ආසාව පිරුණු දෙනෙත් 6 – Sinhala wala katha

ශලිනි මුළු දවසම නිදා ගත්තේ ඇගේ අමාරුව තදින්ම තිබුණු නිසයි. ලාවට උන වගේ තිබුනත් පැනඩෝල් දෙකක් බීල නිදා ගන්න කිව්වා. කුමාර මගේ වාහනේ අරගෙන ගියා. ආයිත් රට යන්න ඕන කරන බඩු ගන්න.
ශලිනි ගැන මගේ හිතේ තිබුන බය උනේ කෙල්ල ප්‍රෙග්නන්ට් වෙයි කියල තමා. වෙන මිනිහෙක්ගේ දරුවෙක්ට තාත්ත කෙනෙක් වෙන්නෙ කොහොමද කියල මට අදහ ගන්නවත් බැරුව ගියා.ශාලිනිත් එක්ක ඒ ගැන කතා කරන්න බැරි උනේ ඇය දවසේම නිදා ගත්ත නිසා. නින්දෙන් නැගිට්ට ටික වෙලාවෙත් මේ ගැන කතා කරන්න හැදුවත් ශලිනි කතාව මග හැර නිදා ගන්න වුනා.රෑත් කුමාර අපේ ගෙදර ආවා. මාත් කුමාර එක්ක කතා කර කර ඉදල නිදා ගන්න ගියේ හෙට වැඩට යන්න ඕන නිසා. කුමාරට නිදා ගන්න අනිත් කාමරේ ලෑස්ති කර දුන්නෙත් මන් විසින්මයි. ශලිනි තවමත් කාමරයට වී සිටියේ ඇගේ අමාරුවටද, මට හරියට මුණ දෙන්න බැරුවද කියල මට හිතා ගන්න බැරි වුනා.“උබේ ගෑනිට තවම අමාරුද බන්”“අමාරු නැතුව තියේද යකෝ අලවන්ගුවකින් හිකුවම”අප දෙදෙනාම මහා හඩින් සිනා සෙමින් නිදා ගන්න ගියා.නිදන කාමරය තවමත් කුමාරගේත් මගේ බිරිදගේත් කාමුක සුවදින් පිරී තිබුනා.උදෑසනම නැගිට මට තේ සාදා දුන් ශලිනි නැවතත් නිදා ගන්න ගියෙන් මන් ඇද පැළද ඔෆීස් යන්න පිටත් වුනා.ඔෆීස් ආවත් මගේ හිත තිබුණේ ගෙදරමයි. කුමාරත් ශලිනිත් ගෙදර තනියම හිදිම මගේ සිතට වැඩ දුන්නේ කුමාරගේ හැටි මන් හොදට දන්නා නිසාවෙන්.“මොකද බන් මුඩ් ගහල” බුද්දික ලගට එනකන්ම මන් දැක්කේ නෑ.“ගෑණි ගෙදර බන් තනියම”“ඉතිං වෙනදත් එහෙමනෙ”“ඔව්, මේ……. උබට මතකනේ කුමාරය. ඌ ආවනෙ ලංකාවට.”“ආ…….ඔව් ඔව්. මොකද ඌ ඉන්නේ උබලයි ගෙදරද ?” බුද්දික හිනා වෙමින් ඇසුවා. බුද්දීකයත් කුමාර ගැන හොදට දන්නව.“ඔව් බන්. පෙරේද රෑ ආවෙ.”“පරිස්සමෙන් පුතෝ…… ඕකත් එක්ක ගැනු තියන්න නරකයි. බුරියෙන් පහලට උට කිසිම නෑ කමක් නෑ” බුද්දික එසේ කියමින් ඉවත්ව ගියා. මගේ හිතේ නැවතත් සැක සංකා ඇති වන්න වුනා.උදය වරුවේම විටින් විට ශලිනිට කෝල් කලත් ඇගේ ෆෝන් එක ඕෆ් වී තිබුනා. කුමාරට කතා කලේ ඉන් පසුවයි.“ආ…..කියපන් බන්” කුමාර මහ හඩින් ඇසුවා.“නිකන් ගත්තෙ බන්”“පොඩ්ඩක් ඉදපන්” “උහ්….” ගාන හඩත් සමග ගැහැණියකගේ කෙදිරිය මට ඇසෙන්න වුනා.“කියහන්”“අඩෝ…..උබ කොහෙද ඉන්නෙ” මට ඇතිවූ සැකය නිසාම මන් ඇසුවා.“බඩු පොට් එකක බන්”“කවුද ඔය කතා කරන්නේ” එහා පැත්තෙන් ගැහැණු කට හඩක් ඇසුනා.“මගේ යාලුවෙක්” කුමාර හිනා වෙමින් පිළිතුරු දුන්නා.“මේ…..උබ කොහේ ගිහින් බඩු ගැහුවත් කමක් නෑ මගේ ගෑණි ලගට නම් එන්න එපා.”“පිස්සුද බන්. මෙව්වා ජෙනුයින් බඩු” ගැහැනියගේ කෙදිරීම නොනැවතී ඇසෙන්නට වුනා.මගේ හිතේ සක සංකා දුරුව ගියෙන් මන් ෆෝන් එක තිබ්බා.හවස ගෙදරට වාහනය හරවන විටම එහා ගෙදර බෝඩිමේ කොල්ලො දෙන්නෙක් මුණටම හම්බු වුන අතර උන් දෙන්නාම හොදින් මා දෙස බලා එකිනෙකා සමග සිනා වෙමින් මුමුනන්න වුනා. ඉක්මනින් ගෙට ගොඩවූ මට අපගේ නිදන කාමරය දෙසින් ශලිනිගේ මුකුලුව ඇසෙන්න වුනා.කන්නාඩි මේසය අසල සිටි කුමාර මගේ බිරිදත් සමග කතා කරමින් සිටියා. නයිටියක් අද සිටි ශලිනි මා දුටු විට බිම බලා ගත්තා. ඇයට තවමත් මගේ මුණ බලන්න ලැජ්ජාවක් තිබුනා.“ඇයි බන් ජනේලෙ ඇරලා. මදුරුවොත් එයි.”“ජනේලෙ ? අහ්……ඇරල නෙවෙයි ඇරුන.” කුමාර හිකි හිකි ගාන්න උනා. ශලිනි දෙස බැලුවත් ඇය බිම බලාගෙනම තමයි දිගටම සිටියේ.“මොකක්ද බන් ඒ හරුපේ”“නෑ මේ… කුමාර එහා ගෙදර කොල්ලො එක්ක කතා කළා ජනේලෙන්” ශලිනි මැද්දට පැන්නා.එහා ගෙදර බෝඩිමේ උඩ තට්ටුවේ කාමරය කෙලින්ම මේ ජනේලෙට මුහුණ දාල තිබුණේ.“මදුරුවො නෙවෙයි අලිත් එයි මේ ජනේලෙන්” කියමින් කුමාර හිනා වේවි කාමරෙන් යන්න වුනා. ඔහුගේ සරම අස්සෙන් අලි හොඩයක් සේ පයිය එල්ලෙමින් තිබෙනු මා දුටුවේ සැන්දෑවේ හිරු කිරණින්.වැඩි වෙනසකින් තොරව එලි ඊලග දවසත් උද වුනේ කුමාර රට යන දිනය උදා කරමින්.වැඩට ගිය මට වැඩ ගොඩ ගැසී තිබුනෙන් කිසිම දෙයක් සිතන්නට වෙලාවක් තිබුනේ නෑ. මේ අතර කුමාරගෙන් කෝල් එකක් අවා.“මොකෝ සීන් එක” මන් ඇහුව.“නිකන් බන් කතා කලේ”“මොකක්ද වෙන්නෙ ඉතිං”“මන් යනවනෙ බන් අද, උබ එනවනේ මාව එයාර්පෝට් දාන්න”“එන්නං”“මේ….අද මන් මෙහෙ ඉන්න අන්තිම දවස නිසා මන් උබේ වයිෆ් එක්ක පොඩ්ඩක් කරන්නද” මට අසු හාරදාහටම තද වුනා.“යකෝ….. උබ හිතන්නේ ඒකී වේසියෙක් කියලද උබට ඕන ඕන වෙලාවට හුකන්න? උබට සැරයක් දුන්නම උබට අමතකයි ඔක්කොම. යාලුකමට යකෝ දුන්නෙ”“හරි හරි බන්. මන් දන්නව උබල මන් වෙනුවෙන් තමා කලේ. මන් නෑ කිව්වේ නෑනේ. අද විතරනෙ බන්. ආයිත් මන් එන්නෙ හෙන කාලෙකින් නෙ.” මෙසේ කුමාර නොයෙකුත් හේතු ගෙනහැර දක්වන්න වුනේ කෝල් එක විනාඩි දහයත් පහු කරමින්. පින්සෙන්ඩු වෙමින් කේවල් කරමින් කෙසේ හෝ මගේ බිරිදට හුකන්න කුමාර අවසර පැතුවා. අන්තිමට මගේ වැඩත් පාඩු වෙන නිසාවෙන් “ශලිනි කැමතිනම් විතරයි හරිද. අල්ලපු ගෙවල් වලට ඇහෙන්න කරන්නත් එපා” කියමින් මන් ෆෝන් එක තිබ්බා. ෆෝන් එක තියන විටත් කුමාර අපමණ ස්තුතිය පුද කරමින් සිටියා.පැයකින් පමණ ශලිනිගෙන් කෝල් එකක් ආවා.“මේ….ඔයා කිව්වද කුමාරට මාත් එක්ක හිටියට ඔයාට අවුලක් නෑ කියල ?” ශලිනිගේ ප්‍රශ්ණයෙන් මන් අසරණ වුනා.“මොනවා කරන්නද බබා. මුගෙන් බේරිල්ලක් නෑනෙ.මට වැඩක් කර ගන්න දෙන්නෙ නැ කෝල් කරනවා”“ඔයත් මාර හස්බන්ඩ් කෙනෙක් තමයි” කියමින් ශලිනි කෝපයෙන් ෆෝන් එක තිබ්බා.වැඩ වලින් නිදහසක් ලැබුණු විගස මන් නැවතත් ශලිනිට කෝල් එකක් ගත්තේ පය තුන හතරකට පසුවයි.“ඔය කෑවද බබා”“ඔව් පැටියෝ”“කුමාර ඉන්නවද ?”“ආඅ…..ඔව් ඔව්…, පොඩ්ඩක් ඉන්න අනේ…..මේ කුමාර ෆෝන් එක ගන්න හදනව” ටිකකින් හඩ ඇසෙන්න වුනේ දුරින්. ෆෝන් එක ලවුඩ්ස්පිකර් දාල වගේ.“ඔයා කෑවද බබා……..හුප්…….ආආආහ්හ්හ්හ්……ම්ම්ම්ම්ම්…ස්ස්ස්ස්ස්ස්ස්ස්ස්ස්ස්ස්” ශලිනිගේ කට හඩ වෙනස් වූ අතර කෙදිරිය හිම්න් නැග එන්න වුනා.“කුමාර කරදර කරනවද ?”“නෑ නෑ අනේ……හරීම හොදයි. මි පැටියෙක් වගේ ඉන්නව පැත්තකට වෙලා. මන් ගෙදර වැඩ කරන දිහා බලන්”“එතකොට අනිත් ඌරු මීය ?” කුමාරගේ හඩ ලගින්ම ඇසෙන්න වුනා.“අපෝ….. ඔව්…..මෙයා මීය වගේ හිටියට අනිත් එක්කෙනා නම් නෑ පැටියෝ” ශලිනි කොක් හඩලා සිනා සෙමින් කිව් කතාවට මට සිනා සෙන්නද අඩන්නද සිතා ගත නොහැකි වුනා.“අපි මේ බන්ඩක්කයි වම්බොටුයි තම්බන්න හදන්නෙ. අලුත් අවන් එකේ”“අපෝ…….නෑ………..ඔයාම තනියම හදා ගන්න. අනික මෙහෙ කවුරුත් ඔව්ව කන්නෙ නෑ. ”“ඔයගොල්ලො නොකෑවට අපි කනවනේ. අනික අලුත්ම අවන් එකක් තියෙත්දී” “මෙයා බන්ඩක්කා ගෙනල්ල නේ පැටියෝ හරි කරදරේ උයල දෙන්න කියල” ශලිනිගේත් කුමාරගේත් සංවාදය අසා සිටි මා ප්‍රෙහෙලිකාවක තනි කරමින් ඔවුන් කතා කරන්න වුනා. ඒ අතර විටින් විට ඇසුණු කෙදිරීම් මගේ අවදානය ගන්න සමත් වුනේ කුමාර මගේ බිරිදට කුමක් කරනු ඇත්දැයි යන සැකයෙන්. අනිවාර්යයෙන්ම ඔහු මගේ බිරිද සමග කිසියම් අලුත් දෙයක් අත්හදා බලනු නියතයි.