නෙළුම් – Sinhala wela katha

මේ කතාව මම මෙතෙක් ලියපු කතා වලට වඩා සෑහෙන්න වෙනස්. මේක මට කියපු කෙනා එක්ක මම මේ කතාවට අදාල පැත්තෙ බයිසිකලෙන් රවුමක් ගියා. කතාවට අදාලා තැන් මම දෑහින්ම දැක්කා.
මේ කතාවෙ ප්‍රධාන සිද්ධි මාලාව 100% ක්ම ඇත්ත. ඒත් ඒකෙ ශෘංගාරාත්මක කොටස් වලට මම අතිනුත් දාලා ලියන්නම්. මේ සිදුවීම් පටන් ගත්තෙ මීට අවුරුදු හත අටකට කලින් බණ්ඩාරගම කියන නගරයට කිලෝ මීටර දෙක තුනක් ආසන්නව ප්‍රධාන පාරට ටිකක් ඈතින් තියෙන ගමක. මම ඒ ගමේ නම කියන්නෙ නැහැ.
බණ්ඩාරගම ප්‍රදේශයේ හිටියා ‍බොහෙම ධනවත් වංශවත් පරම්පරාවක්. ඒ ගොල්ලන්ට අයිති ඉඩම් සෑහෙන්න තිබුණා. මේ පරම්පාරවෙ බණ්ඩාරගමට ආව පළවෙනි පුද්ගලයා උඩරටින් කසාදයක් කරගත්ත දකුණේ කෙනෙක්. මුදලි මුහන්දිරම් තනතුරු දරපු එයාගෙ පුතාලා දුවලා අතර මේ ඉඩම් බෙදිලා ගියා. ‍අපේ කතාවට අයිති ගමේ තමයි මේ පරම්පරාවෙ අන්තිම පුරුක් ජීවත් වුණේ. ඒ අයට තිබුණ ඉඩම් සෑහෙන්න ප්‍රමාණයක් ඒ වෙනකොට නඩු හබ වලින් නැති වෙලා නැත්නම් විකිණිලා තිබුණා.
අක්කර 6ක විතර විසාල ඉඩමක තිබුණ පරණ වලව්වක තමයි මේ අය ජීවත් වුණේ. මේ පවුලෙ හිටියෙ දුවෙකුයි පුතෙකුයි. දෙන්නම හොඳ උස මහත වැදගත් පෙනුමැති අය. දුව නෙලුම්. පුතා චන්න. ඒත් අන්තිමට මේ දුව අඩු වයසෙන්ම දුප්පත් කොල්ලෙක් එක්ක යාලු වෙලා ඒ සම්බන්දෙට ගෙදරින් අකමැති වුණ නිසා පැනලා ගියා. පුතා සමාජවාදියෙක් වෙලා පස්සෙ බේබද්දෙක් වෙලා ගමෙනුත් ගියා.
අන්තිමට අර වයසක ජෝඩුව මහ ගෙදර තනි වුණා. ඒත් අර දුව බැන්ද හාදයා හරිම හිත හොඳ උගත් බුද්ධිමත් කොල්ලෙක්. නම ජයන්ත. පොර ලොකු රස්සාවල් හොයාගෙන දේශපාලකයෝ පස්සෙ යන විදිහෙ කෙනෙක් නෙවෙයි. ලැබුණ පළවෙනි අවස්ථවෙන් පුරාවිද්‍යා දෙපාර්තමෙන්තුවට බැඳුනා. ඒ හැටි පඩි නැතත් හිතේ සතුටෙන් මිනිහා රස්සාව කළා.
නෙළුම්ට දුව ලැබුණෙ අවුරුදු 19 දි. කෙල්ලගෙ නම තිබ්බෙ ඕලු කියලා. මේ පවුල අඟහිඟකම් තිබුණත් හරිම සමගියෙන් සතුටෙන් හිටියා. ජයන්ත කැමති වුණේ නැහැ නෙලුම්ට පරම්පරාවෙන් අයිති වත්කම් ලබා ගන්න. පොරට ඕන වුණේ තනියම නැගී සිටින්න. මෙහෙම ඉද්දි අර වයසක ජෝඩුව අසනීප වුණා. ඒ ගමන ජයන්ත අර වලවුවත්තට අල්ලපු ඉඩම අරගෙන එතන පොඩි ගෙයක් හැදුවෙ නෙලුම්ට තමන්ගෙ දෙමවුපියන්න සලකන්න පුලුවන් වෙන්න. අසනීප වලට බේත් කරන්න සෑහෙන්න වියදමක් ගියා. ඒ වෙනුවෙන් ඒ අය ලඟ තිබුණ ඉතුරුම් වලින් පුතා නාස්ති නොකරපු හැම දේම වියදම් වුණා. අන්තිමට අර මහ ජෝඩුව මැරෙන කොට දිරපු වලවුවයි කැළැව වැවුණ අක්කර 6ක ඉඩමයි විතරයි ඉතිරි වුණේ.
අර ජෝඩුවගෙ මරණෙන් පස්සෙවත් ජයන්ත කැමති වුණේ නැහැ අර වලවුවෙ ගිහින් පදිංචි වෙන්නවත් ඉඩම භුක්ති විඳින්නවත්. ඒක ලියලා තිබුණෙ නෙලුම්ගෙ නමට. කවදා හරි තමන්ගෙ දුවට ඒක ලැබෙන නිසා නෙලුම් ඒකට කිසිම විරුද්ධතාවක් දැක්කුවෙ නැහැ. ඒත් අර වලවුව ලඟ හදපු දෙමවුපියන්ගෙ සොහොන් දෙක වගේම මුලු වත්තම ජරාවාස වුණා. කලින් වලවු වත්ත කිවුව ඒ වත්තට පස්සෙ කිවුවෙ සෙහොන් දෙකේ වත්ත කියලා.
මොනවා ජරාවාස වුණත් නෙලුම්ගෙ පෙනුම නම් තාම හොඳ හැඩට තිබුණා. ගෑනි උසයි. උසට හරියන මහත. ඒ වගේම හැම අවයවයක්ම හොඳ හැඩට තිබුණා. හම පැහැපත්. මූණ නිලියකගෙ වගේ. කොණ්ඩෙ දිගයි. පියයුරු දෙක රවුමට ලොකුවට සීගිරි ලළනාවකගෙ වගේ ඉස්සිලා තියෙනවා. ඉන මහත නැහැ. බඩත් නැහැ. උකුල පළල්. ගුරුලේත්තුවක හැඩේ. තට්ටම් වටකුරුවට ලොකුවට තියෙනවා. තාලෙට ඇවිදිනකොට ඇ‍ඟේ අවයව නැටවෙන විදිහ බලන්න ඕනම කෙනෙක් නැවතිලා හැරිලා බලනවා.

ජයන්ත ගෙදර එන්නෙ සතියකට හරි දෙකකට හරි වතාවක්. මොකද ජයන්ත වැඩ කරන්නෙ අනුරාධපුරේ පැත්තෙ කෟතුකාගාරෙක. දුවගෙ ඉස්කෝලෙ වැඩ නිසා නෙලුම්වයි ඕලුවයි බණ්ඩාරගම ගෙදර තියලා තමයි පොර අනුරාධපුරේ බෝඩිමක නැවතුණේ.
නෙලුම් වැදගත් පවුලක කෙනෙක් නිසාත්, නෙලුම්ගෙ වැදගත් හැසිරීම නිසාත් නෙවෙයිනම්, සෑහෙන්න මිනිස්සු මේ වෙනකොටත් නෙලුම් එක්ක සෙට් වෙන්න උත්සාහ කරලා. නෙලුම් සමාජශීලී ගමේ වැඩ වලට සම්බන්ධ වෙන ගෞරවනී‍ය කෙනෙක් වුණත් ඔය වගේ දේවලට පැටලුනේ නැහැ.
නෙලුම්ගෙ දුව ඕලුනම් ටිකක් දඟ පාටයි. කෙල්ලත් අම්මා වගේම ලස්සනයි. ඒත් අම්මා තරම් උස මහත නැහැ. පොඩියි. ඒත් ඇ‍ඟේ හැටියට අවයව හොඳට ලොකුවට වැඩිලා තිබුණා. මේ කියන සිද්ධි ආරම්භ වෙද්දි ඕලුට අවරුදු 18යි. පළවෙනි පාර ඒ ලෙවල් කරලා. ඒත් පාස් වෙයි කියලා හිතන්න බැරි නිසා කොම්පියුටර් කෝස් එකකට යන්න ලෑස්ති වුණා.
මේ අතර නෙලුම්ලගෙ ඉඩමේ වලවුව පැත්තෙ නෙවෙයි අනිත් පැත්තෙ මායිමේ තිබුණ පොඩි පර්චස් 8ක විතර ඉඩම් කෑල්ල විකුණලා ඒ ගෙදර හිටි කට්ටිය වෙන පලාතකට ගියා. ඒ ඉඩම අරගෙන තිබුණෙ මුස්ලිම් මනුස්සයෙක්. නම අසීස්. පොර ඉඩම ගත්ත ගමන් කළේ පාර අයිනෙන් කඩයක් හදපු එක. එතන තිබුණ පොඩි ගෙයි තිබුණෙ සාලෙයි කාමරයයි කුස්සියයි විතරයි. හරියට ජනෙල් දොරවල්වත් තිබුණෙ නැහැ.
පොර කඩේට බඩු ගෙනැත් විවෘත කළා. ඒත් ඒ වෙනකොට ඒ ගමේ ඊට ටිකක් ඈතින් පරණ කඩයක් තිබුණා. මුලු ගමේම මිනිස්සු ගියේ ඒ කඩේට තමයි. ඒ නිසා තම්බියගෙ කඩේට මුලින් ඒ හැටි මිනිස්සු ආවෙ නැහැ. ඒත් පොර ගමේ හිටි බේ බද්දන් ටිකක් අල්ලගෙන තමන්ගෙ කඩේ බඩු ලාබ බවට කට කතා ගම පුරා පැතිරුවා. ඇත්තටම පොර හැම දෙයක්ම අනිත් කඩේට වඩා කීයක් හරි අඩුවෙන් තමයි දුන්නෙ. ටික ටික තම්බි කඩේටත් මිනිස්සු එන්න ගත්තා.
සති අන්තෙක ගමේ ආව ජයන්ත මේ කඩේ දැකලා නෙලුම්ටයි ඕලුටයි දේශනයක් තිබ්බා.
“ඔය මුස්ලිම් මිනිස්සු ඔක්කොම එකයි. කොයිතරම් බැටලු හම් පෙරවගෙන හිටියත් පල්ලිය කියන දේ තමයි කරන්නෙ. බණ්ඩාරගම ටවුමෙ ඉඩම් නැති නිසා තමයි මේ වටේ තියෙන සිංහල ගම් ටික අල්ලගන්න හදන්නෙ. උන්ට මේ ගමේ තව ඉඩම් ගන්න දෙන්න හොඳ නැහැ. නැත්නම් තව තව මුස්ලිම් පවුල් පදිංචි වෙලා ටික කාලෙකින් මේකෙ පල්ලියක් හදයි. ඊට පස්සෙ සිංහල මිනිස්සුන්ට ඉන්න බැරි වෙන්න මේක අරාබියක් කරලා සිංහල මිනිස්සු ගමෙන් යන තැනට වැඩ කරයි. ටික ටික ඉතිරි ඉඩම් ටිකත් සල්ලි දීලා ගනියි.”
“මේ මිනිස්සු මුලු ලංකාවටම ඔය විනාසෙ කරන්න තමයි හදන්නෙ. උන් බෝ වෙන්නෙ නිකන් මීයෝ බෝ වෙනවා වගේ හරිම වේගෙන්. එක පවුලක ලමයි 4 කට වැඩියි. එහෙම තමයි උන්ට පල්ලියෙන් කියලා තියෙන්නෙ. එහෙම ගියාම සිංහල සුලු ජාතිය වෙලා මුස්ලිම මහජාතිය වෙනවා. එදාට මේ රටේ ශරියා නීතිය දාලා අනිත් ආගම් තහනම් කරලා හාමුදුරුවරු මරලා රට මුස්ලිම් රටක් කියලා නම් කරයි. අරාබියෙ වගේ අනිත් ආගම් අදහන මිනිස්සුන්ට මරණ දඩුවම දෙයි. ගෑනු ඔක්කොටම අර කලු රෙද්ද පොරවලා වහල්ලු වගේ තියාගනියි.”
“ඕක නවත්තන්නනම් කරන්න තියෙන්නෙ එක දෙයයි. මුස්ලිම් මිනිස්සුන්ට ඔය හැටි සල්ලි ලැබෙන එක නවත්තන්න ඕනෙ. අපේ මිනිස්සු රිංගන්නෙම ඔය මුස්ලිම් කඩ වලටනේ. ඒ නිසා උන් අපේ සල්ලි හූ‍රගෙන ධනවත් වෙනවා. අපි උන්ගෙ කඩවලට නොගියොත් උන්ගෙ ආදායම පහල බහිනවා. එතකොට තව තව ළමයි හැදුවත් උන්ට ඉඩ කඩම් ගන්න බැරි වෙනවා. කන්න බොන්න දෙන්න බැරි වෙනවා. ඒ නිසා ටික ටික බෝ වීම අඩු වෙනවා. “
“වෙන මොන ජාතියක් ආගමක් බෝ වුණත් කමක් නැහැ ඔය ජාතිය බෝ වුණොත්, රට විනාස වෙලා දවසක ‍ලංකාවත් අර ඉරාකෙ වගේ හැමදාම බෝම්බ පුපුරණ තත්වෙට එනවා. මොකද උන්‍ගෙ ආගමේ කියන්නෙ මුස්ලිම් හැර අනිත් හැම දෙනාවම විනාශ කරන්න කියලා. උන් බලන් ඉන්නෙ උන් මහජාතිය වෙනකල් බලය අරගෙන ඒ දේ කරන්න. “
නෙලුමුයි ඕලුයි මේ කතාව අහලා අර මුස්ලිම් කඩේට නොයන්න හිතා ගත්තා. තම්බි කඩේ අල්ලපු වැටේ වුණත් නෙලුම් ගියේ දුර තිබුණ පරණ කඩේට. ඒත් ඊට පස්සෙ සතියෙ ජයන්ත නැති වෙලාවෙ නෙලුම්ගෙ අයියා රුක්මන් ආවා. පොර ඇවිත් කතා කර කර ඉද්දි නෙලුම් ජයන්ත කිවුව කතාව කිවුවා.
“අනේ මොන මෝඩ කතාවක්ද? මුස්ලිම් සිංහල දෙමළ අපි ඔක්කොම එකයි. මොකද ජයන්තව හොස්පිටල් එකේ සර්ජරි එකකට ගත්තම දෙන ලේ මුස්ලිම්ද දෙමළද සිංහලද කියලා අහනවද? අපි ඔක්කොම මිනිස්සු. හැමෝටම තියෙන්නෙ රතු ලේ. වැඩිම වුණොත් ඒ බී ඒබී ඕ කියලානම් වර්ග 4ක් තියෙනවා. “
“ඔය මනස්ගාත ඔලුවෙ තියාගන්නෙ නැතිව හැමෝම එක්ක සමගියෙන් ඉඳපන් නෙලුම්. මේ සමාජෙ තියෙන්නෙ ආගම් ජාති බේද නෙවෙයි. දුප්පත් පෝසත් බේදෙ. අපි අලුත් විදිහට හිතන්න ඕනෙ. ඔය ආගම් ජාති බේද අමතක කරලා මුලු ලෝකෙම එකම සමාජයක් වෙලා තියෙන්නෙ දැන් ඔය ඉන්ටර්නෙට් එක හින්දා. අපි විතරක් පරණ හණමිටි ඔලුවෙ ති‍යාගෙන ඉන්නවා. “
ඒ කතාව ඇහුවට පස්සෙ නෙලුම්ටයි ඕලුටයි තමන් කලින් ගත්ත තීරණය ගැන සැකයක් ඇති වුණා.
පහුවෙනිදා මුස්ලිම් කඩේ ඉස්සරහින් යද්දි අසීස් ඉක්මනට පාරට දුවගෙන ඇවිත් තමන්ගෙ සරම එහෙම පාත දාලා බොහොම ගව්රවයෙන්
“කුමාරිහාමි කොහෙද යනවා?”
කියලා ඇහුවා‍.
“මොන කුමාරිහාමිද? කුමාරිහාමිලා දැන් නැහැ මුදලාලි. මම නෙලුම්. මම මේ කඩේට යනවා බඩු වගයක් ගන්න.”
“අනේ නෙලුම් නෝනා ඉතින් අත්ත ලඟ කඩයක් තියාගෙන ඇයි ඔය තරම් දුර යනවා? අපිලා දුප්පත් නිෂාද?”
“අනේ නැහැ මුදලාලි. අපි කලින් ඉඳන් බඩු ගත්ත කඩේනෙ ඒක. “
“අනේ නෝනා ඒ මේ කඩේ දාන්න ඉෂ්ෂරනේ.‍ දැන් ගමේ කඩ දෙකක් තියෙනවානේ. ඉතින් ලඟ කඩේට‍ ගියාට වරදක් නෑනේ.”
ඒකට දෙන්න උත්තරයක් නෙලුම්ට තිබුණෙ නැහැ.
“අනිත් නෝනා වගේ උසස් කෙනෙක් කඩේට එන්න‍ ඕනෙ නැහැ. බඩු ලිස්ට් එක එවුවනම් මම ගෙදරටම බඩු ටික ගෙනැත් දීලා සල්ලි අරගෙන යන්නම්.”
“අනේ එහෙම ඕනෙ නැහැ මුදලාලි. අපි සාමාන්‍ය මිනිස්සු. “
“අනේ.. එහෙම කියන්න එපා නෝනෙ. අපිලා දන්නවා නෝනා ඔහෙම හිටියට වලවු කාරයො කියලා. නෝනා මගේ කඩේට එනවනම් ඒක මට ගවුරවයක්.”
අසීස් අත් දෙකට එකට තියාගෙන නැවිලා කිවුවා.
නෙලුම්ට ඒකටත් උත්තරයක් නැහැ.
“නෝනා දැන් කඩේ යන්නෙ මොනවා ගේන්නද?”
“මේ හාල් තුනපහේ ටිකක්.”
“නෙලුම් නෝ‍නා … මං ලඟ සුදු හාල් රුපියල් 30යි. සම්බා 40යි. නෝනට හින්දා සම්බා 35ට දෙන්නම්. නෝනා ඕන්නං ගිහින් බලන්න අර කඩේ සුදු හාල් 31යි. සම්බා 42යි‍. මට බඩු ලිස්ට් එක කියන්න මම බඩු ටික ගෙදරට ගෙනැත් දෙන්නම්. “
කොහෙම හරි නෙලුම්ට අසීස්ගෙන් ගැලවෙන්න බැරි වුණා. අන්තිමට නෙලුම් ගියෙ අසීස්ගෙ කඩෙන් බඩු අරගෙන. අසීස් කිරද්දිත් වැඩිපුර දැම්මා. ගනනුත් හැම එකෙන්ම අඩු කළා. කතා කළෙත් පණ දෙන්න වගේ. හරිම විනීත විදිහට. අසීස් අවුරුදු 40ක විතර මිනිහෙක්. ටිකක් උස මහතයි. කළුයි. ඒත් මූණ ප්‍රසන්නයි. අනිත් තම්බි වගේ රැවුල වවලා හරි තොප්පිය දාලා හරි නැහැ. ඒ නිසා නෙලුම්ට ජයන්ත කිවුව විදිහෙ බයක් ඇති වුනේ නැහැ.
නෙලුම්ටත් පරණ කඩේට තරම් දුර යන්නැතුව ලේසියෙන්ම බඩු ටික ගන්න ලැබෙන එක සහනයක් වුණා. බඩුත් කීයක් හරි ලාබ නිසා ආර්ථික අමාරුකම් තියෙන නෙලුම්ට ඒක තවත් උදවුවක් වුණා. ඒ නිසා නෙලුම් දෙතුන් පාරක්ම අසීස්ගෙ කඩේට ගියා. ඒත් ජයන්ත ආව වෙලාවක් මේද අහලා හොඳටම කේන්ති ගියා.
“අපේ සිංහලයගෙ මෝඩකමයි කම්මැලිකම හින්දා තමයි මේ ලංකාව අපිට දවසක නැති වෙන්නෙ. උන් දැන් ඔහෙම ලාබෙට දෙන්නෙ සෙනග අල්ලගන්නකල් විතරයි. නැත්නම් පරණ කඩේ වැහෙනකල් විතරයි. අනික උන් හොරට කිරලා බාල බඩු දීලා අර ගනන් අල්ලනවා. අපේ එවුන් ගොන්නු වගේ උන්ට අහුවෙලා උන්ට බෝවෙන්න උදවු කරලා ජාතියම වඳ කරගන්නවා.”
එතකොට නෙලුම් තමන්ගෙ අයියා කිවුව වචන ටිකක් දැම්මා.
“ඕක තමයි පිටරටවල පරයන්ට අපි ලව්වා කරවන්න ඕන කරන්නෙ. අපේ එවුන් ඒ ගුලිය ගිලලා ඒක හැම තැනම වමාරනවා. තම්බි ලේ දන් දෙන්නෙ නැහැ. දුන්නත් උන්ගෙ එකෙක් වෙනුවෙන් විතරයි. උන් උදවු කරන්නෙ උන්ගෙ ජාතියෙ උන්ට විතරයි. මහලොකුවට ලේ ගැන කතා කළාට ඒකවත් දන්නෙ නැහැ. සහජීවනය කියන එක අපිට තිබුණට උන්ට නැහැ. උන් අපිව රවට්ටලා අන්තිමට මුලු ජාතියම විනාස කරලා මේක අරාබියක් කරයි. අපේ සහජීවනේ උඩදාපු උන්ට පසුතැවෙන්නවත් ජීවත් වෙන්න බැරි වෙයි. “
“මට ඔයාට නීති දාන්න බැහැ. ඒත් මම කිවුවෙ රටේ ‍ලෝකෙ වෙන දේවල් දැකලා මම තේරුම් ගත්ත ‍දේවල්. අපේ ගමේ එවුන් හරියට වැඩ නොකළොත්, වැඩි කල් නොයා මේ ගම තම්බි මුඩුක්කුවක් කරනවා. වැඩි කල් නොයා මුලු ගමම ඔය තම්බියගෙ ණය කාරයො වෙයි. ඊට පස්සෙ ඉතිරි ටික ලේසියෙන්ම කරගනියි. “
ජයන්තයි නෙලුමුයි අතර පොඩි අමනාපයකුත් මේ නිසා ඇති වුණා.
ජයන්ත මොනවා කිවුවත් අසීස්ගෙ කඩේ නෙලුම්ට ලොකු පහසුවක්. ඒ වගේම අසීස්ගෙ ලෙන්ගතු ගෞරවශීලී හැසිරීමට නෙලුම් කැමති වුණා. අසීස් එක්ක කතා කරන එකත් නෙලුම්ට සතුටක් වුණා.
දවසක් තවත් තරුණයෙක් අසීස්ගෙ ගෙදර නවතින්න ආවා. පොරගෙ නම ස‍ෆ්රාස්. අසීස්ගෙ මල්ලි. පොරනම් කළු නැහැ. පැහැපත්. නළුවෙක් වගේ. බළල් ඇස් දෙකක් තිබුණා. පොරත් අසීස් වගේම හරිම මිත්‍රශීලියි. හැමදෙනාම එක්ක හිනා වෙනවා.
අසීස් කඩේ නැති වෙලාවට සෆ්රාස් තමයි කඩේ බලාගන්නෙ. සෆ්රාස්ගෙ පෙනුමට ගමේ කෙල්ලො හැරිලා බැලුවා. ඒත් මුස්ලිම් නිසා හිත පාලනය කරගත්තා. ඕලුගෙ හිතත් ඒ වගේමයි. සෆ්රාස් පාරෙ යනකොට ජනේලෙන් හොරෙන් බැලුවා. සෆ්රාසුත් ඕලු ගැන විශේෂ උනන්දුවක් දැක්වුවා.
ඕලු කොම්පියුටර් කෝස් එක කරන්න ටවුමට යනකොට සෆ්රාස් මුණගැහෙන්න ගත්තා. ගමේ කෙල්ලන් පිස්සුවෙන් වගේ බලන කඩවසම් කොල්ලා තමන් වටේ කැ‍රකෙන එක ගැන ඕලුට මාර ‍ලොකු දෙයක්. ඒ නිසා ඕලුත් පැනලා කතා කළා.
මේ අතරෙ අසීසුත් නෙලුම්ට ටික ටික කිට්ටු වෙන්න ගත්තා. නෙලුම් කඩේට ආව වෙලාවට අසීස් සෑහෙන්න ආගිය තොරතුරු කතා කළා. ජයන්ත ගැන විස්තර ඇහුවා.
“අද නම් නෙලුම් නෝනා හරිම සන්තෝසෙන් ඉන්නව ඇත්තෙ. “
“ඇයි අසීස් එහෙම කියන්නෙ?”
“ඇයි අදනෙ ජයන්ත මහත්තයා එන්නෙ. නෝනා ආශාවෙන් බලන් ඉන්නවා ඇතිනෙ. සති දෙකක් ඉවසගෙන ඉන්න එපැයි.”
ඒක අහලා නෙලුම්ට කේන්ති ගියේ නැහැ.
“අනේ අසීස් මොනවා කියනවද මන්දා.”
කියා ඇඹරුණ නෙලුම් ගෙදර ඇවිත් කල්පනා කරන්න ගත්තා. අවුරුද ගානකින් ජයන්තයි නෙලුමුයි එකතු වෙලා නැහැ. දුව ලොකු ලමයෙක් වුණ දවසෙ ඉඳන් ජයන්තයි නෙලුමුයි අතර ශාරීරික සම්බන්ධයක් තිබුණෙම නැති ගානයි.
ඒත් නෙලුම්ට වයස තාම 38යි. ඇඟ පත හරිම තරුණ පාටයි. නිරෝගියි. ඒත් ජයන්ත එහෙම නැහැ. එයා හිතන්නෙ දැන් එයා වයසයි කියලා. ඒත් ජයන්තට තාව අවුරුදු 43යි.‍
අසීසුයි නෙලුමුයි අතර කතා බහ ටික ටික විවෘත වෙන්න ගත්තා.
අසීස්ගෙ කඩේ දවසක් ප්‍රීති බෝඩ් එකක් ගහලා තිබුණා. (උපත්පාලන කොපු දැන්වීමක්) නෙලුම් එදා කඩේට ඇවිත් ඒක දැක්කත් නොදැක්කා වගේ හිටියා.
“දැක්කද බෝඩ් එක. දැන් ඉතින් කාටවත් හදිස්සියක් ආවත් ඉවසගෙන ඉන්න ඕනෙ නැහැ. හන්දියට දුවන්න ඕනෙත් නැහැ. මං ගාව බඩු තියෙනවා.”
නෙලුම් ලැජ්ජාවෙන් ඇඹරුණා මිසක් කිසිම දෙයක් කිවුවෙ නැහැ.
“අයියෝ… නෙලුම් නෝනා ඇඹරෙන්නෙ නිකන් 18 කෙල්ලෙක් වගේනෙ. ඕවා දැන් රටේ සාමාන්‍ය දේවල්නේ. ඉස්කෝල වලත් දැන් ඕවා උගන්නනවා. අනික ඉතින් ආසාවල් ඇති වෙන්නෙ මිනිස්සුන්ටනේ.”
නෙලුම් කිසිම දෙයක් නොකියා බඩු අරගෙන ගියා. ඒත් ගෙදර ආවත් අසීස් කියපු දේවල් වලින් නෙලුම්ගෙ වැලලිලා තිබුණ හැඟීම් ඇවිස්සෙන්න ගත්තා. තමන්ගෙ තරුණ ජීවිතේ නිකරුණේ නාස්ති වෙලා යන බව නෙලුම්ට හිතුණා. ඒ ව‍ගේම අසීස් ගැන අමුතු හැඟීමක් ඇති වෙන්න ගත්තා.
දැන් අසීස්ගෙ කඩෙන් විතරයි නෙලුම් බඩු ගන්නෙ. නෙලුම් ජයන්ත එක්ක ඒවා කතා කරන්නවත් යන්නෙ නැහැ. ජයන්ත මාසෙ පඩි ගේනකල් ණයටත් අසීස් බඩු දෙනවා. අසීස් කවදාවත් නෙලුම්ට ණයට දෙන්න අදිමදි කරන්නෙ නැහැ. ඉල්ලන පරක්කුවෙන් දෙනවා.
සෆ්රාස් කඩේ ඉන්න වෙලාවට නෙලුම් වැඩිය කඩේට යන්නෙ නැහැ. අසීස් ඉන්න වෙලාවල් බලලා තමයි යන්නෙ. ගිහින් සෑහෙන්න වෙලාවක් කතා කර කර ඉන්නවා. අසීසුත් කතාවට දක්ෂයා. එක එක කතා කියනවා. මේ අතරෙ එන්න එන්න අසීස් ටික ටික කාමුක කතා කියන්න ගත්තා. පුදුමෙකට වගේ නෙලුම් ඒව අහන්න ආස වුණා. මේ නිසා දෙන්න අතර ටික ටික අමුතු සම්බන්ධයක් ඇති වෙන්න ගත්තා.
නෙලුම්ට නොදැනී අසීස් නෙලුම්ගෙ හැඟීම් ඇවිස්සෙන විදිහට එක එක කතා කිවුවා. පිට රටවල මිනිස්සු කරන කියන දේවල්, අමුතු ප්‍රවෘත්ති, ව‍ගේ දේවල් තමයි ඒ කතා වලට මුල් වුණේ. කොහොම හරි අසීස්ගෙ කතා අහලා ගෙදර එන නෙලුම් ඉන්නෙ හරිම අසහනෙන්. ජයන්ත ආව දවසක නෙලුම්ට ජයන්තව පොළඹවගන්න ඕන වුණා.‍ නෙලුම් ඒකට අවශ්‍ය දුහුල් නයිටියකුත් ඇඳගෙන හිටියා. ඒත් දුව ඉන්න නිසා හවුස්කෝට් එකක් උඩින් ඇන්දා. අන්තිමට රෑ නිදියන වෙලේ ඒක ගලවලා ඇවිත් ජයන්තව ඉම්බා. ඒත් ජයන්ත
“දුව තාම ඇහැරිලා”
කියලා නිදා ගත්තා‍. නෙලුම් දුකෙන් වගේම කේන්තියකින් අනිත් පැත්ත හැරිලා නිදා ගත්තා. තමන්ගෙ කකුල් දෙක අතර තෙතමනයක් වගේම උණුසුමක් නෙලුම්ට දැනුනා. තන පුඩුවලත් අමුතු කැසිල්ලක් ඇති වෙලා. ඒත් ඒ ගැන කරන්න කිසි දෙයක් නැති තමන් හරිම අසරණයි කියලා නෙලුම් හිතුවා.
අසීස්ගෙ කඩේට නෙලුම් නෝනා යන බව දැනගත්තට පස්සෙ පරණ කඩේට වඩා තම්බි කඩේට ලඟින් හිටි ගැමියොත් තම්බි කඩේට යන්න පටන් ගත්තා. ඊට පස්සෙ බඩු ලාබ බවත් ඕනම බඩුවක් තියෙන බවත්, අසීස්ගෙ මිත්‍රශීලි බවත් ගැන කටින් කට පැතිරිලා අනිත් මිනිස්සුත් අසීස්ගෙ කඩේට එන්න පටන් ගත්තා. මේ නිසා හරිම ඉක්මනට අසීස්ගෙ කඩේ දියුණු වුණා.
ඊට පස්සෙ අසීස් තව තව බිස්නස් පටන් ගත්තා. ප්‍රධාන එකක් තමයි වල්ල පට්ට මිලදී ගන්න එක. ඒ කාලෙ වෙනකොට වල්ල පට්ට මේ තරම් ගණන් බව ගමේ මිනිස්සු දැනගෙන හිටියෙ නැහැ. ඒ නිසා රුපියල් 1000ක් ‍ව‍ගේ මුදලකට ලී කෑලි වික්කා. ඒවා රුපියල් ලක්‍ෂයක් විතර වටින බව මිනිස්සු දැනගෙන හිටියෙ නැති නිසා ලැබුණ රුපියල් 1000 ගැන සෑහෙන්න සතුටු වුණා. අසීස් බලන් ඉද්දි දියුණු වුණා.
ඊට පස්සෙ කඩේට අල්ලලා තවත් කඩ කෑල්ලක් හැදුවා. ඒකෙ සෙරෙප්පු, සපත්තු, ප්ලාස්ටිකු බඩු, ඇලුමිනියම් බඩු, තොරොම්බල් බඩු වගේ ඒවා දැම්මා. දැන් ගමේ මිනිස්සු ටවුමට යන එකත් අඩු කරලා අසීස්ගෙන්ම බඩු ගන්න ගත්තා. පරණ කඩේට කෙළම වෙලා ගියා. ඒ කඩේ මුදලාලි හිටියෙ ගමේ මිනිස්සු එක්ක කේන්තියෙන්. ඒ නිසා කඩේට බඩු ගන්න ආව අයත් එක්කවත් හොඳට කතා බහ කළේ නැහැ. ඒ නිසා මිනිස්සු එන එක තවත් අඩු වුණා.
අසීස්ගෙ කඩේ උපත් පාලන පෙතිත් විකුණන්න තිබුණා. ඒ වගේම මදන මෝදක වගේ ඒවත් වික්කා. ගමේ කොල්ලොත් ඒ නිසා ඒවට පුරුදු වෙලා රවුම් ගහන්න ගත්තා.
ජයන්ත ගමේ ආව දවසක අසීස්ගෙ කඩේ සරුසාර බව දැකලා කේන්තියෙන් කතා කළා.
“මේ ඔක්කොටම වග කියන්නෙ ඕනෙ මේ තම්බියට ඉඩම වික්ක එකා. දැන් ඉතින් ගමේ වෙළෙන්දා නැති වුණා. තව ටික දවසකින් ඔකා ගමේ අනිත් ඉඩම් ටික ටික සල්ලි දීලා ගන්න බලයි. ඉඩම් අයිති කරගෙන් තමන්ගෙ හැතිකරේ ගෙන්නගෙන බෝ කරයි. අපේ ගමේ උන් එවුන් ලඟටත් බඩගාගෙන ගිහින් තමන්ගෙ සේසතම පූජ කරයි. ඊට පස්සෙ ඒ සල්ලි වලින් උන් පෝසත් වෙලා තව තව පැටවු ගහයි. අන්තිමට මේක මුස්ලිම් මුඩුක්කුවක් වෙලා ඉන්න සිංහලයො ටික එක එක විදිහට පන්නලා දාලා හරි වඳකරලා දාලා හරි ගම තනිකරම මුස්ලිම් ගමක් කරයි. අනේ අපේ මෝඩ මිනිස්සු කරගත්ත දේවල්. “
මේක අහගෙන හිටි නෙලුම්
“අනේ හැම මුස්ලිම් මිනිහම එහෙම නැතිව ඇති ජයන්ත. මේ අසීස් මුදලාලිනම් හරිම කරුණාවන්ත ධෛර්යවන්ත මනුස්සයා. ගමේ මිනිස්සුන්ට උදවු කරනවා. හරිම හිත හොඳ මිනිහෙක්. මම නම් හිතන්නෙ නැහැ අසීස් ඔයා ඔය කියන විදිහෙ අන්තවාදියෙක් කියලා. මිනිහට ‍ඕනෙ අපි හැමෝම එක්ක ජාති ආගම් බේද නැතිව සමගියෙන් සමාදානෙන් ඉන්න.”
කියලා කිවුවා.
“අනේ ඔයා දන්න ඉටි ‍ගෙඩිය.”
ජයන්තට කේන්ති ගියා.
“හරි හරි මම මෝඩ ගැනියෙක් කියලනෙ කියන්නෙ! ඒකනේ ඔයා එක්ක ආවෙ.”
නෙලුම්ටත් කේන්ති ගියා.
“නැහැ නෙලුම්. ඔයා බුද්ධිමත් ගෑනියෙක්. ඒත් රටේ තොටේ වෙන දේවල් ඔයා දන්නෙ නැහැනෙ. ඔයා අම්පාර, අනුරාධපුරේ, පොළොන්නරුව අවට ගම් වල කරක් ගහන මම දකිනවනෙ ඒ ගම් වල වෙන දේවල්. ඒකයි මම මේ කියන්නෙ. අපිට ඔහොම සමාදානෙන් ඉන්න ඕන වුණාට උන්ට එහෙම නැහැ. උන් ඔය ඔක්කොම රඟපෑම් කරන්නෙ උන්ගෙ වැඩේ ඉෂ්ට වෙනකල්. උන් බහුතරය වුණ ගමන් මේක අරාබියක් කරලා අනිත් උන් හොඳින් හරි නරකින් හරි පන්නලා දානවා. අපේ මෝඩයො උන්ට රැවටිලා උන්ව පෝසත් කරලා තව තව බෝවෙන්න උදවු කරනවා. අන්තිමට උන් ලංකාවෙම බහුතරය වෙලා උන්ගෙ නීති ගෙනැල්ලා සිංහලයන්ව මරලා දායි. මට බංගලිදේශෙන් ආව හාමුදුරුකෙනෙක් කිවුවා, එහෙ එක ගමක බෞද්ධ හිටි බෞද්ධයන්ව තම්බි එලෙවුවලු. ගියෙ නැති අයව පහුවෙනිදා එලි වෙද්දි පෙති ගහලා මරලා තිබුණලු. ඕක තමයි අපිටත් දවසක වෙන්නෙ.”
ජයන්ත සන්සුන්ව පටන් අරගෙන ආවගෙයෙන් අවසන් කළා.
“අනේ ඔයා හිතන් ඉන්න විදිහෙ කෙනෙක් නෙවෙයි අසීස්. අපි බලමුකො ඉස්සරහට ඔය වගේ දේවල් වෙයිද කියලා.”
“එතකොට පරක්කු වැඩි වෙයි. හරිගස්සන්න බැරි තත්වෙට පත් වෙලා තියෙයි.”
කී ජයන්ත බුලත් විටක් ගන්න පරණ කඩේ පැත්තට ගියා. කඩේට ගිය වෙලාවෙ කඩේ මුදලාලි
“දැන් නෙලුම් නෝනලත් යන්නෙ අර තම්බියගෙ කඩේටනේ. අපිට ඉතින් මේව වහලා දාන්න තමයි වෙලා තියෙන්නෙ.”
කියලා ඇනුම්පදයක් කිවුවා.
“මොනවා! නෙලුම් මෙහෙන් නෙවෙයිද බඩු ගන්නෙ?”
ජයන්ත පුදුම වෙලා ඇහුවා.
“නෙලුම් නෝනව දැකපු කාලයක් මතක නැහැ. ඒක නෙවෙයි ජයන්ත මහත්තයා අර තම්බියගෙ මල්ලි, ජයන්ත මහත්තයගෙ දුවට ඇහැග‍හගෙනමයි ඉන්නෙ. ටිකක් පරිස්සම් කරගත්තොත් හොඳයි. ඕකුන් මහ විජ්ජාකාරයෝ වගේ හැත්ත. කෙලී තාම රට ලෝකෙ ගැන දන්නෙ නැහැනේ.”
මේ කතා අහලා ජයන්ත හොඳටම කලබල වුණා. ගෙදර ගිහින් නෙලුම්ටයි ඕලුටයි දෙන්නටම හොඳටම බැන්නා. මුස්ලිම් රටවල ගෑනුන්ට සලකන විදිහ කිවුවා. ගෑනියෙක් දූෂණය වුණත් ඒකටත් වැරැදි කාරයා කරන්නෙ ගෑනුන්ව බව කිවුවා.
ඒත් නෙල්ම්ටවත් ඕලුටවත් ඒ කතා විශ්වාස කරන්න පුළුවන් කමක් තිබුණේ නැහැ. මොකද අසීසුයි සෆ්රාසුයි, ගෑනුන්ට හොඳට ගරු සරු කරන හරිම මිත්‍රශීලි කරුණාවන්ත මිනිස්සු දෙන්නෙක්. ඒත් එයාලා ජයන්ත එක්ක වාද කරන්න ගියෙ නැහැ. ජයන්ත පහුවෙනිදා ආයිත් පිටත් වුණේ මෙහෙම අවවාද කරලා.
“ඔයා තම්බින්ට රැ‍වටෙන්න එපා. සිංහල ජාතිය බේර ගන්න ‍ඕනෙ නම් ඔය කඩේට යන එක නවත්තලා අර පරණ කඩේටම යන්න. දන්න දන්න අයට කියන්න. උන්ට සල්ලි කාරයෝ වෙන්න දෙන්න එපා. එහෙම වුණොත් අපි විනාසයි.”
ඒත් ජයන්ත පිටත් වෙලා පැය දෙක තුනක් යන්නත් කලින් නෙලුම් උදෙන්ම අසීස්ගෙ කඩේට ගියෙ බඩුවක් ගන්න උවමනාවටම නෙවෙයි. දවස් දෙකක් අසීස්ව ආශ්‍රය කරන්න බැරි වුණ නිසා. අසීසුත් පැණි හැලෙන කතා කිය කිය පැය ගණන් නෙලුම් එක්ක කතා කර කර ඉන්නවා. නෙලුම්ට ගමේ අය ‍ගරු කරන නිසා කඩේට එන අය නෙලුම් කඩේ ඉන්න බව දැක්කම අසීස්ටත් සතුටුයි.
කඩේට බඩු ගන්න ආව මිනිස්සු ගිය ගමන් අසීස් නෙලුම් එක්ක පැණි කතා පටන් ගන්නවා. අසීස් හිමින් හිමින් නෙලුම්ගෙ හැඟීම් ඇවිස්සෙන කතා කියනවා. සමහර ඒවා විහිලු කුණුහරුප කතා. සමහර ඒවා කොළඹ පැත්තෙ සිද්ද වුණ සිදු වීම්. මේවා අහලා ගෙදර එනකොට නෙලුම්ගෙ තන පුඩු හිරි වැටිලා. කකුල් දෙක මැද්‍ද තෙත් වෙලා, උණුසුම් වෙලා. ඒත් ඒකට කරන්න දෙයක් නැහැ. නෙලුම් කාලය ගත කළේ හරිම අසහනෙන්. ඒ බව අසීස්ට නෙලුම්ගෙ උත්තර වලින් තේරුණා. ඔය අස්සෙ සෆ්රාස් ඕලු කොම්පියුටර් පන්ති ගිය වෙලාවට බණ්ඩාරගම ටවුමෙදි මුණ ගැහෙන්න ගත්තා. එහෙදි කඩ බලට ගිහින් කකා බිබී කතා කරනවා. ඕලු එක පයින්ම කැමතියි සෆ්රාස්ගෙ පෙනුමටයි, ගතිගුණ වලටයි. ඒ වගේම සෆ්රාස්ගෙ බයිසිකලේ නැගලා පොරට තුරුලු වෙලා රවුම් ගහන්න. ඒත් ජාතිය මුස්ලිම් නිසා බයයි. තාත්තානම් කීයටවත් මේ සම්බන්දෙට කැමති නොවෙන බව ඕලුට විශ්වාසයි. ඒත් සෆ්රාස්ව අත හරින්නත් බැහැ. දවසින් දවස සෆ්රාස් ඕලුට තව තව ලං වුණා. නෙලුම්ටත් ටික ටික මේ බවට ඉඟි දැනුනා. ඒත් ඒ ගැන කිසිම බයක් දැනුනෙ නැහැ.
දවසක් නෙලුම් කඩේට ගිය වෙලාවක අසීස් ‍පොඩි බෑග් එකක් දුන්නා.
“මේ මොකක්ද?”
“නෙලුම් නෝනට පොඩි තෑග්ගක්. නෙලුම් ඒක එවෙලෙම ඇරලා බැලුවා. ඒකෙ තිබුණේ බ්රා එකක්. නිකන් එකක් නෙවෙයි සෙක්සි එකක්. ඒකෙ ඉස්සරහ වැඩි කොටසක් නෙට් එකකින් වගේ තමයි වැහිලා තිබුණෙ. කලු පාටයි. කප් එක නෙලුම්ගෙ ලොකු පියයුරු වල ප්‍රමාණෙට හරියටම වගේ ගැලපෙනවා. “
“ඊයා! මොනවද අසීස් මේ?”
“අනේ නෝනා වැරදියට හිතන්න එපා. මම ඕක දැක්කෙ කඩේට බඩු ගන්න කොළඹ ගිය වෙලාවක. ඕක අන්දින්න පුලුවන් මම දන්න එක්කම කෙනා ‍නෙලුම් නෝනා තමයි. ඒ නිසා තමා මම අරගෙන ආවා. “
“ඒ මොකද? අනිත් අයට ඇයි මේක අඳින්න බැරි.”
“ඕකෙ හැඩේ හරියටම ගැලපෙන්නෙ නෙලුම් නෝනට. මං කිවවට ගිහින් ඇන්දලා බලන්නකෝ. මහත්තයා එන දවසට ඕක ඇන්දගෙන හිටියොත් නෙලුම් නෝනට හොන්දක් තමයි වෙනවා! “
අසීස් ඇහැක් ගහලා කිවුවා.
ඒක අහපු ගමන් නෙලුම්ගෙ අත ගියෙ තමන්ගෙ හැට්ටෙ කරෙන් ඇරිලා පේන පපුවෙ උඩ කොටසට. තමන් ඒක අතින් වහලා අසීස්ගෙන ආවරණය කලේ ඇයි කියලා නෙලුම්ට හිතාගන්න බැහැ.
“මේක හරි ගණන් ඇතිනේ. මේකෙ ගාණ කියන්න මම දෙන්නම්.”
“පිෂ්ෂුද නෙලුම් නෝනා. මම මේක නෝනා ගැනම හිතලා හිත ‍හොඳින් ගත්ත තෑග්ගක්. ‍නොනා ඕක ඇඳලා ෂතුටෙන් තමයි ඉන්න ඕන.”
නෙලුම් ලැජ්ජාවෙන් ගෙදර ආවා. දුවත් නැති නිසා නෙලුම් එවෙලෙම ඒක ඇඳලා කණ්නාටිය ඉස්සරහට ගිහින් බැලුවා. තමන්ගෙ වටකුරු ලොකු පියයුරු ඉස්සිලා සීගිරි ලලනාවකගෙ වගේ පේන හැටි දැක්කම නෙලුම්ට ලෝබ හිතුණා. මේ ලස්සන ශරීරෙ ලස්සන දකින්න දැන් කවුරුවත් නැහැ. අනිත් බ්රා වලටනම් පියයුරු වල බරට ඒවා ටිකක් පහලට ඇදෙනවා. ඒත් මේක ගානට පියයුරු දෙක උස්සලා නියම හැඩයට රඳවගන්නවා. ඇන්දහම හිරත් නැහැ. හරිම පහසුයි. එකම ප්‍රශ්නෙ ඇවිදිනකොට පියයුරු නැටවෙන එකයි. පපුවෙ කානුවත් ලොකුවට පේනවා.
පහු වෙනිදා නෙලුම් කඩේට ගියේ ඒක හැට්ටෙට යටින් ඇඳගෙන. කඩේට ආව ගමන් අසීස්
“ආ නෙලුම් නෝනා මං දුන්න එක ඇන්දගෙන වගේ.”
කියලා හිනා වුණා.‍
නෙලුම් ඉක්මනට තමන්ගෙ පපුව දිහා බැලුවා. උරහිස් වලින් පටි පැනලද කියලත් බැලුවා. ඒත් නැහැ. ගෑනිට ලැජ්ජාවක් දැනුනා.
“අනේ…. කොහොමද අසීස් දැනගත්තෙ?”
“අයියෝ නෝනා.. නෝනගෙ ඇ‍න්ගේ වෙන ඕනම වෙනෂක් මට පේනවා. වෙනදට පල්ලෙහාට බර වෙලා තියෙන තැඹිලි ගෙඩි දෙක අද ලෂ්ෂනට තියෙන්න ඕනෙ තැන තියෙනවා. අෂාවෙ බැහැ. අනේ…. අපිට වාෂනාව නැහැනේ නෙලුම් නෝනා වගේ කෙනෙක් ලබන්න…”
මේක අහලා නෙලුම්ට ලැජ්ජාවක් වගේම ආඩම්බරයකුත් ඇති වුණා.
ඊට පස්සෙ අසීස් පැණි හැලෙන්න කතා කළා. විනාඩි 10ක් විතර කතා කර කර ඉන්නකොට අසීස්ගෙ කතා අහලා නෙලුම්ගෙ හැඟීම් වෙනදට වඩා ඇවිස්සුණා. ඒ මදිවට අසීස් සැරෙන් සැරේ තමන්ගෙ පපුව දිහා කන්න වගේ බලන් ඉන්නවා. ඒ බැල්මට නෙලුම්ගෙ පපුව රත් වුණා. තන පුඩු උල් වෙලා පුපුරු ගහන්න ගත්තා.
කකුල් දෙක එහා මෙහා කරද්දි තේරුණා කකුල් දෙක මැද්දෙ ලිස්සන සුලු උණුසුම් දියරයක් ගෑවිලා තියෙන බව. එතනින් ඇඟ පුරා අමුතු සිග්නල් එකක් විහිදුණා. නෙලුම්ගෙ යටි බඩත් හිරි වැටිලා වගේ දැණුනා. ඒ මදිවට යෝනියෙන් අමුතු කැසිල්ලක් වගේ සනීපයක් දැනෙන්න ගත්තා. මීට අවුරුදු ගානකට කලින් විඳපු සනීපයක් නෙලුම්ට මතක් වෙන්න ගත්තා.
නෙලුම් කකුල් එහා මෙහා කර කර අත් දෙකනෙ පියයුරු දෙක තැලෙන විදිහට අත් බැඳගෙන හෙලවි හෙලවි ඉන්න හැටි දැක්ක අසීස්ට නෙලුම්ගෙ තත්වෙ තේරුණා. තැටිය රත් වෙලා ඇති බව දැනගත්ත අසීස් රොටියක් පුච්චගන්න ප්ලෑන් කළා.
“අනේ ඔය හැට්ටෙන් වැහිලා තියෙන ලෂ්ෂන බලාගන්න තිබුනනම්…. මම අද මැරැණත් කමක් නැහැ.. අප්පා…”
ඒක අහලා නෙලුම්ට තවත් ආඩම්බරයි.
“ඒවා ඒ තරම් වටිනවද?”
නෙලුම්ගෙ කටින් පැන්නා.
“අනිත් එවුන්ගෙ ඒවා නෙවේ… අප්පා…. මගෙ නෙලුම් නෝනෙගෙ ඒවා….. අයි අයියෝ…. මට ඉවසගෙන ඉන්න බැ….”
අසීස් නෙලුම්ගේ පපුව දිහා බලා ඉඳලා ආයිත් උඩ බැලුවා.
“අනේ… අසීස්… මේවට ඒවගේ වටිනකමක් නැහැ අනේ… මේව දැන් කාටවත් වැඩක් නැහැ..”
“අයි අයියෝ.. නෝනේ.. එහෙම්ම කියන්න එපා…. මම පණ වුනත් දෙන්නම් ඔය ලෂ්ෂන බලන්න.. මම හීනෙන් කොයි තරම් දකිනවද නෝනේ…. “
“හරි. අසීස් ඔච්චර වර්ණනා කරන නිසා මම ඔන්නම අසීස්ට ඔය මහ ලොකු වස්තුව එක පාරක් පෙන්නන්නම්. හැබැයි එච්චරයි හො‍ඳේ. ඊට පස්සෙ මම ගෙදර යනවා. “
“අනේ නෝනේ… මම ඕන දෙයක් කරන්නම්… මගේ ජීවිතේ හොන්දම දවෂ අද වගේ…. නෝනෙ කවුරුත් එන්න කලින් හිමීට ගේ ඇතුලට යන්න. මම කඩේ කවුලුව වහලා දුවලා එන්නම්.”
“හරි හරි එහෙනම් මගෙ හිත වෙනස් වෙන්න කලින් බලන දෙයක් බලාගන්න. “
කී නෙලුම් වට පිටි බලා කඩේ වටෙන් ‍ගිහින් අසීස්ගෙ පුංචි ගෙට රිංගුවා. අසීස් ඉක්මනට කඩේ බඩු දෙන කවුලුව විතරක් වහලා අගුල දාලා කඩේ ලෑලි ඇරලා තියෙද්දි ගෙට දිවුවා.
ඒ යද්දි නෙලුම් සාලෙ මැද්දෙ හිටගෙන ඉන්නවා. නෙලුම්‍ හොඳටම ඇවිස්සිලා හිටියෙ. ඒ වගේම හිතේ බයකුත් තිබුණා. ගෑනිට වේගෙන හුස්ම වැටෙනවා. පපුව වේගෙන් උස් පහත් වෙනවා. ඒක පිම්බෙන ඇකිලෙන හැටියට හැට්ට කරෙන් පේන කානුවත් ලොකු පොඩි වෙනවා.
අසීස් දොර වැහුවා.
“නෝනෙ කිසි දේකට බය වෙන්න එපා. ආයි කිසි කෙනෙක් මේක දැනගන්නෙ නැහැ. මේක නෝනෙගෙයි මගෙන් රහෂක්. මේක ලොකු පිනක් නෝනේ… ලොකු පිනක්”
නෙලුම් තාම දෙගිඩියාවෙන් සාලෙ මැද්දෙ ලැජ්ජාවෙන් බලන් ඉන්නවා. නෙලුම්ගෙ එක අතක් හැට්ටෙ උඩම බොත්තම ලඟට ගියත් තාම ඒක ගලවන්න ශක්තියක් නෙලුම්ට තිබුණෙ නැහැ. නෙලුම්ගෙ ලස්සන උස මහත සරාගී ශරීරය සායයි හැට්ටෙයි ඇතුලෙ ලෙල දිදී තිබුණා. ජනෙලයෙන් එන එළියෙන් නෙලුම්ගෙ පැහැපත් හමත් ලස්සනට පෙනුනා.
අසීස්ට තේරුණා නෙලුම් තාම ලැජ්ජාවෙන් ඉන්න බව.
“හරි… නෙලුම් නෝනාට ලැජ්ජයිනෙ.. ඔය තරම් ලෂ්ෂන දෙයක් පෙන්නන්න ලැජ්ජයිනෙ. මම මෙච්චර කැත මාව පේන විදිහට ඉන්නම්. එතකොට නොනෙට ලැජ්ජ නැති වෙයිනෙ…”
කී අසීස් තමන් ඇඳන් හිටි කමිසෙයි සරමයි දෙකම ගලවලා දැම්මා.
නෙලුම් එක පාරටම ඇස් දෙක වහගත්තා.
පස්සෙ හිමීට හිමීට ඇස් දෙක ඇරියා.
අසීස්ගෙ කලු මහත මවිල් පිරුණ ඇඟ දැක්කම නෙලුම්ගෙ ඇඟ කිලිපොළා ගියා. අසීස් ඇඳන් හිටි දුඹුරු පාට යට ඇඳුම අස්සෙන් අසීස්ගෙ ප්‍රාණවත් වුණ ලිංගය ‍හොඳට පේනවා. ඒක යට ඇඳුම උස්සගෙන කන්දක් වගේ කෙලින් වෙලා. යට ඇඳුම ඉස්සිලා නිසා පැත්තෙන් අසීස්ගෙ ලිංගය අවට තියෙන මවිලුයි එල්ලෙන ලොකු වෘෂණ කොෂ දෙකයි පේනවා.
ඒ රූපෙ දැකපු ගමන් නෙලුම්ගෙ ලැජ්ජාව අඩු වුණා. ඒ වෙනුවට අමුත නිර්භීත කමක් දැනුනා. ඒ වගේම හැඟීම් තවත් ඇවිස්සුනා.
නෙලුම් ඉක්මනට ඉක්මනට තමන්ගෙ හැට්ටෙ බොත්තම් ටික ගලවගෙන ගලවගෙන ගියා. ඒක දෙපැත්තට ඈත් වුණා. නෙලුම්ගෙ ලස්සන පපුව නිරාවරණය වුණා. කලු බ්රා එකෙන් උස්සලා තියාගෙන ඉන්න රවුම් ලොකු පියයුරු වලින් වැඩි කොටසක් එළියෙ. වැහිලා තියෙන කො‍ටසෙනුත් වැඩි කොටසක් වැහිලා තියෙන්නෙ දැලක් වගේ රෙද්දකින්. යට කොටසයි තන පුඩුව ලඟයි විතරයි කලු හීනි රෙද්දකින් වැහිලා තියෙන්නෙ. ඒකෙත් රේන්ද මෝස්තරයකට අනුව තැනින් තැන හිල් තිබුණා. ඒ හිල් අස්සෙන් නෙලුම්ගෙ සුදු හම ලස්සනට කැපිලා පෙනුනා. ඒ දර්ශනය ඇත්තටම දුර්ලභ එකක්. මොකද නෙලුම්ට තිබුණෙ මොඩලින් කරන කෙනකුගෙ වගේ උස, උසට හරියන මහත තියෙන ඇඟක් වගේම ලොකු පිරිපුන් වටකුරු පියයුරු දෙකක්. පුළුල් උකුලයි පෘෂ්ටිමත් තට්ටං දෙකයිත් ඒ ලස්සන තව වැඩි කළා. සරාගී බවක් ඇති කළා.
අසීස්ගෙ පුරුෂ ලිංගය ගැස්සි ගැස්සී තවත් කෙලින් වෙන්න උත්සාහ කරන හැටිත් තද යට ඇඳුම නිසා ඒක නෑවී තියෙන හැටිත් නෙලුම් දැක්කා.
අසීස්ගෙ කට ඇරිලා. වශී වෙලා වගේ නෙලුම්ගෙ පපුව දිහා බලන් ඉන්නවා. ඒක දැකලා නෙලුම්ට හිනා ගියා. ආඩම්බරයකුත් ඇති වුණා.
“දැන් ඇතිද?”
නෙලුම් ඇහුවා.
“අනේ… නෝනේ…. එහෙම කරන්න එපා. බලන්න පටන් ගත්තා විතරයි… අනේ.. නෝනේ… ඔය හැට්ටේ ගලවලම දාන්නකෝ…. ඔය ලෂ්ෂන උරහිෂ් දෙක බලා ගන්න…. අයි අයියෝ…..”
නෙලුම් ඒකට පැකිලුනේ නැහැ. තමන්ගෙ හැ‍ට්ටෙ සම්පූරණයෙන්ම ගලවලා පුටුවක් උඩින් තිබ්බා.
අසීස්ගෙ මූණේ තියෙන කාමුක ආසාව දැක්ක නෙලුම් තව තවත් ආඩම්බර වුණා. ජයන්තව පොළඹවගන්න බැරි වුණත් අසීස් දැන් තමන්ට දපනෙ වැටී ඇති බව නෙලුම් හිතුවා.
“අනේ… නෝනේ… මම ඔය දෙක ටිකක් යාන්තම්…. අල්ලලා බලන්නද?”
“මොනවා? මුලින් කිවුවෙ බලන්න ඕනෙ කියලා විතරනේ… “
“අනේ… මම දැනන් හිටියෙ නැහැ නෝනගෙ තං මේ තරම් ලෂ්ෂනයි කියලා. ඕවා ඇල්ලුවම කොයිතරම් ෂනීප ඇත්ද?”
“හරි හරි… හැබැයි එච්චරයි. ඊට පස්සෙ මම යනවා. හරිද?”
නෙලුම් කියන පරක්කුවෙන් අසීස් නෙලුම් ලඟට ආවා. නෙලුම්ගෙ හුස්මත් එක්ක ‍පිම්බි පිම්බි ඉස්සෙන පපුව දිහා අසාවෙන් බලන් හිටි අසීස් තමන්ගෙ අත් දෙක හිමීට බ්රා එකෙන් උඩ තියෙන් රවුම් මෘදු පියයුරු උඩින් තියලා සනීපෙට අත ගෑවා. පියයුරු වටේට බ්රා එකේ තුනී රෙද්ද උඩිනුත් යන විදිහට අත ගෑවා. සනීපෙට නෙලුම්ගෙ ඇස් දෙක පියවුණා. කෙඳිරියකුත් පිට වුණා.‍
ඒ ව‍ගේ සනීපෙට සරාගී විදිහට තමන්ව පිරිමියෙක් අත ගෑවේ අවුරුදු ගානකින් බව නෙලුම්ට මතක් වුණා. තමන්ට අමතක වෙලා තිබුණ ශරීරික සනීපය නෙලුම්ට මතක් වුණා. ඇස් පිය වුනා.
අසීස් මෘදු විදිහට හැඟීම් ඇවිස්සෙන විදිහට නෙලුම්ගෙ පියයුරු දෙක තමන්ගෙ මහත රලු අත් දෙකෙන් අත ගෑවා. ටික ටික උරහිස් දෙකත් අත ගෑවා. අත් දෙකත් අත ගෑවා. අත ගගා නෙලුම්ගෙ පිටි පස්සට ගියා. ගිහින් නෙලුම්ගෙ කිහිලි දෙක යටින් අත් දෙක ඉස්සරහට එවා පියයුරු දෙක අත් දෙකෙන් අත ගාන්න ගත්තා. අසීස් ඒවා තමන්ගෙ අත් දෙකට ගන්න හැදුවත් පොරගෙ අත් ඒ තරම් ලොකු නැහැ. ඒ නිසා එක පාරකට පියයුරකින් කාලක්වත් අල්ලන්න බැරි වුණා. පියයුරු දෙක එහෙම සනීපෙට මසාජ් කරද්දි නෙලුම් හිටියෙ ඇස් පියාගෙන.
අසීස් ටික ටික නෙලුම්ගෙ ඇඟට තව තව ලං වුණා. අසීස්ගෙ යට ඇඳුම ඇදගෙන ඉස්සරහට නෙරලා තිබුණ පුරුෂ ලිංගය නෙලුම්ගෙ තට්ටං දෙක මැද්දෙ ගෑවුණා. නෙලුම්ට ඒක දැනුන ගමන් ගෑනි ගැස්සලා ගියා. ඒත් ඇස් ඇරියෙ නැහැ. දන්නෙ නැහැ ව‍ගේ ඒ සනීප දායක ලෝකෙටම වෙලා නෙලුම් හිටියා.
අසීස් තමන්ගෙ බඩ නෙලුම්ගෙ ‍තට්ටං දෙක උඩින් පිටට තද වෙන විදිහට තව තව නෙලුම්ට ලං වුණා. අත් දෙකෙන් නෙලුම්ගෙ පියයුරු මසාජ් කර කර නෙලුම්ව තමන් දිහාවට ඇද්දා. අසීස්ගෙ පුරුෂ ලිංගයෙන් හැදුණ උල් හැඩැති රෙදි කූඩාරම නෙලුම්ගෙ සායත් යට සායත් යට ඇඳුමත් තද කරගෙන තට්ටං දෙක ඇතුලට එබුණා. නෙලුම් දන්නෙ නැහැ වගේ හිටියා.
නෙලුම්ට පියයුරු වලට දැනෙන සනීපෙ නිසා හැම දේම අමතක වෙලා. අසීස්ගෙ ලිංගය මෝලගහක් වගේ තදින් තමන්ගෙ තට්ටං දෙක අතර තියෙන බව දැනෙනකොට නෙලුම්ගෙ යෝනියෙ තිබුණ උණුසුම් තෙත ගතිය තවත් වැඩි වුනා. එතනින් පටන් අරගෙන ඇඟ පුරා කරන්ට් දුවනවා වගේ දැනුනා. යෝනිය උඩින් එන සනීපදායක් කැසිල්ල වැඩි වෙන්න ගත්තා. ඒ කැසිල්ල එන්න එන්න යෝනිය ඇතුලට යන බවක් නෙලුම්ට තේරුණා. නෙලුම්ගෙ යෝනිය නලියන්න ගත්තා. තට්ටං දෙකත් හිරි වැටීගෙන එනවා.
අසීස් නෙලුම්ගෙ බෙල්ල ඉම්බා. අසීස්ගෙ හුස්ම වැදුණ ගමන් නෙලුම්ගෙ මුලු ඇඟ පුරාම හිරිගඩු පිපුණා. පියයුරු දෙක තද වුනා. ඒවා පුරා හිරිගඩු පුපුණ බව අසීස්ට තේරුණා.
“නෝහ්නේහ්…. මේ සාය… ටිකකට ගලවන්නද? “
අසීස් ඉඹිනගමන් රහසින් ඇහුවා. ඒ වෙනකොට නෙලුම් හිටියෙ හොඳටම ඇවිස්සිලා.
“හා.. හැබැයි එච්චරයි හො‍ඳේ.. ඊට පස්සෙ මම යනවා.”
නෙලුම් රහසින් කතා කරන විදිහට කිවුවා.
නෙලුම් ඒක කියලා ඉවර වෙනකොටම අසීස්‍ පියයුරු දෙක අත ඇරලා සායයි යට සායයි දෙකම අහුවෙන විදිහට ඉන දෙපැත්තෙන් අල්ලගෙන ඉක්මනට පහලට ඇද්දා. සායයි යට සායයි දෙකම එක පාරට ගැලවිලා බිමට වැටුණා. නෙලුම්ගෙ කකුල් වටේට වලල්ලක් වගේ ඒ දෙක වැතිරුණා.
යට සායත් ගැලවුණ බව නෙලුම්ට තේරුණත් නෙලුම් නොදන්න විදිහට ඇස් වහගෙනම හිටියා. නෙලුම්ගෙ දුහුල් පෑන්ටිය පුළුල් උකුලයි පිරුණ තට්ටං දෙකයි නිසා හොඳටම ඇදිලා තවත් දුහුල් වෙලා තිබුණා. අසීස්ගෙ මෝල් ගහ ඒ දුහුල් පෑන්ටිය එක්කම නෙලුම්ගෙ තට්ටං දෙක ඇතුලට බැස්සා. ආයිත් අසීස් නෙලුම්ගෙ පියයුරු දෙක අතගාන්නත් මිරිකන්නත් පටන් ගත්තා. පොර තමන්ගෙ උකුල දෙපැත්තට හොලවන්නත් ගත්තා. එතකොට පුරුෂ ලිංගය තට්ටං දෙක ඈත් මෑත් කර කර නෙලුම්ගෙ හැඟීම් තවත් ඇවිස්සුවා.
එකපාරටම අසීස්ගෙ පුරුෂ ලිංගය යට ඇඳුමේ පැත්කින් එලියට පැන්නා‍. ඒ නිසා සම්පූරණ දිගම නෙලුම්ගෙ තට්ටං ඇතුලට එබෙන නිසා ඒක තට්ටං ‍දෙක මැද්දෙ කානුව දිගෙ පහලට තල්ලු වෙලා ගියා. දැන් ඒකෙ ඔලුව නෙල්මගෙ යෝනි තොල් උඩින් තියෙන යට ඇඳුම්‍ කොටසෙ ගෑවෙනවා. එතන තෙතමනය නිසා යට ඇඳුම යෝනියට ඇලිලා. ඒ නිසා පුරුෂ ලිංගයේ ඔලුව හොඳට යෝනිය උඩට දැනුනා.
නෙලුම්ට හීනියට කෙඳිරි ගෑවෙන්න ගත්තා‍. අසීස් නෙලුම්ගෙ බෙල්ල ඉඹ ඉඹ පියයුරු අත ගගා තමන්ගෙ උකුල හෙලෙව්වා. නෙලුම් දිගටම හීනියට සනීපෙට කෙඳිරි ගානවා.
අසීස්ගෙ අතක් හිමීට නෙලුම්ගෙ බ්රා එකෙ පිටිපස්සෙ බකල් එකට ආවා. ඒක පැන්නුනා. පියයුරු වල බරට ‍ඒක ඉබේම ගැලවුණා. කිසිම කතාවක් නැතිව නෙලුම් ඒක අතින් අරන් පුටුව උඩට දැම්මා. නෙලුම්ගෙ පැහැපත් සීගිරි ලලනාවකගෙ ව‍ගේ උඩු කය හිතෙ හැටියට බල බල අසීස් නෙලුම්ගෙ බෙල්ල ඉඹ ඉඹ පියයුරු මිරික මිරික උකුල ‍හොලවනවා. නෙල්ම් තමන්ගෙ අත් දෙක දෙපැත්තට වැටෙන්න තියාගෙන අසීස්ගෙ ඇඟට හේත්තු වෙලා ඇස් පියාගෙන සනීපෙට ඉන්නවා.
නෙලුම්ගෙ තන පුඩු නලියනවා. ඒ බව දැනගෙන වගේ අසීස් තන පුඩු ඇඟිලි වලින් මිරිකන්න ගත්තා. කෙඳිරිය වැඩි වුණා. නෙලුම්ගෙ යෝනිය නලියනවා. තට්ටං දෙකත් නලියනවා. අසීස් නෙල්ම්ගෙ තට්ටං අත ගගා මිරිකන්න ගත්තා. කෙඳිරි ගානවා ඇරෙන්න වෙන කිසිම දෙයක් නෙලුම්ගෙ කටින් පිට වුණේ නැහැ. ‍
අසීස් නෙලුමගෙ ඉස්සරහට ආවා. නෙලුම් ඒ පාර අසීස්ගෙ බෙල්ල වටේ අත් දෙක දාගත්තා. අසීස් තමන්ගෙ පුරුෂ ලිංගය නෙල්ම්ගෙ යෝනියෙ භගමණිය උඩින් ඇතිල්ලෙන විදිහට තද කරගෙන හෙලවුණා. පියයුරු තමන්ගෙ මවිල් පිරුණ පපුවට තද කරගෙන ඒවා තැලෙන විදිහට පපුව දෙපැත්තට කළා. පස්සෙ ඔලුව පාත් කරලා තන පුඩු දෙක කටින් අරගෙන සූප්පු කරන්න ගත්තා. තද වෙලා තිබුණ තන පුඩු තවත් උල් වෙලා තද වුණා. අසීස් තදින් උරද්දි
“හ්ම්හ්….”
කියලා නෙලුම්ට කෙඳිරි ගෑවුනා. නෙලුම් හිටියෙ පුදුම විදිහට ඇවිස්සිලා. යෝනිය විතරක් නෙවෙයි මුලු ඇඟම නලියනවා.
“ඇඳට යමු.”
අසීස් කිව්වෙ නෙලුම්ගෙ තට්ටං දෙක අතින් මිරික මිරික තමන් දිහාවට තල්ලු කරගන්න ගමන්. එතකොට නෙලුම්ගෙ භගමණිය උඩට අසීස්ගෙ පුරුෂ ලිංගයෙ බඳ තද වෙනවා.
අසීස් නෙලුම්ව අත ඇරියා. නෙලුම් කිසි කතාවක් නැතිව පෑන්ටිය පිටින් අසීස්ගෙ ගෙදර තියෙන එකම කාමරේට ගියා. ඒ යද්දි නෙලුම්ගෙ තට්ටං ගැස්සෙන හැටි අසීස් බලන් හිටියා. පියයුරු නිදහසෙ පැද්දෙනවා.
නෙලුම්ට නොපෙනෙන්න කපටි හිනාවක් දාපු අසීස් නෙලුම් පස්සෙන් කාමරේට ගියා.
“කඩේ කවුදෝ?”
කඩේට ආව ගෑනියෙක් කෑ ගහනවා ඇහුණා.
අසීස්වත් නෙලුම්වත් ඒක ගණන් ගත්තෙ නැහැ. ඒ ගෑනි ටික වෙලාවක් කෑ ගහලා යන්න ගියා.