැඟුනි.
පොරවන රෙද්ද කලවා තෙක් පහලට ඇද දැමූ නයනා එසවී සජීවි කාම දසුන දෙස බලාසිටියාය. ඇන්ජිම පණගන්වා කාමරයෙන් පලායන්නට ඈ සිතාසිටියත් ඒ දෙදෙනාගෙ ඉන්ධන ඇයවද ගින්නට හසුකරගන්නට සමත්වි තිබිණ. හෙලුව නොවැසුන අඩනිරුවත් සොයුරු-සොයුරියන්ගේ අනඟ රැඟුම් දෙස මදක් බලාසිටි ඈ තම රාත්රි ගවුම ඉහලින් ඇද ගලවා විසිකර දමා තවමත් කිරිබර දෙතන සැමියාගෙ පිටට හේත්තූ කර තදකරමින් යලි ඇඳෙහි වැතිරුණාය. එනමුදු ඈ හිස පමණක් ඔසවා ජීවිතයේ ප්රථම වරට අනෙක් දෙදෙනෙකුගේ රතිකෙලියක් නරඹන්නට වූවාය. ඈ තරුණ වියෙහිදිවත් කාම සිනමා කැබැල්ලක්වත් නරඹා නොතිබූ අතර ඒ සම්බන්ධයෙන් ඇගේ කර්ෂක වදන් නිසා සමවයස් මිතුරියෝද සැරයකට වඩා ඇයට එවා පෙන්වීමට උත්සහ දරා නොතිබිණ.
“අරක අතගාන්න” නයනාගේ ඉලඟ විධානය ඉටුකිරීමට ජගත් මදක් පැකිලුණි. මොහොතකින් නයනාගේ අත ඔහුගේ අතගෙන ඊට යොමු කරන්නට විය. ඊලඟ මොහොතේ ජීවිතයේ ප්රථම වරට මෙතරම් සෙවල කන්දරාවක් ගලන හිලකට අතදැමු ජගත් පුදුමයෙන් පුදුමයට පත්විය. අතදැමූ සැණින් ආදරණිය නැගණිය කිලිපොලා ගැහි ගැහී යන අයුරු සොයුරා පමණක් නොව නෑණාද බලාහුණි.
යෝනි මුව යටි කෙලවරෙන් මැදක්වනතෙක් සොයුරාගේ පෘෂ්ඨිමත් රහසඟ පිරිමැදෙද්දී ඔහුගේ අතැඟිලිවලින් උඩු කෙලවර පිරිමදිනවිට එරන්දි දිව්යලෝකයට විසිවී ගියාය. සොයුරා සමග රති කෙළිය මේතරම් සුන්දර හා රසවත් වේයැයි ඈ කිසිවිටෙක නොසිතුවාය. ඈ සැබැවින්ම සිතාසිටියේ ඉක්මන් රමණයක් සිදුවනු ඇති බවටය.
නයනා යලි ඇලපතට සිටියදීම උඩුකය ඔසවා අතකට හිසෙහි බර දී යලි නරඹන්නට වූවාය. මෙතුවක් පිට නොගිය සැමියා තම දෑස් ඉදිරියෙහි වෙනත් ගැහැණියකගේ යෝනිය නලවමින් බරටම ලිංගයද එහි අතුල්ලනු බලාසිටි ඈ හට කිසිම තැවුලක් හෝ ද්වේෂයක් හට නොගත්තේය. සම්පත්හට පාඩමක් ඉගැන්වීමේ අටියෙන් කුලුගැන්වුණු චිත්තය ක්රමයෙන් රතිකාම සර්පයා විසින් වෙලාගනු ලැබීය. ඈ තම අත සැමියාගෙ තට්ටම් අතරින් යොමු කලාය. ඔහු තරමක් කකුල උස්සගෙන හිටිහෙයින් කලවා අතරින් වැඩි අපහසුවකින් තොරව ඇයට අත දැමිය හැකිවිය. අනතුරුව මෙතෙක් තමාට පමණක් හිමිව තිබූ රසවතා අතින් ගෙන අනෙක් ස්ත්රී නිමිත්තට තවත් තදකරලූවාය. මුණ්ඩයට පහලින් තරමක් යෝනිතොල් අතරින් ඇදුනද ඔවුන් සිටි ඉරියව්වට අනුව එයට ඇතුලට යාමට ඉඩ නොතිබිණ . නොඑසේනම් එම මොහොතේම තහනම් රමණය ආරම්භවනු නිසැකය. තදකිරිමෙන් පමණක් සෑහිමකට පත්නොවූ රමණ පිත්තේ නීත්යාණුකූල හිමිකාරිය ඉදිරියට හා පසුපසට යන එන එය දෙපැත්තටද නවමින් අතුල්ලන්නට වුවාය. සාරු වෑහෙන රහස් දෙයදර අතරින් පිඹුරු හිස තෙරපි තෙරපී ඇදුනේය.
“ආසද නංගිගෙ අතන අරක අතිල්ලෙනකොට” ඈ සැමියාගේ කණට කොඳුරා රහසේ විමසුවාට නෑණාට නොඇසෙන්නට තරම් නම් පරික්ෂාකාරි වෙන්නට උවමනාවක් තිබුණ බවක් නොපෙනින. පිළිතුර හිස සැලීමක් පමණක් හෙයින් නැගණියහට සොයුරාගේ ප්රතිචාරය සෘජුව දැන ගැනීමට නොහැකි වුවත්, ඒ සමගම ඔහුගේ රති ක්රියාවන් තව තවත් ප්රභල හා වඩා සැපදෙන සුලු වූයෙන් එය අනුමාන කරගැනීමට කිසිදු අපහසුවක් නොවුනේය. සොයුරියහට නැගෙන කෙඳිරිලි හා ඇතිවන ගැස්සිම් යනාදිය අධ්යයනයේ යෙදෙමින් ඇගෙ සැමියාට වඩා වැඩියෙන් රති සැප දීම අරමුණුකරගත් ජගත්, වඩ වඩා රස ලැබෙන විදි තොරා බේරා ගනිමින් තම බිරිඳට කිසිදා දී නැති සැපක් දෙමින් හුන්නේය. වෙනදාට වඩා බොහෝ ක්රමවත්ව ඉවසිල්ලෙන් හේ කටයුතු කලේය.
තමන්ට කිසිදා නොදුන් අයුරින් නැගණියට සැපදෙන සැමියාව නයනා තව තවත් උමතු කරවිමින් පසුපස සිට ඔහුට උත්තේජන හා දිරි දුන්නේ ඒ ගැන වගේ වගක් නැති අයුරිනි.
“තනේ මිරිකන්න රිදෙන්නම” නයනා යලි විධානයක් දුන්නාය. එරන්දිගේ කෙඳිරිය කිසියම් ලතෝනියක ස්වරයන් ගෙන දෙමින් ජගත් එය ක්රියාත්මක කලේය. පහල හිලෙන් බිත්තර සාරූ ගොජ ගොජගා තව තවත් වෑහෙමින් සොයුරාගේ අත තෙතබරි විය. භගමණිය වටා ඇතැඟිලි තබා කරකවමින් හේ කැවුමක් බදිද්දි ගොජදමන තෙල් මෙන් ගොජ දමන සෙවල තව තවත් දෙව්වේය. ඇගෙ කලවට හිරවීමෙන් මදක් දුරට සමෙන් එළියට පැන්න තොප්පිය සෙවලෙන් නෑවී නෑවි යලි යලි තහනම් දෙතොල් අතර දැවටෙමින් හුන්නේ ඒ දෙපියලි පලාගෙන ඇතුලට රිංගන්නට මාන බලනා අයුරිනි. එයට තවත් දිරි දීමටදෝ පහලින් ඇදුණ නයනාගේ අත වල්ල පිරිමදින්නට විය.
බොහෝ වෙලා යනතුරු මෙලෙස රති මෝල දිව්වේය. අයියා-නගෝ දෙපල තවමත් මුහුණට මුහුණ බලා නොමැතිවුවද හේ යහමින් සොයුරියගේ සිරුරේ අනෙක් පේන සියල්ල නැරඹුවේය.
“නංගිගේ තන් දෙක උරන්න”
සැනෙකින්ම ජගත් නැගණියගේ උඩුකය තරමල් උඩුබැලි අතට හරවා පපුවට මුහුණ නැඹුරු කලේය. එනමුත් ඒ සිටි ඉරියව්වෙන් ඇගෙ පයෝධර උරන්නට පහසු නොවන හෙයින් ඔහුට මදක් ඈත් වෙන්නට විය. ඉරියව් තනාගැනීමට ඔහුගෙ යටි කය මදක් උඩුබැලි අතට හැරුන කෙනෙහිම එරන්දිගේත් යටිකය තරමක් උඩුබැලි අතට හැරී ඔහුගේ දෙකකුල් අතරින් එක් පයක් වැටින. ඒ පය මැදි කරගනිමින් ජගත් අනෙක් කකුල නැගණියගෙ සිරුර මතින් දිගා කෙරුවේය. මෙතෙක් වෙලා ඇගෙ තනය මිරිකමින් සිටි අත මතට බරදී නැමුණ සොයුරා තහනම් ගෙඩිය ලොවන්නට විය. අනෙක් අත තවමත් මෑ මල පිනවමින් ඇගෙ රති උන්මාදය තව තවත් උග්ර කෙරුවේය.
‘අම්මාආආ….හ්හ්හ්” පලමු වරට සොයුරාගේ දෙතොල් තිසරුන් මත ඇදෙද්දී ලද නැවුම් පහසින් මන්මත් වූ සොයුරිය ලැම මදක් ඉහලට එසෙව්ව්වාය. “අයියේඒඒඒඒ…හ්හ්හ්”
තුරුණු තනය පුරාම ලොව ලොවා ඇදුන දෙදරු පියාගේ මුව එය කෙළවලින් නැහැව්වේය. එය එකකට සීමා නොවුනේය. පිලිවෙලක් නොමැතිව එක එක අයුරින් දෙතන තැන තැන ලොව ලොවා පිරිමි දෙතොල් වල්මත් වූවෙක් හිස් ලූ ලූ අත දුවන්නාක්මෙන් සොඳුරු ලැම පුරා සැරුවේය.
“අයියෝ…… අම්මාආඅ….හ්හ්” සොයුරාගේ මුවතුලට වැද ගත් එක් තනපුඩුවක් ඇතුලට ඇදී ගොස් ඒ වටා දිව එතෙද්දී තවත් වාවා ගත නොහුණ අහිංසක නැගණියහට දිය පහවිය. වතුරමලක් මෙන් සොයුරාගෙ අතැඟිලි අතරින් ඇදුන දිය දහර ඉහලට විහිදි යනු නයනා අතකින් කට වසාගනිමින් මවිතව බලා සිටියාය. කොතෙකුත් තෙමි ඇති අත සුරතාන්තයේදි වැඩිමනත් තෙමි තෙමි යෑම ගැන සැලකිල්ලක් නොදැක්වු සොයුරා නැගණිය කඩ ඉමට පැමිණි බව දැනුනෙන් වහ වහා තව තවත් රති මත දැඩි කරලන්නට සහමුලින්ම අවදානය යොමු කලේය. එහෙයින් ඔහුට පලමු දියමල දැක ගැනීමට හෝ ඒ ගැන දැන ගැනීමට නොහැකිවිය.
‘කෙල්ලට හුජ්ජත් පැන්නද කොහෙද ජගත් ලොවපු ලෙවිල්ලට?’ කිසිලෙසකින් රති දියමල ගැන අසා නොතිබුණ අහිංසක නයනා සිතුවාය. ඈ සියලු සිදුවීම් උවමනාවෙන් බලා සිටියාය. පිස්සෙක් මෙන් අයියා, නංගිගේ පයෝධර ලොවන අයුරුද, අයියාගෙ අතින් පොඩිවන යෝනි මුව දෙසද ඈ වරින්වර නෙත් යොමු කරමින් කුහුලින් බරව ඈ විමසිල්ලෙන් සිටියාය.
“අම්මේඒඒඒ…” කාමරය දෙවනත් කරමින් හඬ නැගින. “ආආආ…….!!!”
ශබ්ධය ගැන තිදෙනාගෙන් කිසිවකුටත් ගනනක් නොවීය. තද නින්දෙහි නොසිටියේනම් දරුවා ඇහැරෙණු නියතය. ඔවුනොවුන්ගෙ අදහස් අනුව එවෙලෙහි ගෙදර සිටින අන් කාටනම් හොරෙන් මේවා කරන්නද? සැබවින්ම රති කාමයෙන් මුසපත්ව හුන් ජගත්හට රුචිරාද නිවසේ සිටිනවග කිසිලෙසකින් මතක් නොවින. තවත් වරක් ඉහලට විදෙන දියමල දෙස නයනා විශ්මයාණුකූල බැල්මක් යොමාගෙන සිටියාය.
‘එරන්දිට රිදෙනවද දන්නෙත් නෑ?’ ඈ තමාගෙන්ම විචාලාය.
‘එහෙම වෙන්නත් බෑ’ ඈ සිටින්නෙ සතුටින් බව පැහැදිලි හෙයින් ඈ ඒ විකල්පය ඉවත ලූවාය.
“තන් දෙක අත් දෙකෙන්ම මිරිකන්න” මද වෙලාවකට පසුව දෙතන සමබාහනය නිසා එවන් දෙයක් සිදුවනු ඇතැයි සැක කල නයනා සැමියාට කිව්වාය. ජගත් බිරිඳට අවනත විය. දෙතන දෑතින්ම පොඩිවී මිරිකී ගියද යලි එවන් දෙයක් සිදුවන ලකුණක් නැත. සොයුරා අතින් උපරිමයට පියයුරු සම්භානය ලදද තවදුරටත් භගමණිය ලද පහස නොවූයෙන් ඇගේ සුරතාන්ත පෙළ ඇණහිට තිබිණ. එනමුදු කෙඳිරිලි නම් අඩුවක් නැතිවම නැගින. ක්රමයෙන් එරන්දි සහමුලින්ම උඩුබැලි අතට හැරවී, ජගත් ඈ මතට ගොඩවි දෙතන තල තලා උරන්නට විය. නගා අයියන්ඩියගෙ හිස දෑතින්ම ගෙන හිසකේ මිරිකන්නට වු අතර ඉබේම ඇගෙ දෙපා ඔහුගෙ දෙපා වටා එති වැලඳ ගත්තේය. සජීවි දසුන නරඹමින් සිටි නයනා, දෙතන් උරන හඬින් හා නැගෙන කෙඳිරිලි හඩින් තව තවත් කාමශක්ත වූවාය. ජගත් ගෙ සිරුර පහලට ඇදි තිබුණ හෙයින් සොයුරු-සොයුරි දෙපලගේ ලිංගේන්ද්රියන් තව දුරටත් ඇතිල්ලෙන්නට කිසිවක් නොවුනේය. එනමුදු ජගත්ගේ ශිෂ්ණය නම් යෝධයෙකුගේ මුගුරක් සේ හැඩිදැඩිව ඇඳට තදවී ඉක්මණින්ම යෝනියක් තුලට බැස ගැනීමේ නොඉවසිල්ලෙන් ගැහි ගැහී තිබුනේය.
සියල්ල නරඹන විධායිකාවගේ යෝනිය ක්රමයෙන් දිය වෙන්නට පටන් ගත්තේය. කිසිම පුරුෂ පහසකින් තොරව මින් පෙර කිසිදා නොලද පූර්ව රති උත්තේජනයක් ඇගේ සිරුර පුරා පැතිරී ගියේය. එරන්දි, සොයුරාගෙ සිරුරට බාගෙට යටවී, කැපුණ පණුවෙක් මෙන් දඟලමින්, කෙදිරිලි පිට කෙඳිරිලි නැගුවාය. බොහෝ වෙලාවක් තිස්සේ කොතෙක් දෙතන සම්බාහනය කලද දෙදෙනාටම ඇතිවන බවක් පෙනෙන්නට නැත. මෙය ජගත් හා නයනා ගේ සුපුරුදු රමණයක් වූවානම් මේ වන විට එය අවසන්ව දෙදෙනා නින්දටත් වැටි අවසන්ය.
අවසන ඉස්පාසුවක් නැතිව ගියේ නැරඹුම් මැදිරියේ සිටි මදකිපුණ ඇතින්නියටය. නිරායාසයෙන්ම ඇගේ මනසට ඊලඟ විධානය පහල වූවේය.
“තොල දාන්න”
එක්වරම එය ජගත් හට නෑසුනා සේය. මොහොතකට පසු ඔහුගේ ක්රියාව නැවතින. අනතුරුව හේ හිස ඔසවා පලමු වතාවට නැගණියගේ මුහුණ දෙස බැලුවේය. මෙතෙක් ඔහු තම දෙතන් හා ක්රීඩාවේ නියැලෙන අයුරු බලාසිටි ඇගේ දෙනෙත්ද පලමු වරට ඔහුගේ මුහුණ වෙත යොමුවිය. නොපෙනෙන නූලකින් ගැට ගසා ඇති අයුරින් දෙදෙනාගෙ බැල්ම අනෙකාගෙ දෑස් වෙත රැඳී තිබින. දෙදෙනා ඇස් වලින් කථා කලහ. රැහැන් ගත රවුටරයක් හා පරිගණකයක් අතර දත්ත පොදි ගලා යන අයුරින් ඒ අදිසි නූල දිගේ හැඟුම් පොදි පොදි දෙපසට හුවමාරු විය. අයියාගෙ කෙස්ස මිරිකාගත් නැගණිය ඔහුව ඉහලට ඇද්දද, එහි බලපෑමක් නොමැතිවම ඔහු ඉහලට ඇදීගියේය. ඇගෙ හිසට ඉහලින් ඔහුගේ හිස මොහොතක් නතරව එකිනෙකා දෙස මදවෙලාවක් බලසිටියෝය. අනතුරුව කාන්දම් දෙකක් එකිනෙක ඇදී යන අයුරින් මුහුණ දෙක එකිනෙකා වෙත ඇදින. නැගෙණියගේ හිස එසවෙද්දි සොයුරාගේ හිස ඒ මතට පතිත විය. නොයිවසිලිමත් දෙතොල් එකිනෙක වෙලී යද්දී යලි ඔලුගෙඩි දෙකම පහත්විය.
තොල් උරන හඬ සවන් පුරා රැව් දෙද්දී අසම්මත හාදු වැල දෙස බලා සිටින නයනාගේ දෙතොල්ද ඉබේ උල්වී ගියේ නොපෙනෙන භූතයෙකු ඇගෙ තොල් උරණ පරිද්දෙනි. ඇගේ යෝනිය පුරා සිහින් විදුලි ධාරා ඇදියන්නාක්මෙන් දැනුනෙන් ඈ ගැස්සි ගියාය. අසම්මත රමණය ඇරෙඹන්නට පෙරම ඇයට බලාසිටීමෙන්ම පමණක් සුරතාන්තයක් ඇතිවන අයුරකි.
අයියාගේ මල්ලියා, නංගියාගේ නංගියා මත හෙවී, පහලට නැමී තට්ටම් අතරින් පහලට ඇදි තෙරපෙන බව සුන්දර අදර චූෂණයේ වෙලීහුන් ප්රේමාන්විත යුවලට හැඟීමක් නොවුනේය. මුලු ලොවම අමතක වන ලෙස දෙදෙනා සොයුරු ප්රේමය, වල්ලභ ප්රේමය හා සල්ලාල ප්රේමය යන තුනම එකිනෙක සංකලනයවූ අපූර්ව බන්ධනයකින් වෙලී සිටියහ. හරිබරි ගැසෙමින් දෙදෙනා හරි හරියට දෙතොල් උරා ගත්හ. එය හරියට කුඩා මුඛ-මුඛ රමණයක් බඳුවිය. එකිනෙකාගෙ ජිහ්ව මාරුවෙන් මාරුවට අනිකාගෙ මුව තුලට රිංගා ජිහ්ව සංසර්ගයක නියැලිණ.
ක්රමයෙන් දෙදෙනාහට සිහි එලඹෙන විට රහස් ඉන්ද්රියන් දෙපල එකිනෙක වෙලි ඇතිල්ලෙමින් සිටින බව තේරුණි. දිය කඩිත්තක හොවා ඇති කොල්ලෑවක් පරිද්දෙන් තෙත බරිත තුණුවිල මත පුරිස්කය පැද්දෙමින් තිබින. සෙමෙන් හුකන පරිද්දෙන් ජගත් නැගණියගේ රහස් තොල් අතර රහස් ඇඟිල්ල ඇතිල්ලුවේය.
වෙනම ලොවක සිටි නරඹන්නිය යුවලගේ හැසිරිමේ වෙනසක් සිදුවන බව සෙමෙන් පසක් කරගත්තාය. දෙදෙනා රමණයේ යෙදෙත්ද සැකයෙන් ඈ ඇඳ මත හිඳගෙන යුවලගෙ පලල්ව ඇති දෙපා අතරින් නැමී බැලුවාය. තවම ඒවා එක්වී නොතිබූයෙන් එකිනෙකාහට තව ටිකක් වෙලා බාහිර රමණයේ යෙදෙන්නට ඉඩහැරියාය. ගලා හැලෙන සෙවල ධාරාවෙන් ඇඳ ඇතිරිල්ල විනාශ වි යනු ඈ හට නොපෙනුනේය.
“ඇතුලෙ ගහන්න” වචනයෙන් පමණක් නොනැවතුන නයනා දිග ඇදී සැමියාගේ මස් ගොබය අතින් ගෙන නැගණියගෙ සෙවල තොල්පට අතරට යොමු කලාය. ” නංගිට හුකන්න දැං”
මෙතෙක් වෙනම ලොවක සිටි යුවල යලි පොලවට පාත් විය. ඒ සමගම අයියාගෙ උකුලද සෙමෙන් පාත් විය. නංගිගේ රහස් ආවාටය පලාගෙන ඔහුගේ යකුල එතුලට කිඳා බහින්නට විය. සොයුරාගේ ආයුධය තම සැමියාට වඩා වටප්රමාණයෙන් වැඩි බව තම යෝනි මග පැලෙන්නමෙන් ඇදෙන අයුරින් ඈ පසක් කරගත්තාය. සෙමෙන් සෙමෙන් සීරුවට සිරුර තුලට කාවැදුන එය සහමුලින්ම ප්රවිශ්ඨ වීමට වරුවක් පමණ ගතවෙන ලෙසක් නැගණියට දැනුනි. එය දිගින්ද සැමියාට ඉහලින් ඇතිබව එරන්දි හට පැහැදිලි විය. සම්පත්ට වඩා අඟල් දෙකක් පමණ දිගුවූ හෙයින් ඈ හට වෙනස පැහැදිලිව දැණින. සෙවල කන්දරාව නිසා යෝධ මල්ලියා අපහසුවකින් තොරව කෙසඟ නංගියා තුලට ඇදී ගියේය. අඩියටිය අඩියටම බා අවසන් කල ජගත් යලි එය ඉහලට අදිද්දී යලිත් වරුවක් පමණ ගතවන බවක් අසරණ නැගණිය හට හැඟුනේය. සෙමෙන් සෙමෙන් ඉහලට ඇදුන මල්ලියාගෙ යෝධ හිස පමණක් යාංතමින් නංගියා තුල සිරවි නතරවිය. පෙර ලෙසම සෙමෙන් යලි ඇතුලට කා වැදුන එය ඉබි ගමනින් ඉහල පහල යන්නට විය.
කලින් නම් නැගණිය පෙරලගෙන ඇතුලට දමා හුකාගෙන හුකාගෙන යාමේ අතිශය අශාවකින් ජගත් පෙලුණද, ප්රේමණිය හාදු පෙළ සියල්ල උඩුයටිකුරු කර ඇත. ඔහුගේ හදිස්සිය සහමුලින්ම සමනය වී ගොසිනි. නැගණිය හා අතිශය ප්රේමණිය රමණයක් අත්විඳින්නට ඔහුගේ මනස සැදී පැහැදි තිබිණ. සම්පත්වත් කිසිදා නොකල මන්දඝාමී වේගයකින් සොයුරා රමණයෙහි යෙදෙනු අත්විඳි එරන්දි සහමුලින්ම සංතෘප්තියට පත්වූවාය. ඈ තුල දිවෙන තෙවන රහසඟ අන් දෙකටම වඩා මනෝහර වුයෙන්, සුරම්යය වූයෙන් ඈ අති සුන්දර ලෝකයක අතරමං වූවාය. ඈ තවත් ප්රේමණිය හාදුවකින් ඒ බව සොයුරාට දැනුම් දුන්නාය. එය නිසගයෙන්ම වටහාගත් සොයුරා නැගණියව තුරුලුකොටගෙන ප්රති චුම්බනය කලේය.
ඉවසිල්ල පහව යමින් සිටියේ නරඹමින් සිටි සේවාසපයන්නා හටය. සුන්දර දර්ශන පෙලින් මන්මත්ව සිරුර රති ගින්නෙන් බුර බුරා ඇවිලෙමින් තිබුණද ඈ වාවා ගත්තාය. ඉවසිල්ලෙන් ක්රියාවලිය ඇදීයන්නට ඉඩ දි ඈ ඊලඟ නියමිත මොහොත එලැඹෙනතෙක් බලා සිටියාය. තම තුණුවිල නම් එ වනවිට කුඩා දියවලක් බඳුවුවද ඈ කිසිම ලෙසකින් ස්වයං වින්දනයකට උත්සහ නොදැරුවාය. ඇයට එය නුහුරු විය. ඊට කිසිදිනෙක කැමැත්තක් නොදැක්වූවාය.
ගොළුබෙලි රමණය දිගින් දිගටම ඇදී ගියේය. එය කුසීත සේ පෙනුණද එකිනෙක පිරිමැදෙන සොයුරු රහසඟ යුවල මත මෝදුවන මනරම් රංජනය සිරුරු පුරා දිවගොස් සුසුම් හා කෙඳිරිලි නංවන රසාධික වින්දයක් සපයමින් අසම්මත යුවල තවතවත් ප්රේමයෙන් බැඳදැම්මේය. එකිනෙකා මත හාදු වැසි ඇද හැලෙද්දී, මුසපත් යුවල දෙපට කඹයක් සේ ඇලී වෙලී පැටලී සදහටම එක සිරුරක් බවට පත්වෙන්නට දඟ දැමූහ. මනහර ලාලිත රමණය සොයුරු-සොයුරි දෙපල මනසින් එකෙකු බවට පත් කලේය. එකිනෙකා සනසා ගැනීමක් නොව එකෙකු සේ දෙදෙනා සැනසුනහ. වදනින් හෝ ඉඟියෙන් එකෙකුට අනිකා හට කිසිවක් පවසන්නට හෝ ඉල්ලන්නට තවත් ඇවසි නොවුනේය. රමණ යන්ත්රයේ ස්ත්රී පුරුෂ කොටස් එකාබද්ධව රස උත්පාදනය කලේය. තීව්ර රති වින්දනයන් සිරුරු පුරා විහිදි විහිදීගියේය. උපදින රසම යන්ත්රයට වේගවත්වන්නට ඉන්ධනද වූයේය; සෞම්යයව දුවන්නට ලිහිසි තෙල්ද වූයේය.
යලිත් එරන්දිගේ වක්කඩ කැඩින. යෝනිය අරා හිරකරගෙන සිටි මහත පුරුෂාංගය වටා ඉතිරිමින් ගලා හැලුන දියදහර ඇඳමතට වැක්කෙරෙනු තුන්වැන්නිය බලාහුන්නාය. තවමත් ඒ ගැන ජගත්හට නම් කිසිම හැඟීමක් නොතිබිණ. මල්ලියා එළියට ඇදි ඇදී යලි යලි නංගියා තුලට දිය උතුරුවමින් කිඳා බැස්සේය. සියලු මස්පිඩු ගැහෙමින් රසාස්වාදය ලබන ලලනාව සන්සුන් කරන්නදෝ පුරුෂ ආලිංගනය තවතවත් දැඩිවිය.
ක්රමයෙන් රමණ වේගය උත්සන්න වෙන්නට පටන් ගති. එයද බොහෝ සෙමෙන් සිදුවිය. චක්රයක් මෙන් වරින් වර පිටාර ගැලීමද සිදුවිය. දෙදෙනාගේ ආලිංගනය තවත් උඝ්රවිය, තවත් සැඩපරුෂ විය, තවත් ඝෝෂාකාරි විය. සෑහෙන වේලාවකට පසුව කාමුක සහෝදර යුවල අතිධාවනකාරි රමණයකට අවතීර්ණ වූහ
“හුත්ත පැලෙන්න ගහන්න” තරහකට වුවත් අවශිෂ්ඨ වදන් යොදා නොගෙන බොහෝ පරෙස්සමෙන් වචන පාවිච්චි කරන නයනා ගෙ මුවින් නිරායාසයෙන්ම අද කුණුහරුප පිටවිණ. “හුකන්න නංගිට හිට ගන්න බැරි වෙන්නම”
තවත් විධාන අවැසි නොවුණ යුවල ඒවන විටද වියරුවෙන් මෙන් රමණයේ නියැලීවුන්හ. නයනාගේ වදනින් තවත් ඇවිලුණි ලෙසකින් ජගත් තරයේ නැගණිය හට පහර පිට පහර එල්ල කලේය. වෙනදා රති වදන් නගන්නෙ එරන්දි වුවද අද කිසිවක් නොනැගෙන ගානය. සොයුරා හා දොතොල් පූට්ටුවී සිටි නිසා ඇයට වදන් නිකුත් කල නොහැකි වූයේද? නැත, ඇයට හෝ ඔහුට කිසිවක් වදනින් පවසන්නට තවත් උවමනා නොවීය. දෙදෙනා ගේ මනසේ නැගුණ ප්රේමණීය හෝ කාමුක වදන් අනිකාට ඇසින.
“මැරුණත් පයිය එළියට ගන්නෙපා දෙයියෝ. හම යන්නම හුකන්න” උන්මාදයෙන් හුකන යුවලට බාහිරින් ඇසින.
එරන්දි වතුරෙන් ගොඩදැමු මාලුවෙක් සේ ගැහුණාය, දැඟලුවාය. මෙතෙක් දෙදෙනා බැඳී සිටි දැඩි ග්රහණය ක්රමයෙන් බුරුල් විය. ජගත් ඉහලට එසවී නංගිට හුකන්නට වූවේය. ඇගෙ කකුල් අතට ගත් හේ හෙන ගසන්නාක් සේ අසරන සිහින් හුත්තට යොධ පයියෙන් දමා ඇන්නේය. එරන්දි විලාප පිට විලාප දුන්නාය. ජගත් වරින් වර දැඩි සේ සුරතාන්තයට ආසන්න වුවද, නිරායාසයෙන්ම වාගේ ඔහුට එවා පාලනය කරගත හැකි විය. පෙම්වත් නැගණිය ඉල්ලන තෙක්ම ඕනෑතරම් රමණාන්තය පමා කරලන්නට ඔහුගේ ගතද සිතද සැදී පැහැදී තිබුණ.
නැගණියගේ කකුල් කරට ගත් අයියණ්ඩිය, ඇඳද දෙදරා කඩා හැලෙන වේගයෙන් පහර පිට පහර ගැසුවේය. නිමා නොවන රමණයේ සිදුවීම් සියල්ල බලාසිටින නයනාගේ සිරුර ලැව්ගින්නක් සේ ගිණිගෙන දැවින. දෑතින් වටකුරු තන් යුවල මිරිකා හරිමින් ජගත් උකුල ලෙලෙව්වේය. සොයුරාගේ නෙතට ලක්නොවුනු කිඹි කඳුලු දෝරේ ගලා ඇඳමත විලක් තැනුවේය.
යලි ඉරියව් මදක් මාරුකල ජගත් තම දෙපා නමා ඒ මත සෘජුව හිඳගෙන අසරණියගේ දෙපා පලල් කොට අල්ලාගෙන ඉදිරියට හා පසුපසට පුක නෙරවමින් හිර සිදුරට බතල පොල්ල ඇන ඇන ඇද්දේය. ඔහුගේ වල්ල තෙතබරිත සීතල මෙට්ටය මත පත බෑවී තෙමුණේය. ඒද ඔහුට පහල සිදුවන්නෙ කුමක්දැයි වගක් නොවුනේය. පලමු වතාවට ඔහුගේ නෙත්, ඇමිනිණු තහනම් ඉඳුරන් වෙත යොමුවිය.
“අම්මාආආආ……හ්හ්හ්හ්” තවත් දිය මලක් ඇරුණද යෝධ මස් වැදැල්ලෙන් අවහිර වූයෙන් දියකඳ ගොජ දමමින් දෙපසින් වැගිරෙන්නට විය. ඒ දුටු ජගත් සිදුවන්නේ කුමක්දැයි හොඳහැටි දැනගැනීම පිනිස තඩි මල්ලියාව, මිරිකෙන සිදුරෙන් පිටතට ඇද්දේය.
“අම්මටහුඩු…” එකවර ඉහල නැග්ග දිය දහර ඔහුගේ මුහුණද තෙමාගෙන විහිදුනේය. ඔහුගේ වදන් නිම කරනවාත් සමග තවත් දියපහරක් කට පුරා ඇදී ගියේය. අනතුරුව තවෙකක් ඉහල නැග ඔහුට කිසිම ආපදාවක් නොකොට මගදීම කඩා හැලින. අනතුරුව වේගය අඩාලවූ දිය ගුලි කීපයක් යෝනිය අගින් මදක් ඉහලට නැග පහලට හැලිණ.
“ඇත්තට මෙහෙම වෙනවද?” කිසිවෙකුට රහසේ කලාතුරෙකින් නිල් සිනමා පට කැබලි බලන අතරතුර ඔහු වරක් දෙකක් එවන් දේ දැක තිබුණද ඒවා සැබෑ සිදුවීම් නොව උවමනාවෙන් සිදුකල මුත්රා කිරීම් වැනි සිනමා ප්රයෝගයැයි හේ සිතා සිටියේය.
එරන්දි හිස සැලුවාය.
“හුජ්ජද?”
නැගණිය හිසසලා එසේනොවන බව පලකලාය.
“මාත් උන්නෙ හුජ්ජ කියලා හිතාන” පසෙක හුන් නයනා මැදිවූවාය.
“නෑ අක්කේ. ඔයාටත් යවමුකො අපි”
“පස්සෙ බැරියැ ඒවා. ඔය දෙන්නා දැන් හුකලා ඉන්නකො”
එසැනින් ජගත් යලි උල්පත සිඳුන පුංචි ලිඳට ජම්බාරය එබුවේය. අනතුරුව හේ නැගණියට හුක හුකා දිය මල කිහිපවරක් අශාවෙන් නැරඹුවේය.
එරන්දි නයනාගේ යෝනිය දෙසට අත සෙමෙන් යොමුකොට ඇඟිලි තුඩු තොල්පෙති මත ගෙන ගියාය. රහසඟක් ඔබන ඇසිල්ලේම පහවන්නට තරම් වියරුවී සිටි අසරණ රස හිල හැකිලි හිමිකාරියව වෙව්ලුවා හැරියේය. නැගණියගේ අරමුණ පැහැදිලිවු ජගත් තම අතකින් බිරිඳගේ කිරිබර තනයක් මිරිකන්නට වූවේය. තමන්ට අවස්ථාව සැලසු ස්ත්රීයට කෘතගුණ සලකනු වස් සහෝදර-සහෝදරී දෙපල මොහොතකින් ඇයව රමණයට එකතු කරගත්තෝය. ස්ත්රියකගේ පහස කිසිදා නොලත් නයනා එහි සුන්දරත්වයට නතුවූවාය. කාමුක අයියා හා නංගී, නෑණාව රසපහසින් තව තවත් උමතු කොට දැම්මෝය.
වැඩි වෙලා යාමට මත්තෙන් සැමියාගේ නැගණිය මත දිගාවි ඇගෙ පහස විඳින අතර පසු පසින් සැමියාගේ සුපුරුදු රස විඳින නයනා කෙඳිරිලි නගන අයුරු පෙනෙන්නට විය.
“උඋඋඋව්ව්ව්ව්” අසුරු සැනෙන් රක්තතප්තව සිටි ස්ත්රිය සුපුරුදු ලෙසට ලාවා පිට කලාය. එනමුත් නොනැවතුන සැමියාගෙ පයි පහර යලි ඇගේ යෝනිය උද්දාමයට පත් කරමින් සිටින අයුරු ඈ අත්වින්දාය. දැඩි ප්රහාරය තවත් ලාවා වටයටකට අත වැනීය. දෙවන වටයෙන් පසුව තමාව දෙවරක් බඩකල සොඳුරු ඉන්ද්රිය ප්රකෝපවු අයුරින් දැඩි පහර එල්ල කරන්නට වූයේන් නයනා මදක් බිය වූවාය. වෙනදානම් මෙවන් ප්රහාරයක් යනු ඉක්මණින්ම ශුක්ර පහවීමක් බව පලපුරුදු දේ වූයෙන් සැමියා ඈ තුල කැරි යවා ඇගේ අරමුණ කඩාකප්පල් කරනු ඇතැයි සිතුවාය. ඇයට උවමනා වි තිබුනේ සැමියා නැගණිය තුල ශුක්ර යවා ඇයව බඩකරනු දැකීමයි. දරුවන් මෙතරම් පමාවන්නේ සම්පත්ගේ නොහැකියාවයැයි ඈ දැඩිසේ විශ්වාස කලාය. එමෙන්ම එය සම්පත් හට ඉගැන්විය හැකි හොඳම පාඩම යැයි ඈ සිතුවාය.
“මට ඇති” ඈ රමණය නවතා වහා පසෙකට වූවාය. “නංගිට හුකන්න ආයේ”
මොහොතකින් ඇගේ ඇස් පනාපිට තහනම් රමණය යලි ඇරඹින. වියරුවෙන් මෙන් අයියා-නගෝ හිකුවෝය. නොසිඳෙන උල්පත් යලි යලිත් පෑදෙමින් බිලිඳු මුත්රාවලින් මිස වෙන කිසිවකින් කිසිදා නොතෙමුණ මෙට්ටය තෙත බරිත විය.
“නයනා” හදිසියේ ජගත් බිරිඳ ඇමතීය. “කොපුවක් දෙන්න”
ඔහුගේ සුරතාන්තය සඳහා නැගණිය නිහඬවම ඇරයුම් කර තිබුනෙන්, ඇයව ගැබ්බර නොකිරීමට ඔවුනගේ සුපුරුදු උපත් පාලන ක්රමය අනුගමනය කිරීමට ඔහු උත්සහ දැරීය. නිතර එක් නොවන හෙයින්ද, පෙති ගැනීමෙන් අතුරු ආබාධ ඇතිවීමට ඉඩ ඇතැයි සිතන හෙයින්ද අඹුසැමි යුවල පාවිච්චි කලේ කොපුය. ගැබ් ගැනීමේ අරමුණින් බොහෝවිට එකතුවූ හෙයින්ද කොපු පවා පාවිච්චි කලේ ඉතා සීමිත කාල සීමාවලය. ගැබ්ගෙන සිටි කාලයේ හා දරු උපත් සිදුවී පලමු තෙමස තුල ඔවුනට එවා කෙසේවත් උවමනා නොවීය. දෙවන දරුවා තවම වසරක් පමණ වන බැවින් මේ දිනවල ඔවුන් ප්රවේසම් වූහ.
හිස වනා උවමනා නැතිබව පැවසූ නයනා ඇතුලෙම යවන මෙන් ඔහුට ඇස් වලින් හා හිසෙන් ඉඟිකලාය. ජගත් ඈ හට රවා ඇසෙන් බඩ පෙන්වූවාය. යලිත් කමක් නෑ යන්න බිරිඳගේ ඉඟිය විය.
අවුල්වූ ජගත් අසරණව එරන්දි දෙස බැලුවේය. ඔහුව අස්වසාලමින් ආදරණීය නැගණියද එයම ඉඟිකලාය. වහ වහා යලි රමණයට බට සොහොයුරා මෙතෙක් තම ශුක්ර නාල දැඩි පීඩනයට පත් කරමින් පිටවන්නට මානබලා සිටින ධාතු දහරාව මුදවා හැර සැනසෙන්නට උත්සුක විය. එය නයනා මෙතෙක් සැමියාගෙන් දුටු උග්රම රමණය විය. ගොර අදිමින් හේ කිසිම පසුබෑමකින් තොරව ඈ ඉදිරියේ නංගිට වැරෙන් හිකුවේය. අසරණ ඇඳ හඩගාමින් අවලාද නැගුවේය. වියරු පහරින් සලිත වූ පටු විවරය තුලින් තවත් වරක් දිය වාන් දමන්නට විය.
“අම්මාආආඅ…..හ්හ්හ්හ්” යෝධ පයිය නංගිගේ කිම්බ තුලට වැරෙන් රූටා යැවූ උන්මත්තකයා තම සොරොව්වද ඇරෙන්නට ඉඩහලේය. කිහිප වරක් පුක මදක් ඔසවමින් යලි තහනම් පොල්ල ඇතුලට ගැසු හේ යලි යලි උකු කැරි දහර සොයුරියගේ හුතුපල්ලට විද දැම්මේය. දින කීපයක එකතුවක් හෙයින්ද, මන්දගාමින් රමණය නිසාද, මනාව ගොඩ ගැසුන ශුක්ර කන්දරාව අසම්මත කුහරය පුරවා හැරියේය.
අවසන් බිඳුවත් සොහොයුරිය තුලට මුක්ත කල අවයවය තව කිහිපවිටක් ගැහී ගැහී පිම්බී පිම්බි හැකිලුනේය. සියල්ල අවසන් වන විට ජගත් තුල කිසියම් වරදකාරි හැඟීමක් මතුවිය. ඔහුට නැගණියගේ මුහුණ බලන්නට තවත් අපහසු වූයෙන් අඩවන් නෙතින් පසෙක බලාගෙන ඔහු සෙමෙන් ඉවත් වන්නට තැනුවේය. තම හිසවටා හා බඳ වටා සුමුඳු දෑතක් එතී යනු ඔහුට දැණින. තම කලවයක් වටා එබඳුම පයක් එතුනේය. ඒ සමගම ඔහුගේ හිස පහලට ඇදගත් අත හිමිකාරියගේ දෙතොල් ඔහුගේ දෙතොල් හා යාවී අති සුන්දර පණිවිඩයක් දුන්නේය. සොයුරු ප්රේමයේත්, වල්ලභ ප්රේමයේත් සංකලනයක්ව ගත සිත සංතර්පණය කල හාදුව සෙමෙන් දික්වෙද්දී ඔහුගේ මනස යලි නිරවුල් විය. ඒ සමගම තමා තුලද ඒ ප්රේමය යලි නැග ආයෙන් ඒකපාර්ශ්විකව ඇරඹුණු හාදුව දෙපසට සමබරවව නව යුවලගේ නව බන්ධනය තහවුරු කරලන්නට විය. තමා හිකුවේ තම නැගණියට බව ඔහුට මතක් විය. ඒ සමගම මදකට යටපත්ව පැවති සල්ලාල ප්රේමයද ක්රමයෙන් නැග එන්නට විය. එයද ඒක පාර්ශ්වික නොවන බව මොහොතකින් ඔහුට වැටහින.
ගත සිත සෙමෙන් පුබුදු වෙද්දී තව වටයක් යෑම එතරම් අරුමයක් නොවන බව ජගත් හට පැහැදිලි විය. තවෙකෙකු තමං අසල සිටින බව දෙදෙනාටම අමතක විය. අයියා-නගෝ දෙදෙනා ගේ ආලිංගනය ප්රේමාන්විතවද, රගාන්විතවද වැඩි දියුණිවෙමින් තවමත් හරිහැටි සංතෘප්ත නොවුණු නරඹන්නියහට නැවුම් රසාස්වාදයක් ගෙනෙන දසුන් තැනුවේය.
“තව හුකමුද අයියේ?” නගා අයියාගේ කණට කෙඳිරීය.
“හා” සියලු ආකාරයේ ප්රේමයන් කැටිවුණ හඬක් නැගිණ. “එළිවෙනකම් හුකමු හොඳේ නංගි?”
එවදන් යන්තමින් කණවැකුණු නයනා අස්වසුනාය. මෙහෙයුමේ ඊලඟ අදියර ක්රියාත්මක කිරීමට ඉතිරිව ඇත. එනම් සම්පත් හට මෙය දැක ගන්නට ඉඩ හැරීමයි. පලමු රමණයේදිම එසේ සිදුකරන්නට ඈ හට ඉඩකඩ තිබුණත් ඈ උවමනාවෙන්ම සැමියා හට පලමු වතාවට පහවෙනතුරු පමාකලාය. ඒ හදිසියේවත් සම්පත් කලබලකොට තම සැමියාට නෑණාව ගැබ්බර කිරීමට ඉඩක් නොලැබේයැයි බිය නිසාය.
අසම්මත පෙම් යුවලගේ තහනම් සම්භයෝගය මොරා වැඩෙන තෙක් නයනා ඉවසිල්ලෙන් බලා සිටියාය. හෙටක් නැති ඇයුරින් අයියා-නගෝ දෙපල පූර්ව රති ක්රීඩාවේ යෙදෙන්නට වූ කල කරල පැසී ඇතිබව වටහාගත් නයනා ඊලඟ පියවරට ලෑස්ති වූවාය.
“දැං වෙලාව හොඳයි සම්පත්ට පේන්න අරින්න” සිහියක් පතක් නැතුව සුන්දර රමණයකට අවතීර්ණ වීමට පාර තනන යුවල දෙස බලමින් ඈ තම රාත්රී ඇඳුමට විසිකල පැත්තට අත පෙව්වාය.
“හා අක්කෙ” බොස බොස ගා තම තනක් උරන සොයුරාගෙ හිස දෙයට යොමුව තිබු දෑස නෑණා වෙතට මොහොතකට යොමු විය. “අක්කට කොහොම ස්තුති කරන්නද මංදා මේවට?”
“වැඩිය හිතන්න එපා නංගි” අස්වැසුමක් නොව ලොකු බරක් අසම්මත යුවලගේ මනසට දමමින් ගෘහණියගේ වදන් සවනත වැකින. “එක දවසකට විතරනේ”
අයියා-නගෝ එකිනෙකාගෙ මුහුණ ප්රශ්ණාකාරිව බැලූහ. අනතුරුව නයනා යලි රාත්රී ඇඳුම ඇඟලාගෙන දොර දෙසට ඇදෙනු ඔවුන් මොහොතක් බලා සිටියහ.
“ආයේ නැද්ද නංගි එතකොට” පිටව යන කාන්තාවට නෑසෙන සේ ජගත් තම සිරුරට යටව හුන් කෙල්ලගෙන් විමසීය.
“පිස්සුද අයියේ?” නැගණියගේ ස්ථාවර කටහඬින් ඔහු අස්වැසුනේය. “නැතුව කොහොමද?”
“අක්ක කොක්කක් වෙයිද?”
“කෙක්කක් දාල ඇදලා ගම්මු එයාවත්”
“අද කවදාවත් නැති තරම් ඇවිස්සිලා හිටියේ එයා”
“එයාද? ඔයාද?”
“අම්මට හුඩු”
“අම්මට නෙමෙයි හලෝ, නංගිට”
“මරු ඕයි මේක”
“එක දවසකට විතරනෙ”
“බලාගමුකෝ…”
“මොනවද?”
“මේවා”
“ලැජ්ජ නැද්ද හලෝ ගැණි ඉස්සරහම නංගිට හුකන්න?”
“තිබ්බා! තිබ්බා!!, ගෑණිම ඒක නැති කලා” ජගත් සලෙලු ලෙසින් පැවසීය. “දැං නංගිගේ මිනිහා ඉස්සරහත් නංගිට හුකන්න යන්නෙ”
“අම්මට හුඩු”
“අම්මට නෙමෙයි හලෝ” ජගත් පෙම්වත් කතුන් දෙදෙනාගේ වදන් පුනරාවර්ථනය කලේය. “නංගිට”
***********
සම්පත්හට කාමරයේ සිදුවන දේවල් දැක ගන්නට සලස්වන්නෙ කෙසේදැයි සිතමින් කාමරයේ දොරෙන් එළියට ආ නයනා එකවර ගල්ගැසී නතරවූවාය. දොර අසල අමු නිරුවතින් ඈ සොයායන්නට ගිය කෙනා සිටියේය. ඒද තනිවම නොවේ, ඔහුගේ නැගණියද ඔහු සේම නිරුවතින් ඔහුගේ උකුලට පසු පස හේත්තු කරගෙන උන්නාය. දොර රෙද්දට එහායින් ඔවුන් දෙදෙනා එකාපසුපස සිටි අයුරින් ඔවුන් කාමරය ඇතුල හොරෙන් නරඹමින් සිටිය බව නයනාහට පසක් විය.
මදක්නැමි බිත්තියට අතක් තබා හේත්තුවී සිටි රුචිරාහට සොයුරා පසුපසින් සෙමෙන් හුකමින් සිටින බව තවදුරටත් වටහා ගත් ඈගේ අත කට අසලට ඉබේම ඇදුනේය.
“ඔඔඔ….” අනපේක්ෂිත හමුව මදක් ඇයව කලබලයට පත්කර තිබිණ. “ඔ… ඔයාලා කොයි වෙලාවෙද මෙතන්ට ආවේ?”
“අපි මුල ඉඳලම මෙතන”
“මුල ඉඳලම කිව්වෙ?”
“එරන්දි ඇතුලට ගිය ගමන්ම අපි මෙතනට ආවා”
“ඔයාලා කොහොමද දන්නෙ?”
“අපිට ඇහුණා අක්කා නැගිටලා යනවා කාමරෙන්” සත්යය දැන්ම දැනගතයුතු නැති හෙයින් රුචිරා එයට පිලිතුරු සැපයූවාය. “අපි කල්පනාවෙන් නෙ ඉන්නෙ”
“පුදුම හොරු දෙන්නෙක්නේ”
“ඔයා ඉතිං පොලිස් නේ” සම්පත් පැවසීය.
“මං…?”
“ඔව්. ගියපාර ආපු වෙලේ ඉඳන් රහස් පොලිසිය වගේනෙ හිටියේ”
“එරන්දිගෙ ඇස් වහලා දෙන්නා ගේම ගෙනියන්න නේද බැලුවෙ?” නයනා ජයග්රාහි විලසින් පැවසුවාය. “දැං ඔය මොනවද කරන්නේ දෙන්නා?”
“කාමරේ ඇතුලෙ කරන එවාම තමයි අක්කා” රුචිරා ඇද පැද කිව්වාය.
“අයියා නංගිට හුකනවා” සම්පත් අමුවෙන්ම කියා දැම්මේය.
නයනා දොර රෙද්ද මදක් මෑත්කර ඇතුල බැලුවාය. නැගණිය ඇඳේ වැතිර හුන් සැමියාගේ පොල්ල අතින් ගෙන පොල්ලෙලි ගැසිම පිනිස හිලට තබාගන්නට යන බව ඈ දුටු පලමු දසුන විය. එරන්දි මස් තඩියා, හුතු තොල් අතර තබා මදක් හොලවා සෙමෙන් ඇතුලට ගිලෙන්නට සැලැස්සුවාය. අනතුරුව හරියට රිදේවියැයි බියෙන් මෙන් බොහෝ සෙමෙන් ඈ පාත් වෙන්නට විය. ඔවුන් දෙසට වැටෙන ආලෝකයෙන් සිදුවන දේ කදිමට පිටතට දිස්විය. තහනම් විවරයෙන් ගලා හැලන සෙවල දහරාවෙන් තෙමී දිලිසෙන යගදාව කෙමෙන් කෙමෙන් අතුරුදහන් විය.
සම්පත් හා නැගණිය මදක් පසෙකට වූහ. නයනා දොර රෙද්ද ඉහලින් මදක් ඇද, රෙද්ද මෑත් නොකරම පහසුවෙන් ඇතුල බැලිය හැකි අයුරින් සැකසුවාය.
“ඔයාලට ඉරිසියාද ඉතින්?”
“අයියා නම් මං දන්නෙ නෑ. මට නම් ඉරිසියයි” නයනා සතුටුකරනු වස් රුචිරා පැවසුවාය.
“අර මොකෝ ඔයා ඉරිසියා වෙන්නෙ, ඔයාට අයියා හුකන්නෙ”
“මට එක්කෙනානෙ. අක්කට දැං දෙන්නෙක්ම ඉන්නවා. අනික ජගත් අයියගෙ එක පට්ට ලොකුයි අපෙ අයියට වඩා”
“ලොකුයි?” කිසිදා සැමියාගෙ ලිඟුව හැර වෙනත් ලිඟුවක් නොදුටු නයනා තරමක් විමතියට පත් වූවාය. ඒ සමගම නොහිතූ විලසකින්ද තම අරමුණට වැඩිමනත් කරුණු එකතුවෙන්නට වූයෙන් ඈ වඩ වඩා සතුටුවෙන්නට වූවාය. “එහෙනම් සම්පත් මල්ලිටත් ඉරිසියා ඇති?”
“තුන් දෙනාම එකට ඉන්නකොට ජෙල නැද්ද නයනා අක්කා”
“හොඳ වැඩේ හොර වැඩ කරනවට”
“අක්කා දැන් කොහෙද යන්න ආවේ?” සම්පත් කිසිවක් නොදත්තෙකු විලසින් විචාලේය. “ඔයත් එලියෙ ඉඳන් හොරෙන් බලන්නද ආවේ?”
“නෑ..!” ආඩම්බරකාරී ස්වරයයෙන් වදන් පිටවිය. “ඔයාට පෙන්නන්න ඔයාලට පුලුවන් නම් එයාටත් පුලුවන් කියලා.”
“අහ්..” නයනා සතුටු කරවමින් සම්පත් කියෙව්වේය. “මං නං කවදාවත් හිතුවෙ නෑ එහෙම එකක් වෙයි කියලා. ඔයාගෙ කැමැත්තෙන් වෙයි කියලා කොහොමටවත් හිතුවේ නෑ”
“කැත වැඩ කරද්දි නොහිතන විදියට තමා රිටර්න් එන්නෙ”
“දැං නම් කැත වැඩ කරන්නෙ අපි නෙමෙයි, ඔයා…”
“මං?”
“ඔව් ඔයානෙ දැං හොරෙන් බලන්නේ”
“මට හොරෙන් බලන්න උවමනාවක් නෑ”
“ඔව් ඉතින් ජොඩු දෙකක්ම ඉන්නවනෙ බලන්න පුලුවන් හිතේ හැටියට දැං”
එවර නයනා හිස හරවා ඔවුන් දෙස බැලුවාය. රුචිරා තවත් ඉදිරියට නැමී බිත්තියට දෑතම තබාගෙන සිටිය අතර ඇගේ සුවිසල් පයෝධර දෑතින්ම මිරිකමින් සම්පත් රහස් අවයවය ඈ තුලට තල්ලු කරමින් සිටියේය. කාමුක දසුන ඇගේ යෝනි තොල් මතට සෙවල ගුලියක් තල්ලු කර හැරියේය.
“අම්මෝ.. රුචිරාගෙ තන්දෙකේ ලොකු”
“මේවා පෙන්නලා තමයි මෙයා පිරිමින්ව දැලේ දාගන්නේ”
“වැඩේමයි” රුචිරා අමනාපයෙන් මෙන් පැවසීය. “මං කවුරුත් දැලේ දාගන්න ගිය එකක් නෑ. ඔයාටනෙ සෙම් කෝප වුනේ එව්ව දැකලා. මට ඉන්නෙ ඔයා විතරයි. ”
“නෑ කියන්නෙ කොහොමද, අද ඔය ජගත් අයියත් එහෙනම් හොරෙන් බල බල හිටියේ”
“ජගත් බල බල හිටියා?” නයනා පුදුමයෙන් පැවසුවාය. “ඒකනම් වෙන්න බෑ”
“බොරුනම් ගිහින් එයාගෙන්ම අහලා බලන්නකො අක්කම”
“මං බලාගන්නම්කො”
යලි ඈ කාමරය තුලට නෙත් යොමු කලාය. දෑත පපුවට වාරුකරගෙන එරන්දි තම සැමියා මත තාලෙට සෙමෙන් උස් පත් වෙන හැටි දුටු ඈ එරන්දිගේ දෙතන දෙසද හොඳින් බැලුවාය. තම තරබාරු තන් යුවල අඩුම තරමින් ඇයට වඩාවත් විශාලව ඇති හෙයින් ඈ අස්වැසීමක් ලැබුවාය. කෙමෙන් පසුපසට නෙරා පැද්දෙමින් ඉහල පහල යන එරන්දිගේ දැවන්ත තට්ටම් යුවල ඇගෙ නිරීක්ෂණයට ලක්විය.
‘ඒ පුකට නම් අපිට කිට්ටු වෙන්නවත් බෑ’ තම තට්ටම්ද තරබාරුව විශාලව තිබුණද කිසිසේත්ම ඒවා සමග තරඟ කරන්නට බැරිබව වටහාගත්තද යලිත් තම තට්ටම් රුචිරාට වඩා විශාල බැවින් එයින්ද සැනසීමක් ලැබුවාය.
‘මට දෙකම හොඳ ගානට තියෙනවා’ ඈ සිත හදාගත්තාය.
ඈ වරින් වර හිස හරවමින් අයියා-නගෝ ජෝඩු දෙක රමණයෙහි නිරත වෙන අයුරු නැරඹුවාය. ඇගේ මෙහෙවර දැන් අවසන්ව ඇත. තමා තනිවී ඇති ලෙසක් හදිසියේ ඈ හට හැඟෙන්නට විය.
“මේ වැඩේ වැරදියි” එකවර සම්පත්ගෙන් පිටවුණු වදන් නිසා ඇගෙ දෙනෙත් ඔවුන් දෙසට යොමුවිය. ඔහු එය පැවසුවේ ඈ හට බව පෙනෙන්නට තිබුනේය.
“මොන වැඩේද?” ඔහු අදහස්කලේ රමණය ගැන යැයි සිතමින් නයනා ඇසුවාය.
“අපි ඔක්කොම හෙලුවෙන් ඉන්දෙද්දි ඔයා විතරක් ඇඳුම් ඇඳගෙන”
“ආ..! ඒකද?”
“එහෙනම් අපි එයාවත් නිරුවත් කරමු නේද අයියා?”
“අපෝ මට නම් බෑ”
“ඇයි ඔයා හිතුවද අපි ඔයාගෙ හෙලුව දැක්කෙ නෑ කියලා ඉස්සෙල්ලා?”
“ඔව් අයියා මතකද එකපාර ඔක්කොම ගලවලා දැම්ම උඩින් උස්සලා”
“ඔව්, ඔව්, අපි ගලවමු ආයෙත්” සොයුරියගේ විවරයෙන් ඉන්න එළියට ඇදගත් සම්පත් නයනා දෙසට ඇදුනේය. නයනා පියවරක් පසු පසට තියමින් දෑත් දෙපසින් සිරුරට තදකරගත්තාය. සම්පත්, දොර රෙද්ද අතරින් ගලා එන ආලෝක පතය ඉදිරියෙන් නැවතුනෙන් ඔහුගේ පුරුෂ ලිංගය ඈ හට කදිමට දර්ශනය විය. සැමියාගේ තරම් විශාල නොවුනත් තමාට හැඟුන තරම් එය කුඩා නොවන බව ඈ පසක් කරගත්තාය. අසරණ ස්ත්රිය පිංතූරවලින්වත් වෙනත් පුරුශලිංගයන් දැක තිබුණානම් ජගත්ගේ මෙන් අති විශාල නොවුනාට එය සාමාන්යය පමණට වඩා විශාල බව තේරුම් ගනු ඇත.
නයනාගේ පසු පසට ඇදුන සම්පත් ඇගේ ඇඳුම පහලින් අල්ලා උස්සන්නට වූවේය. දෑත් වලින් කලවා තදකරගනිමින් ඈ එය වලකාගන්නට තැනුවාය. ඉදිරියට ආ රුචිරා ඇගෙ දෑත් වලකාලමින් සොයුරාට උදව් කලාය. රුචිරා ඇගෙ දෑත් ඉදිරියට කර අල්ලාගත්තෙන් සම්පත් දෙතනෙන් ඉහලටද ගවොම ඇද්දපසු ඈහට කරකියාගන්නට කිසිවක් නොවුනේය. කිසිදු කලබලයක් කරන්නට උත්සහ නොකල ඈ වෙන දෙයක් සිදුවන්නට ඉඩ හැරියාය.
“ශඃ, අක්ක හරි හැඩයි නෙ අයියා”
“ඒකනෙ මං කිව්වෙ”
සම්පත්ගේ දෑත ඉණ වටා අතගාමින් ඇදෙනු දැනුන නයනා රති කිචියෙන් කිලිපොලා ගියද, ඈ එය වලකන්නට උත්සහ කලාය. මෙවන් දෙයක් ගැන ඈ සිතෙහි අබමල් රේණුවකවත් අදහසක් නොවීය. ඈට ලංවූ රුචිරා ඇගෙ දෙතන ලතාවට සම්භාහනය කරන්නට වූවාය.
“අනේ එපා..!” නයනා කෙඳිරුවාය.
“බලමු ඇත්තටම එපාද කියලා” පැවසූ රුචිරා එක් අතක ඇඟිලි ඇගේ යෝනි තොල් අතරින් ගෙන ගියාය.
“අනේඒඒඒ,,,,,,හ්හ්හ්”
“මේ තියෙන්නෙ ගලලා”
“ඒ මේකට නෙමෙයි” නයනා අමනාපයෙන් පැවසුවාය.
“මේකත් වැඩිවෙන එකක් නෑ”
අයිය-නගෝ දෙපලගේ ග්රහණයට අසුවූ අසරණ කත රති අතවරයට ලක්විය. දෙදෙන ඇගේ මුලු සිරුරම පාගේ පිරිමදින්නටත්, සංවේදී ස්ථාන මිරිකන්නටත් වූහ. ක්රමයෙන් ගතින් අවනත වෙන්නට පටන්ගත් ඈ අවසානයෙ සිතින්ද යන්තමින් අවනත වෙන්නට පටං ගත්තාය.
“ඌඌඌව්ව්ව්ව්ව්” පළමු වරට පියයුරු, ස්ත්රී දෙතොලක පහස ලද්දෙන් රති උද්දාමයට පත් ඈ හට මුලු සිරුරම වෙව්ලා යන සැටියක් දැනිණ. මොහොතකින්, අතකින් තරබාරු පයෝධරයක් මිරිකමින් රුචිරා අනෙක උරන්නට වූවාය. සම්පත්ගේ අතක්ද නැගණියගේ සහයට පැමිණියේය. රුචිරා අනෙක් අතින් ඇගෙ තට්ටම් මිරිකූ අතර ඇගෙ කලවා, බඩ පෙදෙස, ඉණ යනාදිය සම්පත්ගේ ඉතුරු අතින් කාමුක පිරිමැදීම් වලට ලක්විය.
කාමරය පිටත හුන් සොයුරු-සොයුරි දෙපල, කාමරය තුල සිදුවන සොයුරු-සොයුරි රති රංගන දැකබලාගන්නට හැකි වන පරිදි ගෘහණියව ස්ථානගත කලහ. කාමරය තුලින් නිකුත්වෙන රති රාවයන්ගෙන් සවන්පිරී යද්දි, ඈ නෙතින් සුන්දර රමණ දසුන් රස වින්දාය. පිටත සිදුවන්නේ කුමක්දැයි නිවැරදිවම අනුමාන කරගත් එරන්දි ඇයට පේන්නටම අයියාගේ පයිය බස්සවා ගනිමින් නොයෙකුත් හඬ හා රති වදන් ගුවනට මුසු කලාය. මෙතෙක් සම්පත් හා රුචිරා අතර සිදුවු රති ක්රියාවන්ගෙන් වෑහුණ පුසුඹ ඇගෙ නාස්පුඩු තුලින් ඇදී මනස අවුලද්දී, ස්ත්රී පුරුශ දෙපාර්ශවයෙන්ම ලද පහසින් ගත ඇවිලීයන්නට විය. ඈ තුල සැඟව හුන් සලෙලු භූතයා එළියට ඇදගන්නට කාමුක තුන්කට්ටුවගේ මෙහෙයුම සමත් වී ඇත.
“අනේ ඉන්න බෑ අයියේ ඔයාගෙ ඔය ලොකු මල්ලියා ඇතුලට බහිනකොට” සොයුරාගේ දෑත දෑතින් ගෙන තම සුන්දර වටකුරු තන් දෙක මත තබා උකුල ඉදිරියට හා පසු පසට තල්ලු කරමින් එරන්දි හඩ තැලුවාය.
සම්පත්ගේ දොතොල් පිටුපසින් දුප්පත් නයනාගේ බෙල්ල මත හාදු හෙලන්නට විය. ඒ අතර ඔහුගේ සල්ලාල සොයුරිය අතකින් ඇගේ ස්ත්රී නිමිත්තට රස දෙන්නට විය. ඇගේ ඇඟිලි පලමුව බගමණිය පදමට අවුස්සා අනතුරුව ඇඟිලි දෙකක් ඇතුලට රිංගා ඇතුල් නිලයද පිරිමදින්නට වූවේය. නයනා උමතු වෙන්නට තරම් එය බලවත් විය. ඇගේ කෙඳිරිලි ක්රමයෙන් වැඩි වැඩියෙන් නැගුනේය. ඈ ඔවුන් දෙදෙනාගේ ක්රියා දෙස බලාසිටින්නට වූවාය.
“අම්මාආ….හ්හ්හ්” එකවරම කුටිය තුලින් ඇසුණ ස්ත්රී බෙරිහන් දීමක් නිසා ඇගේ නෙත් යලි තම නිදන ඇඳ මත පිස්සුවෙන් මෙන් හුකන සැමියා හා ඔහුගේ නැගණිය දෙස නෙත් හෙලුවාය. අයියාගෙ පයියෙන් නංගියා ගලවාගෙන ඉහලට ඉස්සුන නංගී දිය ඇල්ලක් මෙන් දිය කඳක් ඔහුගේ බඩ මතට විදිමින් සිටියාය. කිප වරක් දිය විද්ද කෙල්ල යලි පොල්ල කිම්බ තුල හොවාගෙන හිල පල්ලට බසිනතෙක් පාත්වූවාය.
රමණයේ කෘතහස්ත සහෝදර යුවල ගේ සෙල්ලම් මැද තව තවත් මද කිපුණු නයනා දඟලන්නටද වූවාය. එනමුදු අනුකම්පා රහිත යුවලගෙන් කිසිම බුරුලක් නම් නොවීය. අවිවාහක ස්ත්රීයගේ අත සෙවලෙන් නෑවි ගියේය. අධික චූශණය හේතුවෙන් කිරිබර දෙතන මත රත් පැහැ ලප මතු වෙද්දී මෙතරම් දීර්ඝලෙස කවරදාවත් පූර්ව රමණ සැප නොලද කත ඊට අමතරව එක් අයෙකුගෙන් නොව දෙදෙනෙකුගෙන්ම සැප දෙගුණ තෙගුණව ලැබෙද්දී උමතුවෙන් උමතුවට පත් වූවාය.
“ඔයාගෙ නංගිගෙ නංගියා ඉරෙන්නම බස්සන්න අය්යේඒඒඒ…!” ඒ වන විට එරන්දි කිපවිටක්ම දිය පහකොට පොල්ලෙලි ගැසීම අවසන් කොට, ඔවුන් සුනඛ සෙයියාවට මාරු වී හුන්හ. “අයියෝ… මට නම් බෑඈඈ….!”
මේ අතර රුචිරා දණ ගසාගෙන නයනාගේ යෝනි තොල් අතරින් දිව ඇදගෙන ගියාය. අසරණිය ගැස්සි යද්දි හිස්වුණු දෙතනෙන් එකක් පසුපසින් නැමී ඩැහැගත් සම්පත් සහසික ලෙස උරන්නට වූවේය. ඔහුගේ අතකින් අනෙක් තනේද අනෙක් අතින් තරබාරු තට්ටමක්ද කිටිකිටියේ මිරිකෙද්දී සෙවල ගුලි ගුලි හිල ලොවමින් දිවෙන දිව මතට ගොජ ගොජ ගා ගැලුවේය. නුහුරු යුවලගෙන් ලැබෙන සොඳුරු සැප හමුවේ තවත් දරගත නොහැකි වූ නයනාහට සර්වාංගයම පණ නැතිකරවමින් පලමු අසම්මත සුරතාන්තය උරුම විය. ඈ සුපුරුදු පරිදි වැඩි හඬක් නොනගාම එය විඳ දරාගත්තාය.
“නංගිගෙ හුත්ත පලන්න අය්යේ. දාර පයියෙන් අනින්න ඉරිලම යන්න” කාමරයෙන් හඩ නැගින.
ඈ හට යෑම කිසිම ලෙසකින් සැලකිල්ලට නොගහ් අතවරකරුවන් දෙදෙනා තව තවත් දැඩිව ඇයව පෙලන්නට වූහ. ප්රතිපලය භයානක විය. වේගයෙන්ම තවත් රති ඉමකට ගොදුරුවු ස්ත්රීය යටි උගුරෙන් සිහින් විලාපයක් පිටකරමින් දනිස් පණ නැතුව ඇදවැටෙන්නට ගියද, දෙපසින් සිටි දෙදෙනාගේ ග්රහණය නිසා එය වැලකී ගියේය. තෙවැන්නද ඉක්මනින්ම ලඟාවිය. වලංගු නැතිව ගිය දෙපා දෙපසට නැවී විකාර ඉරියව්වක් මතුවිය. විලාපය තවත් උච්ච විය.
“අනේ… ඒපා…, ඇති ඇතීඊඊඊ….!” තවත් නම් ඈ හට දරාගත නොහැකි බව ඇයට හැඟුණද, ඈ නැගුව විලාප නම් තුට්ටුවකටවත් මායිම් නොකල සල්ලාල යුවල තව තවත් දැඩිව ඈ පීඩනයට පත් කලෝය. ඊලඟ සුරතාන්ත මුරය නම් කිසිසේත්ම නයනාහට ඔරොත්තු නොදුන්නෙන් ඈ සිහි විසඥවවූවාය. එනමුත් කිසි ලෙසකින් පීඩකයින් දෙදෙනාගේ ක්රියා අඩාලනොවුනේය.
මොහොතකින්ම යලි පියවි සිහියට එලැඹි අසරණිය වාවා ගත නොහැකි රතිසැප හමුවේ දඟලන්නට වූවාය. එනමුත් කිසිම බුරුලක් නොලත් ඈ මුවින් නැගෙන විලාපය කාමරය තුලට ඇසේවියැයි බියෙන් අත හපාගෙන යෝනිය තව වරක් දියවෙන්නට හැරියාය. එයින් පසුව ඈ හට මද අස්වැසුමක් ගෙන දෙමින් සොයුරු යුවලගේ සැප දීම හීන වී ගියේය. රුචිරා නැගිට්ටාය.
“නංගි යන්න දැං ඇතුලට” නයනාගේ දෙකන් විශ්වාස නොකරමින් සම්පත් පැවසීය. “නයිටිය දාගෙන යන්න”
කියන පමාවෙන් රුචිරා බිම වැටී තිබුණ ඇගේ ඇඳුම අහුලා ඇඳගෙන කාමරය තුලට පිවිසියාය. කිසිවක් පවසාගත නොහැකිව නයනා ගොලු වූවාය. මේ නම් ඈ කිසිසේත්ම බලාපොරොත්තු නොවූ ප්රතිපලයකි. ඈ සැබවින්ම බලපොරොත්තු වූයේ තම නංගිහට හොරෙන් හුකන සම්පත්, ඒ බව සඟවාගෙන එරන්දිට විරුද්ධව හබ කරනු ඇතැයි යනුවෙනි. එවිට ඒ වන විට සම්පත්ගේ සම්බන්ධය කා සමගදැයි ජගත් දැන ගැනීම අවුලක් නොවන හෙයින්, සියල්ල පවසා ඔහුව ලැජ්ජාවට පත්කිරීමට ඈ සූදානම්ව සිටියාය. විළිපිසරවූ ඈ මුහුණ හරවා සම්පත් දෙස බැලුවාය. ඇය අස්වසාලන සිනහවක් පාමින් හේ ඇයව පසුපසින් තුරුල් කරගත්තේය. සම්පත් පපුවට පිට හේත්තු වෙද්දී සුන්දර සැනසීමක් ඈ හට අත්විය.
“ආස නැද්ද ඔයාගෙ මනුස්සයා ගැණු දෙන්නෙකුට ගහනවා බලන්න”
නැත යන්න ඇඟවීමට ඈ දෙපසට හිස වැනුවාය.
“අපි නම් බලන් හිටියා කලින්” යලි සම්පත් පවසද්දී, නෑණා හා තමා එකට සැමියා හා රමණයේ යෙදුන බව ඈ හට මතක් වි ලැජ්ජාබරිතව මුහුණ පහතට හරවා ගත්තාය. ඒ සමගම ගත කිලිපොලා යන හාදුවක් ඇගේ බෙල්ල පසෙකට ලැබිණ. තවමත් සම්පත් ගැන ඈ තුල පෙර තිබූ අප්රසන්න ගතිය පහවී නොමැත. පැරණි සිත හා අලුතෙන් රති සැප විඳි සිත එකිනෙක පොරබදිමින් ඇගෙ මනස තවමත් පෙලුවද ගතනම් සහමුලින්ම සම්පත්හට අවනතවී තිබිණ.
“අම්මට හුඩු” ඇඳ අසලට ගොස් සිටගත් රුචිරා දුටු ජගත්හට කියැවුනේය. ඒ වනවිට නැගණියගේ උඩුබැලි සිරුර මත දිගාවී රමණයේ යෙදෙමින් සිටි හේ නිරුවත් සිරුරු වසා ගැනීමට කලබලයෙන් අත ගාමින් ඇඳ රෙද්ද හෙව්වේය.
“ආ මේ රුචිරා නංගිනේ” ඒ දෙස බලමින් එරන්දි කිසිම තැකීමක් නොමැතිව පැවසුවාය. “එන්න ඇඳට”
“ඔයාට පිස්සුද නංගි?”
“ඇයි?”
“එයා තාම පොඩි කෙල්ලෙක්නෙ”
“හොඳ පොඩි, කැම්පස් එකේ කොල්ලො දුසිම් ගානට ඇති”
“පිස්සු නම් කරන්න ලෑස්ති වෙන්න එපා ඔන්න” ජගත් තරහෙන් මෙන් පැවසුවද සරාගී දුහුල් නයිටියෙන් මතුව පෙනෙන ඇගෙ සුවිසල් දෙතනින් නෙත් ඉවතට ගත නොහැකිවිය.
“එයාටත් කලා නම් තමා අරයට හොඳම පාඩම වෙන්නේ” එරන්දි ඔහුට කාමුක සිනාවක් පෑවාය. “ඔයත් ආසනෙ ඉතිං”
“බෑ! බෑ!!” ආශාවන් මතුවී ආවද රුචිරාගේ කුමරි බඹසර බිඳින්නට වේ යැයි සිතූ ජගත් ඊට කිසිසේත්ම එකඟ නොවුනේය. “එයා තාම කෙල්ලක්නෙ”
“අයියෝ ඒකද?” එරන්දි සරදම් විලසකින් ඇසුවාය. “ඔයා අවුලක් කරගන්න එපා. එයා කඩාගෙනා තියෙන්නෙ දැනටමත්”
මෙතෙක් පුන් දෙතන මත ඇලී තිබුණ ජගත්ගේ දෙනෙත් රුචිරා ගේ දෙනෙත් දෙසට එල්ලවිය. නෑණාගේ කීම අනුමත කරන්නට මෙන් ඈ හිස සැලුවාය. හස්තියා මර්ධනය විය. හිස පහතට බරව ඔහුගේ දෑස් ඇඳ දෙසට යොමුවිය. ආගන්තුකයාගෙ ආගමනයෙන් ලිහිල් වෙමින් පැවති අලි හොඬය යලි පණ ගැහෙන්නට වූවේය.
රුචිරා සෙමෙන් ඇඳ මතට ගොඩවුවාය. සෙමෙන් ඔවුන් අසලට ඇදි එරන්දි අසලින් දිගාවූ අමුත්තිය වෙත ජගත් නැවත නෙත් හෙලුවේය.
“කොහොමද ගෙඩි දෙක” එරන්දි සොයුරාගෙ කණට කෙඳිරුවාය.
“පට්ට සයිස් නේ” ජගත් බොහෝ සෙමෙන් පුරිස්කය නැගණිය තුලට තල්ලු කලේය.
“බල බල ඉන්නෙ ඉතින්, ඇදලා ගන්න ලඟට”
කියන පමාවෙන් ජගත් රුචිරාගේ ඉණවටා අතක් දමා ඇයව ඔවුන් තුරුලට ඇද ගත්තේය. යෝධ පයෝධර දෙදෙනාගෙ පපුව අතරට තදවිය. නැගණියට සෙමෙන් හුකමින් ජගත් ඇගෙ නෑණාගේ පුක මිරිකන්නට විය. වැඩි වෙලා යාමට මත්තෙන් ඇයව ඉණ තෙක් නිරුවත් කරගත් හේ යහමින් දෙකලව හා තට්ටම් පිරිමදින්නට විය.
“ඕක ගලවන්න” එරන්දිගේ ඇනවුමත් සමගම ඉණ තෙක් එසවුණ ඇඳුම යලි කඩා නොවැටෙන්නට අල්ලා ගනිමින් රුචිරා දණෙන් සිට ගත්තාය. මොහොතකින් ජගත්ද දණගසා නැගිට ඇගේ නයිටිය අල්ලා ඔසවන්නට වූවේය. නැගණියගෙ විවරයෙන් මිදුණ යොධ පැටියා බඩට අංශක 45ක කෝණයක් තනමින් ඉහලට විසිවිය. රහසේ නෙත් හෙලු රන් තැඹිලි යුවල ඔහුගේ දෑස් ඉදිරියේ ජිවමානව දිස් වෙන්නට විය. තම යෝධ බරටම කෙලින් සිට ගැනීමට නොහැකිවූ මල්ලියා, තවත් එසවෙන්න තනමින් ගැහුනේය.
ඇඳුම ගලවා පසෙක දැමූ හේ සහමුලින්ම නිරුවත්වු දැවන්ත පයෝධර යුවල නරඹමින් දෑතින් ගෙන මිරිකන්නට වූයෙන් ඈතින් දුටු ඇත් හොඩය ලඟට නැරඹීමට තිබුණ අවස්ථාව රුචිරාහට අහිමිවී ගියේය. එනමුත් ඇගෙ අතක් ඒ මතට ඇදුනෙන් අතැඟිලි වලින් වටකල නොහැකි එහි විශාලත්වයෙන් ඈ පුදුමයට පත්වුවාය. කාමුක එරන්දි දෙදෙනාගේ ක්රියාකාරකම් බලමින් අයියාගෙ වල්ල යටින් අතගාන්නට විය.
කල් නොයවාම ජගත්ගේ දෙතොල් පැණි කොමඩුවක් මත පතිත විය. එයින් මද ඉස්පාසුවක් ලද රුචිරා මදක් ඇලයට නැමී යෝධ පැටියා දෙස නෙත් හෙලුවාය.
‘මෙච්චර පතං පයියකින් කන්න පුලුවන් වෙයිද?’ ඈ හට හැඟිණ. නෑණාගේ සුපුරුදු අතක් තනිවූ යෝනිය දෙසට ඇදෙනු දැණුන ඈ හට සිහින් කෙඳිරියක් පිටවිය. ජගත් ගේ කැරි බුරුල්ල අතකින් මිරිකා අදිමින් ඈ අනෙක ප්රති උපකාරය පිනිස එරන්දි ගේ රහස් විවරය දෙසට යොමුකලාය.
තම නිදන ඇඳමත සැමියා කෙල්ලන් දෙදෙනා සමග රමණයකට අර අඳින අයුරු විවර වු මුවින් යුතුව නයනා බලා සිටියාය. එය නරඹමින් වෙනත් කිසිවක් නොකර සම්පත්ද ඇයව තුරුලුකරගෙන සිටියේය. තුන්පත් රෑනේ රතිකෙළිය නැගගෙන යද්දි ඇගේ තට්ටම් අතර සම්පත්ගේ පොල්ල සිරවී තදවෙනු ඈ හට එකවරම වැටහින. ඈ උකුල මදක් ඉදිරියට නෙරවා ඊට විරෝධය පෑවාය.
“අම්මෝ…! මේක ඇතුලට දාද්දි ඔයාට රිදුන්නැද්ද අක්කා?” රුචිරා, නෑණාගෙන් අසන හඬ ආ නිසා කිසිවක් පවසන්නට ගිය නයනා යලි කාමරය දෙසට නෙත් හෙලුවාය. එරන්දිගේ පිළිතුර ඇයට නෑසින. ඇය විවාහවුණු මුල් දිනවල විඳි දැඩි වේදනාව ඇගේ සිහියට නැගින. කිසිම දෙයක් ගැන හරිහැටි නොදැනසිටි ඈ තම යෝනි පෙදෙසෙහි මස්පිඬු ගල් කරගෙන සිටි හෙයින් වේදනාව ප්රභල විය. එනමුත් රමණය යුතුකමක් සේ සලකා ඈ ඉවසා උන්නාය. ක්රමයෙන් ඊට හුරුවෙද්දි මස් පිඬු ඉහිල් වෙන්නට ගත්තෙන් වින්ද වේදනාව ගැන ඇගේ මතකයෙන් ගිලිහි ගියේය. ඈ ලිංගික සතුට සුරතාන්තයක් තෙක් අත්විඳින්නට පටන් ගත්තේ ඉන් අනතුරුවය. කෙසේවෙතත් ඈ එක ලඟ ලඟ නොමැතිව එනමුත් දෙවතාවක් සුරතාන්ත මිහිර ලද අවස්ථා තිබුණද, මින් පෙර ඈ කිසි දිනෙක දාම සුරතාන්තයක් අත්විඳ නොතිබිණ. රමණයක් නොමැතිවම සොයුරු-සොයුරි දෙපල ඈ හට එය පලමු වතාවට අත්විඳින්න සලසන ලදි.
ළමයෙකු පෙරේත ලෙස අඹ කොටයක් අන්තිම බින්දුව තෙක් උරන්නාක් මෙන් බැලුම් බෝල වන් තන් දෙක උරා බිව් සැමියා එය නවත්වා කෙලින් වූ පසු රුචිරා පහලට නැමෙනු දුටු නයනා විමසිල්ලෙන් ඊලඟට කුමක් සිදුවෙන්නේ දැයි බැලුවාය. සැමියාගේ පොල්ල කට තුල රුවා ගත් කෙල්ල එය උරන්නට පටන් ගත්තාය. දණ නමාගෙන හුන් හේ පසු පසට සිරුර සෙමෙන් ඇලකොට උඩුබැල්ලෙන් දිගාවුවේය. මොහොතකට පසුව එරන්දි නැගිට රුචිරා දෙසට මුහුණ හරවා සැමියාගේ කට මතට සෙවල බේරෙන යෝනිය පාත් කලාය. ඒ නම් ඈ කිසිදා සිදුනොකල දෙයකි. කරන්නට හිතේවත් නොතිබුන දෙයකි. සැමියා නැගණියගෙ රහස් තොල් පියන් අතරින් දිව ඇදගෙන යනබවක් ඈ හට පෙණින. ඈ තුල සියුම් ඊර්ෂ්යාවක් බඳු හැඟිමක් පහල විය. තමන් ඇරඹි මෙහෙයුමේ තව දුරටත් ඉටු කරගන්නට ඈ හට අරමුණු ඉතිරිව නොතිබි. දැං දැං සියල්ල ඈ අතින් ගිලිහී ගොස් කණපිට පෙරලී යන අයුරකි.
“මාත් යනවා ඇතුලට” ඈ කෙඳිරුවාය.
“පස්සෙ යං අක්කේ” පිටුපසින් ඈව බදාගෙන සිටි සම්පත් කණට කෙඳිරීය.
“මට යන්න දෙන්නකෝ” ඔහු කෙරෙහි වු අප්රසන්නභාවය තවමත් පහව ගොස් නොතිබුණ නමුත් කුමන හෝ හේතුවකට ඈ ඔහුගේ අත් ගසා දමා යන්නට නොකැමති විය.
“දෙන්නම්, ඒත් දැම්ම නෙමෙයි.” සම්පත්ගේ අතක් ඇගේ මදක් තරබාරු දෙතන මතට ඇදින. “පොඩ්ඩක් එයාලට විනෝද වෙන්න දෙමු දැම්ම බධා නොකර”
“බාධා නොකර?”
“ඔව්, මාත් ඇතුලට ගියොත් රංඩුවක් ඇතිවෙයි නේද?”
ඒ ගැන නයනා බියට පත් විය. එහෙයින් ඈ දැම්ම ඇතුලට යෑමේ අදහස අත් හැරියාය. පලමුව සම්පත්ව මෙතැනින් පිටත්කොට හැරිය යුතුබව ඈ සිතුවාය.
“එහෙනම් ඔයා දැං කාමරේට යන්න මල්ලි”
“පිස්සුද අක්කේ” සරදම්ශීලි ස්වරුපයකින් හේ පැවසීය. “මෙච්චර හොඳ ලයිව් ශෝ එකක් නොබලා යන මෝඩයෙක් ඉන්නවද?”
විකල්පයක් නොවුනෙන් නයනා නිහඬව නැවත සජීවී දර්ශනය වෙත නෙත යොමු කලාය.
“ආආආ…..” එරන්දි විලාප නගමින් සැමියාගේ කට තුලට දිය විදිනු දැක නයනාගෙ කට බාගෙට ඇරුනේය.
සම්පත්ගේ අනෙක් අත බඩ දිගේ පහලට ඇදෙනු ඈ හට දැනිණ. ඇගෙ දෙතන යලි සෙමෙන් පිරිමැදීමකට ලක් වී ඇත. කාමුක නොවන ඒ පිරිමැදීම් ඈ සිත සන්සුන් කරලීමට සමත්විය. යෝනියට ඉහලින් රෝම අතරින් ඔහුගේ අත් දිවයන්නෙ කිසිවෙක් ආදරයෙන් හිස අතගාන්නාක් මෙනි.
එරන්දි යලි සොයුරා මතට පාත් විය. සැමියාගෙ අත රුචිරාගේ ස්ත්රී නිමිත්ත මතට ඇදෙන සැටි බලා සිටියදී සම්පත්ගේ රහසඟ යලිත් තම තට්ටම් අතරින් තල්ලුවෙනු නයනාහට දැනින. ඈ වහා යලි උකුල ඉදිරියට නෙරුවාය. එනමුත් සම්පත් යටිබඩ මත අත තබාගෙන ඇයට යලි තමා වෙතට ඇද ගත්තේය. යලිත් ඈ ඉදිරියට නැමෙන්නට තැනුවද ඔහුගේ අත්වල ශක්තිය පරයා යෑමට ඈ හට නොහැකි විය. සම්පත්ගේ ග්රහණය ශක්තිමත් නමුත් වේදනාකාරි නොවුනේය. එය සුමුදු තෙරපුමක් විය.
“අනේ මල්ලි එපා…!” ඈ කෙඳිරුවාය. පිලිතුර වෙනුවට ලද්දේ බෙල්ල පැත්තට සුන්දර හාද්දකි. එයින් ඇගේ ගත සලිත වී ගියේය. ඒ අතර සම්පත්ගේ මල්ලියා තරබාරු තට්ටම් වලට හිරවී දෙපා අතරින් මදක් ඇදුනේය. දෙදෙනාම සිටගෙන සිටි හෙයින් ඇගෙ මහත නිසා එයට නයනාගේ නංගියා කරා ලංවීමට නොහැකි විය. දෙතන පිරිමැදිම් සෙමෙන් සෙමෙන් සියුම් මිරිකීම ලෙසට පරිවර්ථනය විය.
ඒ අතරතුර තවත් දෙතුන් විටක් සැමියාගේ මුහුන මතට දිය හෙලූ එරන්දි නැගිසිටියාය. ඊලඟට කුමක් සිදුවේදැයි නයනා කුහුලින් බරව බල සිටිද්දී, නැගී සිටිය රුචිරා, එරන්දි සිටි තැන අත්පත් කරගත්තාය. දෙදෙනා ස්ථාන මාරුවූහ.
සම්පත්ගේ ඇතැඟිලි යෝනියේ උඩු කෙල්වර දක්වා දිවෙද්දී නයනා යලි ගැස්සුනාය. ඔහුගේ අත සෙමෙන් බගමණිය වටා තෙරපමින් පිරිමැදෙද්දී ඈ තුල සියුම් විදුලි දහරාවන් දහසක් ඇදෙන්නාක් මෙන් රස වින්දනයක් නහරයක් නහරයක් පාසා දිවගියේය. ඈ සියුම් කෙඳිරිල්ලක් නැගුවාය. පෙර අවස්ථාවෙ මෙන් නොව මෙවර සම්පත්ගේ ක්රියාවන් බොහෝ සෞම්ය බව නයනා හට සිතිණි. එය ඈ තුල හුන් සලෙලු භූතයාට වඩා වැඩි යමක් අවදි කරමින් තිබුණ බව ඈ නොදත්තාය. අප්රසන්න බව යට කරමින් රසවත් හැඟුම් සමුදායක් ඈ තුල ජනිත වෙමින් පැවතින.
කාමරය තුල දිවෙන දසුන් යලිත් වෙනස්වනු පිටත දෙදෙනා බලා හුන්හ. එරන්දි යලි රුචිරාගෙ තැන ගත්තාය. නැගී සිටිය රුචිරා ඇයට මුහුණ ලා ජගත්ගේ උකුල මතට පාත් විය.
“ආආඅව්ව්…වාආආ…!” අතින් ගත් දැවැන්ත පොල් උල හිලට ගසාගෙන පාත්වෙන රුචිරා හඩ තැලුවාය. සෙවල හැලෙන සිදුරේ කිටි කිටියේ හිරවෙමින් පිඹුරු හිස තුඹසට ඇදෙද්දී යෝනිය ඉරෙන්නට මෙන් ඇදී ඇතිසේ ඈ හට දැණිනි. යාන්තමින් වේදනාවක් ගෙන දුන්නද බගමණිය දැඩිව තෙරපමින් යගදාව ඇතුලට බසිද්දි පදමට රත්වී තිබුණු ඈ හට එකවරම සුරතාන්තයක් අත්විය. සෙවල වන් කිරිපැහැ දිය දහර පිට්ටු බම්බුව දිගේ ඇදී ගියේය. තුනෙන් එකක් පමන පොල්ල කෙල්ලගේ ඇතුලට බැස්ස පසු ඈ යලි ඉහලට ඇදී යලි පාත් විය. කීප වරක් උස්පාත්වෙමින් ඈ සහමුලින්ම යෝධ රහසඟ තමා තුලට ඇතුලු කරගත්තාය. ගැහැණුන් දෙදෙනා කුටිය පිරෙන්න කෙඳිරිලි නගමින් එකිනෙකා ගේ දෙතන් මිරිකා ගනිමින් ජගත් මත රමණය කලහ.
සියල්ල බලාසිටි නයනාගේ සිරුරද උන්මාදව රමණයක් ඉල්ලා මොර දුන්නේය. එනමුදු ඇගෙ සිතැඟි සිරුර හා එකඟ නොවීය. මේ වන විට මුලුමනින්ම යෝනි තොල් මත දිවයමින් තිබුණ සම්පත්ගේ ඇඟිලි වලින් එකක් හෝ දෙකක් ඒ තුලට ඇදෙන බව ඈ හට දැනිණ.
“ආව්ව්ව්..” උණු සෙවල ගුලියක් සම්පත්ගේ අතපුරා ගලා ගියේය. ඔහුගේ මාපට ඇඟිල්ල බගමණිය සුරතල් කරද්දී මැද ඇඟිලි දෙකක් හෝ තුනක් තමා ඇතුලත කිසියම් පෙදෙසක් තම රස නහර පිනව යවමින් පිරිමදින හැටි නයනා අත්වින්දාය. ඇස් බාගෙට පියවුනද ඈ සජීවි සංදර්ශනයේ තැන් මගහැරේවියැයි බියෙන් සහමුලින්ම පියවෙන්නට නොදී බලා සිටියාය. පෙරට වඩා තදින් තම මහත පියයුරු තෙරෙපෙමින් රති ගින්න සිරුර පුරා පැතිරයද්දී, ඈ කකුලෙන් කකුලට බර මරු කරගනිමින් යන්තමින් දැඟලුවාය.
“අනේ මල්ලීඊඊඊඊඊඊ…….” සිරුරම දියකර යෝනිය පුරවා සෙවල මතුවෙද්දී නයනා යලිත් සුන්දර සුරතාන්තයක් අත්වින්දාය. ඒ රස දෙගුණ තෙගුණ කරමින් ඇගේ තන් පුඩු මිරිකමින් හුන් සම්පත් බෙල්ලට දෙතොල් තබා උරන්නට වූයෙන්, ක්ෂණිකවම ඈ අනන්ත රස සයුරු පතුලක ගිලී ගියාය.
කෙල්ලන් දෙදෙනා යලි ස්ථාන මාරුවක් ලදහ. ඔවුන්ගේ රති අඳෝනා මුලු නිවසම දෙවනත් කරන සැටියකි. සැමියා කෙසේ නම් මේ තරම් වෙලා අල්ලා සිටිනවාදැයි නයනා පුදුම වූවාය. නංගිලාගෙ හැසිරීම් අනුව ඔවුන්හට මෙය අලුත් දෙයක් නොවන බව වටහාගන්නට තරම් මුහුකුරාගිය ලිංගික දැනුමක් නයනා සතු නොවීය. ජගත් පුක උස්ස උස්සා පක දිගේ පහලට ලිස්සා එන තම නැගණියට ප්රති ප්රහාර එල්ල කලේය. රුචිරා වරින් වර ඉස්සි සෙවල දහරාවන් ඔහුගේ කට මතට හෙලුවාය. ඇලී, ඇදී රබර් නූලක් සේ ඇදෙමින් එවා පහලට ගලාබැස්සේය.
සම්පත්, නයනාව මදක් පසුපසට ඇදගෙන ඇගේ උඩු කය ඉදිරියට තල්ලු කලේය. බිත්තිය අල්ලගෙන සිටි ඈ දෑතට වාරු වෙමින් ඉබේම ඉදිරියට නැමුනද ඊලඟට සිදුවන දේ තේරුම් ගන්නට තරම් මනසකින් සිටියානම් ඈ ඊට ඉඩ නොදී සිටින්නට ඉඩ තිබිණ. පස්සට නෙරා ගිය යෝනි පල්ලට යන තෙක් කීපවරක් මල්ලියා පිටින් අතුල්ලා තල්ලු කල සම්පත් අතකින් එය ගෙන සෙමෙන් තෙතබරිත දෙතොල් අතරින් ඇතුලට යොමන්නට විය.
“අනේ සම්පත් මල්ලි එපා…!” නයනා නැගිටින්නට උත්සහ කලාය. එනමුත් සම්පත් ඊට ලෑස්තිවී සිටි හෙයින් ඈ හට නැගිටින්නට ඉඩක් නොදුන්නේය. අනතුරුව ඈ පුක හරවමින් පහත් කරමින් සිරුරට වදින්නට යන රමණායුධයෙන් මිදෙන්නට උත්සහ කලාය. සම්පත් ඈගෙ උකුල අසලින් ඉණෙන් අල්ලා සිටිහෙයින් එයද සාර්ථක නොවුනේය. නයනා දැඩි බලයක් යෙදුවානම් ඈ හට මිදෙන්නට හැකිව තිබුණමුත් ඈ තුල ඉතිරිව තිබූ අකමැත්තේ ශේෂය කිසිසේත්ම බලවත් නොවීය.
මෙතුවක් කල් පවිත්රව තිබු ඇගේ පතිව්රතාව කෙලෙසමින් ආගන්තුක පුරුෂ අංගයක් ඇගේ නිර්මල ස්ත්රී නිමිත්ත තුලට රිංගා ගත්තේය. සිතේ අකැමැත්ත කොතෙක් වුවත් එය පිලිගන්නට සැදී පැහැදි සිටි සිරුර ආගන්තුක ආගමනයෙන් කිලිපොලා ගොස් ඇගේ මුවට සිහින් කෙඳිරියක් නැංවීය. සිරුර ආගන්තුක සත්කාරයට කොතෙක් සැදී පැහැදී සිටියත් සිත තවම විරුද්ධ පස සිටියේය.
“අයියෝ මල්ලි. ඔයා මොනවද මේ කලේ?” හිස පැත්තට හැරවූ නයනා කඳුලින් බරව විමසුවාය.
“පයිය ඇතුලට දැම්මා නයනාක්කෙ”
“අනේ මල්ලි එළියට ගන්නකො”
සෙමෙන් ඔහුගේ ඉන්ද්රිය එලියට ඇදෙද්දි ඈ සැනසුමක් ලැබුවාය. එය මොහොතකට පමණක් සීමා කරමින් මුණ්ඩය පමණක් ඈ තුල තිබියදි එය යලි ඇතුලට යන්නට විය.
“අයියෝ මල්ලි ඔයා ආයේ දානවනෙ. ගන්නකො එළියට”
“පොඩ්ඩක් ඉන්න අක්කේ. පොඩ්ඩක් හුකලම එළියට ගන්නම්” සම්පත්ගේ උකුල පෙරට හා පසුපසට සෙමෙන් දෝලනය වන්නට විය. පදමට ඇවිලි තිබූ ජී නිලය මනාව තෙරපමින් පොඩ්ඩා දඟ කලේය. දරුවන් දෙදෙනෙක් වැදීමෙන් යෝනි මග මදක් ඇදි තිබුණද, එය සැලකියයුතු තරම් ලිහිල් බවක් නොවන වග සම්පත් හට දැණුනේය. ඇගේ තරබාරු කම යෝනි මග සිරකරන්නට දායක විය. සම්පත්හට දැනුනේ තම මවට හුකනවිට ඇතිවුන දැනීමට බොහෝ සෙයින් සමාන තෙරපුමකි.
“හුකන්න එහෙනම් හොඳටම” සියලු බැමි ලිහි ගිය නයනා මොර දුන්නාය. “හුත්තෙ පැත්තක් යන්නම හුකන්න”
තවදුරටත් නයනාහට ගැලවෙන්නට ඉඩනොදිසිටීමට උවමනා නොවූයෙන් සම්පත්ගේ එක් අතක් තනයක් වෙතට ඇදුන අතර අනෙක ඉණ වටා ගොස් මෑ ඇටය අත්පත් කරගත්තේය.
“ආආආආ….හ්හ්හ්හ්හ්” නිදන කුටිය තුලින් ඇසුන පුරුෂ හඩ නිවස පුරා දෝංකාර දිණි. ජගත් නැගණියව දෝතින් ඉණ දෙපසින් අල්ලාගෙන දුන්නක් සේ ඉහලට නැමී, උකුල ගස්සා ඉහලට විසිකරමින් ඈ තුලට දෙවන ශුක්ර ප්රහාරය එල්ලකරමින් සිටියේය. කුටියෙහි රති කෙළිය අඩවන් වෙද්දි, පිටත රතිකෙළිය උච්චව නැග යන්නට විය.
“කුඩු වෙන්නම ගහන්න මල්ලි, කුඩු වෙන්නම ගහන්න”
“කුඩු වෙන්න නෙමෙයි දියවෙලා යන්නම දෙන්නම්”
“ඔව්ව්ව්…, නංගිට හුකන කැරි පයියෙන් හුකන්න මේ අක්කටත් දෙකට පැලෙන්න”
“අයියාගෙ පයියෙන් නංගිට හුකවපු කැරි අක්කට හුකනවා හම යන්නම”
“අයියෝ….!” නයනා උච්චස්ථානයට පත්විය. “අයියෝඕඕඕඕ… අම්මේඒඒඒඒ”
අතිසුන්දර හැඟුම් දහස් ගනනක් එකවර ගත සිත පුරා දිව යන්නට විය. දරාගත නොහැකි ප්රහර්ෂයෙන් ගැහෙන්නට වන් ඈ සුසුම් හෙලමින් කෙඳිරි ගෑවාය. සියොලඟ පණ නැතුව ගිය ඈ නොවැටි සිටියේ යාන්තමිනි. රැලි පිට රැලි නැගෙමින් යෝනි මග නොනැවති දෙපසට ඇදෙන සල්ලාල ලිංගය අල්ලා මිරිකුවේය. තුනුවිල එකම ජලාශයක් සේ සෙවලින් පිරී ඉතිරී යන සැටි ඈ හට දැණින. ජීවිතේ කිසිම රමණයකින් නොලද සුරතාන්තයක් ඈ වෙත එළැඹෙද්දී ඈ තුල සම්පත් කෙරෙහි නොනැසෙන සල්ලාල ප්රේමයක් හට ගත්තේය.
මුත්රා පිරි පුපුරා එළියට එන්නට තනන සේ අසරණ ස්ත්රියට දැනිණ. මීට පෙරද ජගත් හා රමණයේදි කිහිප විටක් එවන් තත්වයට මුහුණ පෑ ඇය බිය නිසාම එය වලකා ගන්නට සමත් වූවාය. මෙවරනම් වැලකිය නොහැකි තරම් පීඩනයක් ඈ හට දැනුනි. එය වලකා ගන්නට තරම් උවමනාවක්, කුමකට නම් අද බිය වෙන්නදැයි සිතූ ඈ හටද නොතිබින. එනමුත් සම්පත්ගේ පයි ඇබය මග අහුරාගෙන සිටි හෙයින් නිදහසේ ඒවා පිටවෙන්නට ඉඩක් නොතිබින. යෝනි බිත්ති හැකිලෙමින් ඇබය පිටතට තල්ලු කිරීමට උත්සහ දරමින් සිටියේය.
රමණයෙහි බුහුටි සම්පත් නයනාගේ තත්වය වටහාගෙන සිටියේය.
“අම්මාආආ…හ්හ්හ්” සම්පත් තම පයිය සැනෙන් එළියට ඇද්දෙන් මුලු ගතම වෙව්ලා ගිය නයනා මොර දුන්නාය. දෙපා වාරු නැතිවිය. එකවරම ජල කඳක් යෝනිය තුලින් නිකුත්ව පොලවට ඇද හැලින. ඊලඟ දහරාව දිය තුවක්කුවක දිය විදෙන අයුරින් බිත්තිය මුල්ලට විදුනේය. ඊලඟට තවත් තුනී දිය දහරා දෙක තුනක් පිටවිය.
“අයියෝඕඕඕඕ…ව්ව්ව්… අම්මාආආ…හ්හ්” කල් යල් බලමින් සිටි සම්පත් එක්වරම තම යශ්ඨිය ගෙන රති සිදුරට බැස්සුවෙන් මුලු ගතම වෙව්ලා, ගැහි ගැහී පණ නැතිව ගිය අසරණිය දඟලන්නට වූවාය. “මා මැරෙනෝඕඕඕ….’
එනමුත් අනුකම්පා විරහිත සම්පත් සැහැසි ලෙස යලි පයි පහර කීපයක් අති සංවේදි රති මුව තුලට එල්ල කලේය. කෑමොර දෙමින් දඟලමින් නයනා අතිරස වින්දනය විඳ දරා ගත්තාය. සම්පත් යලි පොල්ල එලියට ඇද්දෙන් ඈ පොලවට කඩා හැලෙන්නට විය. සම්පත් ඇයව අල්ලා කෙලින්කොට වැලඳගත්තේය.
කපටි කෙල්ලන් දෙදෙනා අප්රාණිකවු ජගත්ව දෙපසින් වැලඳගෙන නොයෙකුත් සුරතල් බස් කියමින්, ඔහුව යලි උද්දීපනය කරමින්, පිටත සිදුවන දෙයට අවදානය යොමු වෙන්නට ඉඩ නොදුන්හ. නැවුම් කෙල්ලන් එකෙකුගෙන් නොව දෙදෙනෙකුගෙන්ම ලද නැවුම් රති පහසින් මත් වී සිටි ජගත් හටද බිරිඳ ගැන වගක් නොවීය. පිටත හඬ යම් පමණකින් ඇතුලට ඇසුනද, එවා වසන් කරන්නට කෙල්ලන් දෙදෙනාගේ කෙඳිරිලි සමත් විය. ජගත් ගේ ඔලුවෙහි වැඩ කලේ තව බොහෝ වෙලාවක් නැගණිය හා රුචිරා සමග රමණයේ යෙදීමේ අදහස පමණි.
තරුණියන් දෙපලගේ කාමුක පහස නිසා මැලවි ගිය යෝධ පැටියා පණ ගසා නැගිටින්නට විය. රුචිරාව උඩු බැල්ලෙන් පෙරලා ගත් ජගත් ජම්බෝල ගෙඩි දෙක දෑතින් මිරිකගෙන ඇගෙ තුනී සිදුරට දැවන්තයා දමා ඇන්නේය. එරන්දි පසෙකින් ඇලවි නෑනාගේ තන මිරිකන්නට උදව් දුන්නාය.
දිර්ඝ හුස්ම අදිමින් සෑහෙන වෙලාවක් නෙත් පියාගෙන තමාව බදාගෙන සිටින රති වල්ලභයා හට තුරුලුව හුන් නයනා සෙමෙන් ඇස් ඇරියාය. ඈ ලද පලමු දසුන වූයේ සම්පත්ගේ නංගිට පෙරලගෙන හුකන තම සැමියාය. ඇගෙ මුවඟට සියුම් සිනාවක් නැගිණ.
“අද අරයට යකා වැහිලද මංදා?” මුහුනෙන් කාමරය දක්වමින් නයනා පැවසුවාය.
“කාටද? ජගත් අයියටද?” යලි නයනාව සුරතල් කරමින් සම්පත් ඇසුවේය.
“නැතුව ඉතින් වෙන කාටද?”
“සෙක්සි කෑලි තුනක් ඉන්නකොට ඔහොමවත් ඉතුරු වුණොත් ඇති”
“තුනක් කොහෙද දෙකනෙ ඉන්නෙ”
“ඇයි එළියෙ ඉන්න කෙනා”
“මං ඉතින් ඉන්නෙ එතනය, මෙතනනේ”
“මෙතනට එන්න කලින් හිටියෙ එතනනේ”
“මං සෙක්සිය?”
“නැද්ද එතකොට?”
“මංදා”
“බලමු එහෙනම් තව වටයක් ගිහිල්ලම”
“අනේ නිකං ඉන්න, තව ඩිංගෙන් මං මැරෙනවා”
“ඉතින් කුඩු වෙන්න ගහන්න, දෙකට පැලෙන්න හුකන්න කිව්වෙ ඔයාමනේ”
“ඊයා…” ඈ උරහිස් අකුලා ගත්තාය. “කොහොම කියවුණාද මංදා. මං කවදාවත් කියලා නෑ ඔව්වා”
“එහෙනම් මට ලකුණු ඈ?”
“ලකුණු නං දෙන්න වෙනවා. අරක පොඩි වුනාට වැඩනම් පොඩි නෑ”
“අරක මොකද්ද?”
“අරක”
“මොකද්ද?”
“මේක අනේ” ඈ සම්පත් ගේ රහසඟ අල්ලාගෙන පැවසුවාය.
“ඒක මොකද්ද?”
“මංදා”
“මංදා කියන්නෙ ඒකට නමක් තියෙනවා නෙ”
“මට බෑ!”
“කියන්නකො අක්කෙ”
“චූව”
“ඇයි ඒකෙන් ඔයාට කලේ චූ කරන එකද එතකොට?”
“නෑ”
“එහෙනම්”
“මට බෑ..!”
“මොනවද?”
“ඔන්නැති වචන කියන්න”
“ඔව්, එහෙනම් ඕන්නැති වචන කියන්න ඕන නෑ”
“ඔව්”
“එහෙනං අපි දැං ආයේ හුකමුද?” සම්පත්ගෙ අතක් ඇගෙ යෝනිය තදින් සම්බාහනය කරමින් තිබිණ
“හා එහෙනම් පොඩ්ඩක් වෙන්න හුකන්න” ඈ ඇහෙන නෑහෙන ගානට කිව්වාය.
දෙදෙනාගේ ඊලඟ සැසිය ඇරඹිණ. නයනාව තමා දෙසට හරවාගෙන බිත්තියට හේත්තු කරගත් සම්පත් දණගසාගෙන ඇගෙ කකුලක් ඔසවගෙන යෝනිය ලෙවකන්නට වුවේය. නයනා කෙඳිරිලි පිට කෙඳිරිලි නැගුවාය. ඔහුගේ හුරුබුහුටි දිවෙන් ඇගේ සියලු රසාස්වාදයන් ඇවිලි ගියේය. ඉහලට ඔසවාගත් එක අතකින් කිරිබර තනයක් මිරිකමින් හේ අනෙක් අතින් තට්ටම් මිරිකමින් ගුදය දෙසට අත යැව්වේය. ටික වෙලාවක් යද්දි ඇගෙ ගුදය මතුපිටින් ඔහුගෙ මාපොට ඇඟිල්ල තද කරමින් හේ හුත්ත උලා කෑවේය. එකවර මදක් ගැස්සි ගිය නයනා විරොධතාවයක් නොදැක්වූවාය. සම්පත් මොනදේ කලත් විරුද්ධ වෙන තරම් මනසක් තවදුරටත් ඈ හට නොවීය.
“උඋව්ව්ව්ව්ව්ව්” සම්පත්ග් ලෙවීම්, මිරිකීම් හා ඉරූම් මැද්දේ හනිහනිකට උද්දාමයට පත් නයනා කෙඳිරි ගෑවාය. පුකේ හිලට ඇඟිල්ල ගසමින් හේ ඇ හට දරාගත නොහැකි වෙනතාක් මුඛ රමණයේ යෙදුනේය.
“හුත්ත කන්න මල්ලී. දිවෙන් හුකන්න”
ඔහුට කිසිවක් පවසන්නට තවදුරටත් ඉඩක් නොමැත. මුඛය ඊට වඩා විශාල රාජකාරියක නිරතව තිබුනේය.
“අයියෝඕඕඕ…” ඈ යලි වේල්ල හැරියාය. වේල්ල බින්ද කෙනා යහමින් නා කියා ගත්තේය.
******
නිදන කුටිය තුල යොධ පයි ධාරකයා, ලා බාල තරුණියන් දෙදෙනෙකුට වග කියද්දී, යලි රමණයෙහි යෙදුන පිටත ජෝඩුව රති සාගරයක ගිලී ගියෝය. නයනා කිහිප විටක්ම ඇගේ අලුත්ම ආයුධය, එනම් දිය තුවක්කුව පත්තු කලාය. ඔවුන්ගෙ නවතම සැසිය යලි කාමරය තුලට නෙත් යොමාගෙන ආරම්භක සැසිය පරිද්දෙන් ඇදි ගියේය. සම්පත් පසු පසින් නයනාහට පිස්සුවෙන් මෙන් හිකුවේය. රති උන්මාදයෙන් පියවි සිහිය අහිමිව හුන් ඈ ද හඬතලමින් දාම සුරතාන්තයකට පණ පෙව්වාය. එකකට පසු එකක් එන සුරතාන්ත ඈව තව තවත් උන්මාදයට පත් කලේය.
ජගත් දෙවරක්ම ශුක්ර පිටකර තෙවන වාරයටත් එලැඹ සිටිද්දි තවමත් සුරතාන්තයක් නොලද සම්පත් සජීවී දසුන් වලින් පන්නරය ලැබ අලුත්ම සහකාරියගේ ප්රභල කාමුකත්වයෙන් මුසපත්ව යෙදෙන සහැසි රමණයේ අගභාගය වෙද්දී ඔහුගේ සීමාවට එලැඹෙමින් සිටියේය. පාසැල අරින මොහොත වෙනවිට එකවර දුවන්නට මානබලාගෙන සිටින කොලු රෑනක් සේ දින කීපයකින් පිට නොවුන ශුක්රාණු, පොදි ගැසී පිට වෙන්නට අවස්ථාව උදාවෙනතුරු නොඉවසිල්ලෙන් පෙලුනහ.
“මා නැතෝ…..!!!” මරහඬ දෙමින් නයනා අවසාන දියපහර ගුවනට මුසුකලාය. වහා නැමී ඇගේ බෙල්ල සිප ලොවන්නට ගත් සම්පත් ප්රාණය හීන් වූ අසරණියට යලි වේගයෙන් දමා අනින්නට විය. අඩියටම බැසගත් රහසඟ යලි ඇදි ඇදී ඇගේ යෝනි තෙරපුම් මැද වහ වහා ගිනි පිඹින්නට සූදානම් වූවේය.
“අම්මාආආ…හ්හ්…. අක්කාආආආ…හ්හ්” එකවරටම පත්තුවූ ශුක්ර තුවක්කුව අනාරක්ෂිත ගැබට ප්රහාරයක් දියත් කලේය. වහ වහා ඇදුන ජීව උන්ඩ යෝනි මග දිගේ ඇතුලට විදුනේය. ඒ සුන්දර මොහොතේ තම නිවසේ භාවිත කරන එකම පවුල් සැලසුම් ක්රමය කොන්ඩම් පමණක් බව ඈ හට මතක් නොවුනේය. සොඳුරු සල්ලාලයාගේ රමණයට වශීවී හුන් ඈ හට තමන් සිටින්නේ සරු දිනවල බවවත් වගක් නොවීය. ඈට උවමනා වූයේ තමා තුලට අමු අමුවේ ඔහු පිට කරන කැරි දහරාවෙ වින්දනය ලැබගැනීම පමණකි. ඒ කිසිවක් ගැන නොදත් සම්පත් සිරිංජය ඇතුලටම හොවා තම ප්රියම්බිකාවන් සමග කරන පරිදිම නව පියඹ තුලට සහමුලින්ම ධාතු තොගය විසර්ජනය කලේය. හොඳින් මෝරා වැඩුන සරු බීජ තොගයක් යෝනි මග කෙලවරට විසිවී ගියේය. අවසාන බිඳුවත් රූටා ගිය පසුවද තව මොහොතක් සුරතාන්ත ප්රහාරය එල්ල කල හේ නයනාව ඉහලට ඇද ඈ දෙසට නැඹුරු වී තුරුලු විය. යෝනි විවරයෙන් පුරුෂඟ එළියට පැන්නෙන්, නිශ්පල ශුක්ර පොද කීපයක් පිටතට කාන්දුවී ගියේය. ඒ කැරි බිංදු ඇගේ කලව දිගේ පහලට රූටා ගියේ ‘ඔන්න අපි නම් නෑ ඕවට’ කියන්නාසේය.
“නයනාක්කාආආආ….!!!” ඇගෙ කණට කොඳුරා පැවසුනු ඇමතුම ඇගෙ සිතෙහි සුන්දර හැඟුම් සමුදායක් උපදන්නට සමත්විය. සම්පත් නයනාගේ මුහුණ අතකින් තමා දෙසට හරවාගත්තේය. ඔහුගේ ඔහුගේ දෙතොල් සෙමෙන් ඈගෙ දෙතොල් මතට තෙරපෙන්නට විය. පලමු වරට සැමියා හැර වෙන පිරිමියෙකුන් ලබන තොල් සිපුම හමුවේ ඈ අමුතුම හැඟුමක් අත්වින්දාය. මදින්මද තම දෙතොල් ඒ පුරුශ දෙතොලට අවනත වෙද්දී ගත සිත නැවුම් හැඟීමකින් පිබිදෙන්නට විය. මොහොතක් ඈ ඔහුට රිසිසේ ක්රියාකරන්නට ඉඩදී ඔහේ සිටියාය. මදකින් ඇගෙ අතක් ඔහුගේ හිස වෙලාගන්නට විය. ඈ ඔහුට තවත් පහසු වෙනු පිනිස හැරි ඔහුට තවත් තුරුළු වූවාය. ක්රමයෙන් ඉබේම ඇගෙ දෙතොල්ද, හාදුවට ප්රතිචාර දක්වන්නට වූවේය. ඈ තුල ඔහු ගැන වල්ලභ ප්රේමයක්ද ඒ සමගම හට ගත්තේය. ඒ සොඳුරු හැඟීමෙන් ඈ මුසපත් වූවාය.
ඒ අති සුන්දර මොහොතෙහි ගැබ දෙසට දුවන්නට වු යෝනි පත්ලෙහි රැඳුණ පෘශ්ඨිමත් ශුක්ර කැල සොයමින් ගිය දෙය ඉක්මනින්ම හමුවිය. පොදියෙන් එකෙක් එය බිඳගෙන ඇතුලට වැදුනෙන්, සම්පත්ගේ මහාර්ඝ සම්පතක් කාටත් රහසේම මෝදු වෙන්නට පටන් ගත්තේය.
“සම්පත් මල්ලියෝඕ….” දිගු වෙලාවක් පැවති ආදරණීය අදර චුම්බනය අවසානයත් සමග නයනා ඔහුගේ කණට කොඳුලාය. අනතුරුව උරහිසට හිස තබාගෙන තව තවත් තම නැවුම් පෙම්වතාහට ඈ තුරුළු වූවාය. ඈ වචනයෙන් නිමා නොකල දෑ ශරීර භාෂාවෙන් පැවසුවාය. ඔහුගේ ඇඟිලි තුඩු ඇයව තවත් ප්රේමයෙන් බැඳලමින් හිසකෙස් අතර දුවන්නට විය. මෝරන සෙනෙහසේ අප්රමාණ වින්දනය ඈ හට ඇතිතරම් විඳගන්නට ඉඩ හරිමින් හේ නිසලව හිටියේය. අසම්මත ප්රේමවන්තයා තමාව යලි මවක් කලබව නොදත්මුත් ඊට කෘතගුණ දැක්වීමට මෙන් ඈ මහත් ප්රේමයෙන් ඔහුව තදින් වැලඳගෙන සෙමෙන් බෙල්ලට හාදු පුදන්නට වූවාය. මොහොතකට පසු ප්රේමභරිත තොල් යුවල, රාගික දෙතොල් හා යලි පූට්ටුවිය. මේ තාක් ඔහු කෙරෙහි කිසියම් අප්රසන්න හැඟීමක් තිබුණානම් ඒ සියල්ල හිරු දුටු පිණි මෙන් අතුරුදහන් විය. සූරියකාන්ත මලක් හිරු රැසින් පුබුදින්නාක් මෙන් සැමියාට නොදෙවෙනි ප්රේමයක් ඈ තුල පිබිදී මෝරා වැඩිණ. එකෙකු එකෙකුට පමණක් පෙම්කල යුතුබවටද, සිරුර පුදකලයුතුබවටද ඈ තුල වූ ඇදැහීම සිඳී බිඳී සුණුවිසුණුව ගොස් ඇති බව අසරණියහට අවබෝධයක් නොවීය.
වසර කිපයක් තිස්සෙ සුවිසල් රහසඟක් සමග කොතෙකුත් රමණයකොට තිබුණද, ඈ තුල මෙතෙක් පැවති කිසියම් ආකාරයක අසංතෘප්තබව යලි නොයෙන්නම අතුරුදහන්ව ගොස් තිබිණ. මේ සුන්දර වින්දනය තුල හැමමොහොතම රැඳියහැකි නම කොතරම් අගනේදැයි ඈ හට සිතිනි.
“මල්ලීඊ…” ඇගෙ සුකොමාල පාදයක් එසවී ඔහුගේ කකුලක් වටා එතින. “මට තව ඕනි…”
පිලිතුරු ලෙසින් හේ නැවුම් රමණයේ සංවේදනයෙන් තවමත් පණ ගැසී සිටින මල්ලියා නංගියා තුලට යලි රිංගවන්නට විය.
කාමරය තුල ඇඳෙහි තුරුණු ලලනාවන් දෙපොල සැහැසි සද්දන්ත මුෂ්ඨි ප්රහාරයට ලක්ව අඩපනව ඇද වැටී සිටියහ. ඔවුන් අතර උඩුබැල්ලෙන් දිගාවු ප්රහාරකයා තෙවන සුරතාන්තය තව බොහෝ දුර වූ බැවින් පරිචාරිකාවෝ වැලඳගෙන මද විරාමයක් ගනිමින් සිටියේය.
“ඔන්න ආයේ යනවා මල්ලියෝඕඕඕඕ….!!!” නැවුම්, ප්රේමණීය, කාමුක මෙවුන්දම හමුවේ නයනා ඉක්මණින්ම දම්වැල් සංක්ෂෝභ මාලවකට ගොදුරු වූවාය. ඈ හට මද ඉස්පාසුවකට ඉඩ සලසමින් සම්පත් රුදුරු අවිය එළියට ඇද ගත්තේය. වරින් වර ගලා හැලුණ දිය දහරින් දෙදෙනාගේම පාද තෙත බරිත කොට තිබිණ.
“ඔයාට තෑග්ගක් තියෙනවා” ඔහු ඇයව අතකින් ඇදගෙන කාමරය තුලට පිවිසුනේය.
එකවරම කාමරය තුලට කඩාවැදුන සම්පත් දුටු සැනින් ජගත් මදක් කලබල විය. ඔහු සිටින්නේ මෙහෙවරක බව බොහෝ වෙලාවකට පසු යලි ඔහුට සිහිවුයේ එවිටය. බිරිඳ හා නැගණිය හා රමණයේ යෙදීම නිසා සම්පත්ගේ ප්රතිචාරය කෙසේ වේදැයි සිතමින් ඔහු අනාරාධිත අමුත්තා දෙස බලා සිටියේය.
‘කෝ මේ නයනා’ තම බිරිඳ ගියේ සම්පත්ව කැඳවාගෙන ඒමටබව මතක්වූ ජගත් සිතුවේය. එකෙනෙහිම වාගේ සම්පත් පිටුපසින් කාමරයට ඇතුලුවූ තම ප්රිය බිරිඳගේ රුව ඇස ගැටිණ. ඉක්මණින්ම දෙදෙනා ඇඳ අසලට ආ අතර දෙදෙනාම නිරුවතින් වූ බව පලමුවරට එවෙලෙහි ඔහුට පසක්වූයේන් ඔහු ඔවුන් දෙපලගේ හිස සිට පාද තෙක් පුදුමයෙන් බැලුම් හෙලන්නට වුයේය.
සිතූ තරම් යකා කලු නොවන බව අමොරාගෙන සිටි පක කෙරෙහි අවදානය යොමුවූ සැනෙන් ඔහුට පැහැදිලිවිය. ඒ සමගම සුමුදු අතක් අඩපනවන තම රහසඟ වටා වෙලෙන බව ඔහුට දැනින. මොහොතකින් එයට තව අතක් එක් විය. එදෙසට නෙත් යෙමූ ඔහුට අලුත් ප්රියම්බිකාවන් දෙදෙනා යලි එය පණ දෙන්නට වෙහෙසෙන අයුරු දුටුවේය.
“ඔයා අපිට හුකනවා බල බල අපේ මිනිහා ඔයාගේ ගෑණිටත් හුකලා වගේ” එරන්දි සොයුරාගේ කණට කොඳුරා කිව්වාය. එයින් ඔහු තරමක් ආවේගයට පත් වුවද, අවිවාහක කෙල්ලෙටද හිකීමෙන් තමා වැඩිවරදක් කල බව සිතුනෙන් යලි හේ සන්සුන්විය. ඒ නැගණිය අපේ යන්නෙන් අදහස් කලේ කුමක්දැයි ඔහු තවමත් නොදැන සිටි හෙයිනි. සම්පත් අතකින් අල්ලාගෙන සිටි නයනාව ඉදිරියට ඇද ඇයට කිසියම් දෙයක් සංඥා කලේය. ඇඳ පහලින් ඉදිරියට නැමුන නයනා සැමියාගේ තරබාරු මල්ලියා තම මුවට රුවා ගත්තාය. බිරිඳගේ මුව අද වෙනදාට වඩා බොහෝ සංවේදිබවක් ජගත්හට හැඟිණ. බිරිඳ වැනෙන්නට වුයෙන් සම්පත් ඈ හට පසුපසින් ඇතුලු කොට සෙමෙන් ගහන බව හේ දුටුවේය. බිරිඳහට වෙනෙකෙකු හුකනු දැකීම තරහා යන්නට නොව, තම මැලවුණ මල්ලියා යලි සෙමෙන් ප්රාණවත් කරන්නට හේතුවීම ගැන ඔහුම තරමක් පුදුමයට පත්විය. නාඹර යුවතියන් දෙපල මනාව තම කාර්යයභාරය ඉටුකොට තිබිණ. එහෙයින් මනස පාලනය කලේ ඔහුතුල වැඩුණ අතිශය අසීමාන්තික කාමුකත්වයයි.
රමණයට සුදුසු අයුරින් මනාව සූප්පුව කෙලින් වූ පසු සම්පත් නයනාගේ තට්ටම අල්ලා ඉදිරියට තල්ලුකලෙන් ඉඟිය තේරුම් ගත් ඈ වහා ඇඳට ගොඩවී රතිවලක් සොයමින් හුන් බහිරවයාව තමා තුලට ඇතුලුකරගනිමින් ඉඳගත්තාය. මදක් තරබාරු පෙම්වත් බිරිඳ කාමුක ලෙසින් තමා මත ඉහලපහල යමින් රමණයේ යෙදෙන අයුරු බලාසිටින අතර සම්පත් ඇයට පසිපසින් ඇඳට ගොඩවනු හේ දිටීය. දෙපස හුන් කෙල්ලන් දෙදෙනාම කෙළ තලියක් තම අත්වලින් ගෙන සම්පත්ගේ රහසඟෙහි ඉලුවේය.
“ඌඌඌ…හ්හ්හ්හ්හ්” ප්රියාදර බිරිඳ වේදනාවෙන් මිරිකෙමින් ඉදිරියට නැඹුරුවෙනු දුටු ජගත් සිදුවන දේ තේරුම් ගත්තේය. කිසිදා රති ඉන්ද්රීයක් නොවුණ ඇගේ පශ්චාත් විවරයේ රති දොරටු විවර කරන්නට සම්පත් උත්සහ කරන බව ඔහුට වැටහිණ. තම යෝධ යගදාවෙන් උපරිමයට ඇදී තිබුණ විවරයට යාබද විවරය තුලට මොට්ටායුධය ඇතුලුවීමට වෙර දරණ සැටි ඔහුගේ රහසඟට දැණින. ඒ උත්සහය හමුවේ හැකිලෙන, යෝනිය අවට මාංශපේශි නිසා තම ශිෂ්ණය තෙරපීමෙන් ලැබෙන අපූරු වින්දනය රස විඳිමින් හේ සියල්ල නැරඹුවේය.
“අම්මාආආ……!” නයනා ලතෝනි දුන්නාය. කොතෙකුත් වේදනා දැනුනද ඈ කිසිවිටෙක නව පෙම්වතාව වලකන්නට උත්සහ නොකලාය. ඔහු වෙත පුදන්නට නැවුම් යමක් ඉතිරිව තිබීම ගැන සතුටට පත් ඈ ඉක්මනින්ම කලයුතුදේ පසක් කරගත්තාය. ඉන්පසු ඈ සියලු මාංශපේෂි ලිහිල්කරගෙන සිටිමුත් තවමත් ඔහුට ඈගේ අධෝමාර්ගයට පිවිසීමට අපහසු බව වටහාගත්තාය. එහෙයින් ඈ අවසානයේ තටමමින් ගුද මග විවර කරන්නට උත්සහකලෙන් සොඳුරු අවිය කෙමෙන් විවරවු අධෝ අදර පියන් අතරින් සෙමෙන් සෙමෙන් ඇතුලුවන බව ඈ හට දැණින. දහසක් ඉඳිකටු තුඩුවලින් සෙමෙන් ගුද මග වටා අනින්නාක්සේ දැණූනද එය ඉවසාගනිමින් ඈ නව වල්ලභයාට තමා තුලට අපර දොරටුවෙන් ඇතුලුවීමට ඉඩ හැරියාය. ආපස්සට ඇදි ඇදී යලි තල්ලුවෙමින් ක්රම ක්රමයෙන් එය සිරුර තුලට ඇතුලු වෙද්දි වේදනාව ක්රමයෙන් පහව ගියේය. ඇගේ අමතර කන්යාභාවය ඈ පාඩමක් උගන්වන්නට ගිය සල්ලාලයා විසින්ම ඩැහැගන්නා ලදි. ඒද දිනෙක තම කන්යාභාවය බිඳහෙලූ රහසඟද තම ප්රාධන රති කුටියතුල තිබියදීමය.
ආගන්තුක රති ප්රහාරයට ඉඩ දෙමින් නිසලව සිටි ඈ සෙමෙන් සෙමෙන් චලනය වෙන්නට ගත්තාය. මෝල් ගස් දෙකකින් තම වංගෙඩි දෙකටම එකවර කොටද්දී ඈ ක්රමයෙන් ප්රබෝධමත් වුවාය. ගෘහමූලිකයා ප්රාධන රමණයේ යෙදෙමින් රස ගෙනෙද්දි ආගන්තුකයාගේ අමතර රමණයෙන් ඈ හට රස ඉපදීම ආරම්භවිය. පුක තුලින් ඇතුලුවු පොල්ලෙන්, යෝනිය තුල ඇති මෝල්ගස ඇගේ බඩ දෙසට තෙරපීම නිසා එය ග්රැෆන්බර්ග් නිලය යහමින් තෙරපාගෙ ඇදී ගියේය.
ජගත් වසර කීපයක් තිස්සේ මිරිකූ දෙතන දෑතින් ගෙන මිරිකන්නට විය. එනමුත් එය පෙරමෙන් නොව, මුදුනටම නැගි රතිකාමයද එදින ලැබූ ශික්ෂණයද හේතුවෙන් වඩාත් සුන්දර වින්දනයන් සමුදායක් බිරිඳට ලබා දෙන්නට විය. මස්සිනා සමග එක්ව එකවර එකම වේගයෙන් හේ පක ඈ තුලට තල්ලුකොට හැරියේය. ඉණ දෙපසින් මස්සිනාගේ බිරිදව අල්ලාගත් සම්පත් යාබද විවරයේ දිගු ලිඟුව කිටිකිටියේ වෙලී තල්ලුවී යද්දී අපර විවරය තුලට උපරිමයෙන් තම මස් පොල්ල කිඳා බැස්සුවේය. කෙල්ලන් දෙදෙනා දෙපසට වී තම සොයුරන් එකම ගැහැණියකට හුකන අයුරු ඉවසිල්ලෙන් නැරඹුවාය.
“ඕඕව්ව්ව්ව්….” එවර ද්විත්ව රමණයක රස බලන ලලනාව කෙඳිරුවේ වේදනාව නිසා නොවේය. බිරිඳගේ හැඟීම් උත්සන්න වෙද්දී ජගත් එකරවම සම්පත් මෙන් දෙගුණයක වේගයෙන් ඈ හට හුකන්නට විය. එය ඇයව වහ වහා රමණ සීමාන්තය කරා ගෙනයෑමට සමත් විය.
“උව්ව්ව්ව්වාආආආආආආආආආආ……..” හිර විවරය අතරින් චොර චොර ගා බිරිඳගෙන් වෑහෙන දියකඳ දුටු ජගත් රමණය නවතා ඒ දෙස පුදුමයෙන් බලා හුන්නේය.
“අම්මට හුඩු මෙන්න මෙයාටත් වැක්කෙරෙනවා ඒ පාර” ඔහුට කියැවිණ.
“තව දෙන්නම් දෙයියෝ” නයනා සැමියා දෙස අඩවන්වු කාමුක දෙනෙතින් බලා පැවසුවාය. “හුකන්න හයියෙන් මට”
මෝල යලි කැරකැවෙන්නට විය, නැතහොත් දෝලනය වන්නට විය.
“අනේ මල්ලියෝ මේ අක්කගෙ පුක පලන්න දෙයියෝ”
“අයියෝඕඕඕ.. අම්මාආඅ……” යලිත් වාරයක් දිය දොර විවර විය. අසරණ ලලනාව කොඩියක් ලෙලෙන අයුරින් සට සට ගා ගැහෙන්නට විය. පොදු අඹුව හට මදක් ඉස්පාසුවක් දුන් වල්ලහ යුවල යලි ඈ හට ගහන්නට වූව. මෙවර එකෙකු ඇතුලට බස්සන විට අනෙකා එළියට අදිමින් සංගාමිව පෙම්වත් ලියට පහර දුන්හ.
“අනේ නංගියෝ…” යලි සැමියා දියබත් කරමින් ඈ මොර දුන්නාය. “මුන් දෙන්නා මාව මරනෝ…..”
“මරන්න අයියේ…! අක්කට මැරෙන්න හුකන්න” එරන්දි සොයුරාට විධානය කලාය.
“අනින්න අයියා…! නයනාක්කගෙ බඩවැල් එලියට ඇදෙනකම් ගහන්න” ඒ අනෙක් සොයුරා ලද විධානයයි.
එයින් පුරුෂයින් දෙදෙනාගේ වේගය අධික වූයෙන් සාහසික යුග්ම පයි ප්රහාරයට ලක්වූ වනිතාව මර ලතෝනි දෙමින් වහ වහා සුරතාන්ත පුරුක් අමුනන්නට වූවාය. පුරුකෙන් පුරුක දිය වැල් නැගි නැගී ආදරණීය සැමියා හට තෑගි ලෙසට පිදුනේය. කෙල්ලන් දෙදෙන නොයෙකුත් අසැබි වදන් කියමින් රති සැන්ඩ්විච් තනන තම සොයුරන් තවතවත් උමතු කෙරුවෝය. චට චට ගා දෙතුන් දෙනෙකු එකවර අත්පුඩි තලන්නාක් මෙන් අසරණියගෙ සිරුරට දෙපසින් වැදෙන පිරිමි සිරුරු වලින් ශබ්දය නැගුනේය.
“අයියෝ….” අවසන, පහරකෑ ලඳ සිහිමුර්ජා වූවාය. එයින් කලබලයට පත් ජගත් රමණය වහා නැවත්වූවේය.
“නවත්තන්න එපා අයියේ ගහන්න. එයාට සිහිය එයි” නැගණියගේ තවත් සොඳුරු විධානයක් නැගිණ.
එනමුත් දෙගිඩියාවට පත් ජගත් කුමක් කලයුතුදැයි සිතාගත නොහැකිව අසරණව සිහිසුන් බිරිඳ දෙස බලා සිටියේය. තම රහසඟද තෙරපමින් සම්පත්ගේ ලිංගය තවමත් උඩ යට යනයුරු ඔහුට දැණුනි.
“නවත්….” මස්සිනා හට විධාන කිරීමට පටන් ගන්නවාත් සමග ඔහුගේ මුව වැසී ගියේය. එකවරම සිහිලද බිරිඳ උලාකන අයුරින් ඔහුගේ කට පිස්සියකසේ කන්නට ගත්තාය. ඈ සැමියාගේ දෙතොල් ලේ එන්නටම සපා නොකෑවා පමණි. යක්ෂණිකසේ තොල් උරා බිව් නයනා යලි සැමියා මත උස් පාත් වෙන්නට පටන් ගත්තාය.
ගේ දෙවනත් වෙන්නට මොර දෙමින් ඈ යලි කිහිප වතාවක් වතුර මල ඇර අවසානයේ බොහෝ අඩපණව සැමියාමත ඇද වැටුණාය. සම්පත් එකවරම අපර මග වූ තම මුගුර එළියට ඇදගත්තෙන් ගැස්සී උඩ විසිවු නයනාගේ පස්ස ගැහෙමින් යලි පහත්වී නිසසල විය. ගහෙන් වැටුන මිනිහාට ගොනා ඇන්නාසේ ඇයව තවත් තිගැස්මට ලක් කරමින්, පහලට නැමී ඇගේ බෙල්ල උරාබිව් සම්පත් පහත් වි තමාට සැපදුන් පුක සපා කන්නට විය.
***
පණගිය දෙදරු මවහට මදක් විවේක ගන්නට ඉඩ හල සම්පත් සෙමෙන් ඈ ඉවතට පෙරලා දමා තම බිරිඳව ස්ථාන ගත කලේය. වැඩි වෙලා යන්නට මත්තෙන් සොයුරාගේ සුවිසල් පුරුෂ දණ්ඩ යෝනි මග දරාගෙන, හඬතලමින්, සැමියාගෙන් අධෝ මාර්ගයට පහර කන එරන්දි දැක ගන්නට හැකිවිය. ප්රථම වතාවට එකවිට පුරුෂ යුගමයකින් රමණ සුව විඳින්නට ඉඩ ලද ඈ ප්රභලව ප්රකම්පනයට පත්වූවාය.
පෙර ත්රිත්ව රමණයට වඩා කාලය දිගු වුවත් නෑණාහට වැඩි වෙනසක් නොමැති තත්වයට ඈද පත්විය. සහමුලින්ම අඩපණව ගිය ඈ ඉක්මනින්ම සොයුරා මතින් පසෙකට පෙරලී අනෙක් නෑණ හට අවස්ථාව සලසා දුන්නාය.
“ඕඕඕහ්හ්හ්හ්…” පෙර ස්ත්රීන් දෙපලටම නොදෙවෙනි සප්පායමක් ලද තෙවැන්නිය තුල තෙවන මෝචනය කරමින් මෙතෙක්වෙලා දැඩි වෙමින් යලි ලිහිල් වෙමින් පැවති බරින් ජගත් නිදහස් විය. හේ සුදු දියර රති උමග කෙලවරට විදහරිද්දීද සම්පත් තව තවත් නැගණියගේ පුක පැලුවෙන් ඈ යලි යලි සුරතග සුමියුරු පල රස වින්දාය. පියා හා සොයුරා සමග එක්ව ඉක්මනින්ම යුග්ම රමණය කලයුතුබව ඈ තරයේ ඉටාගත්තාය.
“ප්ලොප්..” නැගණිය ජගත් මත තනිකරමින් යකඩින්න ගලවා ඇදගත් සම්පත් එක පසෙක මද ඇලයකට වැතිර සජිවී ත්රිත්ව රමණ දෙක නරඹමින් හුන් අනීතික ඇඹේණියගේ දෙපා පලල් කරගනිමින් ඈ මතට ගොඩවිය. පිට පිට ගුදමං තුනක සැරිසැරූ බූතයා මොහොතකින් තමා අත්පත් කරගත් අලුත්ම රති දෝනාව තුල යලි සරන්නට විය.
නයනාගේ දෙපා තම හිලට වැරෙන් අනින සම්පත් වටා එතී ගියේය. ඈට බරවූ සම්පත් ඇගෙ දොතොල් රස උරා බොන්නට විය. ඔහුගේ දෑත් ඇගේ සිරුර යටින් ඇදෙද්දී, ඇගෙ දෑත් ඔහු වටා වෙලුනේය. දෙදෙනා එකෙකු ලෙස නොපෙනුනේ වේගයෙන් උස්පාත් වෙන සම්පත්ගේ තට්ටම් වලින් පමණි.
පෙම්වතාගේ හදිසි ප්රහාරයට ලක්වු ගැහැණිය තොල් උරමින්ම උගුරෙන් මොර දෙමින් ඔහුට දිය දහරා කීපයක් තෑගි කලාය. නොකඩවා රමණය ඇදුනෙන් සුලු මොහොතක් ඇතුලත ඈ යලිත් වතාවක්, ගූ ගුලෙහි වැද අපවිත්රවහුන් රති නාගයා දිය පහර කීපයකින් සොදා හැරියාය. ඊ ලඟට තව වතාවක් දිය බුබුල පණ ගැණ්වින.
පිට පිට තෙවතාවක්ම පිරිසිදු වුණ එකැස් දණ්ඩ කෘතගුණ සැලකීමට මෙන් ශ්වේත දියරය ඈ හට පුදන්නට වුවේය. පෙම්වත් දෙතොලෙන් වැහුණ මුඛයෙන් නොනැගුණ හඬ ඔහුගේ උගුරෙන් පිටවිය. සජීවි ශුක්රාණු පියඹගේ යෝනි පල්ලෙහි ඇදහැලී ගර්භාෂයවෙත දුවන්නට වූහ. ‘දැන් පමා වැඩියි”කියන්නාක් සේ අකර්මණ්යව සිටි පුර්ව සොයුරු කැල හමුවන තෙක් එවා පිස්සන් සේ නිශ්පල ගැබ තුලට පිහිනුවෝය. ‘අවුලක් නෑ! අපේ එකෙකුට හරිගියානේ’ කියමින් පහක් දාන්නාසේ එවා පැරදුන පැරණි කැරි ගොඩටම එක්විය.
*******
“සම්පත් මල්ලි” පස් දෙනාම විවේක සුවයෙන් ඇඳමත දිග ඇදී එකිනෙකාට තුරුලුවී සිටියදී ජගත් පැවසීය. “ඔයාගෙ ඔය සම්බන්දෙ දැංවත් නවත්තලා දාන්න”
ජගත් දෙපස නයනා හා එරන්දි ද, නයනා හට අනික් පසින් සම්පත්ද, ඔහුට එහායින් රුචිරා ඇඳමත දපා සිටියහ.
“මොන සම්බන්දෙද අයියා?”
“නංගි කිව්වෙ ඔයා ඔය ඔෆිස් එකේ කෙල්ලෙක් එක්ක හුටපටයක් තියෙනවා කියලා”
“හුටපටයක් නම් තියෙනවා. ඒත් ඔෆිස් එකේ නෙමෙයි”
“එහෙනම්?”
“ඔය ඉන්නෙ හුටපටේ එයාගෙ එහාපැත්තෙ” නයනා හීංසීරුවේ පැවසුවාය.
“මොනවා? ඔයාගෙ නංගි එක්ක?” ජගත් පුදුමයෙන් කිව්වද තරහ ඒතුල නොවීය. “තමුසෙ මාර මිනිහෙක්නෙ ඕයි”
සත්යය පවසාගත නොහැකිව සම්පත් නිහඬවිය.
“දැං ඒවා කමක් නෑ. එයාගෙ විදියටම පාඩමක් ඉගෙන ගත්තනෙ” නයනා යලි පැවසුවාය.
“ඔයත් දැනගෙන හිටියද? ඇයි මට කිව්වෙ නැත්තෙ?”
“කියලා මෙතන මිනිමරාගන්නද?”
“මට බොරු කියලා මාව මේකට පටලගත්තෙ ඒකයි එහෙනම්”
“බොරුව ඉතින් ඔෆිස් කතාව විතරනෙ”
“ඒ වුනත් මට කියන්න තිබ්බනෙ”
“එහෙම වුනානම් එරන්දි නංගිට පලිගන්න වෙන්නෙ නෑනෙ මෙහෙම”
“ඔව් අයියේ අද විතරනෙ” එරන්දි දුක්ඛිත හඬින් පැවසුවාය. නයනාගේ උගුර හිරවිණි. කාටත් වඩා දැන් ඈ හට සම්පත් නැතුව බැරිය.
“ආ…!” කෙල්ලන් දෙදෙනාගෙන් සැප ගැනීම එක රැයින්ම කෙලවර වෙනබව සිතීමද ජගත්හට දැං දරාගත නොහැකිවිය. “ඒකත් එහෙමද නයනා?”
ජගත් හට දැං මෙය දිගට ගෙනයාමට උවමනාවුවද නයනාගේ කැමැත්ත නොමැතිව කිසිවක් කල නොහැකිය. ඇය මේ සියල්ලෙහි සැලසුම් ශිලිපිනිය බව ඔහු සිතුවේය.
“ඔයාට ඕනනම් දිගට ගෙනියන්න. මට අවුලක් නෑ” කුමක් පවසන්නදැයි සිතාගත නොහැකිව මද වෙලාවක් කල්පනාකල නයනා, සීරුවෙන් තම පයෝධරයක් අතගාන සම්පත්ව පෙන්වා පැවසුවාය. “මෙහෙම වුනා කියලා මේ දෙන්නා ඉතිං නවත්තන එකක්යැ”
“නංගි මොකද හිතන්නෙ?”එරන්දි දෙස නොබලාම ජගත් විමසීය.
“අයියා හිතන එකම තමයි”
“මං නවත්තන්න හිතුවෙ” ඈ දෙසට හැරුණ ඔහු බැරෑරුම් විලසින් පැවසීය.
“ඇත්තට?” ඔහුගේ රහසඟ අල්ලාගත් එරන්දි ඇසුවාය. “එහෙනම් නවත්තමු”
“අද විතරයි” ඇයව තුරුලට ඇදගනිමින් හේ පැවසීය.
“හා” සොයුරාට වෙලෙමින් නැගණිය පිලිතුරු දුන්නාය.
සම්පත් සෙමෙන් ඇඳෙන් බැස්සේ නයනා හටද ඉඟියක් කරමින්ය. ඒ අනුව ඇයද බැස්සාය.
“ඔයාලා එහෙනම් නිදහසේ ඕන දෙයක් කරගන්න” සම්පත් දොර දෙසට යමින් පැවසුවේය.
“ඔයත් ඉන්න” සොයුරාගේ තුරුලෙන් මුදවාගත් හිස ඔසවා බලා එරන්දි පැවසුවාය.
“අද විතරනෙ. මං අරහෙන් ඉන්නම්” සම්පත් සිනාසෙමින් කිව්වේය.
අතරමැදියන් දෙපල හිස්වු පසු රුචිරා සිරුවෙන් ජගත් අසලට ඇදී ඔහුට පිටුපසින් තුරුලු විය.
“ඔන්න කෙල්ලනේ ළමයා ඇහැරුනොත් එහෙම නලවපල්ලා” නයනා ද නිරුවතින්ම දොර දෙසට යමින් කිව්වාය.
“අවුලක් නෑ. තාත්තට ළමයව නලවන්න දීලා අපි තාත්තව නලවන්නම්” රුචිරා විසුලු ස්වරූපයෙන් පැවසුවාය.
ජගත් බිරිඳහට යමක් කියන්නට උත්සහ කලද ඊට ඉඩක් නොතබමින් නැගණිය ඇගෙ මුවින් ඔහුගේ කට වැසුවාය. රුචිරා ඔහුගේ කලවා වටා කකුලක් දමාගෙන තම යෝනිය එහි අතුල්ල්ලන්නට වූවාය.
නයනා පිටතට ආ සැනින් සම්පත් ඇයව තරයේ බදාගෙන තොල් උරන්නට වූවේය. ඈ ද නිරායාසයෙන්ම ඔහුට තුරුලුවිය. කාමුකත්වයෙන් හා ප්රේමවන්ත බවින් යන දෙකෙන්ම සපිරුණ චුම්බනය උපදින්නට සිටින දරුවාගෙ මව්-පිය යුවලව තමන්ගේම ලෝකයක තනිකර දැමුවේය.
“දැම්ම කාමරේට යනවද, ලයිව් ශෝ එක බලලම යනවද?” විනාඩි කීපයකට පසු ඇගෙ මුවට මද විරාමයක් දුන් සම්පත් විමසීය.
“දැම්ම යං” ඇගෙ වැකිය නිම වෙනවාත් සමග ඇයව දෝතින් ඔසවාගත් සම්පත් තම නිදන කාමරය දෙසට පිය නගන්නට වූයේය.
“ඔව්වා බලන්න තියෙන්නෙ අද විතරයැ?” ඔහුගේ බෙල්ල බදාගත් සොඳුරියගේ වදන් කණ තුල පමණක් රැව් දිණි.
****
“මල්ලි එහෙනං ඉක්මනට ගෙයක් බලන්න” පසුදා සාලයේ සියලුදෙනාම එක්ව සංවාදයේ යෙදි සිටියදි ජගත් පැවසීය. “ට්රාන්ස්ෆර් ලෙටර් එක හම්බ වුනා”
“මං බැලුවා අයියා. හොඳ ගෙයක් තියෙනවා බාගෙට හදපු. හද හද හිටපු කෙනාට ඕස්ට්රේලියාවේ සිටිසන් හම්බ වෙලා එහෙ පංදිචියට යනවා. ඒ හින්දා අඩුවට විකුණනවා. මං කතා කරගත්තා. කොටසක් ගෙවලා ගන්න පුලුවන්. හැබැයි ගේ ඇතුලෙ වැඩ ටිකක් තියෙනවා කරගන්න නම්. පදිංචි වුණායින් පස්සෙ ඉතුරු හරිය හෙමිහිට කරගන්න”
“එහෙනම් අදම යං බලන්න”
****
“අයියලා කවද්ද එන්න හිතන් ඉන්නෙ?” එදින සවස ජගත් හා නයනා, සම්පත් බැලු නිවසට කැමති වූයෙන් පසුදාම නිවෙස් හිමියා බලාපොරොත්තුවූ මුදල ගෙවාදමන්නට තිරණය කල හෙයින් එරන්දි විමසුවාය.
“ජොබ් එකනම් මාසයකට වඩා තියෙනවා කොළඹ එන්න. ඒ අතරෙ ගෙයි වැඩ ටිකත් ඉවර කරගත්තානම් හොඳයි”
“ජගත් අයියට නිවාඩුවක් දලා එන්න වෙයි එහෙනම්” සම්පත් පැවසීය.
“නිවාඩුනම් ගන්න බෑ දවස් දෙක තුනකට වඩා. නයනාට තමා ඇවිත් බලන්න වෙන්නෙ. කොහොමත් ඉතින් ඒ ටික කෙරෙන්න ඕන මෙයාට ඕන විදියටනේ”
“එහෙනම් අක්කා අපේ ගෙදර ඇවිත් ඉන්න. දවස ගානෙ යන්න එන්න කරදරයි නෙ” එරන්දි ආරාධනා කලාය.
“එහෙම බෑ…! ජගත් එතකොට තනියමනෙ”
“මට ඔය ටික දවස ඉන්න පුලුවන්”
“අක්කා පොඩි බබාව අරං මෙහෙ එන්න. එරන්දිට පුලුවන්නෙ එහෙ ගිහින් ලොකු බබාව බලාගෙන ඉන්න ඒ ටිකේ” සම්පත් යෝජනා කලේය.
“මොන ලොකු බබාවද බලාගන්නෙ?” නයනා ඔච්චම් කලාය.
“දෙන්නම, දෙන්නම” එරන්දි ආපිට ප්රහාරයක්ද එල්ල කලාය. “ආ මෙයා බබා. එපා කියයි එහෙනම් මෙහෙ ඇවිත් ඉන්න”
“ටික දවසනේ” නයනා ඇඟට පතට නොදැනී කිව්වාය.
“ඔයාට බබාලා දෙන්නම බලා ගන්න අමාරු නම් අපෙ නංගිවත් එක්ක යන්න” රුචිරාගේ මුහුනේ සිහින් සිනාවක් ඇඳි ගියේය.
“මෙයා ට්රාන්සර් එක කල්දාගනීද දන්නෙ නෑ එහෙනම් තව මාස දෙක තුනකට විතර”
“කල් දාගන්නෙ මොකටද? මෙහෙටනෙ එන්නෙ”
****
සියල්ල බොහෝ වේගයෙන් සිදුවිය. ඉරිදා රැයෙහි සියලු දෙනා තම නිවෙස්වලටවී හොඳ විවේකයක් ලබා ගත්හ. ජගත් දින තුනක් නිවාඩු ඉල්ලා මූලික කටයුතු කොළඹ සිට පිලියෙල කල අතර නව නිවසේ ඉතුරු කොටස කරගෙන යෑමට බදාදා උදෑසන නයනා සම්පත්ගේ ගෙදර නවතින්නට බලාගෙනම පැමිණියාය. ඈ රාත්රී දෙකක් නිවසේ දරුවන් සමග තනිව පාලුවෙන් ගත කරද්දි, ඇගේ නෑණාද, නෑණාගේ නෑණාද සැන්ඩ්විච් බවට පත්විය. කතාකරගත් පරිදිම පසුදා එරන්දි ජගත්ගේ ගෙදර ගියාය. රුචිරා හට ඒ දිනවල දේශන තිබුනේ සතියට දින දෙකක් පමණක් බැවින් ඈද සතියේ දිනවල වැඩිවශයෙන් එරන්දි හා එක්වූවාය. සති අන්තය සියල්ලෝම කොළඹ ගත කලහ.
දිනෙන් දින සම්පත් හට තමා හා බිරිඳක් ලෙසින් වාසය කරන නයනා කෙරෙහි තදබල ප්රේමයක් ගොඩ නැගුණි. ඈ පැමිණ දෙවන සති අන්තය වන විට ඔහුට ඈ කෙරෙහි අද්විතීය ප්රේමයක් ඇතිවී තිබුණි. අසම්මත වල්ලභයාගේ මෝරණ ප්රේමය ඈ හට පැහැදිලිව දැනුනෙන් ඈ බොහෝ තෘප්තිමත් වූවාය. විටෙක තමා ඔහුට සැමියාටද වඩා ආලය කරනු ඇතැයි ඈ බිය වූවාය. එනමුත් එකිනෙකා කෙරෙහි දැඩිව නැගුණ ප්රේම සම්බන්ධයට කිසිසේත් හානියක් සිදුවීමට ඈ නොකැමතිවිය. ඔහුගේ මෝරණ පෙම නිසා ඔහු සමග ගත කරන රාත්රීන් වඩ වඩා සොඳුරු විය. කිසිදා තමා තුල ඇතැයි නොසිතූ සියලුම කාමුකකම් ප්රේමණීය සම්භෝග අතරේ මතුවිය.
සති දෙකහමාරක් ගතවන විට නයනා සිදුව ඇති දෙය අනුමාන කලාය. ඒ මුලු කාලයටම ජගත් ගේ ශුක්රාණු ඈ තුලට නොයැවු බැවින් දරුවෙක් පිලිසිඳගෙන නම් ඒ සම්පත්ගෙන්ම බව නිසැක හෙයින් ඈ ඒ බව ඔවුන් දෙදෙනා පමණක් නිවසේ ගතකල රැයක ඔහුට පැවසුවාය. සති තුන ඉක්මගිය පසු ඔවුන් දෙදෙනා ගොස් පරික්ෂා කලෙන් ඈ ගැබ්ගෙන බව තහවුරු විය. එදින රැයත් කොළඹ සිටියේ ඔවුන් දෙදෙනා පමණක් බැවින් මව්පිය යුවල රාත්රිය පුරාම සතුට සැමරූහ. දෛවය හතරවන සතිය සහමුලින්ම ඔවුනට තෑගිකොට තිබිණ. වර්ජනයක් හේතුවෙන් විශ්වවිද්යාලය සතියක්ම වසා තිබුනෙන් රුචිරා ජගත් වෙත ගියාය. සැබැවින්ම ඔවුන් දෙදෙනා අතරද මෙවැනිම ප්රේමයක් ගොඩනැගෙමින් තිබුනේය. යෝධ පියයයුරු උරුමක්කාරිය, යෝධ ලිඟුවක උරුමක්කරු හා ගැඹුරු ආදරණීය, කාමුක අඹුසැමි සම්බන්ධතාවයක වෙලෙමින් උන්හ.
අතිශය සුන්දර කාමුක රාත්රින් ගතකරද්දී සම්පත් බොහෝ දේ ගැන නයනාහට පැවසුවේය. රැවටීමකට ලක්වීම ගැන පළමුව නයනා තරමක් අවුල්වූ නමුත් සම්පත් සමග සිතින් හා ගතින් නොනැසෙන බැඳීමක් ඇතිවී තුබූණ හෙයින් ඈ වහා යථාතත්වය පත්වූවාය. ඉන්පසු ඒ විස්තර අතිශය කාමුක රමණයන් ඇතිවෙන්නට දැමුණු පොහොර පමණක් විය. රති වඩන කතාන්දර මහත් ආශාවෙන් ශ්රවණය කරමින් ඈ කාමාශ්වාදය වඩ වඩා ප්රභලව ලැබුවාය. මෝරන කලලය දිනපතා පියාගේ ධාතු වලින් නෑවී ගියේය. ඔහු හා මව අතර සිද්දිය පිලිඹඳව පවසද්දි කිසිම අප්රසන්නකමක් නොදැනීම ගැන නයනාම පසුව පුදුම වූවාය. කවරහේතුවක් නිසාදෝ ඈ වඩාත්ම ආශාකල විස්තරය එය විය.
කෙසේ වෙතත් ඒ කිසිවක් ජගත් හට හෙලිනොකරන ලදි.
*****
“බඩ කරන්න සම්පත්…!” හතරවන සති අන්තයේ පස්කොන් රති කෙළිය යන අතරතුර සැමියා මෝචනයට ආසන්නව ඇතිබව දුටු, සොයුරාගේ යෝධ පයිය මත පිනුම් ගසමින් සිටි එරන්දි මොර දුන්නාය. “නයනා අක්කව බඩ කරන්න…!!!”
නයනාගේ පවුල් සංවිධාන ක්රමය ගැන එරන්දි නොදැන සිටියාය.
“ආයේ අමුතුවෙන් කරන්න දෙයක් නෑ!” තම සැමියාට සමාන්තරව නිදාගෙන දෙපයින් පෙම්වතාගේ උකුල කිටිකිටියේ බදාගෙන අතකින් එරන්දිගේ තනයක් මිරිකමින් සිටි නයනා පැවසුවාය.
“ආ….!” අනෙක් තිදෙනාටම එකවර කියැවුණ අතර ශබ්ධ නැගුණේ ස්ත්රීන් දෙදෙනාගෙන් පමණි. යෝධ තනයක් සොයුරා ලවා මිරිකවාගනිමින් උක්කුටියෙන් සිටි රුචිරා ගේ යෝනි තොල් අතර ජගත් හඬ සැඟවී ගියේය.
“සෙලිබ්රේට් කරන්න වෙනවා එහෙනම්” රුචිරා පැවසුවාය. මද ඊර්ෂ්යා සහහගත බවක් මතුවීමෙන්දෝ එරන්දි නිහඬව හිස් බැල්මක් හෙලාගෙන කිසිදු හැඟීමකින් තොර සොයුරා මත ඉහල පහල ගියාය.
පුදුමයකට මෙන් ඒ හෙලිදරව්වීමෙන් ජගත් අවුලට පත්වුණු බවක් නොපෙනුනේය. එනමුත් එකවර ආරංචිය දැන ගැනීම නිසා ආවේගයට පත්වීමෙන්දෝ හේ රුචිරාගේ යෝනිය සහසික ලෙස උලාකන්නට වූවේය. ඇතැම්විට අනාගතයේ කෙල්ලන් දෙදෙනාවම ගැබ් ගැන්වීමට ඔවුන් මේ වනවිටත් කතිකා කරගෙන හුන් නිසා ඔහුට එතරම් අවුලක් නොවුණාවිය හැකිය. නැතිනම් ඒ අවස්ථාවෙහි ඔහු තම නැගණිය තුලට තම ශුක්රධාතු පහකරන්න ඉතා ආසන්නව සිටි නිසා වියහැක.
එරන්දිගේ හැඟීම් තේරුම් ගත් නිසාදෝ රුචිරා ඇගේ කම්මුල අත ගෑවාය. ඒ වනවිට ඇගේ දෙනෙතින් කඳුලු පනින්නට ආසන්න වෙමින් තිබිණ. වෙනත් කිසිවෙකුටත් වඩා තම ආදරණීය බිරිඳ ගැන හොඳින් අවබෝධ කරගෙන සිටි සම්පත් වහා රමණය නවතා ඇයව තුරුළු කරගෙන ඇහේ දෙනෙත් දෙතොලින් පිස දැමුවේය.
“මං දැනං හිටියේ නෑ අයියලා පාවිච්චි කරන්නෙ කොපු කියලා” ඔහු ඈගේ කණට කෙඳිරුවේය.
“හිතලා කරපු දෙයක් නෙමෙයි නංගි” අර්බුධය වටහා ගත් නයනා සෙමෙන් පැවසුවාය. “ඔයාගෙ මිනිහා දුන්න සැපට මෙලෝ සිහියක් නැතුව ගියා අනේ… නංගි දන්නවද? පලවෙනි දවසෙමනෙ හිටලා තියෙන්නෙ”
එරන්දි සැමියාව පසෙකට තල්ලු කලාය.
“මං දැං ලමයගෙ නැන්දද, පුංචි අම්මද වෙන්නෙ එතකොට?” සියල්ලන්ගේම සිතට අසවැසිල්ලක් දෙමින් මදහසක් පාමින් එරන්දි විමසුවාය.
“නෑ නංගි. මං වැදුවට ඔයත් ඒ ලමයගෙ අම්මා”
“අහ්.. එහෙනම් ලමයට අම්මලා තුන් දෙනෙක් ම ඉන්නවා” එරන්දි යලි සිනාසෙමින් කිව්වාය.
“තාත්තලා දෙන්නයි” සිද්ධිය නිසා නැගෙමින් තිබුණ මෝචනය සමනය වී තිබුණ ජගත්, රුචිරාගේ දෙපා අතරින් ඔලුව ඔසවා පැවසුවේය.
“කන්ග්රැජුලේශන් තාත්තා” සම්පත්ව වැලඳගෙන පැවසූ එරන්දි ඔහුගේ තොල් මහත් ආදරයෙන් සිප ගත්තාය. රුචිරා ඔවුනට එක්වූවාය.
සියලු සුභපැතුම් අවසන් වීමෙන් පසු සම්පත් පියෙක් විමේ ප්රීතිය සියල්ලෝම අමු නිරුවතින් සැමරූහ. අත්හිටවුණු රති කෙළිය යලි ගජරාමෙට නැග ගියේය ශැම්පේන් වෙනුවට ස්ත්රී විවර තුනෙන් අලංකාර දියමල් විහිදී ගියේය. පුරුෂ කෙමි වලින් පෙණ නගින සුදු දියර ස්ත්රී ශැම්පේන් වීදුරු තුනට පිරවී ගියේය.
තවත් දරුවෙක් හෝ දෙන්නෙක් හැදීමට ජගත් හා නයනා අදහස් කරගෙන සිටි බැවින් පවුලට දරුවෙකු එක්වීම කිසිම ගැටලුවක් නොවුනේය. ඇරත් දරුවන් තිදෙනා බලන්නට දැං මව්වරු තිදෙනෙක්ම ඇත්තේය.
හයවන සතියේ සිට ජගත් හට කොළඹ වැඩ භාරගැනීමට තිබුනෙන් පස්වන සති අන්තයේ අලුත් නිවසෙහි පදිංචියට ඒමට තීන්දු විය. තවමත් විශ්ව විද්යාල අර්බූධය නිමා නොවී තිබුනෙන් රුචිරා දිගටම ජගත්ගේ නිවසෙහි සිටියාය. ඈ හා එරන්දි දිවාකාලයේ රැගෙන ඒමට නියමිත භාන්ඩ අහුරා සකක් කලහ. සම්පත් දින දෙකක් නිවාඩු ගෙන නයනා හට නව නිවසේ වැඩ කටයුතු කඩිනමින් නිමා කරගැනීමට උදව් කලේය.
***
“අයියෝ…. මල්ලී මං මැරෙයීඊඊඊඊ….!!!” පස්වන සතියේ රාත්රීයක ගේ පුරා දෝංකාර දෙමින් මරහඬක් නැගිණ. ඇඳ විට්ටම අල්ලගෙන දණගසාගෙන සිටින නයනා මුලු ඇඳම තව තව තෙමීම ගැන දිනපතාම කොතෙකුත් දියබත්වෙන ඇඳ උරණ නොවීය. මරාවේශයෙන් මෙන් සම්පත් පසුපසින් ඇයට හිකුවේ ඇඳ විට්ටමද ගැලවී යන තරම් වේගයෙනි. නිදහසේ දිය පහකරන්නට ඉඩදීමට එළියට ඇදගත් පයිය යලි එකවරම ඇතුලට බස්සද්දී ඇගේ අත් පා, හතර අතට ඇඹරී ගියේය. කොතෙකුත් මොරගෑම් හමුවේ කිසිම අනුකම්පාවක් නොදැක්වූ හේ සහාසික ලෙස ඈ හට පයි පහර එල්ල කලේය.
“හයියෙන් ගහන්න මල්ලියෝඕඕඕඕ….!!!” වේගය මදිවු ලෙසකින් ඈ තව තව කෑමොර දුන්නාය. “කැරි විදින්න දෙයියෝ….. ඔයාගේ බබා නෑවෙන්න.. අම්මෝඕඕඕඕ….!!!”
“ආආආආ…..!” ඇගේ ඊල්ලීම ඉටුකරන්නටදෝ සම්පත් එදින රාත්රියේ පළමු කැරි වඩිය, ගුරුලේත්තුවට පිරෙව්වේය. “ඔන්න එහෙනම් ගන්නෝඕඕඕ…..!!!”
හැකිලෙමින් ගැහි ගැහී දිය පහකරන හුත්තට ගැහෙන පයියෙන් තවත් කෙටි ප්රහාර කීපයක් එල්ලකල හේ එය එළියට නොගෙනම ඇයවද උඩුබැල්ලෙන් හරවාගෙන ඇඳමතට පෙරලුනේය. පෙරලෙද්දිත් දියමල වැඩ කරමින් පැවතියෙන් රවුමක ආකාරයට කැරෙකෙමින් දිය පහර ඉහලට විද්දේය. බඩු ගියත් පණ නොනැසෙන පොල්ලෙන් උල්පත මුදවා ගත් නයනා පුක උස්ස උස්සා දිය මල සිඳෙන තෙක් අහසට වෙඩි තැබුවාය.
“අම්මෝඕඕඕ……!!!” සියල්ල හමාරයි සිතූ කාමුක ලඳ අනෙක් පසට පෙරලී වල්ලභයා මතට පතිත වෙද්දී රමණ අවිය අතදරාගෙන සිටි ඔහු යලි එය හිඳුණු නළ ලිඳට ඇතුල් කලේය. බැස්සූ පොල්ල උඩ ගැබිණිය යලි දඟ කරද්දී, කැරි තොගයක් එළියට ගලා පහරක් පහරක් පාසා පයිය වටේ පෙණ නංවමින් වලල්ලක්සේ පහලට තල්ලු විය.
තව කීප විටක් වතුර යන තෙක් කිසිවෙකුටත් විරාමයක් නොවීය. අවසානයේ සිහිසුන් වන තරම් රති ආශ්වාදය ලබාගත් පොඩි බතලිය තමාව බඩ කල මිනිහාගේ කට කාගෙන පහලට ඇද වැටින.
****
“ඔයා කැමති කොල්ලෙකුටද? කෙල්ලෙකුටද?” මොහොතකට පසු ප්රේමාලිංගනයේ යෙදෙමින් නයනා සම්පත්ගෙ විමසුවාය. “මං නම් කැමති ඔයාගෙ නංගි වගේ කෙල්ලෙකුට”
“ඒ ඇයි?”
“එතකොට කවදහරි ඔයලාගෙ තාත්තයි, නංගියි වගේ ඔයාටත් ඉන්න පුලුවන්නේ”
“ඒත් මං කැමති මං වගේ කොල්ලෙක් හම්බ වුනානම්”
“ඒ මොකෝ අර?”
“එතකොට මං වගේම අම්මට සලකන්න පුතෙක් ඉඳියිනේ”
“ඊයාආ…. ඔයානම්…” එකවරම ඔහු කි දෙය වටහානොගත් ඈ මද වෙලාවකින් පැවසුවාය. පිළිතුරු ලෙස තෙපල වදන් මොනවා වුවත් ඔහුගේ අදහස නිසා තම සිරුරු කිලිපොලා යනබව ඈ හට දැනිණ.
“අපිට නම් ඉතින් තුන් හතර දෙනෙක් ඉන්නවා සැප ගන්න. ඔයාට ඉන්නෙ දෙන්නනෙ ඉතිං”
“අපොයි දෙන්නෙක් ඇති හොඳටම”
“හරි ඉතින් දැම්ම නෙමෙයි හම්බ වෙන්නෙත්”
“ඔච්චර හිතනවද මං ගැන”
“නැතුව ඉතින්?”
“මට ඔච්චර ආදරේ කරන්න එපා දෙයියෝ….!”
“නැතුව කොහොමද? මගෙ පළවෙනි ළමයගෙ අම්මනෙ”
“දැනගෙන නෙමෙයි නෙ ලව් කරන්න ගත්තේ?”
“ඉව වෙන්නැති”
“ඇත්තට?”
“පිස්සුද? ඔයාගෙ ආදරේ මට දැණුන නිසා වෙන්නැති මේ තරම් බැඳුණේ”
“අපි මෙහෙට ආවම මාව මෙහෙ තියාගෙන අර දෙන්නව ඒ ගෙදරට යවන්නකො”
“බැරියැ එතකොට මාරුවෙන් මාරුවට ජගත් අයියටයි මටයි ගෙවල් බලා ගන්න ගෙනත් තියාගත්තෙ නැතුවට”
“කපටියා…! ඒ දෙන්නවත් නැතුව බෑ නේද?”
“ඔව් ඉතින් ඔය තුන්දෙනාම මගෙ රංකඳවල්නෙ වස්තුවේ”
දෙදෙනාගෙ තොල් එකිනෙක ඇලී ගියේය. තවත් සොඳුරුතම රමණයක ආරම්භයට සීණුව නාදවිය.
…………………. සමාප්තයි……………….
Note: සම්පත්ගෙ සම්පත් දැනට මෙතැනින් නිමා කරමි.
