අද්භූත පාෂාණය | අතේ ගැසිල්ල – Sinhala wal katha

මේක අත්හදා බැලීමක්…. විද්‍යාප්‍රභන්ධයක් වගේ එකක්…. ඒ කියන්නේ රියැලිස්ටික් ගතිය ටිකක් අඩුයි..

උඹලගේ අදහස් කියපල්ලා….

බලමු ‌මෙහෙම කතා කියවන්න කැමැති අය ‌ෙකොච්චර ඉන්නවද කියලා…
අවුලක් නැතිනං ‌කොටස් 17ක් ප්ලෑන් කරලා තියෙනවා…..

මෙන්න පළවෙනි ‌කොටස

——————–

සුපුන් සතොස හන්දියෙන් පාරෙන් පිට පැනලා රේල් පාරට ගෙඩ විය. වලළුකර උසට වැවිලා තිබුණු තුත්තිරි, මේස් වල ඇමණිලා තිබුණත් ඔහුට එහි අරුමයක් නොවීය. පොළව දෙසින් හමන සියුම් ලාම්පුතෙල් සුවඳට ඉව අල්ලමින් සුපුන් සිල්පර කොට එකින් එකට පනිමින් දෑස් පොළොවට යොමුකරගෙන මොනවාදෝ හොයන්නට පටන් ගත්තේය. පාසැල් බෑගයේ කරපටි වලින් තෙරපෙන උරහිස ඔහුට හුරුපුරුදු අත්දැකීමක් වීය. ඔහුගෙ පරමාර්තය වූයේ තවත් ලස්සන ගලක් අහුලා ගැනීමයි.

රේල් පාරදිගේ ගෙදරට යන පාර කෙටිම පාර නොවූවත්, ඔහුට විනෝදයක් ගෙන දුන් ගල් එකතුවට ලස්සන හෝ අමුතු ගල් කීපයක්ම මේ දීර්ඝ මාවතේදී හමුවී තිබුණ නිසා පාසල් නිමවී ගෙදර යාමට නිතරම මෙ පාර තෝරා ගැනීමට සුපුන් තීරණය කර තිබිණි.

එක්වරම සුපුන්ගේ ඇස් අමුතු වස්තුවක් දෙසට යෙමුවිය. එක් දණහිසක් බිමතබා පහත් වී දූවිලි එහා මෙහා කරමින් දකුණු අත වස්තුව තදින් ඩැහැ ගත්තේය. ඉතාමත් දීප්තිමත් කළුපැහැයක් ගත් එය වසාගනිමින් මෙරුන් පාර නහරවැල් වැනි යමක් එතී තිබුණි.

“ග්‍රැනයිට් වත් ක්‍රෝමයිට් නම් නෙවේ..” ඔහු තමන්ටම මුමුණා ගත්තේය. වීදුරු කැබල්ලක් හෝ නොවන වග සැක හැර අතගා දැනගත් ඔහු වැර යොදා සිල්පරකොටන් අතර වූ චිප්ගල් වලන් එය මුදා ගත්තේය.

අමුතු ගල වටේට වූ දුහුවිලි පිස දමා එය ඉර එලියට අල්ලා සූක්ෂමව පරීක්සා කරද්දි, රතුපාට නහර වැල් තුලින් යම් කිසි ස්පන්දනයක් ඔහුට දැක ගැනීමට හැකි විය. සුපුන් ගල්කැටය අතෙහි මිට මොලවගත්තා. “හරිම අමුතුයි” මේ වනතාක් වූ ඔහුගේ අපූරුම සොයා ගැනීම මෙය වියයුතුය. සුපුන් එය කලිසම් සාක්කුවේ රුවා ගනිමින් ඊලඟ සිලපර කොටෙට පැන තම ගෙදරට අඩිය ඉක්මන් කලේය. යම්තම් සබ්ද නැගෙනා සේ සිනුදුවක් මුමුණමින් රෙල්පාර අතර තවත් වටිනා යමක් ඇත්දයි විමසිමත්ව ඔහු ගෙවල් දෙසට ඇදෙන්ට පටන් ගත්තේය.

“අම්මේ….! මම ආවෝ….”
සුපුන් තම බෑග් එක සාලයේ පුටුවකට විසිකර සපත්තු දෙක පිටුපසින් තද කර මුල්ලකට විසි කලේය. සාක්කුවට අත දමා අමුතු ගල්කැටේ පිටට ගෙන හඩ බලමින් ඔහු මොහොතකට නැවතින. පිටත තරම් ආලොකයක් සුපුන් ගේ නිවස තුල නොවුනත්, ඒ සියුම් ආලොකයේදීත් සුපුන්ගේ ගල් කැටය අලංකාරව බබලන්නට විය. “මාරම අමුතුයි…” දකුණු අතෙහි ලිහිල්ව රඳවාගත් ගල් කැටය වහාම තම මවට පෙන්විය යුතුයැයි ඔහු තීරණය කලේය. අවම වශයෙන් චිත්‍රා එය අලංකාර හෝ සිත් ඇදගන්නා සුළු බව බොරුවට හෝ පිළිගන්නා බව සුපුන් දැන සිටියේය. ඔහුට එය සෑහීමට තරම් ප්‍රමාණවත් වූයේය.

“මං කුස්සියේ…!” චිත්‍රාගේ කට හඬ නිවස තුල දෝන්කාර දෙන්නට විය.

අඩියට දෙකට පටු කොරිඩොව හරහා කුස්සියට වැදුනු ඔහු, සිංක් එක අසල යමක් කරමින් සිටි තම මව දෙසට අඩියක් තබා නතර වූයේය. ඔහුට පිටුපා සිටි ඇයගෙ දිගු වරලස ඇගේ මුහුණ වසා වැටී තිබුණි. සුපන් ට වඩා තවමත් ඇය උසින් වැඩිය. නමුත් නුදුරේදි ඇයව අභිබවා ඔහු උසින් වැඩෙනු ඇත. තම සමවයසේ යහළුවන්ට වඩා තරමක් සෙමින් වුවත් සුපුන් තවමත් වැඩෙන වයස පසු කරමින් සිටියෙය. ඔහු තවමත් 17වන අවුරුද්ද පසුකලා පමණි. මෙතැන් පටන් තම වැඩීම වේගවත් වනු ඇතැයි සුපුන් විශ්වාස කලේය.

සුපුන් තම සොයා ගැනීම ගැන තම මවට කියා සිටීමට උත්සුක වුවත් ගල රඳවා සිටි දකුණු අතෙහි ඇඟිලි ඔස්සෙ ගලා ගිය අමුතු උණුසුම් සපන්ධයත් සමග ඔහුගේ මුව ගොළුවී ගියේය. ඒ සමග ඔහුගේ අතැඟිලි දැඩිව ගල වටා එතී ගල අත්ලට තද වන්නට විය.

“සුපුන්…?” චිත්‍රා මුලින් සොදා ගත් එලවලු ටික කටින් බෝඩ් එක උඩින් තබමින් හඬ අවධිකලාය.

චිත්‍රාගේ සිහින් ඉඟටිය සහ පලල් උකුල අතරවූ නැම්ම, මීට පෙර මෙතරම් සුන්දරව නොදුටුවේ මන්දැයි ඔහු කල්පනා කරන්නට විය. දනිස් මට්ටමට කෙටි වූ සායකින් සහ ඉනෙහි හැඩය කැපී පෙන්වමින් ඉන බදාගෙන සිටි ඇඟට ඇළුණු සුදු පැහැ බ්ලවුසයකින් ඇය සැරසී සිටියාය. සායෙන් වැසී තිබුණු ඇගේ නිතඹ අලංකාර රවුම් හැඩයකින් ලෙල දෙන්නට විය. සුපුන් තම හිස මදක් සොලවා පියවි සිහිය එලවා ගනිමින් නැවතත් තම ඉදිරියේ වූ අලංකාර නාරි රුව නිරීක්ෂණය කරන්නට වුයේය. ඇගේ තන පටයේ උරහිස හරහා දිවෙන පටිය සුදු පාට බ්ලවුසයෙන් එලියට ඉලිප්පී කැපී පෙනුණි. “බ්‍රා පටිය පේනකොට මෙච්ර කාමුකද?” ඔහු තවත් අඩියක් පෙරට තැබුවේය. බ්ලවුස් එක හරහා ඇයගේ දකුණු පියයුර ඉදිරියට නෙරා එලවලු කපනා රිද්මයට නැලවෙන ආකාරය ඔහුගෙ නෙත ගැටිණි. “කැරි ‘ස’ යන්න” සුපුන්ගෙ අම්මා සුන්දර කාන්තාවකි, කඩපිලේ භාෂාවෙන් “පට්ට කඳකි!”

“මොකෝ….?”
ඇය සුපුන් දෙසට හැරී ඔහු වෙත් තියුණු බැල්මක් යොමු කරමින් විමසුවාය.
“අසනීපයක්වත්ද”
ඇයගේ මුහුණෙහි වූ මෙතෙක් නොදුටු සුන්දරත්වයෙන් ඔහු පුදුමයට පත් විය. ඇයගේ දීප්තිමත් දිගැටි නෙත් යුවල සහ කැපිලා පෙනුණු නාරි දේහ ලක්ෂණ ඔහු මුල් වතාවට දැක ගත්තෙ සිහින් දෙතොල අතරින් නැගුණු මදහසත් සමගය.

“මොකෝ මේ…?”

“අහ් නෑ මේ…”
සුපුන් තම වම් අතෙහි ඇගිලි තුඩුවලින් අවුල් වී ගිය කොණ්ඩය පීරාගත්තේය.

“පොඩ්ඩක් මහන්සියි ඒකයි… මහ කම්මැලි දවසක්”

“හ්ම්ම්…. තාත්තා අද පරක්කු වෙනවලු, අක්කා මොකද්ද ඉස්කෝලෙ ප්‍රොජෙක්ට් එකකට වැඩලු… එයාලා එනකන් තේ එකක් බොන්න පුලුවන් නිදහසේ ඔ්නෙනම්..! කම්මැලි කම යන්නත් එක්ක”
ඇය පිහිය පසෙකින් තබා සිනාසෙමින් පැවසුවාය. තම මව දෙස බලා සිටි සුපුන් වැලි ඔරලෝසුවක හැඩය සමඟ තම මවගේ සිරුර සසඳන්නට වූයේය. පුළුල් උකුල සහ සිහින් ඉඟටිය… නැවතත් පියයුරු වල දෙපසට නෙරා ගිය වක්‍රාකාර හැඩය නිසා පුළුල්ව පෙනෙන පපුපෙදෙස, ඔහුගෙ හිතට වැලි ඔරලොසුවක හැඩය සිහිපත් කරවීය.

“හැබැයි ඊට කලින් ගෙදර වැඩ කරලා එන්න….” ඇය පැවසීය.

“හා..!’ සුපුන් ඔලුව වනා නැවතත් කොරිඩොවට වැදී පිටව ගියේය.
“ඊට කලින් ඉවර උනොත් කල් ඇතුව එන්න…” ඇය නැවතත් එලවලු දෙසට හැරුණාය
“මේ ගෙදර වැඩ කන්දරාව ඉවර වෙන්න ඉතිං රෑවෙයි..” සුපුන් තමාටම මුමුණ ගත්තේය.

පඩි දෙකෙන් දෙක එකවර තබමින් ඔහු තරප්පුපෙල දිගේ ඔහු දිව ගියෙය. තම කාමරයට වැදුනු වහා සුපුන් තදින් දොර වසා දැමුවේය. කවදාවත් නොවූ විරූ හදිසි උවමණාවකින් ඔහුපෙලෙන්නට විය, සුපුන්ට ඉතාමත් තදින් ස්වයං වින්දනයෙහි යෙදීමේ අවශ්‍යතාවයක් පැණනැගී තිබිණ. ඉතා පුදුමය දනවන කරුණනම් ඔහුගේ සවයංවින්දන කාර්‍යය පුරාවට ඔහුගේ අලුත් ගල අතේ රඳවා ගැනීමට ඔහුට වුවමණා වී තිබිණි. ගලෙන් මතු වූ සපන්ධන ඔහුගෙ අතහරහා නැගී එද්දි ඔහුට විසල් ආශ්වාදයක් ලැබිණි. එක් අතකින් ගල මිරිකා ගනිමින් අනිත් අ‌තෙන් තම සිහින් ශිෂ්ණය සියුම්ව මිරිකා ඉහලට හා පහලට සොලවන්නට පටන් ගත්තේය.

~~~~~~

පැය කිහිපයකට පසුව සියලු දෙනාම රෑ කෑම සඳහා කෑම මේසය වටා රොක් වී සිටියෝය. සුපුන්ගෙ පියා ලක්ෂ්මන් චිත්‍රා ළඟින්ම වාඩි වී සිටි අතර, සුපුන්ගෙ අක්කා ‘දිල්කා’ සහ සුපුන් කෑම මේසයේ අනෙක් පසෙන් වාඩි වී සිටියෝය.

“අනේ ඔය දේශපාලන කතා නවත්තන්නකො අනේ..” දිල්කා තම පියාට මැසිවිලි නැගුවාය. තම පියා දෙස ගෙල හැරවුණු වේගයට ඇයගේ කෙටි වරල ගැස්සිණි.

“ඊට වඩා අපේ ඉස්කෝලෙ ප්‍රොජෙක්ට් එක ගැන අහගන්නකො.. මේ අවුරුද්දෙ අපි කරනවා කවුරුත් නොකල දෙයක්” ඇය උදම් අනන්නට වූවාය.

සුපුන් ඇය දෙස බලාසිටින අතරේම සිහින ලෝකයට පිවිසීය. ඔහුට දැන් ඇයගේ තොරතොන්චියක් නැති කතාව ඈතින් ඇසෙන සිහින් කටහඬක් මෙන් දැනුණා විනා ඇය කියු කිසිවක් ඔහුට හරියට ඇසුනේවත් තේරුණේවත් නැත. ඔහු තම පිඟාන දෙසට ඇස් යොමුකලේය. බත්පිඟාන සම්පූර්ණයෙන්ම අහවර වී තිබිණි, මේ ඔහුගේ දෙවන පිඟාන වුවත් ඔහු තවමත් කුසගින්නෙන් පෙලෙන්නෙකු සේය.

පැයකිහිපයකට පෙර ඔහුගේ සිවයංවින්දනයෙන් ඔහුට සැනසුමක් ගෙන දුන්නද, නැවැතත් යටිබඩ හරහා අමුත් හැඟිමක් උත්දීපනයක් හට ගන්නට විය. ඔහුගේ ගල තම මෙට්ටය යට සඟවා ඇතිවුවත් ඔහු නිතරම එය තවකෙකුගෙ අතට පත්වේයැයි බියකින් පසුවන්ට විය. විශේෂයෙන් චිත්‍රා තම අමුතු ගල අල්ලනවාට ඔහු බිය වූයේය.

ඔහු කෑමමේසයෙන් අවට නෙත් යොමුකලේය. චිත්‍රා ඔහුවෙත සැකමුසු බැල්මක් හෙලීය. පියා තම දිල්කාගෙ තොරතොන්චියක් නැති කතාවට හූමිටි තබමින් උන්නේය. සුපුන්ට තම අක්කාගෙන් වෙනදා නැති වෙනසක් දිස්විය. මෙතරම් කල් නොවූ විරූ ලස්සනක් දිල්කා තුලින් සුපුන් දුටුවේය. ඇය ඇත්තෙන්ම සුන්දරය පැහැපත්ය මනා හැඩයෙන් යුක්තය. ලස්සන හිනාව දීප්තිමත් ඇස්.. ඔහු තව දුරටත් දිල්කාගේ රුව රස වින්දේය. ඇයගෙ තිසරපටයේ කොටසක් සිහින් උරහිස් මතින් නිරාවරණය වී තිබිණි. ඇයගේ වටකුරු තිසර යුවල, ඇත්තෙන්ම ඒ ලස්සන පියයුරු හුරුබුහුටි නමුත් ළැම උස්සා සිටින්නට තරම් තියුණු වටකුරු හැඩය. විශ්මය නම් ඔහු මේ කිසිවක් මීට පෙර මෙතරම් සුන්දරව දැක නොතිබීමයි…

“පොඩ්ඩක් ඇඟට හරිමදි වගේ… මං යනවා…” සියල්ලෝ ඔහු දෙස විශ්මිත බැල්මක් හෙලද්දි ඔහු කෑම මේසයෙන් පිටවන්ට සූදානම් විය…

“ඔයාට පැනඩෝල් පෙත්තක් දෙන්නද…” චිත්‍රා ඇහුවාය.
“එපා..” ඔහු කාමරය දෙසට දිව ගියේය. ඔහුට තවමත් කුසගින්න සන්සිඳුනේ නැත, සමහර විට තව මොහොතකින් නැවත කෑම මේසයට එකතුවන්නට ඔහු සිතුවේය. නමුත් මේ මොහොතේ ඔහුට අත්‍යාවශ්‍ය වූවේ ඔහුගේ ශිෂ්නය අත් පහරකින් සන්තර්පණය කර ගැනීමය.

ර්‍ර්‍ර්‍~~~~~

පහුවදා උදේ සුපුන් වෙනදාට කලින් අවදි වුයේය. තවමත් අවට අඳුරුය, ඇඳ පහලින් බිත්ති‌ේ එල්ලා තිබූ අභ්‍යවකාශ පෝස්ටරයවත් හරියට කියවා ගත නොහැකි තරමට තවමත් කාමරය අඳුරේය. පෝසටරයේ ග්‍රහලෝක බොඳවී දුමකින් වැසී ඇති සෙයකි. ඇඟවටා එතී ගැටගැසී තිබූ බෙඩ්ශීට් එක ගලවා පැත්කට වීසිකල සුපුන්ට තම ශරීරයේ යම් අමුත්තක් දැනෙන්නට විය. ඒහෙට මෙහෙට හැරෙමින් ඇඳපුරා නලියමින් සුපුන් පහසුව සොයන්ට වූයේය. මොකක් නමුත් අමුත්තක් ඔහුට වද දෙමින් තිබිණ.

අමුත් දැණුනේ ඔහුගේ පුරුෂ ලිඟුවටයි. ඇඳේ කෙරවලට රෝල් වී සුපුන් බිමට පැනගත්තේය. ඔහු හැඳසිටි ලිහිල් කොට කලිසම පහතට තල්ලු කල සුපුන් තම ලිංගය දෙස බැලුවේය… මොහෙතකට ඔහුට තම ඇස් අදහාගත් නොහැකිව ලතවන්නට විය. ඇරත් මෙයනම් කිසිසේත් විය නොහැක්කකි.

සුවිසල් ලිඟු වැඩෙන වියේ පිරිමි ළමුන්ට පිහිටා ඇත්නම් එය අනිවාරියයෙන් නිල් කාමුක චිත්‍රපටයක පමණි. සැබෑලෝකයේ එවැනි අසාමාන්‍යය අවයව පිහිටා නැති බව සුපුන් දැන සිටියේය. තම පන්තියේ යාළුවන්ටවත් ක්‍රීඩා පාසලේ පොදූ නානකාමරෙදිවත් සුපුන් මෙවැන්නක් දැක තිබුනේ නැත. සහ තමන්ට මෙවැනි අවයවයක් පිහිටා නොමැති බවනම් ඔහුට සක්සුදක් සේ මතකය. ඔහු තම පැතලි උදරය හරහා තම ලිඟුව නිරීක්ෂණය කරමින් සිටියේය. අවම වශයෙන් එය අඟල් 7ක් හෝ 8ක් දිගට කකුල් දෙක අතරේ එල්ලෙමින් තිබිණ. තරමට මහතය. “මල හුත්තයි” ඔහුගේ පරණ සිහින් පුංචි පුරුෂ අවයවය එක රැයකින් අළුත් අසාමාන්‍ය සුවිසල් ලිඟුවක් බවට පරිවර්ථනය වී තිබිණි.

“අර ගල…. අර හුකන ගල නිසා තමයි මේ ඔක්කොම…” ඔහු මෙට්ටය යට සඟවා තිබූ තැනින් ගල එලියට ගත්තේය. එය දීප්තිමත් රතු පැහැයෙන් දිදුලමින් කාමරය පුරා ආලොකය විහිදවීය. ගල පුරා විහිදී ඇති නහරවැල් හරහා රත් පැහැ ආලොකය ගමන් කරන්නට විය. ඔහුගේ අතට ගලෙහි උණුසුම මැනැවින් දැණුනි. ඔහු ගල අතෙහි මොලවා ගත්තේය. තම මවගේ සේයාව එහුගේ මනසෙහි මැවෙන්නට විය. ඔහුගේ ලිඟුව මොහතකින් පණ උපදවා ගත්තේය. ප්‍රාණවත් වූ තම අවයවය අඩියකට ආසන්න දිගකින් යුක්ත බව ඔහු සිතුවේය. ලිඟු මුණ්ඩය තද දම් පාටකින් යුක්තව ඉදිමී තිබිණි. ඔහුගේ රස අවයවය පුරා ගලා ගිය නහර එලියට ඉලිප්පී තිබිණි. ඔහු තම ලිඟුව මිරිකා අල්ලා ගත්තේය.

විණා 10කට පමණ පසුව ඔහු තම පොරවනය පුරාවට තම ආශාව පිටකර තිබුණි. විසාල ප්‍රමාණයක ශුක්‍රතරලය මේ වන විට තම ලිඟුවෙන් ඔහු පිට කර තිබුණේය. මීට පෙර මෙවන් අත්දකීමකට ඔහු මුහුණ දී නොමැත.

තම වලලුකර අසලට වැටී රැඳි තිබුණු කලිසම පිටින්ම ඔහු කාමරයේ ජනේලය අසලට ළඟාවිය. ඔහු ජනෙල් පියන්පත් විවෘත වන ලෙස තල්ලු කලේය. සීතල වියලි සුළඟක් ඔහුගේ නහය හරහා ඇදී ගියේය. සුපුන් කලිසම ඉහලට ඇද නැවත ඇඳ ගත්තේය. තම පොරෝණය අසල තිබූ රෙදි බාල්දියට දමා ගෙන නානකාමරය දෙසට පිය මැන්නේය. තම මව අවදී වීමට පෙර එය සො දා ගැනීම ඔහුගේ අභිප්‍රය විය. මීට පෙර කවදිවත් ඔහු රෙදි සොදාගෙන නැතත් තම ශුක්‍ර ධාතු සමගින් මවට සේදීම ට ඉඩ හැරීමට ඔහුට වුවමනාවක් නොවීය.

~~~~

සුපුන් පාසලේ මිතුරන් හා තමන් සොයාගත් අරුම පුදුම පාෂාණය ගැනවත් තම ශරීරයේ වූ වෙනස් කම් ගැනවත් සඳහන් නොකර සිටීමට ප්‍රවේසම් විය. ගුරුතුමෙකුට හෝ මේ බව පවසා උදවු ඉල්ලීමටවත් සුපුන්ට උවමණාවක් නොවීය. නමුත් සියලු ගුරුවරියන්ගේ පියයුරු වල හැඩය සහ තනපට අතර සිරවී ඇති ආකරයනම් නොඅඩුව සිහින මැවීය.
සුපුන්ට පාසලේ කාලය ගත කල අයුරු මතකයක් නැත. ඔහුට වුවමනා වූයේ හැකි ඉක්මනින් ගෙදර ගොස් තම පාෂාණය හා තම අලුත් අවයවය සමඟ එකතු වීමටය.

~~~~

එදින සවස ඔහු සුපුරුදු රේල් පාර මගහැර පාසලේ සිට තම නිවසට ඇති කෙටිම මග ඔස්සේ දිව යන්නට විය. නිවසට ළඟාවූ වහා ලහිලහියේ ගෙට රිංගා ගනිමින් කෙලින්ම තම කාමරයට දිවගියෙය්. සුපුරුදු පරිදි තම මවට අමතා තමන් ගෙදර පැමිණ ඇති බව ඉඟි කිරීමට ඔහුට අමතක විය.

වෙනදා පහුකරන පියගැට පෙල අද ඔහුට ඉතා දීර්ඝයැයි හැගෙන්ට පටන් ගෙන තිබිණ. පියගැටපෙල පහුකරමින් කෙටි කොරිඩෝව දිගේ පය ඉක්මන්කරමින් කාමරයට ළඟාවූ ඔහු දොර ට අත තබනවාත් සමඟ කාමරය තුළින් ගලා ආ අමුතු කෙඳිරියක් ඔහුගේ ගමන නැවත්විය. ඔහුගේ හෘද ස්පන්ධනය වේගවත් වන්නට විය

සුපුන් ශබ්ද නොනැගෙන පරිදි දොරට අත තබා දොර සහ උළුවස්ස අතරින් ඇරී තිබුණු පටු විවරය තුලින් කාමරය තුලට එබිකම් කලේය. කාමරය ඇතුලත වූ දර්ශනය ඔහුට නෙත් අදහාගත නොහැකිව මුව විවර කරවීය.

ඇඳට පහලින් එල්ලී තිබූ නාසාහි අභ්‍යවකාශ පෝස්ටරයට යටින් ඔහු දුටුවේ තම ඇඳෙහි දිගා වී සිටි තම මවයි. ඇය ටී ශර්ට් එකකින් හා ලිහිල් කලිසමකින් සැරසි සිටියාය. ඇය සුපුන්ගේ කොට්ටය මත හිසතබාගෙන සිටි අතර ඇයගේ වම් අත කලිසම ඇතුලෙ යමක් පිරිමදිමින් සිටියාය. ඇගේ දකුණතෙහි රතුපැහැ යමක් මිරිකෙමින් තිබිණ. “හුටා” ඔහුගේ පාෂාණය අම්මා ගේ අතට පත්වී තිබිණ.

චිත්‍රාගේ ඇස් පියවී තිබුණි. මුව මදක් විවර වී සහින් කෙඳිරියක් ඒ තුලින් නික්මෙමින් පැවිතින. සුපුන් කෙදිනකවත් ඇයගේ මෙවන් හැසීරීමක් දැක තිබුනේ නැත.

සුපුන්ගේ ප්‍රාණවත් වූ ලිංගේන්ද්‍රිය කලිසම ඇතුලේ පුපුරු ගසන්නට විය. ඔහු ඔලුව පහත් කර තම ලිංගපෙදෙසට දෑස් යොමු කලේය. සුපුන්ගේ ලිඟුව කලිසම තුලින් ඉණහරහා එලියට නෙරාවිත් ලිඟු මුණ්ඩය කමිසය තුලින් පෙකෙණිය පසු කරමින් දික් වී තිබුණි. ඔහු සුසමක් හෙලුවේය.

“ආහ්… ම්ම්හ්… ම්ම්හ්….” චිත්‍රා කෙඳිරි ගැවාය. කලිසම ඇතුලෙහි වූ ඇගේ අත කකුල් අතරින් පිරිමදිමින් නළියන්නට විය. ඇගේ කමිසය යටින් ඇයගෙ පිරපුන් පියයුරු උඩපනිමින් දඟලන ආකාරය සුපුන් දුටුවේය. සුපුන් අම්මාව දුටුවේ කාමයෙන් මත් වී ඇති සුර දූතිකාවක සෙයිනි.

“මේ වැඩේ හොඳනෑ… ලොවෙත් හොද නෑ…” සුපුන් දොර වෙතින් ඉවත්ව සෙමින් අඩිය තබා නැවතත් පඩිපෙල බැස ගත්තේය. නැවතත් ගෙදර දොර ගාවට යමින් තම සුවිසල් ප්‍රාණවත් ලිඟුව යතා තත්වයට පත් කරගත හැකි ක්‍රමයක් ගැන සිතුවේය. තම ලිඟුවට කලිසම තරමු නොවු නිසා තරමක වේදනාවකින් ඔහු පෙලෙන්නට විය.

“අම්මා…..! මං ආවෝ….!” සුපුන් බෙරිහන් දෙන්නට විය. සියුම් ලැජ්ජාවක් හිත වෙලා ගනිද්දී ඔහු කුස්සියට ගොස් පුටුවකට බර දුන්නේය. ඔහුගේ මනසට අම්මාගේ කාමුක ඉරියවුව වද දෙන්නට විය. කොතරම් උත්සහ කලත් ඔහුට ඒම දරශනය රස වීඳිම නවත්වාගත නොහැකි විය. ඔහු කිසිත් නොවුනු ආකාරයට හැසිරෙන්නට මහන්සි විය. “අම්මා ගත්ත තැනින්ම ඒක තිබ්බොත් හොඳයි” ඔහු සිතන්නට විය.

~~~~

චිත්‍රාට කුස්සියට පැමිනීමට විණාඩි 20ක් පමණ ගතවිය.
“ආහ් මෙන්න මෙයා ඇවිල්ලා…. කොහොමද අද ඉස්කොල වැඩ?”

“වෙනසක් නෑ ඉතිං….”
ඔහුගේ ලිඟුවේ ප්‍රාණවත් බව මේ වන විට තරමකට අඩුවී තිබිණි. නමුත් තවමත් කලිසම ඇතුලේ රිදුම් දෙමින් තිබුණි. ඔහු පුටුවේ හරිබරි ගැසී ඉඳ ගත්තේය.

“අද ගණන් ටෙස්ට එකක් තිබ්බා… මට 65යි….” ඔහු තම මව දෙස බැලුවේය.
“හ්ම්ම්ම් හොඳයි…. ම්ම්ම්.. තවත් මහන්සිවෙන්න හැබැයි….” අම්මගෙ මූණ තරමක් රතුපැහැ ගැන්වී තිබිණි.
ඇය සුපුන් දෙස කෙලින් බලා කතා කලේ නැත.

“මායි තාත්තයි බලන් ඉන්නෙ ඔයා A ගන්නකල්….” ඇය ෆ්‍රිජ් එක දෙසට පියමන් කොට දො ඇර ඇතුලට එබෙමින් පැවසුවාය. සුපුන් ඇගේ තට්ටම් යුවල මාරුවෙන මාරුවට පැද්දෙන ආකාරය රස වින්දේය. මේ ලස්සන මීට කලින් ඔහු දුටුවේ නැත්තේ මන්දැයි විටෙක ඔහු කල්පනා කලේය.

“මට මේ දවස් ටිකේ හරියට පාඩමට අවධානය කරගන්න බැරි උනානෙ…..” සුපුන්ගේ ඔලුවට ආපු අදහසක් ඔහුව දිරිමත් කලේය.

“ම්හ් හ්ම්ම්….!’ ඇය ශීතකරණය තුලට තව තවත් එ‌බෙන්නට විය.

“මගේ ඇඟේ මොකක් හරි අමුතු දෙයක් සිද්ධ වෙනවා..” පුටුවෙන් නැගිටලා ගොස් ඇයගේ වටකුරැ තට්ටම් අතගා ඉඹ ගන්නට සිත් වුවත් ආයාසයෙන් එය මැඩගෙන සිටියේය. නමුත් ඔහුගේ ලිඟුවට නැවතත් ලේ ගලා එමින් තිබුණි.

“ඔය වයසට ඉතින් ඔහොම තමා…” ඇය සිරුර කෙලින් කර තම උරහිසට ඉහලින් සුපුන් දෙස බැලුවාය. අද දවසටම ඇය සහ ඔහුගේ දෙනෙත් ගැටුනේ ප්‍රතම වතාවටය. ඇගේ ඇස් වලට සුපුන් වශීවී මෙන් බලා සිටින්නට විය.

“ම්ම්ම් මං හිතන්නෙ මෙක ටිකක් අසාමාන්‍යයි….. අම්මගෙ උදව් ඔනේ වෙයි වගේ…” තම පුටුව ඉස්සරහට ඇද තම විසල් මෘගයා මේසය යට සඟවා ගනිමින් ඔහු පැවසුවේය.

“ඔනේ දෙයක් කියන්න.. මං ඔයාගෙ අම්මානෙ.. මට පුළුවං උපරිමෙන් උදව් කරන්නම්….”

“අක්කා කීයටද එනවා කීවේ….?”

“එයා අද පියුමිලගෙ ගෙදර ගිහින්… මොකද්ද ප්‍රොජෙක්ට් එකේ වැඩක්ලු..” ඇය සුපුන් වෙත හැරුණාය.
“අද එන්නෙ නෑ කිවුවා රෑ උණොත්…..”

“තාත්තා…?”

“තව පැයකින් වගෙ එයි….” ඇය පිළතුරු දුන්නාය.
“තාත්තට කිවුවනම් හොඳයි වගේ දෙයක්ද….?” ඇගේ මුහුණේ තවමත් ලජ්ජා සහගත බව මැකී ගොස් නොමැත.

“නෑ.. නෑ… අම්මත් එක්ක කියන එක ලේසියි… තාත්තාට වඩා…..”

“හ්ම්ම්ම්..” ඇය මදහසක් පෑවාය… “මොකද්ද..?”

“මං අම්මට බඩ්ඩක් පෙන්නන්නං… අම්මා බලලා කියන්න ඒක නොමල්ද නැද්ද කියලා…. හා ද?”

“හරි… කෝ බලන්න…” ඇය සුපුන් ඉදිරියේ සිටගත්තාය…

“ඒ..හ්.. මේ මගෙ පයි… මං කියන්න ගියේ ශිෂ්නයේ තමයි අවුල තියෙන්නෙ….”

“ඔහ්….. එහෙනම් තාත්ත එනකල්..”

“බෑ… බෑ… ” සුපුන් ඔලුව දෙපසට වනමින් කීය. “මට ඔනේ අම්මගෙ හෙල්ප් එක…”

“මොනවද දැං මගෙන් කෙරෙන්න ඔ්නේ…” ඇගේ මුහුණ බැරෑරුම් පෙණුමකට හැරිණි. අත්දෙක පපුව හරහා බැඳගත්තාය.

“මට ඒක අම්මට පෙන්නන්න ඔ්නේ… අම්මා මං අතේ ගහන…. මං කිවුවෙ ස්වයං වින්දනය කරන හැටි බලලා කියන්න සාමාන්‍යය දෙයක්ද නැද්ද කියලා… මං හිතන්නෙ මොකක්දො අවුලක් තියෙනවා…..” සුපුන් තම මව ඉදිරියේ කතා කරපු අසංවරම විදිය මෙයයි. මෙතරම් ධෛර්‍යයක් ඔහුගේ හිතට කාවැදුනේ කෙසේදැයි ඔහු දැනසිටියේ නැත.

ඇගේ මුව විවර වූ අතර එසැනින් අතකින් මුව වසා ගත්තාය…
“ඒය මොනවද මේ කියවන්නෙ…. ආ….?”

“ඉතිං දැං අම්මා කි—..”

“මටනං බෑ.. ” ඇය හෙමින් තම හිස දෙපසට වැනීය. තවමත් ඇගේ අතකින් මුව ආවරණය කරගෙන සිටියාය. ඇගේ මුහුණේ තරහවක් දිස් වූයේ නැත. ඇය තවමත් සම්පූර්ණයෙන් ඔහුගේ ඉල්ලීම ප්‍රතික්ශේප කලේ නැත. ඇයගේ අංගලක්ෂණ නිරීක්ෂණය කල සුපුන්ට තව දුරටත් උත්සහකල යුතුයැයි පණිවිඩයක් දුන්නා වැනිය.

විණාඩි 15ක පමණ නොනවත්වන ආයාචනා හා අයැදීම් ප්‍රතික්ෂේප කල චිත්‍රා අවසානයේ නම්වා ගත්තේ කෙසේදැයි දෙදෙනාටම වැටහීමක් නොමැති වූවත් ප්‍රතිඵලය වූයේ දෙදෙනාම බාත්රූම් එකට වැදී සිටීමය. යම් කිසි දෙයකින් ඇය කැමතීවූවාද නැතිනම් කරදරය ඉවසා ගතනොහැකිව මෙය කිරීමට ඇය සිතුවාද නැතිනම් අරුම පුදුම පාෂාණයෙ යම්කිසි අද්බූත බලයක් ක්‍රියාත්මක වූවාද? කෙසේ වෙතත් තම පියා පැමිණිමට තව ඇත්තේ විණාඩි 45ක පමණ කාලයකි

ඔහුගෙ මව ටොයිලට් පියන වසා ඒ මත වාඩි වී අත් දෙක දණිස් මත තබාගෙන ඔහු දෙස දෑස් විදහා බලා සිටියාය.

“මං පෙන්නන්නං මට තියෙන ප්‍රශ්නෙ මොකද්ද කියලා…” ඔහු තම කමිසය ගලවා දැමුවේය. බාත්රූම් එකේ සිංක් එක ඉස්සරහා සිටගත් සුපුන් තම කෙසඟ ශරීරය දෙස බැලුවේය. අරුම පුදුම පාෂාණය ඇඟේ වෙන කොහෙවත්නම් වර්ධනය කර තිබුණේ නැත. ඔහු තම කලිසමේ බොත්තම ගැලවූයේය. කලිසමේ සිප් එක පහලට කරනා විට නැගුණු ශබ්ධය කුඩා නාන කාමරය තුල රැවු දුන්නේය. කලිසම පහලට කර ඊළඟට ඔහුගේ යටකලිසමද ගලවා පහලට අත හැරීය. ඔහුගේ දැඩි වූ විසල් පුරුෂ ලිඟුව දුන්නක් මෙන් එළියට පැන රඟ දක්වන්නට පටන් ගත්තේය.

“ඌෟෟෟෟෟ අම්මෝ…” ඇය ගෙන් පුදුම දනවන ශබ්ධයක් පිටවූ අතර ඇගේ දෑස් තම පුතුගේ විසල් රස අවයවය දෙසින් ඉවත් කරගැනීමට ඇය අපොහොසත් විය.
“මං දැනන් හිටියේ නෑ….. ඔයා.. ඔයාගේ..” අම්මා පුදුමයෙන් ගොත ගසන්නට වූවාය.

“අම්මා ඔන්න බලා ගන්නකො….” සුපුන් තම දකුණු අත තම ලිඟුව මත තබා ඉදිරියට පිටුපසට පිරිමදිමින් ස්වයං වින්දනයෙ යෙදෙන්නට විය….

“මට තේරෙන්නෙ නෑ පුතා… මං දන්නෑ..” ඇය ඉඳගෙන සිටි තැනින් නැගිසිටින්නට මෙන් තම ශරීරය ඉදිරියට බර කලාය.

“ආහ් අනේ….. හාහ් ඔයා දැං පොරෙන්දු උනානේ.. හ්….”

ඇය නැගී සිටියේ නැත. ඒ වෙනුවට ඇය නැවතත් ඉදිරියට නැඹුරු වී දිගටම බලන් සිටියාය. මේ ආකාරයෙන් ඇය තම පුතුගේ රසඟ දෙස විණාඩි 10ක් හෝ ඊට වැඩි කාලයක් බලා සිටියා විය යුතුය.

“අම්.. ආහ… දැන් බලාගන්න.. හාා.. යන්න එන්නෙ.. මං කියපු.. හාහ්.. අවුල….. ආාාාා….හ්…” ඔහු සිංක් භාජනයට තම ශුක්‍ර තරලය විදින්නට පටන්ගත්තේය.. ඉවරයක් නැතිව විශාල ශුක්රාණු තොගයක් සිංක් එකට එකතු විය.

“හම්මෝ…. මෙච්චර තොගයක්…” ඇය මිමිණුවාය. “එවා අමුතු සුවඳයි….”

තව කීපවාරයක් සිංක් එකට පොම්ප කිරීමෙන් අනතුරුව සුපුන් තම මව දෙස බැලීය

“ඇයි සුවඳ…… අවුල්ද…..?”

“ආහ් බය වෙන්න එපා කිසිම අවුලක් නෑ ඔක්කොම නෝමල්… සුවඳ ටිකක් වැඩිපුර තියුණුයි…. එච්චරයි….”

“හ්ම්ම්?”

“ඒ ඇරෙන්න…..” චිත්‍රා තම සිරුර පසු පසට ඇල කලා.. ඉහලට ගත් ගැඹුරු හුස්මත් සමඟ ඇගේ පපුව ඉදිරියට නෙරා ආවා.
“මෙච්චර ලොකු එකක්නම් මම කවදාවත් දැකලා නෑ… ඒ උණාට හැමදේම නෝමල් විදියට සිද්ධ වෙනවා… බය වෙන්න කිසිම හේතුවක් නෑ….”

“මං අබ්බගාතයෙක්ද අම්මා….” සුපුන් දුක්මුසු මුහුණක් මවා ගත්තේය. තම මවගෙ අවධානය දිනාගැනීමට ඔහු පාවිච්චි කරන ලද සාර්ථකම ක්‍රමය මෙයයි.

ඇය නැගී සිට සුපුන්ගේ තවමත් ප්‍රාණවත් ලිංගයේ නොගෑවෙන ලෙස ප්‍රවේසම් වෙමින් ඔහු වෙතට ළං වූවාය.

“පිස්සු…! ඔයා මගෙ ලස්සන පොඩි කොල්ලානෙ.” ඇය ඔහුගේ ඔළුව අතගෑවාය. ඉන් පසු ඇය ඔහුගේ මූණට එබිණි. ඇය සුපුන්ට වඩා උසින් වැඩි නිසා ඔහුට මව දෙස බැලීමට නම් තම හිස මදක් ඉහලට එසවීමට සිදුවිය.

“ඔයාගේ සමහර අවයව ටිකක් වැඩිපුර වර්ධනය වෙලා…. ඒ ඇරෙන්න කිසිම අවුලක් මෙතන නෑ. බය වෙන්න එපා ඉතුරු ටිකත් ඉක්මනට ලොකුවෙලා එයි. ”

ඇය ඔහු වටා පසුකරයමින් බාත්රූම දොර වෙතට පියනැගුවාය.

“ඔ්ක සුද්දකරලා දාන්න..” ඇය සිංක් එක දෙසට ඇස් යොමු කරමින් පැවසුවාය.

“රැට උයන්න කලින් මං පොඩි නින්දක් දාන්න යනවා…” ඇය සුපුන්ට පිටුපා තම අලංකාර නිතඹ ලෙලවමින් පිටව ගියාය.

“හා….” සුපුන් පිළිතුරු දුන්නේය… “හෙටත් පෙන්නුවාට කමක්නැද්ද…..?”

“ඒ මොකටද….? එකපාරක් දැක්කානේ….” ඇය පෙරළා පිළිවදන් දුන්නේය. ඔහුට තම මවුගේ කාමරයේ දොර වැසෙන ශබ්දය ඇසුණි.

~~~~

පෙරදින රාත්‍රියෙ රෑ කෑම වෙලාවෙන් අනතුරුව සුපුරුදු සතුටු සාමීචිය මගහැර සුපුන් තම කාමරයට වැදී තම පාෂාණය පරීක්ෂා කරන්ට විය. තම මව‌ට එය අසුවී තිබුණත් නැවතත් තිබූ තැනින්ම තැබීමට ඇය කාරුණික වී ඇත. ඔහු තම පුටුවේ වාඩි වී එක් අතකින් ගල මිටි මොලවා ගනිමින් අනිත් අතින් තම ශිෂ්ණය පිරි මදින්නට පටන් ගත්තේය. මෙවර ඔහු ඇඳට කල් ඇතුවම තුවායක් එලා සුදානම් කර තිබිණි. නිතර ඇඳ රෙදි සේදීමට ඔහු කැමතිනොවීය.

පසුදින පාසලි වෙලාවෙන් අනතුරුව සුපුන් නානකාමරයේ සිංක් එක ඉදිරිපස සිට තම ශිෂ්ණය ඉහල පහල පිරිමදිමින් ස්වයංවින්දනයේ යෙදුණි.

නැවතත් අවස්තාවක් නැතැයි කෙතරම් දිවුරා සිටියත් චිත්‍රා ටොයිලට් සීට් එක මත වාඩි වී ඔහුගේ විසාල ලිඟුව දිගේ අත එහෙමෙහෙ දිවයන ආකාරය දෙස බලා සිටියාය.

“ඔයාට රිදෙන්නෙ නැද්ද…. ටොප් එක දම්පාට වෙලා…. මේ මේකෙ නහරත් ඉලිප්පිලා…”

සුපුන් ඇයවෙත බැල්මක් හෙළුවේය… “රිදෙනවා අම්මා… මේවා ඇතුලෙ හිරවෙලා වගේ… එළියට ගන්නකල් රිදෙනවා….”

“හ්ම්ම්… ඒක තමයි…. පැටියෝ ඔයා මේ උඩ කෑල්ල විතරක් අතගාන්න…. එහෙම තමා ඔයාගේ තාත්තා කරන්නෙ….” ඇය කතා කරනවිටත් ඇගේ දෑස් එ් ලස්සන ලිඟු රාජයාගෙන් ඇස් ඉවතට ගත්තෙ නැත.
“පැටියෝ ඔයා ඉක්මට යැවුවොත් හොඳයි දැං අක්කා ගෙදර එන වෙලාව…”

“ඔයා තාත්තට කිවුවද…” විණාඩි කීපයක් පුරා ටොප් එක පමණක් අතගෑමෙන් අනතුරුව ඔහු විමසා සිටියේය.

“නෑ….” ඇ‌ගේ ලස්සන තොල් පෙති එකිනෙක තදවිය… “මං හිතන්නෑ එයාට කියලා වැඩක් වෙයි කියලා..”

“ඒකතමයි…. අම්මා ආසයිද මගේ පක් එක දිහා බලන් ඉන්න…” ඔහුට මෙතරම් ධෛර්‍යයක් කොහෙන් මතු උණාදැයි ඔහුට දැණුමක් නොතිබිණ.

“ඔයා පවු කියලා මං මේක කරන්නෙ ළමයො… ඔයාට රිදෙනවා කිව නිසා..” ඇයගෙ මුහුණෙ තිබූ කාරුණික බව මදක් මැකී ගියාය. “හරිද… ? නැත්තං ඔයාට ඉස්කොල වැඩ අතපසු වෙන නිසා…”
“ඔයා නියමෙට කරනවා දැක්කනේ ටොප් එක තමයි පිරිමදින්න ඔනේ…. ඔයාට වෙනසක් තේරෙණවද..?” ඇය කතාව වෙනතකට හරවීය.

“ටිකක් සනීපයි…. ඒත් තාම වේදනයි….” සත්‍යය නම් එහි කිසි වේදනාවක් ඇති හට ගෙන නොතිබුණි.

“හම්ම් ඔ්ක ටික ටික පුරුදු වෙයි…”

“අපිදෙන්නාව මෙහෙම දැක්කොත් තාත්තා මොකක් කියයිද..?” සුපුන්ගේ අතේ ගැසිල්ල වේගවත් විය.

“සුපුන්…! ඒ කතා වැඩක් නෑ…!!” ඇය තරමක් තදින් පිළිතුරු දුන්නාය.

“ආහ් ආහ්… ඔයාහ් තමයි.. ආහ් එයාව මුලින්ම හ්ම්හ මතක් කලේ..හ්… ආහ්.. ඔයා හොඳ ගෑණියෙක්ද පුතත් එක්ක මෙහෙම හාහාහ් ම්හ්… ” සුපුන් කෙඳිරිගෑවේය.

“සුපුන්….!!!” ඇගේ හඬ තියුණු විය. එහි කේන්තියක් ගැබ්ව තිබුණි.

“හරි හරි…” සුපුන් ඇය වෙත හැරිණි… ඔහුගේ දරඳඩු පොල්ල ඇගේ පිරුණු පපු පෙදෙසට එල්ල වී තිබුණි… ” ආයෙ කියන්නෙ නෑ…” ඔහු අතේ ගැසීම නැවැත් වීය.

“මං අදහස් කලේ ඔයා තමයි මේ ලොකේ ඉන්න හොඳම අම්මා… මං දන්නවා අම්මා මට උදවු කරනවා කියලා… ඔනෙ දේකට… ”

“හ්ම්ම්…” ඇයගේ කේන්තිය නිවීගියාය… ඇගේ ඇස් නැවතත් එම ලිඟුව වෙත යොමු විය.

“අම්මා තාත්තට කියන්නෙ නැද්ද..?”

“නෑ….” ඇය කියා සිටියාය.. “ඔයා කියන්නත් එපා හරිද…. කාටවත් කියන්න එපා මේක අපි රහසක් විදියටම තියාගමු…”

“අක්කටවත්…..?”

“පිස්සුද ඔයාට..” මව තදින් කියා සිටියාය…

“මගෙ යාළුවන්ට…?”

“එපා…… කිසිම කෙනෙකුට කියන්න ඔනේ නෑ…”

“හ්ම්ම්…. එහෙනම් ඔයා ආයෙත් මේ විදියට මට උදවු කරනවද….”

“බලමුකෝ…. ඔයා හොඳට හැසිරෙනවනම්.. ඔයා ටෙස්ට් වල ලකුණු වැඩිපුර ගත්තොත්… මං අයෙත් එන්නම් උදවු කරන්න…”

“ආහ් ආහ්.. අහ්.. යන්න ඒන්නෙ….”

~~~~

ඊළඟ සති කීපයේදී චිත්‍රා, දිනපතා පාසල් වෙලාවෙන් අනතුරුව ඔහුගේ අතේ ගැසීම දෙස නානකාමරෙයේ සිට බලා උන්නාය. ඇය සති අන්තයේදි ඔහුට උදවු කිරීමට අකමැති වූවාය.

“කවදාවත් අක්කා හරි තාත්තා හරි ගෙදර ඉද්දී කරන්න බෑ හොඳේ….” ඇය අවධාරණය කර කියා සිටියාය.

සුපුන් දිනපතා නින්දට පෙර තම පාෂාණය පාවිච්චි කිරීමටද අමතක නොකලේය. නමුත් ඒ සෑම දිනකම ඔහු මුලින් තබාගිය ස්ථානයෙන මදක් එහා මෙහා වී තිබුණ බව ඔහුට පසක් වී තිබිණ. ඔහු පාසලේ සිටිනා කාලය තුල අම්මා පාෂාණය පාවිච්චි කරනබව ඔහුට අරුමයක් නොවීය.

ඔහුලේ පාසල් වැඩකටයුතුත් හොඳින් කෙරිණි. වෙනදට වඩා උද්යොගයකින් ඔහු පසුවිය. කල් යත්ම ඔහුගේ මව, දෙදෙනා නානකාමරයේ තනි වූ විට පියා ගැන කතාකිරීමට යම් අවසරයක් දී තිබුනි. නමුත් එය ඉතාමත් සීමාකාරී අවසරයක් පමණක් විය..

සියළු දේ හොදින් සිදුවෙමින් පැවතියත් ඔහුට තව තවත් එය ඔ්ණෑ විය. චිත්‍රාගේ කාමුක ශරීරය ඔහුගේ කාම ගින්න තව තවත් තියුණු කරවිය. ඇයගේ ශරීරය දිනෙන් දින පියකරු වන්නා සේ ඔහුට හැගිණි.

සුපුන් සහ දිල්කා නින්දට යාමෙන් අනතුරුව තම දෙමවුපියන්ගේ කාමරයෙන් කාමුක ශබ්දයට කන් දෙන්නට ඔහු පටන්ගෙන සිටියේය. පළුමුව එය බලාපොරොත්තු නොවුණු අවස්තාවක් විය. ප්‍රධාන නිදන කාමරය පසුකරමින් සිටි සුපුන්ට මවගේ කාමරයෙන් “තක් තක් තක්…” යන අනුසාරයෙන් තාලයට ඇසුනු හඩත් මවගේ කාමුක කෙඳිරිගැම ඇසුනේ අහම්බයෙනි.

“ඔයා මාරයි කෙල්ලෙ….” ලක්ෂ්මන් කිවුවේය… “දැං ඉස්සරට වඩා ඔයා මාර හිරයි…..”

“ආහ් ආහ්… හයියෛන් හයියෙන් කරන්නහ්…. ම්ම්ම්හ්…”

සුපුන් එම හඬට සවන් දෙමින් නිතරම තමන්ගේ ශක්තිමත් ආයුධයෙන් කල හැකි දේ ගැන කල්පනා කලේය…
එතැන් පටන් ඔහු දිනපතා පුරුද්දක් ලෙස තම මවගේ කාමුක කෙඳිරි ගෑමට සවන් යොමු කරන්නට පටන් ගත්තේය.

~~~~

එදින ඉරිදා දිනයකි. සුපුන් දිල්කා ගරන සිතමින් සිටියේය. ඇගේ පිරිපුන් ලපටි සිරුරේ සුන්දරත්වය ඔහු සිහිපත් කලේය. මවටත් වඩා සිහින් ඉඟටිය ලස්සන දිගැටි නාසය, හා සිහින් නමුත් දිග බෙල්ල… ඇයව සිහියට නගනා විට ඔහුගේ යොධ ලිංගය ප්‍රාණවත් වෙන්නට පටන් ගති. ඔහුට සිහින මවනවාට වඩා වැඩි දෙයක ඇති අවශ්‍යතාව තදිනම දැණුනි.

සුපුන් දිල්කාගෙ කාමරයේ දොරට තට්ටු කලේය…. “කවුද.. එන්න…” අක්කා කාමරයේ සිට හඬගෑවාය.

“මේහ්….” සුපුන් කාමරය ඇතුලට පිවිසුනේය.

ඇය තම පරිඝණකයේ යමක් කරමින් සිටියාය. “මොකෝ….?” ඇය ඔහු දෙස බැලීමටවත් උත්සුක නොවුනාය.

“පොඩි උදව්වක් කරන්න බැරිද..? ” ඔහු තවමත් දොර අසලම සිටගන්මින් විසුවේය.
ඔවුන්ගේ මව, පියා දෙපලම සාලයේ හෝ කුස්ියේ විය යුතුය.

“බාත්රූම් එකේ….”ඔහු ගොත ගසමීන් කීවේය.

“මට බෑ මං වැඩක්….” මොහොතකටවත් ඇය තම වැඩය නතර කිරීමට අකමැති වූවාය.

“සිරාවටම මට බඩ්ඩක් පෙන්නන්න ඔනේ.. පෙන්නලා ඔයාගෙන් ඒක නෝමල්ද කියලා දැනගන්න ඔ්නේ…. ”

“මොකද්ද…?”

“යංකො බාත්රූම් එකට….”

“කියනවනං මෙතන කියන්න.. මට වැඩ තියෙනවා කරන්න….” ඇය තදින් පැවසුවාය.

සුපුන් සුසමක් හෙළුවේය. ඔහු හිතුවාට වඩා ආමාරු වෙන හැඩකි. ඔහු සෙමින් දොර වසා දැමුවේය.
“හරි… මෙතනම පෙන්නන්නංකො…..”

ඔහු කලිසමේ බොත්තම් ගලවන්නට විය. කලිසම වලලුකර අසලට පහත් කර ඇයට කතා කලේය.

“මොකද්ද ඔ්යි…..?” දිල්කා නැවත ඇසීය.

“මේක…” ඔහුගේ දීර්ඝ පොල්ල දුන්නක්මෙන් පැද්දෙන්නට විය. එය දිල්කා දෙසට ආඩම්බරකාර බැලමක් හෙලමින් සිටයේය.

දිල්කා පිටුපස හැරී ඔහු දෙස බැලුවාය.

“ඊ…..යා වනචරයා…..” දිල්කා තම අත වූ පෑනෙන් ඔහුට දමා ගැසීය….

“යනවා යන්න මෙතනින්…… පිස්සු විකාර නොකර….”

සුපුන් නැවත තම කලිසම ඉහලට ඇද ගත්තේය…

“උදව්වක්නෙ ඉල්ලන්නනෙ ඉතින් ආවේ…”

“ගිහිල්ලා ඉල්ලගන්නවා තමුසෙගෙ වල් යාලුවෙක්ගෙන්…. එනවා මෙතන….” ඇය තවත් පෑනක් ගෙන ඔහු වෙත විසි කලාය.

“සොරි….” සුපුන් දොරෙන් එලියට පැන නැවතත් දොර වසා දැමුවේය.

“තමුසේ ආයේ එහෙම ඔක අටවගෙන ආවොත් මං අම්මට කියනවා…..” ඇය කාමරේ සිට බෙරිහන් දුන්නෙය….

“සොරි සොරි…”

“සුපුන්….!” ඒ අම්මගේ හඬය…. “මොකෝ ඔතන වෙන්නෙ…”

“නෑ නෑ මොකුත් නෑ… මේ පොඩී වලියක්…..”

“අක්කට ඉන්න දීලා වැඩක් බලා ගන්නවා…..”

“හරි හරි ඒක ඉවරයි…..”

~~~~

සුපුන් තම කාමරයට වැදී අක්කාගේ ප්‍රතිචාරය ගැන කල්පනා කරන්නට විය.
“අම්මත්නම් මුලින් බෑ කිවුවා… ඒත් මෙච්චර මල පැන්නෙ නෑ….” ඔහු සිතුවේය..
“ඒ වෙද්දි අම්මා මගේ ගල දැකලා තිබ්බා… ” ඔහු තමාටම කියා ගත්තේය…
අක්කාව තමන්වෙත නම්වා ගන්නටනම් ඇයත් පාෂාණය අතගා තිබිය යුතුයැයි ඔහු සිතුවේය.

සුපුන් ගල අතට ගත්තේය.. එසැනින් ඔහුට තම ලිංගය පිරිමැදීමට අවශ්‍යතාවයක් ඇතිවිය. ආයාසයෙන් එම සිතුවිලි මැඩපවත්වා ගත් ඔහු වහා කාමරයෙන් පිටවී තරපුපු පෙල බසින්නට විය. පියා රූපවාහිනියේ මැච් එක දාගෙන බලමින් උන්නේය. මව අසල පුටුවකට බර දී පොතක් කියවමින් සිටියාය. ඔහු තම මව අසලට ඇවිදගෙන ගොස් මව ඉදිරිපිට සිටගත්තේය…

“අම්මෙ… පොඩි උදවුවක් ඔ්නේ……”

“අද බෑ……” ඇය පොත දෙසම බලාගෙන කීවේය.. “ඔයාට කලින් කීවානෙ….”

“ඒ වුණාට රිදෙනවානෙ…. අනේ මන්දා දැන් සෑහෙන වෙලාවක් තිස්සෙ මං ට්‍රයි කලා…. හරියන්නෙ නෑනෙ…” ඔහු බොරුවක් ගෙතුවේය.

“මොකෝ…..” තාත්තා දෙදෙනාගේ කතාවට බාධා කලේය..

“මොකුත් නෑ තාත්තා… ”

“මැච් එක බලන්නැද්ද…. අදනං ගහයි වගේ…”

“ගහයිද….. පස්සෙ හයිලයිට් බලනවා….” ලක්ෂ්මන් තවමත් සුපුන් ක්‍රීඩාවට එතරම් කැමැත්තක් නැති විත්තිය දැනන් සිටියේ නැතුවා සේය.
සුපුන් තම මව දෙස බලා ඔලුව මදක් ඇලකරමින් ඉඟියක් පෑවේය.

“හරි….” චිත්‍රා තම ඇස් කන්ණාඩි ගලවා පසෙකින් තැබුවාය. “මැච් එක ඉවර වෙන්නෙ කීයටද ඒයි..?”

“තාම ඔ්වර්ස් 12යි ඉවර…. ” පියා මොහොතකටවත් ටීවී එකෙන් පිටතට ඇස් යොමු නොකලේය.

“හ්ම්ම්….” මව ඉඳන් සිටි පුටුවෙන් නැගිට්ටාය.

සුපුන්ගේ පපුව වේගයෙන් ගැහෙන්නට විය.
චිත්‍රා සුපුන්ගේ අතකින් අල්ලගෙන ඔහුව බාත්රුම් එක තුලට කැඳවා ගෙන ගියාය.

“අම්මෝ ලොකු උදව්වක්.. මේක මාරවිදියට රිදෙනවා….”
ඇය කොමඩ් පියන උඩ ඉඳගන්නා අතරදී සුපුන් කීවේය.

“මේක පලවෙනි සහ අන්තිම වතාව හොඳේ… ආයෙනම් තාත්තා ගෙර ඉන්න වෙලාවට මේ ගැන උදවු ඉල්ලන් එන්න එපා.. ”
ඇය සුපුන්ගේ දරදඬු පොල්ල දෙසට නෙත් හෙලමින් කීවාය.

“හරි අම්මා…” සුපුන් තම දික් වූ ලිංගය පිරිමදින්නට පටන් ගත්තේය…

“ටොප් එක අතගාන්න….” ඇය උපදෙස් දුන්නාය. “ඊට පස්සෙ අත්දෙකෙන්ම අල්ලා ගහන්න…”
“ඉක්මන් කරන්න වෙනවා අදනම්…. තාත්තාත් ඉන්නවා.. වෙනදා වගේ පැයබාගයක් විතරනම් බලන් ඉන්න බෑ හොඳේ.”
අය අත්දෙක බැඳගෙන ඉදිරියට නැවුණි. ඇගේ පියයුරු ඇඳසිටි කමිසයට තදවී ලස්සන වක්‍රාකාර ලෙස කමිසය ඉලිප්පී තිබුණි.

“ට්‍රයි එකක් දෙන්නං….” සුපුන් තම දකුණු අතින් දම්පාටට ඉදිමී ඇති පයි මුණ්ඩය පිරිමදින්නට පටන් ගත්තේය.

විණඩි 10කට පසුව….

“තාම නැද්ද….?”

“නෑ අප්පා… කොච්චර ට්‍රයි කලත්…..ආහ්…. රිදෙනවා…” නමුත් ශත්‍යය වශයෙන් එය මුසාවකි..

“දැන් ගොඩක් වෙලා ගියානේ….” ඇය මුමුණමින් විසල් දණ්ඩ දිගේ පුතුගේ දෑතම ඉහල පහල යන අයූරු බලා සිටියාය.
ඔහුගේ රස අවයවයේ නහර නලියන අයුරු ඉතා අලංකාර බව ඇය සිතුවාය….

“චඃ මේ වැඩේ මෙහෙම හරියන්නෙ නෑ…. ඉන්න…” ඇය කොමඩ් එකේ අග්ගිස්සට රූටමින් පැවසුවාය…

“අනේ අම්මා මට කොහොම හරි යවන්න ඔ්නේ…..”

“හරි…” ඇය දිගු හුස්මක් ගෙන ඇගේ යටිතොල කොණක් සියුම්ව සපා ගත්තාය. “ඔයා අත ගන්න…”

ඔහු තම ලිඟුව අත හැර තම මව වෙත හැරුණේය.

“නෑ නෑ සිංක් එක පැත්තට හැරෙන්න….” ඇය රහසින් කීවාය. ඔහුව නැවතත් සිංක් එකට මූණ ලා හරවා ඔහුගේ ලිඟුව දෙසට අත දිගු කලාය. යම් කිසි සිතුවිල්ලක මොහොතකට ඇයව නැවැත්විය. නැමුත් ඇය ධෛරිය ගෙන තම අත පුතාගෙ රස අවයවය මත තැබුවාය…

“මං මේ සෑරෙ පෙන්නනං කොහොමද කරන්නෙ කියලා… හැබැයි ඊට පස්සෙ ඔයා තනියම කරගන්න පුරුදු වෙන්න හරිද….”
ඇය ඔහුගේ ලිඟුවට අග සිට මුලටම දීර්ඝ ඉතා සෙමින් අත් දෙකෙන්ම සැප ලබා දෙන්නට පටන් ගත්තාය. ඇගේ සිනිඳූ කුඩා අතට ඔහුගේ ලිඟුව සම්පූර්ණයෙන්ම වට කරගන්නට අපොහොසත් විය.ඇගේ අතෙහි වූ මගුල් මුදුව එම ලිඟුව මත දිලිසෙන්නට විය.

“ආහ් ආහ් අන්න හරි අම්මා…”

ඇය ඔහු දෙස බලා මදහසක් පෑවාය. විණාඩි 5කට පමණ පසු ඔහු කෙඳිරි ගාන්නට වූයේය.

“ම්ම්ම්හ් දැන් කිට්ටුයි ආහ්….”

“යවන්න පැටියො…..” චිත්‍රාගේ පියයුරු ඇගේ කමිසයට යටින් උඩපනිමින් අතේ රිද්මයට නැටුවාය. ඇගේ තට්ම් යුවලේ මනා හැඩය හා සිහින් ඉන පැද්දෙන ආකාරය සුපුන් රස වින්දේය.

“ම්ම්හ්…” ඇය අත තවත් වේගවත් කලාය.

“එනවා…” සුපුන් කෙඳිරීය.

“ඔ්කෙ යවන්න පුතා…”

සුපුන්ගේ දරදඬු පොල්ල හරහා වෙනදටත් වඩා වේගවත් ධාතු මහා ගොඩක් එලියට විදින්නට පටන් ගත්තේය.

“සුවඳ හරිම අමුතුයි…” චිත්‍රා තෙපලීය….

“අවුල්ද….”

“නෑ.. නෑ… ඒක හොඳ සුවඳක්.. මං හිතන්නෙ අනිත් හැමොටම වඩා මෙතන ඔයාගේ ශක්තිමත් සුවඳින් කියන්න පුළුවන්…”

සුපුන්ට හෙට වෙනකල් ඉවසන්නට නම් තවත් අමාරුයැයි සිතුනේය…

“හරිනේ… මං යනවා පොඩ්ඩක් නිදා ගන්න….” චිත්‍රා පිට වීමට සුදානම් විය.

“අම්මා….?”

“ම්ම්ම්…?” ඇය නැවතී තම කොණ්ඩය සකසා ගනිමින් ඔහු දෙස බැළුවැය.

“තාමත් රිදෙනවනේ…….”

“ආපො මේක කරන්න බෑ…. නිකා ඉන්න..”

“නැ ඇත්තමයි….” ඔහුගේ දණ්ඩ තවමත් ඉතාමත් සීරුවෙන් දරදඬු වී තිබිණි.

“හරි එහෙනම්….” ඇය සුසමක් හෙලමින් කීවාය… ඇයටද ඔහුගේ අලංකාර පුරුෂලිංගය ප්‍රතික්ෂේප කිරිමට නොහැකිවාක් මෙනි.. “හැබැයි ඉක්මනින් ඉවර කරන්න වෙයි…”

“හරි… තැංකිවු..”

චිත්‍රා දොර ඇර බෙල්ල එලියට දමා දෙපස වටපිට වෙන කවුරුන් හෝ සිටීදැයි පරීක්ෂා කලාය. තමන් ආරක්ෂාකාරී බව සැක හැර දැනගත් ඇය සුපුන් දෙසට හැරුණාය…

“එන්න..” ඇය පුතු ඉදිරියේ ඉඳ ගත්තාය…

සුපුන්ගේ පිටි පිට දෙවෙනි අතේගැසීමත් එසේ ආරම්භ විය. ලොව සිටින සුන්ඳරම ළලනාවතේ අත්ලෙන් සුපුන්ගේ දණ්ඩ පිරිමැදෙමින් පැවතියේය. සුපුන් දෙවෙනි වර මෝචනය කරනා විට මැච්එකේ ඔවර පණහක් අවසන් වී තිබිණි.

~~~~

තම නිවසේ තවත් සුන්දර ළඳක් ජීවත්ව සිටින බව සුපුන්ට අමතක නැත. ඇයව තරහ ගැස්සීම ගැව ඔහු පසු තැවෙන්නට විය. ඔහු කෙසේ හො ඇගේ තරහ නිවා දැමිය යුතුය. ඇඳට වී නින්ද එන තුරු ඔහු මාර්ගයක් ගැන සිතමින් කල් ගත කරන්නට වූයේය. අම්මා හා තාත්තයි සාලයේ රූපවාහිනී නරබන්නෝය. දිල්කා තම කාමරයේ පාඩම් වැඩ කරමින් සිටිනවා විය යුතුය. සුපුන් මෙට්ය අස්සට අත යොමා පාෂාණය සොයා ගත්තේය. පාෂාණයේන් පරාවරථනය වූ ආලොකයෙන් ඔහුගේ අ දිදුලන්නට විය. ඒ අතරම ඔහුගේ අත හරහා උණුසුම් සපන්ධයක් ගලායන්නට පටන් ගත්තේය. ඔහු වහා නැගිට දිල්කා ගේ කාමරය දෙසට පිය නගන්නට වුයේය.

“අක්කා….” ඔහු දොර අසලට වී දොරට තට්ටුවක් දැමුවේය.

“යනවා යන්න…. හරකා…” ඇය තරහින් බැන වැදුනාය.

“මේ කලින් සීන් එකට සොරි හලෝ… මෙ දවස් වල මං ටිකක් අවුලෙන් ඉන්නෙ ඒකයි.”

“අනේ යනවා යන්න…. වලත්තයා….”

“හරි හරි…. ඒක නෙමේ අන්න අම්මා එන්න කිවුවා…” සුපුන් තම අත වූ පාෂාණය දොර ළඟ බිමින් තබා එතනින් ඉවත්ව ගියේය.

“හ්ම්ම්….” ඇගේ හඬ තවමත් කේන්තිය පිටකලාය.

සුපුන් දිල්කාගේ කාමරය දෙස බාත්රූම් දොරට මුවා වී බලා සිටියේය. දොර ඇරගෙන එලියට ආපු දිල්කාට එකවරම තම දොර අසල ඇති අමුතු පාෂාණය නෙත ගැටිණි.
“ඔහ්….. ” ඇයගේ මුවින් විශ්මය දනවන හඬක් පිටවිය.

ඇය කොට කලිසමකින් සහ ස්කිනියකින් සැරසී සිටියාය. ඇයගෙ පියයුරුවල හැඩයත් කිහිලි පෙදෙසත් නිරාවරණය වී තිබිණි.

“මල්ලිගෙ මෝඩ ගලක්ද කොහෙද..” ඇය මුමුණමින් එය අතට ගත්තාය.ඒ මේ අත පෙරලමින් ඉහලට අල්ලා ඒතුලින් බලමින් ඉතා ඔණැ කමින් ඇය එය පරීක්ෂා කරන්නට වූවාය.

ඇය සුපුන්ගේ කාමරය දෙස බලා කෑගහන්න පටන් ගත්තාය….

“මල්ලී… මේ තමුසෙගෙ මොඩ ගල් කෑලී….” ඇයට කියා ගත හැකි වූයේ එපමණකි.
නැවතත් ගලෙන් නිකුත් වූ සපන්ධන දෙස බැළූ ඇය වහා නැවතත් තම කාමරයට වැදී දොර වසා ගත්තාය.

විණාඩි කීපයක් ගතවූ තැන සුපුන් ශබ්ධ නොනැගෙන ලෙස දිල්කාගේ කාමරය අසලට පැමිණ දොරට කන තබා ඇතුලෙන් එන කාමුක කෙඳිරියට සවන් යොම් කලේය.

“ආම්හ්… ආආංහ්…. හ්ම්ම්ම්හ්…” ඔහු තම පාෂාණය අද දිනට ඇයට තබා ගැනීමට ඉඩ හැරිමට තීරණය කලේය.

සුපුන් තම මවට නැවතත් බාත්රූම් එකට කතාකිරීමට සිතුවත්, දවසට තෙවරක් ඇයගෙ පහස ලැබීම ඇයටද කරදරයකයැයි සිතමින් තම අදහස අතහැර දැමුවේය.

ර්‍~~~~

පහුවදා උදේ… සුපුන් දිල්කා ගෙදරින් පිටත්ව යනතුරු කල් මැරුවේය. ඇගේ හුරුබුහුටි තට්ටම් ලෙලවමින් නිවසින් පිටත්ව යන අයුරු ඔහු බලා සිටියේය. අනතුරුව ඇගේ කාමරයට වැදුනු සුපුන් තම පාෂාණය සෙවුවෙය. ඔහුට ඇද මත වූ අක්කාගේ අමු පෑන්ටියක් දිස් වුයේය… පෙරදින ඇයගෙ කෙඳිරය පිටකරන විට ඇඳ සිටියේ මෙය විය යුතුය. එය අතට ගෙන ඒමේ අත හරවා ඔහු සැක හැර දැනගත්තේ එහි තිබූ විසාල තද පැහැ පැල්ලම නිසාවෙනි.
අක්කාගේ ළපටි යොනිය ස්පර්ශ වන පෙදෙසෙ හරවන විට නහය විදගෙන ගිය තියුණු සුවඳත් එම පැල්ලමේ විශාලත්වයත් නිසා ඇය කිහිප වරක් තම ආසාව මුදා හැර ඇති බවනම් පැහැදිලි විය. පැල්ම අතගා බැලූ සුපුන්ට එය තවමත් තෙතගතියෙන් යුක්ත බව වැටහිනි. “උදෙත් ඇගිල්ල ගහගෙන වගේ…” ඔහුගේ මුහුණට සිනහවක් ඇඳුනි. ඒ අතර ඔහුගේ කලිසම අතරින් තම ලිංගය ලොකුවන අයුරු ඔහුට වැටහින. ඔලුවට එකවර පැමිණි අදහස් සමග මෙට්ටය යට තිබී සොයාගත් ඔහු පාෂාණය සාක්කුවේ රුවා ගනිමින් කුස්සිය වෙත දිවගියේය.

තම මව කුස්සියේ තවමත් කටයුතු වල නිරත වෙමින් සිටියාය.

“අම්මේ… කෝ තාත්තා….?”

“ඇයි….. ?” කමිසයේ බොත්තම් දමමින් පැමිණි ලක්ෂමන් ඔහුගෙන් ඇසුවේය. “මොකෝ වෙන්න ඔ්නේ… ”

“නිකං නිකං…” කුස්සයේ මේසේ උඩින් සකස් කර තිබූ පාන් පෙත්තක් කටේ ඔබාගත් පියාට ඔහු පිළිතුරු දුන්නේය.

සුපුන් සහ චිත්‍රා මූනෙන් මූන බලා ගත්තෝය. ඇය‌ තද නිල් පැහැ ගවුමකින් සැරසී සිටියාය. ඇගේ රස තැන් එලියට කැපී නොපෙණුනත් දණහසට පහලින් නිරාවරණය වී තිබිණ.

“ඔයා දැන් පරක්කු වෙන්නෙ නැද්ද….” අත් දෙක පපුවෙන් බැඳගත් චිත්‍රා ලක්ෂමන් ගෙදරින් පිටව යනවාත් සමග සැකමුසු බැල්මක් සුපුන් වෙත හෙලමින් ඇසීය.

“ටිකක් රිදෙනවා….. අනික හවස ටෙස්ට් එකකුත් තියෙනවා අප්පා….”

“නෑ… නැ…. ආයෙනම් බෑ…..” ඇය තදින් කියා සිටියාය.

“අනික… අක්කා මේ ගල හොරකම් කරලා…. ” සුපුන් තම සාක්කුවෙන් ගල එලියට ගෙන මව වෙත පෑවේය. පාෂාණය, මව හා පුතු එකට මුණගැසුනු ප්‍රථම අවස්ථාව මෙයයි. මේ මොහොතේ පාෂාණයයේ අවශ්‍යතාව දෙදෙනාටම වැටහී තිබුනා වැනිය.
“මං අක්කගේ කාමරේට ගිහින් ආපහු ගත්තා….”

“අහ්… ඒකනම් භයානකයි…. එයත් පිස්සු වැඩ තමා කරන්නෙ.. ” ඇය පාෂාණය දෙස දෑස් දල්වා බලා සිටියාය. ඇගේ තොල් නිරායාසයෙන් එකිනෙක තද විය.

“හා දැන් යන්න.. පරක්කු උණා..”

“විණාඩි දෙක තුණක් පරක්වුණාට අවුලක් නෑ අම්මා… ටෙස්ට් එක ගැන තමා බය….
මේ ගල පොඩ්ඩක් ගන්න.. පස්සේ තීරණයක් ගන්නකො….”

“අනේ කොල්ලෝ……” මව පියයුරු තද කරගෙන බැඳසිටි අත් ලිහා නිදහස් ඉරයවුවකට පිවිසියාය.
“පස්සෙ කරමු….”

“පොඩි වෙලාවයි…. විණාඩි දහයයි…” සුපුන්, පාෂාණය මව දෙසට දිගුකරමින් ඇය වෙත හෙමින් පියවර තැබුවේය.

“මොකද්ද මේ ගල..? කොහෙන්ද හොයාගත්තේ…” ඇය ගල දෙසට තම අත දිගු කලාය.

“මං දන්නෙත් නෑ අම්මා… ඔයා ආසද…?”

“හ්ම්ම්…” ඇයගේ හුස්මගන්නා වේගය වැඩි විය. ඇගේ ඇඳුමට යටින් පිබිදුණු පියයුරුයුවල එම තාලයට ඉහල පහල යන්නට විය.
“නැ මං කැමති නෑ…”

සුපුන් තම කලිසම පාත් කලේය….

“අනේ එපා පුතා….”

සුපුන්ගේ ශිෂ්ණය මව දෙස තරහින් මෙන් බලා සිටින්නට විය.

“අම්මෝ ඒකේ ලොකු….” ඇයට කියවිණි. ඇයට එම සුවිසල් සහ අලංකාර ලිංගය ප්‍රතික්ෂෙුප කිරීමට ශක්තියක් නොවීය. ඇරත් ඇයගේ කැමුක ශරීරයත් මේ මොහොතේ ලිඟු පහරක සනීපය අපේක්ෂාවෙන් සිටියා විය යුතුය. ඇයගේ දණහිස් පණනැතුව ගියා සේ ඔහුගේ විසල් දණ්ඩ ඉදිරිපිට ඇය දණ ගැසුවාය.

“ඔයාට ටෙස්ට් කරන්න ලේසි වෙනවම්….” අැයගේ අතෙන් පාෂාණය ලෙස්සා ගොස් ඇය අසලම බිම පතිත විය.
ඇගේ සිහින් ඇගිලි එම මෘගයා වටේ එතී ගියාය. ඇයගේ මගුල් මුදුවේ ඔබ්බවා තිබුණු ගලෙන් දිස්නයක් විහිදිනි. ඇය තම ස්වාමියා ගැන සිහිනොකිරීමට ඉටා ගත්තාය.

පාෂාණය අසලදී තමසිත පාලනය කිරිමට නොහැකි බව දෙදනාටම යම්තරමින් වැටහී තිබුණා උවත්. ඇගේ සිත බලාපොරොත්තුවූවාට වඩා ශක්තිමත් වූවාය. ඇයගේ රසපෙදෙසින් ගලයන උණුසුම් සපන්ධ වලින් ඇයව පාලනය කිරීමට තරම් ශක්තිමත් නොවීය. ඇයගේ යෝනි පෙදෙස ලිඟුවක පහස පතා වැලපෙන්නට විය. තම ශරීරය පුරා විහිදී ගිය කාමාශාව යෝනි තොල් හරහා අපතේ යද්දී තම ආදර ස්‍රාවයේ තියුණු සුවඳ ඇයටම හොඳාකාරව දැණිනි. එය කෙතරම් තියුණු ආකර්ෂනීය සුවඳක්දැයි පවසනවානම්, එම සුවඳට තමාගෙම ලිංගික ආශාව ඉහල යන බව ඇයට වැටහුනි. තම පෑන්ටිය තෙමාගෙන කාවැදෙන යෝනියේ සුවඳ පසුව තම පුතුගේ කාම ගින්න නිවා දැමීමට පාවිච්චි කල යුතුයැයි ඇය සිතුවාය.
පාෂාණයේ උත්තේජනයට කෙතරම් ප්‍රතිවිරොධය පෑවත් මේ වනවිට සුපුන්ගේ දම්පැහැ පයි මුණ්ඩය තිබුණේ චිත්‍රාගෙ මුව තුලින් ගොස් කොපුල් පෙති පිරිමදිමින්ය. ඇගේ දෑතෙහි ඇඟිලි පොල්ලේ ඉතිරි කොටස බදාගෙන ඉහල පහල පිරිමදිමින් සිටියාය. ඒසේ සිදුවූයේ කෙසේ දැයි ඇයවත් නොදැන උන්නාය.

“අම්මා ඔයානම් මාරයි…… ආහ්..” සුපුන් බෙල්ල නවා ඇය දෙස බැලුවේය. ඇය කෙතරම් පුරුදු කාරියක් වුවත් එම විසල් පොල්ල හසුරා ගැනීමනම් තරමක් අපහසු වන්නට ඇත. ඇයගේ හිස ඉදිරියට හා පසු පසට චලනය වන රිදමයට ඇගේ පියයුරු දඟලන්නාය. පියයුරු වල බර දරා සිටීමට ඇය තනපටයක් ඇඳසිටියත් තවමත් දඟකාර ඇගේ තන, තනපටයෙන් එලියට පැනීමට දඟලමින් සිටියාය.. ඇගේ සුන්දර පියයුරු කාමයෙන් පිරී ඇතුවා සේය. තවදුරටත් ඉවසා ගතනොහැකිව ඒවා යොනි තොල් අතරින් පිටාර ගලමින් පැවතියේය.

“උම්ම්ම්ම්ම්ම්…….” ඇය යමක් පවසයි.

“යන්න එන්නේහ්… ආහ්…..” ඔහු තම අත ඇයගේ හිස පිටිපසින් තැබුවේය. ඇයගේ හිසකෙස් වල සිණිඳු බව ඔහුගේ ආශ්වාදය තියුණු කලේය.

“ක්ක්ක්ග්ග්ග්උක්..” ඇය පැවසීය.

“අම්මාහ් සිංක් එක… ආහාහ්….”

චිත්‍රා තම මුව නිදහස් කරගත්තාය…
“කමක් නෑ….. මේපාරට ඔයාට චාන්ස් එකක් දෙන්නම්….” ඇයගේ නෙත් ඔහුගේ දෙනෙත් හා එක්විය.
“ඔහොම්ම යවන්න…..”
ඇය නැවතත් මුව විවර කොට ඔහුගේ පයි මුණ්ඩය ඇතුලට රුවා ගත්තාය… ඇයගේ දිව එම පයි මුණ්ඩය ආසාවෙන් වැළඳගත්තාය.

“ආහ් ආහ් අම්ම්මා….හ්……” ලිඟුපහර කීපයකට පසුව ඇයගේ මුව පුරා ඉතා උනුසුම් ශුක්‍රධාතුව ගලා එන්නට විය.. ලුනු රස මිශ්‍ර කහට ගතිය සහ රස, උනුසුම, ප්‍රමාණය යන හැම අතින්ම තම සැමියාට වඩා ඉදිරියෙන් සිටිය බවනම් ඇයට විශ්වාසය.

ඇය කෙඳිරිගාමින් ඒ සියල්ල ගිලගැනීමට වෙහෙසිණි. එම රසයට ඇය ඉතා ප්‍රියකලාය. ඇයට එම ශක්තිමත් ද්‍රාවය්‍ය අපතේ හරීමට උවමණා නොවීය. උගුරක් හෝ දෙකක් ගිල ගත්තාය. නමුත් තවමත් ඔහුගේ හැඩිදැඩි ලිඟුව ශුක්‍ර මොචනය නවතා නැත ඇයට පිට අගුරේ යාමට තරම්ය ඇගේ මුව දෙපසින් බිඳු කිහිපයක් ගලා හැලෙද්දි ඇය තම මුවෙන් පොල්ල එලියට ඇද දැම්මාය. ඔහු‌ේ පොල්ල මවගේ පිරුණු පපු පෙදෙසට එල්ලවිය. ඇයගේ මුව පුරවා තිබු රසවත් ශුක්‍ර තරලය තවත් එක උගුරකින් ගිලගනිද්දි ඔහුගේ වෘෂණකෝෂ වල ඉතිරිව තිබූ සෙස්ස ඇගේ පපු පෙදෙස තෙත් කරමින් පිටකරමින් පැවතියේය. ඒසා ප්‍රමාණයක් ඇය දැක නැතුවා සේම ඇයගේ උගුරෙන් පහලට ගලා ගිය වැඩිම ශ්‍රක්‍ර ප්‍රමාණය මෙයයි. නමුත් ඊටත් වඩා ප්‍රමාණයක් ඇයගේ පපුපෙදෙස දිගේ පහලට ගලමින් පැවතියේය.

“හරිනේ…? දැන් එහෙනම් යන්න…” ඇය වදනින් එසේ අණ කලත් ඇය තවමත් ඔහුගේ ශිෂ්ණය නිදහස් කර නොමැත ඇගේ දිව ඔහුගේ පොල්ලේ ගෑවී ඇති ඉතිරිය ඉදිරියේ සිට පසු පසටම ලෙවකමින් උන්නාය.

“ටෙස්ට් එකට ඒ එකක්ම අරන් එන්න.. ”

ඇය පාෂාණය ඇහිඳගත්තාය. ඇයගේ තෙමී පොඩීවී ගිය ඇඳුම සකසා ගත්තාය.
“මං යනවා මේ ඇඳුම හොදලා දාන්න ඔනේ දැම්ම… පරක්කු නොවී දුවන්න ඉස්කෝලෙට.”

“හරි අම්මා. ඉස්කෝලේ ඇරුණාම දුවලා එන්නම්…..” ඔහු තම කලිසම උස්සාගෙන, පාසැල් බෑගය කරේ එල්ලා ගනිමින් ගෙදරනි පිටතට ගිව ගියේය.